sa mïï^&m De Doos van den Markies. ZATERDAG 13 APRIL 1895. ZESTIENDE JAARGANG. Xo. 1 Abonnementsprijs per kwartaal. voor Vf.nk.ay franco por post voor hot buitenland afzonderlijke nummers 50 c. 65 c. 85 e. 6 c. Prijs der Ad. verten tien: van 15 regels 30 c. elke regel meer 6 c. groot© lotters en vignetten naar plaatsruimte. Advortontidn, Smaal geplaatst, worden 2maai berekend. L. A.. SASSEN. Deze Courant verschijnt lederen Zaterdag, gX dvertentien 01 Ingezonden JÜA Stukken gelieve men -s Vrij pa ^dags vóór 2 uur 's middags te bezorgen aan het Bureau van »Peel en Maas" te Venray. worden uiigenoodigd kennis to nemen van den belangrijken inhoud van het nummer van hol nieuwe kwartaal van het Geïllustreerd Zondagsblad. Dit tijdschrift dat zich in toenemen- den bloei verheugt, is voor onze abbonue's tegen den ongekend lagen prijs van 30 ct. per 3 maanden (fr. p. post 37ï.e ct.) verkrijgbaar. Wie nog niet mocht hebben inge- tcekc-nd verzuime uiet zicli tegen oen zoo geringen prijs do geregoklo toe zending dezer illustratie tc verze keren. Elke week verschijnt zij in acht groot folio pagina's en bevat behalve tal vankleinero stukken, zeer boeicn- .1a ,v!'pn i'.n..^j"1Inat''.li*dp '•nnruis. liet is een tijdschrift, waarin ruim plaats wordt afgestaan aan gezonden humor, aan gezellige lectuur, aan verschillende prijsraadsels, rebussen en puzzles, zoodal het olke week als welkome gast in de huiskamer wordt begroet. Maar bovenal bevat deze il lustratie een keur van gravures, waaronder vele van actue.de gebeur tenissen, Als illustratie kan zij met do beste buileulandsche uilgaven van dat soort wedijveren. E11 waar lot nog toe de liooge prijs voor velen een beletsel was zich op Feuilleton. NOVELLE uit den tijd v»n Maria There.sia. 6. «Ik naar de gevangenisgilde George «don eersten, die mij te inkomt, sh ik ncde.- Ik neem den Almachtige tot getuige mijner onschuld ik begrijp niet hoe do doos in mijn 7.ak gekomen is eu nooit te voren heb ik ze gezien." Do lakei, welke Goorgo geen goed bert toedroeg, wierp een aanmoedigenden blik op zijno kameraden, terwijl de markies lien op nieuw aanvuurde en zijné beurs vcoi den dag halend uitriep «Zijt gij allen te samen bang voor ééner'f Sleept hem naar den gevangen toren, titd.it. graaf Voflau zijne straf uitspreekt; ik noem alius op mij; een Louisdor voor elk van u als gij gehoorzaamt Uit de oogen der lakeien fonkelde het ver langen iiiu de toegezegde helooning '0 verdie nen. Ondanks den legens'and des jongeliugs en de tranen zijnor verloofde, wierpen zij zich op licrn cn sleepten hem onder Schimp en boon met zich vooit. Weeklagend volgde Ilma den stoot, dien de markies de la Tour met een zegepralende uitdrukking op zijn gelaat 11a bleef staren. Mot een zwaren «lag, dto pijnlijk in haar hart weergalmde, zag zij de ijzeren deur d' S gevangentoreiis dicht vullen. Dan ijlde zij naar de oudo moeder baars verloofden om deze de treurige tijding nice to doelen van de inhechtenisneming haar zoons, van wiens onschuld zij als van Jiaie eigene oveituigd was. zulke illustratie te abbonneeron, hebben do uitgevers daaraan willen tegemoet komen door eeu prijs te stellen zoo bui tengewoon laag, dat wel niemand zich hel wekelijks genot, dat een zoo schoon tijdschrift biedt, behoeft te ontzeggen. Voor slechts 30 cent per kwartaal, dat is ongeveer 2 cis. per nummer, ontvangen de abonnés op ons blad ee:i tijdschrift, dat vroeger meerdere gul dens per jaar kostte. Men gelieve onderstaand biljet in te vullen eu te zenden aan Den Uilgever L. A. SASSEN. De ondergeteekende wcnscht te ont vangen a 30 et. per 3 maanden {franco 'per post 371/2 ct.) hel Geïllustreerd ZONDAGSBLAD Naam Woonplaats f< n It 9 Ilcbben de brieven van Mullaluli ons wel iets anders opgeleverd dan het weinig verkwikkelijk schouwspel van eeu hoogbegaafd man, levenslang strijdend tegen zijn schulden, zijn ongelukkig leven? zijn scherpe uit vallen, zijn treurige inconsoquentiën waren meest allen liet gevolg van zijn onverbeterlijke schuldenmakerij. Kunstenaars vooral zijn met die groote zorgeloosheid aangaande liet De nacht was gekomen, een zachte, zoele lentenacht; de sterren glansden fonkelend van het diepblauwe uitspansel naar beneden, als wilden zij de plaats der zon vervangen, die reeds lang aan het andere halfrond licht en leven schonk. De maan echter toog rustig en zwijgend voort, als een deftige vader, onder zijne kinderen, van welko nn en dan het eene bet andere scheen in te halonsen naar omlaag te werpen als een groet aan dc dmikcte narde uit de ooiden des lichts. Ook in het donkere hok, hetwelk George tot gevangenis strekte, viel het zachte licht van maan en sterren door de nauwe traliën heen. Zijn aangezicht was doodsbleekelke droppel bloeds schoen naar liet hart te zijn teruggeweken en diep lagen zijne oogen in liunnu kassen verscholen. De weinige uren, die bij in de treurige eenzaamheid bad door gebracht, in het biltere gevoel van liet hem aangedane onrecht, hadden hem bijna onkon- baar gemaakt. Terwijl hij daar in diepe ge peinzen verzonken lag, sprong hij eensklaps recht; aan de deur zyner gevangenis fluister den eeiiige stemmen. 'ijn zij reeds daar 0111 mij to halen?" riep hij; «zal reeds nu mij0 oordeel worden ui'gespiokcn?" In gespannen verwachting richtte hij zijno oogen naar de deur. Mot groote omzichtigheid uls om alle geraas lo vermijden, werd nu do sleutel omgedraaid en de zware deur kraakte op hare hengels. Doch in plaats van don go vangenbewaarder verschenen t'weo vrouwen gestalten op den drempel. In do cone, wol Ito eene lantaarn in liat'é hand droeg, herkeildo George de dochter van den sloutelbewaardor des graven de aanblik der andere d.'od hem liet bloed weel' naar het hoofd stijgen, nauwe lijks kou hij zijne oogen gcloovcTi. -Gij, Ihna!" riep hij; komt gij lot mij, tot den dscl?" voegde hij op bitteren toon mijno en dïjne behept; zij schijnen tc meencn, dat die verachting van finan- cieele beslommeringen Int on vorm ij- de! ijle gevolg is van bun genie. Dik wijls zijn zij dan ook -olkomon te goeder trouw in hun opvattingen en dient men met hun bijna I;'.nierachtige onbeholpenheid waar het geldzaken betreft medelijden te hebben, maar dit medelijden kan ook te ver gaan en men bewijst hun zelf ch vooral de maatschappij daarmede peen dienst; to kostbare hooge goed ren gaan er immers mede verloren, t Eerste ge volg is natuurlijk dat zij die gaarne poseeren willen voor beroemdheid, beginnen met schulden tc maken, ho pende dat het genie wel later komen zal cn inlusschcn bezorgen zij niet alleen hun schuldeisends maar ook hun voel burgerlijker gezinde familie-* betrekkingen menig moeilijk oogenblik zij stellen zich bioot aan beleodigin- gen, vernederingen cn qaaangenaam heden zonder tal, zij m;* '"\zieit vij anden, doch waarom fei"rr"v. over ui.; ic vaiuuio' ill' Is -.1 p.jrnl- di G niet bet twïjfelacht, krocht heeft in zijne omgeving dergelijke hooggezinde exemplaren te bezitten, dio gaarne van óns gold goedo sier maken, den weldadige, gastvrije, edel moedige, kunstminnende enz. spelen en ons beschouwen als het toppunt van krenterige zuinigheid om niet te zeggen gierigheid daar wij liet kind bij den naam durven noemen en schul den maken gelijk stellen met stelen. De overdreven zucht tot genot en weelde, hel verlangen moer te schij nen dan men is, zijn de eerste oor- er bij. Luide weonentl ijlde het jonge meisje naar haren yciionfJo en omvatte hem de beide handen. -Niet zoo, George, niet zoo!" riep zij menschelyke dwaling nmge u verdenken en vercordceleii, rein en onschuldig als liet zonne licht zijt gij in mijne oogen, en ik blijf u, ei' moge gebeuren wat wil, on wankelbaar ge trouw." «iloo gelukkig maakt gij mij!" riep George «wees gedankt en gezegend voor den troost, dien gij mij in mijne eenzaamheid brengtdoeli weet ook dal ik u nimmer de hand aim hel altaar reiken zal, als mii, hoewel onschuldig, do onteerende straf treft. En ik heb t-r oen voorgevoel van, IIma, dat. er geene redding voor mij mogelijk is, alios getuigt legen mij I" v «liet is waar, er bestaat weinig of geene kans uwe onschuld aan bel licht ie brengen, wat uw eigslo vijand, de reenter-Janos, die om mijne lmlid heeft aangehouden, heeft iiet onderzoek op zich genomen," riep Ihna tranen stortenddes le inniger en vuriger ecüterjj en zij wendde zich tot hare gezellin, die deel nemend het jonge paar gadesloeg-, moet ik hel u danken. Leun, dat gij mij helpt het ergste Villi hem al te wenden." «Wat moet dat bctookciien V' riep Geor ge; gij denkt toch niet, dat ik zal vluchten nis een misdadiger, die zich zijner schuld be wust is?" «Ja, vluchtenNog dezen nacht moet gij vluchten, oor do boosaardigheid des rechters li troffen km:Uwe goede'moeder zelf zendt 11 door mij deze boodschap." «Nooit z.il ik die schande op mij laden,"' sprak George op vastberaden toon, terwijl hij zich 111 zijne volle lengte ophief. -Hot is geene schande, sprak Ilma. eene rechterlijke uitspraak, die op menschelijke zaken van het schulden maken, maar hierbij voegt zich ook de algemeeue toegevendheid waarmode inen deze kwaal aanziet. En dit vooral is zeer verkeerd ouders moeten hun kinderen het voorbeeld geven niet alleen van alles te betalen wat zij koopen en niets to koopen wat zij in de onmo gelijkheid zijn te betalen, maar tevens hun ecu heilzame, schrik inboezemen voor het maken van schulden, van jongsaf hen overtuigen, dat er r.iets poëtisch of geniaals in steekt, te be rekenen hoeveel men billijkerwijze kan verleren zonder zijne inkomsten tc overschrijden, en anderen le laten lijden voor hun buitensporigheden en dat men niet gastvrij, niet mild, zelfs niet weldadig mag zijn zoolang men nog schulden heeft. Men zegt wol, dal het schulden maken een aangeboren kwaal is door overerving vorkregen, doch zeker is het dat zulk ecu kwaal als het oen kwaal tenminste is eu goen Imirig aanweudsol door een goed vooruooid deer c-n verstandige. «ipvcieding en desnoods door strenge maatregelen kan worden beteugeld. In do eersle plaats is hiertoe echter noodig dat men zuik oen afschuwelijke gewoonte niet modelijdend behandelt als eene zickl», maar eenvoudig den naam geeft die haar toekomt oen oneerlijk vergrijp tegen andermans goed, een schandelijke diefstal. Tegen dieven kan men zich beveiligen, zelfs verzekeren, tegen schuldeumakers niet. dwaling; berust, le ontwijken: uw geweten spreekt u immers vrij?" «En wat zal or dun van mijne moeder geworden? wat van 11 «elf?" «Woca niet hckommeit om ons! over uwe moeder waakt mijne nicht c-n ik zelf keer reeds morgen ra >r mijne oudcis lenig. O, Goorgo, laat niet de onleereude straf over u lusbuisten. Beschouw liet a's eene beschik king Gods. d u mijne geboden en tranen het hart der goede Lena geroerd hebben. Zij w il mij ter /.ijde- staan om uwe vlucht te bewerk stelligen. Zie niet zoo duister, George, doe het ter wille van uwe na ieder c-n mij George scheen door dien aandrang aan het wankelen te raken; op een toon, die zijne be sluiteloosheid verried, vroeg bij: -En als men mij vervolgt en mij in haalt r - Dat zal inen niet, verzekerde Ilma; deze kleeding heeft toebehoord aan don overledenen zoon mijner nicht, die bij zijn dood de jaren had bereikt, dio gij nu telthier zijn ook zijne papieren. Onder zijnen naam Micknüi Nadast zult gij u eencn anderen wtsrkkl ing zoeken, tot het ons gelukt is. dc vieeselijke dwaling op te heldoren, waarvan gij liet slachtofior zijt geworden. Neem deze beurs, zij bevat de middelen om vooreerst in uw onderhoud te voorzien. Maak een ras cn koen besluit, George, ging zij «moekend voort, daar hij nog altijd scheeil te aarzelen, olke polsslag uitstel kan 11 govsutijjj'k wprdci.'," «En waarheen zal ik mij hoge ven, wat zal er van mij worden?" vroeg Georgo zacht, als in gedachten verzonken. Er ontstond' eene onwillekeurige en pijnlijke stiltedn buteekonis dezer vraag viel ook do heide meisjes zwaar up hot buit. Daar werd eensklaps do lioinol roodgekleuulbot was alsof naar dc zijdo van bet slot, dat ziel: niet ver van den gevangemstoreu dos dorps verhief Pei-u-guano en Aardappelen. "Waar men tie aardappelen gewoon lijk met Peru-gua.no bemest, daar ge bruikt men, óf du geheule hoeveelheid öf althans een deel ervan voor de be mesting in het pootgat. Ik beu niet zoo'tt slaaf van den regel, dal men alle kunstmeststoffen zooveel mogelijk gelijkmatig deur den grond moet ver spreiden, dat ik het bemesten in het pootgat bij ieder gewas en onder allo omstandigheden 2al afkeuren. Ik zou dan in strijd komen met de ervaring, die meer dan eens heelt geleerd, dut 't voordeel igsl is een deel der mest stof op die wijze aan te wenden Toch zou ik bij den verbouw van aardappelen in geen geval de geheelo hoeveelheid kunstmest in het pootgat leggen. Het schijnt mij rationeel, daarvoor slechts i/ï of hoogstens de helft tc bezigen eft hot overige door den grond le eggen of op andere wijze onder te brengen. Want, al mogen de aardappelen bij een zwaar- y!.!'e In'.iieS^.'ig in het poetgat in .Ut eersle ^gröijiijcipur^. "'z.cii \e.o deriger ontwikkelciR .straks komt do tijd, dat hare wortels zich verder ver spreiden en tot plaatsen doordringen, waar de tafel niet zoo rijk gedekt is. Een gevolg daarvan wordt, dat zij een poosje in haren groei blijven stilstaan, of in ieder geval minder goed doorwas sen cn dan vaak ten achteren komen bij die, waarbij men hel grootste deel van den mest door den grond hoeft gewerkt. Evenwel, ik wilde op iets anders vi ijzen. liet gebeurt soms, dat de land bouwer bij gebrek aan pootaardappelen een hevige brand was uitgebarsten. Tegelijk ecbici weergalmde in de stilte des nachts ecu krijgshaftig gezang van krachtige mannen stemmen, hetwelk George diep 111 hel hart. greep. «Wat bsleekent dat?" vroeg hij, ineer- mel de oogen dan in-.L den mond. «Dat zijn dc burgers d er stad Presburg,, gaf lima lluislercild ten antwoord zij brengen onze koningin eene serenade met fakkellicht, om baar lo troosten over den slag, die Oos tenrijks wapenen getroffen heelten haar 10 verzekeren van uo trou w cn offert aai dighoid der Hongaren." -Trouw, offervaardigheid!" sprak do jongeling eu zijn oog schoot stralen«liiua, erkent gij de 11 wenk oer Voorzienigheid? iJe droom waarin ik my zei veil zag in dien?l der giooio vorstin kwöiu mij van hoven. De eer, die men mij hier ontrooven wil, zal ik mij ginds verwerven lu den dioiist voor keizerin uil vaderland! Aan alle kanten laat generaal Reipperg werven, gij zelf bia.clit mij die t Welnu, onder zyn vanen begeef ik n. Michael Nadoet, want niet eerder zal ik nïjiX eigen naam voeren, voordat de smaad is utl- gewibdit, dien men er op werpen wil. U|>, naar roem en eer 1 eu locli ik vergeel ilttl not hart tnijuer moeder er van breken zal Ilma Uud dichter bij hem uti fluisterde hem too: «Uwe moeder erkent, zooals gij, de band des Hoeren, die uwe schreden leiden wil, dour mij laaf zij elk besluit goedkeuren dat gij over uw toekomst nemen wilt. Zij woei, zooals ik, dat liét geen oorloos besluit kan zijn. Volg dan uwo baan, mijn George, ik zal vooi u bidden eu do heilige Maagd zal met u zijn," Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1895 | | pagina 1