m msmmïï*
smokkelaarsT
ZATERDAG 3 AUGUSTUS 1895.
ZESTIENDE JA A ''GANG.
No. 31,
Abonnementsprijs per kwartaal.
voor Yexray
franco per post
voor het buitenland
afzonderlijke nummers
550 c.
05 e.
85 c.
6 c.
Uitgever:
Xj, A. SARSENT.
Deze Courant verschijnt, letteren Zaterdag.
Prijs der Advertentiën:
van 15 regels 30 c.
elke regel meer 6 c.
groote lettors en vignetten naar plaatsruimte.
Adverlenlicn, Smaal geplaatst, worden 2inaa! berekend.
dvertentien of Ingezonden
Stukken gelieve men "s Vrij-
■dags vóór 2 uur "s middags
te bezorgen aan liet Bureau van
»Peel en Maas"1 te Venray.
Met ligt in den aard van den raensch
dat Lij welken arbeid hij ook onder
neemt, er gaarne vruchten van ziet.
Dat is niet altijd egoïsme, want men
verlangt zo niot voor zichzelveti al
leen; het zijn niet zelden ook de be
langen van andereu of van een ge-
heele groep van personen, voor wel
ker bevordering men zich beeft inge
spannen. Voor arbeid zonder zichtbaar
resultaat is dor meesten sympathie
niet groot; of er sprake is van liet
■scheppen van een kunstwerk, van hot
dresseeren van een hond of tan het
herVormon der maatschappij, men
wil een doel bereiken. De groote taak
van de- zedelijke -verbetering des
ntfênschdom, aan welke wij weten
•allen te moeten arbeiden, zou vèfll
meer opschieten, indien elk van ons
-zeker was van hetgeen hij in die
•richting doet, de uitkomsten te kun
nen aanschouwen. Doch daar wo ge
woonlijk ons looit zien uitbetaald in
den vorm van oer. wissel op oen niet
juist aangegeven toekomst, laten wc
dikwijls het karwei in den steek.
Dat is een gebrek van geloof en
vertrouwen maar ook van geduld.
Alle wasdom heeft lijd noodig. Men
moge middeltjes of methodes" gevon
den heb oen om in sommige gevallen
dien lijd te verkorten, er is een grens
<1 ie we niet kunnen uilwissehen.' liet
Feuilleton.
Een Spaansch verhaal.
-S'il, stil!" Jteido dew op k-dmon 'oon,
ïii goed Spnnnsch; ik beu de meit-ve luite
nant uit Llanes."
I'epc was sprakeloos van vc'lcuing on
trachtte zelfs geen weerstond mooi' te bieden.
Een oot.euhlik later vertoonde zich een
baardig gelaat aan 't venster.
»Kom binnen, Ramirezl iep de lut'e-
nant; Pcpo noodigt ons uit, een glas wijn
inet hem tc di teken."
De sergeant Ratuircz kwam door hot. venster
naar bium-n.
«Wel, oude vriend, zei hij lachend
heb j'j je eindelijk laten verschalken?"
«Hoeveel manschappen hob jo. Ramirez?
vroeg de luitenant.
- Vijftig, oin u to dienen.
-Ga met tien naai' de brug van de Ram-
bla: binnen drie kwartier zal de voorhoede
der lieeren smokkelaars daar zijn. Neem ze
allen gevangen en breng ze te Llancsmaar
bind eerst Pope on breng hem ergens in \ci-
ligheid.'"
De luitenant verliet de kamer en ging naar
buiten, waar do soldaten aden, die Kunne/,
had meegebracht; hij verborg hou in verschil
lende hoeken van tiet huis en den stal.
Toen nam hij een kaars en ging Je trap
op. om de nicht van Pope te zoeken, die zich
in haar kamertjo bevond. Het uicisic was zeer
zaad moet ontkiemen, wortels maken,
stengels vormen dc plant moet haar
bloemen doen uitbotten en in vruch
ten omzetten. Met deze natuurwet,
die zich overal, ook op zedelijk ge
bied, doet gelden, behoort men reke
ning te houden. Gewoonlijk is nie
mand ook zoo dwaas om het niet te
doen. met betrekking lot de stoffelijke
dingen; ieder weet, dat het aan de
zaak niets zou veranderen, dat er
geen dag van den bcnoodigden tijd
af zou gaan, al ging hij bij zijn ak
ker den gchcelon zomer slaan stamp
voeten van ongeduld. Waarom be
tracht men dan niet dezelfde wijsheid
in dingen, welker langzame ontwik
keling niet met het oog is na te
gaan, maar die toch wezenlijk aan
dezelfde wetten van groei zijn onder
worpen?
Gij ergert u, dat het woord van
vermaning en opwekking gesproken
tot iemand tl ie zedolijken steun be
hoeft, hem niot onmiddelijk tot een
krachtig streven naar het goede heeft,
gemaakt?., Hot ;W?.H u to.louusf' lliji<u.
dat hot edelmoedige denkbeeld, door
u in hoofd en liart uwer medemen-
schen uitgestort, hen niot onmiddelijk
in vuur zet; hen niet onmiddelijk zich
doet vereenigen mot u, cm het door
gezamenlijke inspanning te verwezen
lijken? liet maakt u bedroefd, dal
do daad van verzoeningsgezindheid,
waarmede gij gemeend licht een vij
andig gestemd medeburger een bele
ren blik op uw karakter te kunnen
geven, nog niet heeft gestrekt om de
ijskorst te smelten, om hem u de
hand te doen reiken?
Geduld, menschon, geduld! Als het
zaad is uitgestrooid, kunt gij weinig
meer dan groei verwachten. We wil-
vcrtiiiasiJ, der. vagebond van don vorigen avond
in deze nieuwe gedaante tc zien. .Met. behulp
van ccnigc pesetas bracht hij haar spoedig
aan 't verstand, wat zij te doen had, en toen
een half uurtje later weer smokkelaars aan de
voordeur klopten, liet zij hen binnen met. het
zelfde onverschillige, slaperige gezicht als de
Toen ze om do tafel zeten, vroegen ze:
r.Niets nieuws, meisje Waar is je oom?
1.1 lij zal Pedrillo een eind geleid hebben,
die hier straks was."
-Goed zoo; dan schijnt alles in orde
Juanillu, ga waarschuwen, dat lie*, transport
gerust kan doorgaan. Alles is kalm... Meisje,
geef ons wijn."
Do smokkelaars zaten een kwartiertje vr--o-
lijk te drinken. In dien tijd was hel transpor'
muildieren de herborg ge; a s ;-:i d. .Men hoor
de hel hoefgetrappel buiten.
«b'lmko jongens!" zei het hoofd der
hendu.
Een der smokkelaars was aan het vensier
geileden, om eens tc kijken... Plotseling stiel
hij een krnchtigcn vloek uit.
De blauwe houden leiden onze beesten
wij zijn..."
llij kon niet verder spreken. Een soldaat
stond plotseling voor ficiu en gal hem met den
kolf van zijn geweer een krach tigen stoot.,
xnodiit hij neerviel. Dadelijk grepen de smok-
hurs haar hunne wapenen, maar aan liet
venster en in de deur, ovcial kwamen soldaten
te voorschijn.
-Geeft li over!" riep de jonge luitenant
mol donderende slem, de kamer betredende
met een revolver in dc hand -do smok
kelwaar is in onze handen, en «Jie krijgt ge
toch niet terug. In naam dor Koningin, gij
leiï hopen dat liet wezenlijk kiom-
kr ach tig moge zijn, anders komt er
natuurlijk niets van terecht; met an
dere woorden, dat hetgeen gij hebt
gesproken en gedaan,inderdaad al
leen het welzijn van liet voorwerp
uwer zorgen betreft., dat er geen
schimmelplantjes van zelfzucht aan de
korrels zijn gehecht. Welnu, dan
gaat ook van het zaad niet alles
verloren; een deel zal wel zijn neer
gekomen in goede aatj|e, en zal daar
vruchten dragen liondcjrdvoudig.
Geduld slechts.
Maar ook nog iets bovendien.
Als de landman alleen maar afwacht,
mot over elkander gekruiste at men,
wat er van het gezaaide terechtkomt,
dan doet hij niet genoeg. Ilij moet
zelf ingrijpen, om dc ..Looze invloeden
weren
goed, dat het al hitler weinig zou haten
indien Jiij er nijdig om weid of den
moed verloor.
Ook is er ten aanzien van het geduld
we ons zonder eenig verzet hebben te
onderwerpen. Dragen wat we niet
veranderen kunnen. Niet in opstand
komen tegen den last, ons opgelegd,
zekere gave dor onderscheiding rioodig, Doch voor het overige, met geduldige»
om de echte waar niet met hot um- ijver, met taaie veerkracht ons een weg
rogaat te verwarren. Men zegt heel
dikwijls van iemand, dat hij erg gedul
dig is, wanneer hij eigenlijk geen an
doren naam verdient clan een laffe suk
kel en wat daarmede gelijkstaat; hij
ziet verkeerde dfhgon, lijdt or zelf on
der, bemerkt dat anderen er schade
van ondervinden, maar mist de
geestkracht om persoonlijk, met een
foïscheu greep, er een eind aan te
maken.
Zoo ook is hot niet heolemaal waar,
wat een oud vaclerlaivdsch dichter ons
verzekert, dal «fortuin meest hotn be-
dic het gewas bedreigen, zoekt, dio wacht en stille zit", liet ge-
te
Er zijn insecten to ^prdplgon. er is
onkruid uit te roeien:. Er is schade
te herstellen, door \ve,:i' en wind te
weeggebracht. Er is te beschuiten
tegen te veel zon to beveiligen
tv gen verst:. g v - j
En wanneer we nu'ïtfm het 'Gekende
gezegde, volgens hetwelk geduld «alles
overwint", dezo boteekenis hechten,
dat aan een bloot lijdelijk toezien ten
slotte de zegepraal is beloofd clan
zijn we precies aan liet verkeerde kan
toor.
Rustig afwachten sluit geen werk
zaamheid uit; in tegendeel, zij belmoren
bij elkander en vullen elkaar aan. De
geduldige vindt den tijd niet te lang,
omdat hij dien goed kan gebruiken; hij
windt zich niet op wegens teleurstellin
gen, maar zoekt er dc gevolgen van te
verzachten. liet is hem geen verrassing
te ontdekken, dat bij eiken groei stoor
nissen voorkomen; alleen weet hij zeer
-/.ijt nujno gevanggüen
De smokkelaars hieven besluiteloos; toen
traden de soldaten nader en ontwapende» heil:
?.ij werden met de reeds gearresteerde ezel
drijvers getransporteerd.
-Dal. was een mooie vangst, luitenant
zei de korporaal A»t."Uio Goiiios. - «maar u
mag wel oppassen. V av.etds met meer allee»
op dc wogen van Llama le gunidaar zijn
gevaarlijke plaatsen.
De luitenant lachte eehs om dc waarschu -
v mg,
II.
Een weck na dit avontuur moest de luite
nant voor zijn chef naar Santander, en om tijd
le winnen nam' hij ecu hooi, die. begunstigd
dooi* een goeden wind, in zes uien den weg
aflegde, welke over land twee dagen z> u ge
kost hebben, llij dacht eenige dagen in de
stad te blijven, maar don twee Jen dag liet de
chef -hem roepen en vei telde hetn, dat een
groote hoeveelheid Eranschi' zijde zou worden
binnengesmokkeld, en beval, zoo spoedig mo
gelijk naai zijn post terug te koeren.
In een half uur was hij met de to.-bereid-
si Dn gereed, en de boot stond op liet pun', de
haven te verlaten, toen do schipper begon ic
vloeken als een razende.
En bij had er roden loc: het zeil was stuk
gesneden.
- Wie kan dat gedaan hebben?" vroeg de
officier.
-Wie weel helschreeuwde de schip
per; »ik heb i n/in gelmd met een paar
ezeldrijvers, in de herberg. Zy hebben mij
zeker die streek gebakken. Ellendelingen!"
-Kan je geen ander zeil krijgen
"Zoo gauw niot... maar ik zal naar de
tliildig uilzien naar oen buitenkansje
wordt voolminder met, good goVolg be
kroond, dan oon flinke te baat nemen
van elke gelegenheid om er zich hoven-
op te werken. Ook bij degenen, die de
laatstgenoemde loer zijn toegedaan, is
een aanbeveling' van gowdiu gcuirszi'ivö-
overbodig, want alles wordt niet ge
grepen, naar hetwelk cle hand zich uit
strekt, on wie de kracht on don moed
voor nieuwe pogingen wil behouden,
moet zich door het mislukken der
vorige niet uit liet veld doen slaan.
Doch in elk geval, geduld is niet die
uitsluitend lijdelijke, niclsdoende, met
gebogen hoofd optredende eigenschap,
waarvoor velen haar houdenzij bezit
ook eeu actief draagvermogen, en
hel is hierop, dat we eons cle aandacht
meenden te vestigen, omdat hel somtijds
wordt vergeten.
Natuurlijk, or zijn machten, tegen
welke wij niets vermogen, aan welke
herberg gaan vu dc schelmen... zij zullen 't
mij betalen 1"
De luitenant was nadenkend geworden.
Het kwam bij hem 'p. of de smokkelaars
soms de hand er in konden hebben. Dit piik-
k'dd© l.em te meer otn nog dien zelfden avond
tc LImios tc zijn.
llij ,;ï»g dadelijk er 'op uit. ccn andere boot
to zoeken; maar overal stootte hij liet hoofd:
de schippers ha-.don allen reeds lading of ias-
sagiers, zooals ze -vi JonDe jonge officier
was overtuigd, dat hij to doen had met een
kornplot, en dat drong lieiu si ecus meer, om
zijn plan door tc zetten. Eindelijk lond hy
een si-hipper, die lag te slapen in zij» boot.
Hij wek In den tnan en vroeg, of hij hem naar
l,|;u."i wilde biciigon. De schipper weigerde
ouder allerlei voorwendselen, wat de ander
ook bood.
Toen nam do luitenant een klook besluit.
II j spioag ui do b«ot, en de sabel ui do cene,
oen paar goudstukken m de andere hand,
riep bij
-Kies dit is tienmaal de prijs voor den
overtocht of..."
Do schipper nam hot goud. hekeek het wan
trouwend hij het la-lit van zijn lantaarn en zei.
-Als u iii.-t.tr dudelyk zóó gesproken had!"
Ken kwartier later waren ze onderweg, de
luitenant in zijn schik, dat hij hot tegen hem
gesmeede kornplot had verijdeld, en na een
voorspuedigen overtocht kwamen zij om vier
uur in den nou gen te Llaues.
De luiicunnt verwisselde snel van kleodiug.
ijlde naar de kazerne on verzamelde alle be
schikbare grenssoldaten; slechts een tiental
liet liij in hel stadje achter.
Muur zes dügeii en zes nachten bleven zij
in 'i veld, doorkruisten Jou gciioelou onttrek,
gebaand, dan
ook gaan moe
komen we, hoe het
het best terecht.
Wille aren lussehen tic Rogge.
Bijna ieder jaar bemerkt men, vooral
op de hooge zandgronden lussehen de
te veld staande rogge, enkele halmen
met witte aren, die óf geheel loos
zijn, óf zeer onvolkomen korrels be
zitten, en niet verder voorlgroeien.
Niet altijd treedt dit verschijnsel even
sterk op. Voor twee jaren bijv., ver
toonde het zich in erge mate, en ook
in dezen zomer was het geen zeld
zaamheid lussehen de welig staande
en veel belovende halmen, onderschei
dene aan te treffen, die witte aren
droegen, welke geen korrels voort
brengen. 't Meest ziet men ze op cle
rninst ViTïchtbave akkers.
Gewoonlijk meent men, dat men
hier met «vreterij" te doen heeft, en
werkelijk is dikwijls 't een of ander
inseict de oorzaak van da kwaal, zoo
als blijkt uit hot feit, dat cle deelen der
halm bij de geleidingen gemakkelijk
loslaten, cn die van binnen vaak geheel
uitgevreten is. Wij merkten echter dit
jaar van deze verschijnselen niets op
de halmen bleven gevuld en lieten in
de knoopen niet los. Ten einde nu ze
kerheid te verkrijgen over de oorzaak,
werden er eenigo aangetaste halmen
aau een specialiteit op 't gebied van iu-
sek ten-beschadiging en plantenziekten
toegezonden, en deze verklaarde, dat
hij noch in de halmen, noch. in de wor-
-/uidor iets van dc smokkelwaar te ontdekken.
Toen kreeg hij een dópdche van Santander.
De commandant had vernomen, dat de smok-'
kdw.uir goed en wel te Valladolid was gear
riveerd. cu deed zijn ondergeschikte vrij
scherpe verwijten over diensgebrek aun waak
zaamheid.
Men kan zich voorstellen, met welke ge
waar wordingen hij naar 1.lanes terugkeerde.
Nvg erger werd het, toen hij iu zijne woning
een kistje sigaren vond. met een brief, door.
eon onbekende gebracht. Die brief luidde
«Edele lieer luitenant
-Wij waren ui de grootse verlegenheid, hoe.
wij eet.ige halen zijde naar Valladolid zouden
biengeu, daar Uwe Edelheid het ons zeer
moeilijk maakte. Maar Uwe Edelheid schijnt
medelijden met ons geluid te hebben, daar
zelf, onder uwe beschot mtiig, de boet naar
Ll-ines hebt geleid, waai in de. goederen ver
borgen waren, en nog een tu'tn aandeel in Ja
kosten betaald ook. Vervolgens w&s Uwe
Edelheid zoo beleefd, den grooten weg naz:
Castillo vrij te laten, door alle soldaten in de
bergen te hrengen.
-Veroorloof ons daarom, u als blijk vaa
erkentelijkheid 2500 Havana's aan te bieden»
met beleefd verzoek, ons vorder uwe besc' ar
ming te verleeiien"...
De brief was getoekend -de Oude."
En een postscriptum luidde: -Wraak voer
den nacht in den Moereakoning'k