Verdraagzaam*
Het Kind der Mimosa's.
ZATERDAG 15 JUNI 1695.ZESTIENDE JAARGANG. 21
Prijs der Ad verte ntiën:
van 1—5 régels 3d c.
elke regel meer 6 c.
groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Adrertcntiën, 3ruaal geplaatst, worden 2maal berekend.
Zaterdag.
Deze Courant verschijnt iederen
Abonnementsprijs per kwartaal,
voor Yenuay 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland 85 e.
afzonderlijke nummers 6 c.
Uitgever:
F. A. SASSEN".
dvertentien of Ingezonden
Stukken gelieve men 's Vrij
dags vóór 2 uur 's middags
te bezorgen aan liet Bureau van
»Peel en Maas" te Venray.
Slot.
Er is een matheid op liet stuk van
beginselen, inzonderheid van gods
dienstige, maar ook te» aanzien van
staatkundige en maatschappelijke, aan
welke geheel teu onrechte de naam
van verdraagzaamheid wordt gegeven.
Daar zijn menschen, wien »'i niet
schelen kan.'' Zij verklaren niet
te rsnappen", hoe men zich warm kan
maken voor een idee. Dat zijn alle
maal dingen van een dag; zij komen
en gaan nis de modes. Men bezorgt
er zich maar last mee. Men gaat
kibbelen over »nouscns" en houdt bo-
tuogen, zwaar op de hand, over din
gen waarvan nietnaud veel begrijpt.
Joviale menschen staan vijandig te
genover elkander wegens een begin
sel", een niemandal. Is liet niet veel
gemakkelijker, den vrede tc bewaren
en liet leen te genieten onder vogels
van diverso pluimaadje, dan over do
kleuren der veeren te gaan twisten
Zeker, lieden die or zoo over den
ken, en daarnaar handelen, zij doen
in het gewone, ailedaags.che, oppcr-
vlakkigo leven der gezelligheid op
geld. Betwistbare quaesties roeren zij
niet aan, en zoo iemand er over
mocht willen beginnen, aanstonds heb
ben zij een kwinkslag gereed om aan
het gesprek ecu vroolijke wending te
geven. Maar of zij een eigen ziel
bezitten, daarnaar moet men raden.
Ongetwijfeld is hot, dat zij niet licht
genoodzaakt of bereid zuilen zijn, als
martelaars op te treden; of zij, wan
neer de omstandigheden des levens
ook voor hen eone ongunstige wen
ding mochten nemen, de kracht zul
len hebben, slaande to blijven in den
bruisenden stroom, met vastheid en
ernst weerstand to bieden om in 't
eind te zegevieren, daar zouden
wc niet op durven zweren.
Onverschilligheid ten aanzien van
de onstoffelijke dingen, die men zich
nïot aanschaft in een bazar, maar die
het onzichtbaar en ontastbaar weefsel
vormen van ons innerlijk wezen,
en de hemel weet, dat er in onze
dagen niet weinig van dat scepticisme
wordt aangekweekt en nog veel meer
wordt voorgewend, omdat het voor-
naa.n staal! is een parodie op de
verdraagzaamheid. Er zit hcelemaal
geen draagkracht inhet is slechts
een negatie, liet vei huurbordje
aan de woning, waar het karakter
behoorde gehuisvest le zijn.
Dus, de stelling aan het begin van
onze beschouwing is onjuist?
In geencn deele!
Want de fout is, dat het woord
verdraagzaamheid niet aanduidt onze
schatting van beginselen, maar alleen
onze achting van de personen die ze
koesteren.
En wat ter wereld geeft ons het
recht, ongunstig tc denken over,
ons to verwijden van personen, wier
voor hem op die cenc las melk in de hand
droeg. Zij opende do deur van eene kamer,
die veertien dagen te voren nog onbewoond
was, juist tegenover die van den schilder.
Deze had juist den lijd om even te loeren en
g daar binnen op een klein bedjo een bleek
en mager meisje liggen. Juist opende dit slui
merend kind zijne oogjes en bemerkte Sé vin,
die met schiltereudo mimosa's beladen voorbij
k wam
II.e: over verwonderd riep liet, terwijl het
de handjes onwi Ickcurig uitsdik -Kijk. ma
zie die schoons bloemen eens." Ondertusschon
dat de moeder de deur dichtmaakte hoorde
S.'vin haar zoggen. -Die zyn, helaas, niet
voor ons, mijn kind."'
Een oogouiilik aarzelde de schilder, maar
mankte daarop een gebaar, alsof hij bij zijn
buurlui aanklop e; dan zich een oogenohk be
denkende, legde hij den well tekenden hunch 1
voor de deur neer en ging n.iar zijne werk-
phiais.
II.
-Er zijn dus nieuwe huurders in huis?"
vroeg hij oen puur uren later aan de huisbe
waarster.
»Ja, niynhocr, eene weduwe met haar
dochierijc-: arme lieden, maar braaf en eerlijk;
ongelukkig is de kleine ziek on heeft het erg
op de hoist. Is d.ii niet pijnlijk op zulk een
nanvalligïii leet ijd. Maar mijnheer kan go-
rust zijn, deze buren zullen hol u niet, lastig
maken."
-Komt er niemand
-Neen."
-Iin de geneesheoi
- Waarvan beluien
-"Waarvan leven zij
-Do moedor werkt dug en nacht voor
een winkel, zij doodt hare oogen mot naald
werk dal haar toch bijna mets opbrengt."
-Welke ellende... en kan men haar dan
niet helpen en bijstaan?"
...Moeilijk, als go eens wist hoe eergierig
zij zijn en hoe ze hare armoede bedekken. O,
welko waardigheid in liet ongeluk Ook, ziet
u, heb ik er geen sterveling over mogen spre
ken zij zou kwaad op mij worden,"
-Tracht haar dan een dienst te bewijzen
zonder mij te noemenzij zullen eerder van U
iels aannemen dan van mijen op act einde
van de maand zal ik mijne rekening vereffenen,
-Ik heb ook een hart," zeido de huisbe
waarster, terwijl ze mot haar voorschoot een
traan wegveegde, -mijnheer heeft zich slechts
tot mij ie wenden; een beul je brand en wat
etenswaar is ja niet lo vuel gevergd in dezen
benarden tijd.
Inderdaad wus het wcèt' zeer treurig en de
volgende dagen w. s hel insgelijks sneeuw en
regen, dezelfde slijkerige straten, dezelfde
nevelige lucht.
Jan Sé vin ging bijna niet uit, hij had vele
studiën van de reis u-edegebiachl die Inj nu
ging afwerken. De jongeling had talent, e:i
door noeste Ijl had hij zich langzamerhand
naam gemaakt en werd toegelaten in de
Salons wanr reeds eénige zijner doeken op
gemerkt werden. Hij begon leeds gemakke
lijk zijn brood le verdienen. Deinzend van
aard, maakten de sombere dagen hein zwaar
moedig. Toch deed hij zijn best om zich daar
tegen te verzetten, wijl liet gei.rek zijner
huren heiu annltoude. d bezighield. Hij kon
het lij no gelaat, dat hij ter sluiks gezien had,
alsook die zachte stern, mot vergeten, en de
hoestbuien dio hij gehoord had, dodeu hein
zeer.
T'.eu hij op zekeren namiddag eens wiide
uitgaan, ontmoet te Dij de arme vrouw weer
op do trap; zij wis niet ouder dan veertig
jaren, !ir ar de bcpr icvingcn hadden haai' zeer
ou l gemaakt,
(lat het zich met het bloote oog direct
overtuigen kan waar hot geluid van
daan komt, in hot tweede geval omdat
hit vreemde voorwerp, wat de schrik
veroorzaakt, in zijn vollen omgang
direct kan bekeken worden en niet door
half zien ten gevolge der scheerlappen
onmogelijke boeiden geschapen worden.
Toch komen er ook gevallen voor
waarin zo nuttig zijn, bijv. bij vier
spannen. Men kan de voorste paarden
dan met de zweep aanzetten zonder de
achterste op te winden. Et oneens ziet
men jonge paarden in drukke steden
rustiger blijven met dan zonder schcer-
lappen. Dit neemt evenwel niet weg.
dal bij de meeste paarden scheerlappen
overbodig zijn.
Do opzetteugej' noemt de schrijver
oen martelwerktuig, om reden een on
natuurlijke lioofuhouding verkregen
wordt, waardoor bovendien de bewe
gingen van bet paard belemmerd wor
den. De gang wordt gedwongen, stijf,
onnatuurlijk, waardoor aanstootcn cu
strijken in do band gewerkt worden.
Door de inspanning ontslaat spoedig
r.v.D'-.ur e*yoii»?.rdj;rf
ging van 't hoofd wórdt voortdurend!
aan den opZelhaak getrokken, waar
door druk verwondingen op den rug
in de hand worden gewerkt door
het voortdurend schuren. Wil men er
gebruik van maken, men neme dan een
veerkrachtige, waardoor de nadeelon
grootendeels tegengegaan worden.
Boonen.
Do praktijk is in vele gevallen de
theorie voor geweest. Vooral op land
bouwgebied geldt dit. R-eds lang wa
ren do grond verbeterende eigenschap-.
-Ik moot u ten zeerste bedanken, mijn
heer," sprak zo.
-Waarvoor dan. juffrouw?"
-Voor uwe bloemen die mijne Lily zoo
veel genoegen gedaan hebbenik vond liet
zeer vriendelijk van u do verlangens mijner
zieke bevredigd te hebben en ben er u hoogst
dank haar voor. Zy wilde zich verwijderen.
Gaat het wal beter niet uw dochtertje."
vroeg Sövin die erg medelijden gevoelde met
die vroegtijdige rimpels, doJl'e oogen en kom
mervol gelaat dezer ongelukkige.
«Integendeel het hoesten neemt toe."
-Hebt gij oak oen geneesheer omboden?"-
-Ach, waartoe zou liet dienen
Sé vin begreep dat de huisbewaarster de
waarheid gezegd had.
-Een mijner vrlenden." hernam hij. -is
een welbekend geneesheer, die wondervolle
genezingen gedaan beoft; will gij mij lossta «tl,
hem eens I-ij u te brengen V'
tiet gelaat der vrouw helderde op.
oDesien dank, mijnheer maai
-Genoeg, ik gn aanstonds
Eu nog dieiizelt.!'':i tin middag kwam do.
schilder niet zijn vriend bot helm fde bezoek
brengen. Binnen zag liet er ellen.dg uit, een,
beelje brandhout op den haard en hijna geeu
meubelen. Lily mg op een beijo, was ze r
bleek met onrustbarende rtüide wangen. Haar
gekat had de bevalligheid eepcr verflenste
bloem, blonde baren omgaven baar nis mee
een lichtende stralenkrans en onder de oogen
was ze Wauw nis een gentinaupkui', Naast,
haar, in een gebroken pot ontloken de mimo
sa'.. lei v\ ijl het meisje er ecnigou in hare
dooi zich'he hnimj'VS ronddraaide.
De geneesheer hield veel v;>n kinderen;
daarom onderzocht hij de kleine met de
groi.tstc zorg, l eval aan de moeder vei schei-
d-nci zaken aan on z<-ide dat hij genee-'maldelen
zou zenden. -.Middelen, die ik gaarne zcq
Feuilleton.
I.
Door hol stilhouden van den trein cn liet
geroep der eondtn i» urs «Parijs" wakker -e-
etliud, sprong de jeugdige sciulJer Jati Sé.in
p o scluvg op. Het vlecti beh licht verblindde
zyne oogen die aan hel duiikcru dor vouj ge
woon waren en •uiToonJv hel s'.;«:ioiisgebi.uw,
dat wegens de aankomst v ui den su i .icin uit
Maiseille vol gedruisch en leven was, als in
een mat daglicht.
Jan Séiiii pikte haastig zijn reisluscli, :iju
pakje, en de lal,jen der mimnsa's (.\i uidje-i oer-
mij-niet) die in liet net verspreid lagen, hij
malkaar en stapte uit naar de overdekte gaan
derij. Hij hou: do een nj'uig e;i gaf Je tl kóut-
sioi het adres op -Impasse du M lin 11."
De j.iugeling was slecht gemutst zooals
iemand zijn kuti die na een houilyke vacaiilie
van do oevers der Middellundsche zee 's mor
gens vroeg in hot haitjo van den winter in
cenc grooto slad terugkeert. De groote siad
sliep nog ofschoon het reeds zeven uren was,
want de trein was veel tc iaat aangekomen.
De straten waren bedekt met vuile sneeuw die
in slijk wegsmolL; dikke nevels, die zich aan
do boumen, balcons en straatlantaarns vast
hechtten, (rokken voorbij en er viel een koude
regen, liet was oen allesbehalve [neliïge,
koude Februari morgeninderdaad oupie.-ziei ig
voor een reiziger die veeilicu dagen in de
zonnige lusthoven van Riviera he. ft doorge
bracht en dc prachtigste landschappen nog
voor oogen zweven.
Naast hein op do bank geurden de miui-s. s
en spraken hem van bet zachte vaderlandhet
was een groot pak bloemen die hij b:j zijn
vertrek nog in der haast geplukt had, een
ganschc schoof met duizend kleine bolletjes
met liet holdeis'.e amber, die een zuchten geur
verspreiden.' En Jan Sevir. riep de twee weken
voor zijn geest terug, dio hij zoo wel besleed
cn volmaakt gelukkig had doorgebracht.
Vermoeid van het aanhoudend werken,
na .id>oi hij eenige sp nu penningen verkregen
h il, oiiweers'anuha.ir naar ru mie on lieiit
verlangend was hij op reis gegaan, on wat
waren zo spoedig voorbijgegaan, deze kosibare
vaefuiües! Hij luid geen vaste verblyfj,laats
gekozen, leefde van den oenen dag in den
niidcrei: zoildci zo'g, volgde dc kunst, zoonis
het hem inviel, hield zich hier en <Jnar een
weinig op zoonis t- Ni/.i, te nnes. te ijl.
Raphael, maar bij vom keur in die kleine slo-
di-n welke dour den gi ooien sliooiu der
vreemdelingen minder wordt bezocht.
Schilderachtig waren ze nnclii ms lusschen
wouden van olijven en lumeu waar de citroen
en omnjes bloeien; Eze, Villefraiiscbe,
Rr.quebiune en Bordighére, die hunne hoego
puimen in het kristalheldere water afspiegelen
En i.u in dat rijtuig, dat door dc slijkerige
straten holslo, herinnerde hij zich die velden
van tubcirozen, van aloës, de vurige roode
weiden van klaprozen, dien schoonen iiomol,
die blauwe lucht! En zijn hart zvvul op van
heimwee, wanneer Inj den rogon op de ruiten
van het rijtuig hooide kletteren en overal een
dikköil mist verspreid was. Het was Parijs
en nogmaals Parijs en hol bleef P. trijs.
J:tn Sérin was eindelijk aangekomen, hij
betaalde den koetsier en nam bij de huisbe
waarster den sleutel om naar zijne vertrekken
le ga..n. Zijne vertrekke n op de vierde ver
dieping besiomlen uil eene groote werkplaats
een slaapkamer.
1'oeu l.ij de trappen beklom ging ecno vrouw
overtuiging niet met de onze overeen
komt'? Waaraan ontloenen wij tien
hoogmoed, die ons veroorlooft op een
voetstuk te gaan slaan,- omdat wij
niet denken als een ander? Welke
zotte waan is het, die de menschen
er toe gebracht heeft, zoo zij slechts
met zeker aantal ongeveer gelijkge
zinden een overmacht vormen, het
uitspreken van andere meningen, het
propageeren van door ons niet ge
deelde overtuigingen als een misdrijf
te bejegenen en zooveel mogelijk te
gen te gaan? Is bet misschien op die
wijze, dat wij het goed recht onzer
eigen beginselen boven eiken twijfel
verheffen kunnen?
Er is op al deze vragen slechts
èén antwoorddie zo las heeft het
reeds gegeven.
Maar dan ook staat liet vast, dat
de menschen van oudcrs-hciden ge
voelens één geheel vormen. Allen zoe
ken naar waarheid cn geloovcn er
iets van gevonden of ten /minste ver
kregen te hebben: misschim, zoo zij
ttjd van leven hadden. ÖUilen zij,
van hoe verschillend tiitpan^spUnt ook
vertrokken, ten laatste op dezelfde
plaats terechtkomen. Gd ij k dc hoo
rnen met mulei scheidon gebladerte hot
woud vormen, zoo belR.oren ook dio
menschen bij elkander. Wel beschouwd
is er, evenals bij dc boomen, veel
meer overeenkomst daq verschil. In
elk geval Lebben zij een gemeenschap
pelijke taak te vervullen; het wel
zijn te bevorderen van allen, die niet
hen samenleven in één gezin, in één
gemeente, kerkgenootschap, slaat of
maatschappelijke groep. En dat kun
nen zij, met volkomen handhaving
van eigen overtuiging met eerbie
diging van elkanders rechten.
Alzoo: verdraagzaamheid is een ken
merk van een eerlijk karakter!
Scheerlappen en Qpzetteugel.
Over de doelmatigheid, het nut, de
noodzakelijkheid al dan niet van deze
twee doelen van het paardentuig is
al heel wat geschreven en gewreven,
met dat resultaat, dat ze nog steeds
sterk in zwang zijn. In een der voor
naamste hygiënische werken vindt
men daaromtrent do volgende be
schouwing.
Men ziet de scheerlappen bijna al
gemeen toegepast met het idéé daar
door hel schrikken to voorkomen.
Dit is evenwel een onzinnigheid cn
grooto dwaling. Door de scheerlappen
worden de dieren gedwongen in een
richting te kijken, alijkende van liet
normale, wat vermoeidheid der oog-
i-pieleti dóui' u'e Viiorfia:cruio i -. j...::
uilig moet veroorzaken Bovendien
zijn het wind- en slofopvangers bij
uitnemendheid, waardoor hel oog niet
weinig geprikkeld wordt.
Een ander nadeel is, uat de com
municatie lusschen dengene dio ment
en het paard vei broken is, zoodat de
zweep meer gebruikt moet worden.
Het ergste van alles is evenwel dit, nl.
hooit een paard een abnormaal geluid
of ziet het iets vreemds, dan za! het
heviger schrikken met dan zonder
scheerlappen. In het eerste geval om-
