GELUK.
Een Slimmerd,
ZATERDAG 21 SEPTEMBER 1895.
ZESTIENDE JAARGANG.
No. 38.
Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag.
Prijs der Advertentiën:
ran 15 regels 30 c.
elke regel meer 6 c.
groote letters en vigBetten naar plaatsruimte.
Advertcntiën, Smaal geplaatst, worden 2maal berekend.
Abonnementsprijs per kwartaal.
voor Venray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland S5 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
Uitgever:
L. -A_. SASSEN.
Advertentien of Ingezonden
Stukken gelieve men ,s Vrij
dags vóór 2 uur ?s middags
to bezorgen aan liet Bureau van
«Peel en Maas'' te Venray.
"Wie jaagt het niet na? Elkeen zoekt
het, onwillekeurig.
Naar bevrediging tracht de mensch
bij al wat hij zint, onderneemt en
doet.
Voor liet geluk blijft niemand on
verschillig. Doch wie vindt hol?
Betrekkelijk weinigen slechts; daar
zijn er zelfs, die beweren, dat er geen
bestaat. In trouwe, zou dat niet al te
erg zijn? Hoegenaamd geen geluk op
onze planeet?
Wat zijn dan die aan geen ander
en beter leven gelooven, bitter te be
klagen! Uier niets, ginder niets, en
toch, onophoudelijk ernaar trachten
en «machten!
Neen, geluk moet er zijn, ook op
aaide.
liet slimste van de zaak is, dat
die aan geen hiernamaals denken, de
eenige kans op geluk hierbeneden
jammerlijk verkijken. Want alleen de
gedachte reeds, dal na dit leven geen
to dicht meer daag', moet hen ver
drietig maken, misnoegd, troost- en
moedeloos. Daaraan schrijve men hot
vreeswekkend toenemen der zelfmoor
den toe.
Nog eens, geluk moet or zijn, ook
op aarde.
Feuilleton.
1.
«Foei, wat een vervelend slenteren van
daag!"
-Ja, mijnheer, de wegen z.ijn niet best."
- Het paard is lui, Jaap, leg de zweep er
nog eens overt"
-Maar ziet mijnheer dan niet. dat de
wielen tot aan do naaf iu het spoor gaan
-Ja. maar vroeger vloog de tuin door
zulke wegen."
-Jawel, maar de paardeu blijven even
min jong als de uienscheu."
-Hoe oud zou het paard wel zijn, Jaap?"
-Ik deuk zoo om de zestien jaren, mijn
heer!"
Zoo spraken mijnheer De Brees, kanton
rechter en zijn koetsier, onder hel naar huis
njdeu. Langzamerhand vie! de avond en het
gesprek stokte in het lij'.uig, dat hortend on
kiakend door de diepe sporon voortreed.
De kantonrechter dacht er over, zijn paaid
te verkoopen en overlegde bij zich /.elven, of
het lukken zou door een kleine som toe te
g'oven, voor zijn oud versleten paat'J een jong
dier in zijn stat te krijgen.
Een kwartier ialer lueld het rijtuig voor de
woning stil.
Verschrikkelijk! wat zweet liet dier,"
«ei de rechter, -nog nooit heb ik het eoo zien
bijgen... Zou do ïum soms ook dampig zijn
Zonder op deze vraag te antwoorden, maak
te Jaap het tuig los en bracht hel arme dier,
dat dien avond zuo zijn best had gedaan op den
slijkei igen en moddetigen weg. op stal.
«Nu, Jaap!" zei de techier, zich in do
Wie vindt het?
Die huil leven op aarde beschouwen
als een tijdperk van beproeving, cn
de aarde als een tranendal, juist deze
menschen smaken 'een veel hoogere
male van geluk dan die zich alle ge
nietingen gunnen en, gelijk men zegt,
-te goed doen."
Beter gezegd; juist deze menschen
zijn de eenigen, die wezenlijk tevre
denheid in 't hart gevoelen, terwijl de
overigen, de -genieters" vruchteloos
ernaar hunkeren, evenals Tantalus
naar een dronk koelend water.
Zonderling! zult ge zeggen.
Vind het dan ook zonderling, bid
ik u, dat dio tevredenen uitsluitend
hun geluk vinden in hetgeen de pi ui-
Iers, zal ik maar zeggen, met weerzin
vervult, namelijk in liet trouw naleven
van hun plicht.
Ja, van hun plicht.
Ei, melieve, word niet korzelig,
wanneer gij dit woord verneemt. Het
is bijlange zoo schrikwekkend niet,
als gij u verbeeldt.
«Ja. maar r— hoor ik iemand bo-
weien zijiï plicht betrachten kost
moeite, kost ontberingen, kost offers."
Dat is volkomen waar, mijn vriend.
En soms harde moeite, pijnlijke ont
beringen, groote offers. Dat alles geef
ik u loc. Maar... plichtvervulling
brengt geluk. Het groot loon is dien
arbeid over ende over waard.
Of belloon gij tot slag van lieden,
van wie men-zeggen moet: Eigen zin
netje op te volgen, eigen lustje bot te
vieren, lichaampje te streelen, te koes
leren, te troetelen, ziedaar zijn eeiiig
streven en leven?
huisdeur omkeerende, -als je bij geval een
liefhebber weet, het paard is voor twee hon
derd gulden te koop."
Jaap gaf geen antwoord, maar mompelde
eenige onverstaanbare woorden, die hij onge
twijfeld niet hardop durfde zeggen.
-Zei jo iets. Jaap?" vroeg de rechter,
die zich lueld, alsof hij de beleekcnis van dut
gemompel niet begreep.
-Niets, mijnheer
-Zoo'ii brompot!" Met die woorden ging
de rechter naar binnen. De deur was nauwe
lijks achter hem dicht, of de sclicllo stem zij nor
vrouw liet zich hooren
«Wut hoor ik daar, wil je je paard ver
koopen? dat zal toch zeker wel niet waar zijn?
-liet paard is oud," antwoordde de
rechter schuchter, om zijne wederhelft die nog
al driftig was, met uit haar humeur te bren
gen.
-Oud? Dertien jaren, mag dat oud boe
ten? Het paard van onzen buurman is vijf cn
twintig jaar oud, en 't is nog moedig en rap
ter been."
-Het paard van onzen buurman is ecne
uitzondering; onze ïum is zestien jaren ouJ.
en
-Dei tien." viel mevrouw hem in de rede.
-Zestien." herhaalde de rechter.
-Neen dertien," hield mevrouw slaande.
-Zestien, zeg ik u." hernam hjj korzelig,
«wil je er een bewijs van?"
-Dertien, zog ik," sptak zij driftig, -het
paard was vier jaren oud toen je het «her <>p
stal bracht..."
- Welnu I..."
-Juist hetzelfde jaar, dat het huis van
buurman afbrandde..."
-Juist, welnu?"
-En dut is vandaag, op den dag af, ne
gen jaren geleden."
-Neen, twaalf jaren."
Dan zoudt gij, oprecht gesproken,
den naam van ordentelijk mensch niet
langer meer waardig zijn. Dan zoudt
gij die kostbare gaven, waardoor de
mensch zich verheft-boven de schep
selen van minderen tang: rede, ver
stand en wil, als waardeloos goed te
grabbel werpen.
In het vervullen van uw plicht, en
daarin alleen, vindt gij het geluk, dat
oo aarde is te smaken, in afwachting
dat u in een beter leven het eeuwige,
het onvermengde, bul eindolooze ten
deel vallo.
Tevredenheid d»;s harten geniet
slechts hij, die met waarheid kan
verklaren: ik geef a»?n elkeen: Gode,
den even mensch en mij-zelve wat hun
toekomt.
Slot volgt.
Rogge wel
kndwikkc.
Die in 't voorjaar'irpgge met zand-
wikkoti, wil maaif /i,,,, ;ot thans zijne
maatregelen nemoïi;,.^.' do zaaitijd
begint te naderen.
Ieder kent de snijrogge en weet,
welk smakelijk voedsel dit in 't voor
jaar voor het vee oplevert. Maar als
nu eens een gedeelte van de hoeveel
heid snij rogge, die rilon dagelijks ver-
voedert, door zandwikko vervangen
werd, dan zou de smakelijkheid er
niet door benadeeld, en cle voedzaam
heid er zeer door bevorderd worden.
Wikken toch bevatten meer eiwit on
minder zolmeelachtigo stoffen, dan
snij rogge; daardoor vormen beide te
«Neen, negen."
-Twaalf zeg ik je. of denk je dat ik dien
ijselijker. nacht heb vergeten?"
-Negen, negen, negen!" riep mevrouw
telkens scheller, -of deuk je dat ik niet meer
weet, dat ik dien ganschen Ducht, bibberend
van kou, do wacht heb gehouden bij liet uit
gedragen huisraad? Je ziet dus wel dat ik
gel^k heb cu het paard slechts dertien jaren
oud is."
-Tegen jou kan niemand het volhouden.
-Omdat ik geiyk heb."
-Luister eens, en wordt nu niet zoo drif
tig, hoe oud is onze jongste dochter?"
-Elf jaren."
-Nu, liet kind werd liet jaar na den
brand geboren."
-Ja. juist daar bob ik ui"
-Volstrekt niet..."
-Och kom is dat nu niet klaar cn dni
del ijk? Negen jaren Negen en vier is der
tien."
-Nu, je zult gelijk hebben; 'k zeg dan
maar. dat liet paard niet oud, maar wol ver
sleten i»."
-Versleten? En sedert wanneer i3 't
anue «lier dau versloten?"
-O, J.A is niet van gisteren of eergis
teren
-Gisteiett of eergisteren hul) ik j'inog
zoo hooren roemen, dal jo eon paard onder
duizenden luidt."
-Vroeger was het een goed paard."
-Eu waarom nu mot 1"
«Wel, omdat hot bocst versleten en..."
«Kom, wie maakt je dat wijst"
«Omdat hot siok'ui ia."
«Der:ie.i jareuï"
«Zestien 1"
«Dertien, wat bru je toch eigenwijs!"
-Zestien, wat ben je toch onverstandig
E u oiu kort tc gaan, zeg ik jo, dal ik vast van
I
zamen een uitstekend voeder, waarin
de verschillende voedingstoffen vrij
goed in do geweuschte verhouding
voorkomen, en dat rtindvoe en paar
den uitnemend bekomt. 4
Het doel is echter niet alleen om
in het voorjaar goed stalvoeder te
hebben, maar voornamelijk is de op
brengst bestemd tot het bereiden van
zoet persvoeder, dat 's winters naast
hooi uitnemende diensten kan doen.
Wordt liet dan op eenigszin groote
schaal verbouwd, dan kan die teelt er
krachtig toe medewerken om den vee
stapel te vergrooten en te verbeteren,
en dit is zeker bij de tegenwoordig on
gekend lage graanprijzen een zaak van
het uiterste belang.
De verbouw een mengsel van rogge
en zandwikke heeft nog andere voor-
doelen. Immers half Mei of althans in
't laatst dier maand, komt liet wikke-
roggeland vrij, en op die vrijkomende
perceolen kunnen dan nog met vrucht
koolrapen geteeld worden. Is 't voor
jaar gunstig, zoodat men vroeg kan
maaien, dau kan men in vele gevallen
ocl'. nog RivrltlFörl»ou.v.-^ _x
KV'ilê"tr achter niet óveral
goed gedijen; daarom zal men op Imo
gen, zand igen bodem en ook op betere
gronden anders kunnen handelen. Zoo
spoedig liet roggè-wikkemengsel van
liet land verwijderd is, ploegt men en
zaait dooreen reuzenspurrieen soradella.
De eerste kan na 2 maanden gemaaid
worden, wat hooger boven den grond
dan anders, om de seradellaplanljes,
die eerst met do spurrie niet mede kun
nen komen, niet te veel te kwetsen. Do
seradella ontwikkelt zich daarna snel
plan bou 't paard te verkoopen."
«Arm dier."
-Z'Hi zij den rechter bedoelen?' vroeg
de knecht bij zich zelven, die aan de deur do
lievige woordenwisseling stond af te luisteren.
-Arm dier!" herhaalde mevrouw, -wie
weet of het nog niet onder de zweep van rij
tuigverhuurder dood neer valt!" Meteen begon
zij to weeuen, zoo hield zij van den armen
1 uin.
-Vrouwentranen komen spoedig voor
dcii dag, maar zijn cok spoedig opgedroogd
mompelde de 1 échter, terwijl hij zijn laarzen
ging uittrekken zuchtend voegde hij er bij
-Als dat zoo voortgaat, zou ik wel eens willen
welen, wie hier in huis de baas is, 0)1 of de
baas zijn paard ïuag verkoopeij wanneer bij
zulks goedvindt, of mot."
Daarbij bleef her dien avond.
Een paar dagen later werd Jaap ziek en
bleef gedurende de heelo week met 111 staat
zijn bed te verlaten.
-Iö er morgen geen paardenmarkt in de
stad?" dacht de iccir.er eu zocht 111 zijn alma
nak. -Ju, juist. En nu Ja>p ziek is. zal ik de
kwestie maar in een= afdoen."
Den volgenden ochtend, voer dag en dauw
was de rechter al op tie been. Hij voederde
zelf h :l paard, tuigde lint op, spande het toen
voor de tilliu y en reed alleen weg.
Bij tyds kwam lij in de stad", liet Stijn paard
door den knecht van dc uiispannirg op de
markt brengen en bleef 111 de omgeving van
he' dier ron Jloopen, teneinde de koopeis niet
to laten ontsnappen.
Er waren meer dm twee duizend paarden
op de markt cn ook liet aantal koopers was
byzender groot.
De Üuitsciie joden, die honderden paarden
kochten, schéhen het paard van den rechter
niet cp le merken en de Fransche kooplieden
zagen glimlachend naai bet langharige, vuile
cn kan in den herfst nog een goede
snede opleveren. Of men kan in Mei
spurrie zaaien cn later, als die gemaaid
is, nog gele mosterd, enz., terwijl op
betere gronden met goed gevolg ook
haver met gewone wikken volgen kan
op dat rogge-wikkegewas. Op deze
wijze is 't mogelijk drie, of althans
twee oogsten in een jaar van zijn land
te halen. Behalve koolrapen, zijn al
de genoemde gewassen geschikt om
geperst te worden
't Spreekt van zelf, dat de aangege
ven vruchtopvolging ook gelden kan.
wanneer men alleen rogge als versch-
of persvoeder verbouwt, maar behalve
dat dit laatste dan minder krachtig is,
geeft het uitzaaien van een mengsel
rogge eu wikke nog een ander voor*
deel. Rogge alleen toch verbetert den
grond niet, wikke echter wel, want
ze is een vlinderbloemig gewas, van
welke plantenfamilio men weet, dat
zo den bodem verrijkt met stikstof uit
de dampkringslucht. Bijgevolg zal bet
bedoelde mengsel den grond in mil
der vruchtbaarheid achterlaten, dan
r<Aü-go alleen dit \doen kan.
Wieden iii~dèö f"
Meent ge misschien, dat zulks niet
noodig is? üa dan eens rondzien op
Uwe akkers, ja zelfs in uwen tuin!
Daar ziet ge zo staan, die re.rze.11
onder hun familie, met hunne ontel
bare zaden Straks worden deze rijp
eu vallen af, om in het volgend voor
jaar liet aanzijn te geven aan even
7.00 vele onkruidplantjes. Trekt ge nu
■deze volwassen onkruiden uit vóór het
zaak is uitgetallen, dan vernielt ge
(lier, maar loonden geen kooplust. Eindelijk
kwamen er een paar mannen bij liet paard
staan.
De rechter hield hen voor roskammers,
echte paardontuischers, juist do kooplui die bij
moest hebben.
Een van hen keek het paard in den bek,
dien fcij had opengetrokken, de andere sloeg
het met zijn lederen zweep om de heupen oni
to zien of cr 111 zijne spieren en gewrichten,
nog beweging zat.
-Laat het beost den weg opdraven," zei
dc een.
Toen de ruin weer op zijne plaats terug
kwam, vroeg de eene
- Wat vraagt ge voor dat beest?"
-Twee honderd gulden", antwoordde de
rechter, die nadeibij kwam.
-Wai? Twee honderd gulden", schreeuw
den de paardenschachti'aars, terwijl zij den
réchter verbaasd aankeken.
-Is dat te veel? Do paarden zijn duur."
-Ja, j >nge paarden, maar do oude knol
len met uw paard is misschien twintig jaar
oud."
-Ho. bo! da; is overdreven."
-Dal heest is stokoud en versleten."
«Neen. ik verwed er onder wat gij wilt,
dat er geen twee betere loopers op de markt
zijn."
-Waarom houdt gij hot dan zelf niet
Wilt ge vijftig gulden voor uw ouden knol V'
De ia zijn eer gekrenkte vrederechter draai
de zicli om ou gaf ge-n antwoord. Een poosje
later liet een sjovelo vent het paard afdraven
en bood er veertig gulden voor. ilet was
iemand die door de twee eerste koaplui met
hunne lange lederen zweepen was afgezonden
ca geduiig herhaalde, dal oude knullen haast
geeu pi ijs waard waren.
Wordt vervolgd.
