I0BST en omstoekea.
ft
W. van den Munckhof-Sassen.
Bét 21-jarig Pausschap
DE DOCHTER
ZATERDAG 19 FEBRUARI 1898.
NEGENTIENDE JAARGANG.
No. 8.
Abonnementsprijs per kwartaal.
voor Ven rat 50 c-
franco per post 65 c.
voor liet buitonland bij vooruitbetaling 85 c.
afzonderlyke nummers 6 c.
Uitgever:
Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag.
Prijs der A.dvertentiën
van 14 regels 20 c.
elke regel meer 5 c.
groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Adverteutiën, Smaal geplaatst, w u'deri 2maai berekend.
dvertentien of Ingezonden
Stukken gelieve men Vrij-
5 vóór 2 uur 's middags
bezorgen aan het Bureau van
Peel en Maas" te Venray.
VAN
Z. H. PAUS LEO XIII.
Morgen tien 20 Februari viert de
Katholieke Kerk weder een schuim
feest
Onze allerheiligste Vader Paus Leo
Xlll, die nug niet zooveel moed en
beleid het scheepje van den II. Petrus
bestuurt, eri in zijn grijzen ouderdom
de wcjeld door zijne jeugdige kracht
ii verrukking brengt, zal morgen den
lag heiden ken, waarop hij voor 21
kien lot Paus verkozen werd.
V|ïet was op den 20 Februari 18i7,
dal Zijne Eminentie Kardinaal Pecci
i -Lm; Jmt heilig Conclave tol de Pause-
fke waardigheid werd geroepen en
O Maart daaraanvolgende had de
clitigd Kroning plaats van Z. 11.
ft XI lil tot Paus van Romo, als op-
lange serie Opperpriesters,
wier ooggebreken kelen, trots de
snoodste ^ondankbaarheid, waarmede
de Pausen vaak bejegend werden, de
gansche wVivkl met niet genoeg te
waardeererl weldaden vervuld heeft.
Het licitdat van het Vaticaan
uitgaat, behaalt de gansche wereld
l .iel wondorlaren luister.
Welk k atholiek hart gevoelt zich
'irivt ontroerd als hei bedenkt, dal de
I'aus-RoninJ zelfs de uren zijner nach-
Uauilleton.
Wan den
VEROORDEELDE.
hoor
W. J. SMIET.
Lieve zus'er, L ïicb geen bricl van u
ontvangen, doch... i
Maar. boe is dit dan mogelijk? onder
brak Helena.
Dat is wel ie vdiklaren, spiak Willem,
s~-daar ik gei uinien tgii wegens zaken opreis
ben geweest, en naar Let vndeiliuid ben ver
trokken alvorens raar bet kantoor terug te
keel en.
Xclcna /.lig nu, da' zin door bare vnorbnrig-
bci.i zich in een hoogst uioeielgku» toestand
••'jt -'.i.d, vooral lobn Willem baar de
vraag stelde:
Maar verklaar u lluins eens nader, goede
Helena, gij spreekt over ztiken, die mij geheel
onbekend zijn.
j ylVchoon het haar leed deed om Willem
/■'eds "'ij zijiie iutredo ill n|no vaderstad zulk
/ecu treurig verhaal te muettn doen, was zij er
"f toe verplicht.
Zij haalde deu buef van'.Imre pleegmoeder,
'"•malles opgehelderd werd, le voorschijn
lelijke rust aan de eeuwige belangen
dor menschhoid ten olïer brengt.
Dan immers gevoelt men zich ge
drongen God te smeoken en te bidden,
dal Hij nog lang het leven rekke van
Hem, die met recht door de gansche
Katholieke wereld gevierd wordt als:
Lumen in Coelo!
Het Licht aan den Hemel!
21 jaren zetelt thans de nede
rige en geleerde Prelaat op den on-
vergankelijken en eerbied waai digon
troon der Roomsche Pausen, en steeds
verhaalden ons de bladen van zijn roem
rijk en doorluchtig pontificaat.
Zijn er streken in de wereld, waar
de naam van Leo Xlll niet met eer
biedige vereering wordt uitgesproken?
Maar welk hoekje van den aardbol
blijft dan ook verstoken van de rijke
vruchten, welke zijn onvermoeide werk
zaamheid als Paus en Plaalsbckleoder
van den Verlosser der wereld in over
vloed alwerpt
Welke glorie omstraalt de gouden
kroon van den Priestervorst, de drie
kroon van den Pau6-Koning
Nu eens bewonderen wij den staats
man en den diplomaat, die, zonder
zijn toevlucht te nemen tot de listige en
sluwe kunstgrepen der hcdendaagsche
politiek, den grootslen staatslieden en
diplomaten on/.er eeuw eerbied en
ontzag afdwingt, en langs den weg der
ware echt Christelijke staatkunde de
banden tusschén den II. Stoel en de
verschillende Staten van het wereld
rond steeds nauwer eu nauwer poogt
toe te halen.
Dan wederom bewonderen wij den
Paus-Lcoraar, die in onsletfulijkc
Encyclieken do heillooze en verderfe
lijke leerstellingen onzer goddelooste
eeuw brandmerkt, en de ware, ouvor-
en g.-»f hem met een drc.evigen blik aan
Willwn.
Hut viel haar hard. dat de jongeling ir. hare
tegenwoordigheid moest vernemen, dat zij niet
zijne zuster, maar do dochter van den veroor
deelden Tordino was.
Toen Willem den brief gcljozen had, zag hg
Helena sprakeloos aan.
Zijn mannelijk oog zwom in tranon en na
het schrgven aan zyno lippen te hebben ge-
diukt, gaf hij hut aan Helena terug.
Wie had zoo iets ouit kunnen vermoeden,
stamelde hij eindelijk.
Helena zweeg.
Maar hoe het ook zij. ging hij met vuur
voort, voor mij zult gij toch nltyd delie^o
zuster blijven, wier kinderlijke spelen ik
gedeeld heb, die later mijne moeder dooi' Laar
handenarbeid beeft gevoed.
Gg zijl den eonigen steun en hoop der ver
latene vrouw gebleven, toen de Voorzienigheid
mij dwong haar te verlaten.
De Hemel staat mg toe u voor hot verledene
schadeloos te stellen. Gij zukjnij naar mijn
nieuw vaderland volgen en daar voor mij de
lieve zorgende Helena van vroeger zy»; wij
zullen daar over onze dierbare overledene
betrekkingen kunnen spreken, en samen het
geluk genieten altijd in die zoete herinnering
te blijven voortleven.
Maar. vervolgde hij na cenige oogen-
blikken, zult gij mij willen volgen? want
Jacob heeft, mij gezegd...
Wat heeft Jacob u gezegd? vroeg Helena
snel.
Dat de bankier Vermuggen u voor zijn
zouu ten huwelijk heeft gevraagd, en dat gij
gankelijke grondbeginselen van het
heilig Evangelie aan de geheele wereld
predikt.
Of wij roemen den man der weten
schap, die de onovertroffen wijsbegeerte
van den Engel der School" in eere
herstelt, en de rijke boekerijen van bet
Vaticaan openstelt om den dorst naar
allerlei kundigheden te laven.
Glansrijk lichtpunt in de geschiedenis
van onzen lijd
Te midden der ontelbare geheime
genootschappen, die de grondzuilen van
troon en altaar ondermijnen, zien wij
duizenden en honderdduizenden Katho
lieken, op de roepstem van hun Opper
herder, zich onder de banier scharen
van het goede, om over de kinderen der
duisternis de overwinning te behalen.
Zeker vormt hel Poufificaat van
Leo XIII een gouden schakel in de'
l enzen keten der geschiedenis
Wel mogen wij, kinderen der
Katholieke Kerk, Gods vaderlijke
Voorzienigheid danken, dat Zij in de
hachelijke tijden, welke wij doorleven,
zulk een toonbeeld van deugd en heilig
heid, zulk een machtigen en onvennoei-
den geest, zulk een verlichten leeraar,
voorzichtige» herder en goedhartigen
vader aan liet hoofd der gohcele Chris
tenheid geplaatst heeft.
Hopen wij dan, dat deze glorierijke
Paus nog lal van jaren zijne roemvolle
plaats moge bekleeden op den Stoel van
Petrus.
Moge het »Lumen in Coelo" nog
lang zijne heldere stralen over de
geheele wereld verspreiden, tot roem
der Katholieke Kerk.
Dat is een wensch, die thans zeker
uit het diepste des harten door de
gansche Katholieke woteld zal gedeeld
w orden.
Daarvoor zullen morgen in alle
Karei... niet ongenegen z'yt.
Helena bloosde by dit laatste gezegde; zij
hernam echter kalm:
Ja, dut is waar; docli ik vraag u echlcr,
Willem, mag ik dien voorslag aannemen? Mag
ik den jongeling bedriegen, die mij zoo lief
heefi? Of moot ik hem het geheim omvouwen,
dat de schande mijns vaders verborgt? Immers
neen
Gij zyt een edel mei-je, Helenn. riep
Willem, li.mr met hoogmoed bcschunwéllde:
maar bobt gg over deze zaak reeds mot uw
oom gesproken
Helena verhaalde hem nu hoe de lieer
Dellaar door het vinden van haren brief, mei
deze zaak op de hoogte was gekomen.
Ook vei tolde zij, dat de heer Dellaar haar
veieoiln had nog geen besluit te nemen, alvo
rens zy met elkander daarover nog eens ge
sproken hadden.
Maar, zeide Willem, heeft hij u reeds
als zijne nicht erkend?
Neen, zeide Helena.
Zij voegde er tevens bij, dat de heer Del
laar steeds vermeed, oui over dit punt te
spieken.
Zoudeiling, niom.elde de jongeling.
Daarop vervolgde hij:
Helena, gij moet dit huis verlaten, waal
reen zich voor u schaamt; volg mij, die trolscl
op u beu; ik heb u lief, en zal niet trachten oi
die gevoelens te verbergen. Voor mij zult
steeds eene lieve zuster blijven.
Gaarne, Willem, wil ik aun uw verzoek
voldoen, maar ik heb mijn beschermer be
loofd, dit huis met zonder zijne voorkennis te
verlaten.
streken vurige gebeden ten hemel
stijgen.
Moge 't zoo zijn
Dal geve de Almachtige God
Voor de Vrouwen
G 05
n T ï.i E>.
•'Beste man, neem me niet kwalijk,
ik heb op 't oogenblik werkelijk geen
tijd, maar ik kom dadelijk terug
Met deze woorden loopt de huisvrouw
haastig de kamer uit en laat haar man
alleen, om een of andere kleine bezig
heid te verrichten, die zij even goed
tijdens zijne afwezigheid had kunnen
afdoen.
Ilaar echtgenoot, die met verlangen
had uitgezien naar de korte oogenblik-
ken, die zijne drukke bezigheden hem
overlaten om zich te ontspannen,
die juist vandaag zoo in de rechte
stemming was, om eens ongestoord
van zijn huiselijk geluk te genieten,
win dl nu door deze ontvangst geheel
ontstemd.
Nadat hij eenigen tijd te vergeefs
den terugkeer van zijne vrouw heeft
afgewacht, (want het vrouwtje houdt
zeer veel van een buurpraatje) begint
do man zich allengs te vervelen; hij
grijpt naar hoed ui pet, en loopt
naar de herberg, om zich aldaar te
amuseeren, tot zijn vrouw "tijd" voor
hem heeft.
Wie is hiervan "nu eigenlijk do
schuld
liet antwoord is overboden.
Doch gewoonlijk zijn de gevolgen
nog veel erger.
Immers, langzamerhand, als do man
dit eenige malen overkomen is, bevalt
het hem in de herberg of sucicteit
Wio is uw beschermer, vroeg Willem
verwonderd.
lie heer Holbein, een ouJc muziek
meester.
Die ken ik niet.
Dat ;s een edel nicnsch.
En toen vertelde Heienn aan Willem, lioo
zij in bet huis van den bankier kennis had
gemaakt met den heer Holbein, line goed hij
steeds voor haar geweest was, eu verder alle
gebeurtenissen.
Zij besloot met do woorden:
lieden avond zal ik hem over uw aanbod
onderhouden, eu gij zult mij groot genoegen
doen, bij dat oudeihoud tegenwoordig te
zyu.
Niets zal mij aangenamer zyn, Helena!
üok ik wensch gaanio kennis te maken met
deu edelen menschenvriend, die zyu bete
bioads met u gedeeld en u lot vader verstrekt
heeft; gaarne zul ik hem porsoonlyk mijn
diepgevoelde» dank belutgen voor ul hel goede
door hem aan u bewezen.
Welnu dun, Willem, tot lieden avond,
zeide Helena, hem de hand gevende, mogelijk
kan ik u dan meer van de zaak zeggeu, daal
de bnukier zoo oven vertrokken is, en de
heer Dellaar mij heeft ontboden.
Tut heden avond, antwoordde Willem
vertrok toon.
i begaf zich daarop naar den heer
en verhaalde hem het heugelijke
aat haar broeder onverwachts was
"ergekomen,
Dellaar was door die lijding meer verrast
dan verblijd, ofschoon hij hiervan niets liét
blijken.
beter dan thuis, waar zijne vrouw het
altijd even druk heeft en hij nooit
eens rustig met haar praten kan.
Het gevolg is, dat hij meer en meer
uitgaat en nog slechts op etenstijd thuis
te vinden is.
Zijne vrouw heeft niet het llauwslc
vermoeden, dat zij zelve de oorzaak is
van deze verandering.
Zij doet hem verwijlen, wordt knor
rig en ontevreden en gevoelt zich diep
ongelukkig.
Allemaal eigen schuld Zij vergeet
door al hare drukte het voornaamste,
namelijk door hare tegenwoordigheid
deu huiselijke» haard voor den man
aantrekkelijk en gezellig te maken.
Maar, och, daarvoor heeft zij geen
tijd
Als deze huiselijke vrouw, die den
gelieelen dag van *s morgens tot 's
avonds in de weer is en zich zelfs niet
den noodiyen tijd gunt om zich een
weinig op te knappen, haar werk eens
zoo regelde, dat zij in staat was om
haar echtgenoot bij zijne thuiskomst
netj.'S gekleed en met een opgeruimd
gelaal te ontvangen, dan zou zulk eene
voorkomendheid, gepaaid aan huise
lijke werkzaamheid, de ocste waarborg
zijn voor het huiselijk geluk.
De man heeft nu eenmaal liet recht
te vorderen, dat zijne vrouw geheel
voor hem leeft, en iedere verstandige
huisvrouw, al is zij ook nog zoo met
bezigheden overladen, dient het zoo m
te richten, dat zij haarman eenige vrije
oogenblik ken schenken kan.
liet familieleven wordt voor den man-
dubbel aangenaam en gezellig, als hij
ziet, dat zijne vrouw ook voor lis in»
"lijd heeft."
En verloren is deze tijd toch niet,
want heelt men al ecus een enkelen keer
werkelijk op dat uur noodzakelijke
Hij wansclite Helena geluk met deze ge
beurtenis en openbaarde haar daarop de reden,,
waaiuin uij haar bij zich had laten ontbieden.
Zuo g ed mogelijk ontwikkelde hij daarop da
voordeden, die er v<>or haar celegen waren
in eene echtverbintenis met den zoon des
bankiers.
Hg verzocht haar diingend niet langer
wedei stand te bieden, daar liet hem zoo aan-
guuuaiu zou zijn haar loi voor zyu dood ver
zekerd te zien.
Helena antwoordde dat zij, nu baar broeder-
wedergekomen was, tot zulk een gewichtige»
slap niet duifde besluiten, zonder hein geraad
pleegd te hebben.
Indien echter du zaak van baar zelve afhing
dan zou zij in haar weigerend besluit blijven
volharden.
Maar, hernam de heer Dellaar, indien
uw broeder, die toen een man van onder-»
vinding is, uu eens zijne toestemming zou
geven, of het u aanraadde....
Willem zal n/y niet be vete", tegen mijn
plicht, to handelen, zeide Helena, daar ice bezit
luj een te edel karakter.
Wij zullen zien, zeide de heer Dellaar.
Wilt gij zoo goed zijn. hem te zeggen, dat ik
gaarne met hem kennis zal maken, cu hem
daarom morgen hier verwacht.
Indien gij soms lieden avond?... vroeg
Helona.
Neen, Viel do heer Dellaar haar in de
rede, ik kryg dan bezoek en zo» uw broeder
gaarne alleen spreken.
liet z..l geschieden, zeide Helena, en zij
vmlj^t het verlick,
Wordt vervolgd.