EISCHEN, ZATERDAG 19 JANUARI 1895. ZESTIENDE JAARGANG. No. 3 Abonnementsprijs per kwartaal. voor VcxitAY franco par post voor het buitenland afzonderlijke nummers Uitgever L. Dozc Courant verschijnt icdcren Zaterdag, Prijs der Advertentiën ran 15 regels 30 c. elke regel meer 6 c. groote letters cn vignetten naar plaatsruimte. Advertentiuii, Smaal geplaatst, worden Smaal berekend. Advertontien cf Ingezonden Stukken gelieve men *s Vrij dags vóór 2 uur *s middags te bezorgen aan bet Bureau van »Peel en Maas'' te Venray. A's gezegd wordt: -Men moet geen te hoogo eischen stellen," dan kunnen we dat, zoo in het algemeen, best toegeven. Alles waar TK bij komt, is verkeerd. Doeh 't wordt heel anders, wan neer, zooals gewoonlijk, de uitspraak een bijzonder geval geldt. liet be doelde woordje staal er dan bij als ornament, eu zou heul best te missen zijn. "We hadden plan ditmaal een klein uitstapje to doen op het terrein der opvoeding, -do laatste uitdrukking zoo ruim mogelijk opgevat. In den regel houdt men hot er voor, dat op zekeren leeftijd, verschillend naar de omstandigheden, die naam niet meer beantwoordt aan don locstand, waarin wc verkeeren, en in den meest beperkten zin is dat ook zoo, als z.-kero periode in ons laven is aargo- vangen, is het gedaan niet de speciale leiding door anderen, die alleen ten doel heelt do jongo menschen licha melijk, zedelijk en verstandelijk te ontwikkelen, on worden dezen ge adit, helaas, dikwijls op zwakke of in het geheel geen gronden! voor zichzülvo to kiezen, hun eigen opvoe ders te zijn. Ja moet jo eischen niet zoo hoog stellen Zekur, wij zijn allen menschen, dat wil zegge.i zwak ito, inconsequente wezens. Doch de- graad dier zw uxheid U'ouilleton. HET BEELD van den Klompenmaker. I)u droefheid van dun kk-imn wees, zij no stilto cn bedaardheid waron wel ui tegenspraak mul de levendigheid en de guitenstreken van liet moinja. maar in plaats van zich uf te tl.no te n, ti oh dit licn ju;st tol elkaar. Du jongen was zeur gestreeld on gevleid met bot gebublnl eu do vroulijkhcid vau hol kind en wist niet wal :il te vorzinnon mu haar le behagen. om haar genoegen lu doen. Susa kwam graag jJles vei r.n bui wat de jonge leerling gemaakt had eu hij niet zijn taai geduld cn vroeglijdigen eins», greep Laar dan zicht jus vast cn bekeef haar ook als ze lïui lief was. Weldra kreeg hij zulk een invloed op de kleine onliftiidelbaw dat men zu naar hom toe zond als men er niets mede auii kon vangen. -Laat mij wei keu, ga maar naar Frans," zeido dan de vader. En Frans zette dan zijn kleine vriendin bij ziek neer, vertelde haar allerlei inmuu geschie denissen en maakte haar met een n.cs duizend kleine aardigheden diertjes, mannetjes. I oo men, enz. die hij uitsneed met vaardigheid en handigheid zijns vaders waardig; eu Üusa klapte dan in du handjes. Maar de oude O iel schudde bedenkelijk liet lioofd, Das op, jongen, volg uw vader niet na, want het is inijuo zienswijze, dat, uls lij is voor vermindering vatbaar en do wijzer zal stellig dalen, naarmate we ons zeiven meer dwingen binnen dc perken van den plicht to loepen. Maar dan moeten we ook. zoo het ons eenigszins mogelijk is, andere menschen, die den invloed welke van ons uitgaat ondervinden, er toe bren gen diezelfdo grenzen nauwkeurig in hot oog to houden en getrouw te eor- biedigen. Zij hebben recht dat van ons te eischen; het is een dienst, dien we hun bewijzen. Al is onder sommige omstandigheden do dank niet groot, de weldaad zelf mag niet ach terwege blijven. En in do eerste plaats hebben wij daarop le letten bij menschen, wier geheele opvoeding onder onze verant woordelijkheid staat, bij onze kinde ren. Eens lazen we in de biographie van een groot man deze uitdrukking Van zijne ouders ontving hij een gestrenge uiaar liefdevolle opvoeding. Dat woordje maar hindeulo ons minstons even erg als in het bekende «arm maat eerlijk" in zoo menig verhaal voor do jeugd. Waarvoor toch die tegenstelling? Do beide hoedanigheden sluiten elkamler immers niet uil? Da hoogste liefde is gestreng. Dat wil zeggen: Zij stelt hare eischen zeer hoog, en tracht alles in het werk te stellen om to verkrijgen dal er aan voldaan wordt. Waarlijk niet omdat bij hoogo vraag afdingen mo gelijk is, dat komt geheel niet to pas. De kinderen moeten later geen recht hebben om lo zeggen, dat hun opvoe ders ouders, onderwijzers, wie liet ook zijp. mogen lu:l uiet de eischen van zedelijkheid, betamelijkheid, ijver voor den arbeid, belangstelling in het geen tot hun welzijn dient, ui©i zijn geest niet zoo mot dal speelgoed gekweld luid, hij nog in leven zoude zijn." Muar dun kwam liet dochtertje tussehon- liuide en zeido: -Vader, gij mout uiei op Kruim kijven, ik wil dat wel hebben, want dat is beul wat mooier dan uwe ltelijke klompen liy maast er n >g meer voor mij, mot waar, Frans, en oci.u schoone heilige Maagd als de zijne?' -Dat zoude ik uiet kunnen, xeide du jongeling ruet groeten eei bied. Eu Ju vader ging schouderophalend heen. III Lk'iJo kindoren waren groot go wordén. Susa had haar at'liiuuuda jaar bereikt cn was schoon eu bevallig gebleven; haro inborst. wus zoor «cn j.-ouu veranderd, waarvan allo oer ioo- k wam aan Frans. d:e ze echter aan zijn mees tedeed toekomen. »v.is in dun vollen glans barer schoon heid, groot en slank iianr blik was nu eens lu\uudig en guitig dan weer nadenkend cn ernstig-, wat hjrar vooral aangenaam maakte was haar glimlach van sein Ikscho bevallig heid en buitengewone goodiglniJ Met hart ven den ouden Giol werd er door verjongd, en Frans stond soms ia verrukking als hij haar mot zijne oogen volgde nij vergat dan alles totdat een «-vooruit toch, droomer" van mees ter Gicl of iets dergelijks van zijne makkers hum tol do erde riep. Frans was toen man gew orden maai ni>-:s veranderd. Van nature dnocfgecsiig on droo- morig blot'f hij afgezonderd to middun dei- ruwe menschen diu hom omgaven en slechts da d;uld huid van Susa kon heiu wat epvioo- Iijken. Hij bleef voortdurend bij zijn wuiJoe- zoo heel nauw genomen hi-bbeu. Kleine afwijkingen zijn hot begin van groote afdwalingen, en de gewoonte van onnauwkeurigheid, om het zachtste woord to bezigen, maakt later hot volgen van dt- rechte lijn niet gemakkelijk. Met do bewering, dat c'.k opvoeder niet alloeti het recht heeft, doch deug delijk verplicht is. in zijn kinderen cn kweekelingen den ernst te doen ontwaken en tot wasdom .te brengen, stellen wij ons bloot aan misverstand en tegenspraak. Ho©, ernst voegt immers niet aan den kinderlijken leeftijd, c o moet zijn geweten vau vroolijklioii met een borduursel vau luchthartigheid? Zoor waar, en niett .-min hand haven we ouzo stelling. De fout is, dat het woord «ernst" d; menschen bang maakt, omdat zij <t de bctee- konis niet van kennen -n de zaak vereenzelvigen met trourirhoidniets is minder waar. Levenslast, schal k- scho blijmoedigheid is m ernst vol komen vereenigbaar. zal er tol 2lv dc laatste levenstt - p***; eenigd blijven, als zij reeds lang do woning heeft verlaten van den man, die elke ernstige gedachte uit zijn ziel weerde, uit vrees dat zij don lach van zijn lippen zou verdwijnen. De openbaring van dien ernst is bij het welopgevoede kind een© andere dan die van don volwassene, die zich aan den strijd des levens niet heeft onttrokken eu dus Yan de nederlagen en teleurstellingen zijn deel hoeft ge had. Bij de jeugd vertoont hij zich in den vorm van belangstelling. Deze kan gewekt worden door liot voorwerp aan hetwelk men haar gewijd wil zien, doch ook verdoofd cn onderdrukt door afwezigheid van de gewoonte om zich bezig to houden met iets dal niet ter- net* die hem als oen bind beschouwd» n-.etlo- genstuühde hij hem di'twijD vwweet dit hij geen Siniuik voor'zijue kunst bezat, -AD gij wildet ïoudt gij een meester klompenmaker worden gelijk uw vader.'' Maai' dat was ook uiet het droombeeld var. den jongeling; Dit jaar. evenals naar gewoonte, ging mccslor Giul met. zijne dochter naar eeno ker mispret. Op dat feest ijvordeu allo j mgc'.ui om haar eer to Lew ijzen, waardoor zij ook zeer gei leid w as. Twee jongelui vooral bo toonden zich zeer gedienstig; Ghi'isiiaiui en Pelor. Christina# was een vroolijko gast met hroede sein.ii leis, mooie slem en vr.sion Dek. Hij wurkie ook bij meeslor Giel. wol nog met zoo lang als Frans, maar was veel viug^or en gaf er nie's om, o;n 1 ij gelegenheid Frans -eer ruw ie bejegenen. l'ol. r, eu:i klein maar vlag ventje, was al- lijd even gced geluimd en voor Fiai.s juist Lel tegendeel ran C!;i isliaan. Omdat hij zoo ecu slenteraar was kon men hem Lij het werk wel niét tu bost lijden, maar bij 1-iestolijke gele genheden was hij toch geer gezocht mml.u Lij er luren bracht door zijne ouuilpulbare vroo lijkhoid. I'Vans, dio bij dit gezelschap in een hoekje was gaan zitten, gevoelde zich zeer diouwg en ongelukkig en leed er vei schrik ke!i|!c ouder als bij zng hoe Clirisiiann naar du gunst van Let muisje dong, nog muur leed hij als hij haar zag Inchon en schertsen-met Detru'. Ofschoon Frans ziuli in het gesprek en go scherts niet mengde, had bij toch van don vroolijken jongeling deze woorden kunnou op stond aantrekt, maar waarvan uit plichtgevoel de ker.it isnrtn'ng als een noodzakelijkheid is erkend. Nog meer afschrikkend vindt men het idee van «gestrengheid." Toch, is j de vriendelijke moeder, die haar kiiul van stnp lot slap leidt, op eiken mis- pas wijst om herhaling te voorkomen, die in het belang van dat kind elk barer bïvelen en wenken met stiptheid wil zien nagekomen, is die moeder dan niet gestreng. Afwijkingen komen voor bij de zorg vuldigste leiding, - en zou het nu wezenlijk zijn aan te bevelen die maar le laten doorgaan, ongemerkt, om zijn eischen niet »tc hoog" te stellen Of zou de ware toegevendheid niet daarin bestaan, dat men vriendelijk maar zonder vergoelijking den zwakke wijst waar hij naast de baan wandelde, den lichtzinnige doet inzien dat hij zijn plicht niet naar beknoren eerbiedigde, den ruwe dat zijn onbetamelijke handeling in strijd is met hetgeen van hem gevorderd mag worden. De opvoeder, dio zijn moeilijk werk 'geZ'og*.i<i .\\il zien, moet bcgiuncn mot aan ziciizetvcu "zeel hóbgê" èischli: stellen on met al de kracht die in hem is naar dc voldoening aan die •isclion lo streven. Dit geeft hem reeds dade lijk een zedelijk overwicht, hetwelk kracht bijzet aan het gezag dat hij uit oefent en bezigt om bij de jeugd die zelfde plichtbetrachting tol een aange name laak te maken. Werd dat alles rnecr algemeen gedaan, er zouden heel wat minder klachten worden uitge sproken. OOGLAPPEN. Ooglappen zjn alleen dan dienstig, vangen. -Mij dunkt, gemout niet veel pleizier hebbeu ie huis lussclieo dezen grooten lummel cn dien lcelijken manke 1" Frans kon haar antwoord niet hooren maar gevoelde een dieps smart cn haastte zich weg te komen. Hij meende van droef huid lu stik ken en ging mol treurig gemoed voor zich uit- starende. Nooit wss hein zijne ziek lu zoo zwaar gevallen. Waarom Wat had hij dan Hij onderzocht zieli om ruJcü tot wanhoop lu vinden. Moest hij z.-ch niet veihiugïti, dal zijne kleine vriendin z.cli zoo goed amuseerde! Wat wus er dan verwonderlijks in dal uien haar schoon vond? Zij had immers du jaren om te behagen en ook oih (o trouwen. ïmu-' wen.... Hij voc.'dé een L o- op zijne w.ngou komen tu verborg zijn aangezicht in du huu- dón. Tiouwvn! ïL: Liiiien .NUcoii d- n w.u iu en orei vloeJig tu scl.cn zijue vni.'urs d >or. Hij begreep hoeveel Lij v.m Susa Liuid o:. hc-o onguiuki.ig hij inderdaad was. IV. Ongelukkig treiTon het hui.-». Moester Giol was met veiluiniiniig geslagen en kwam niet verdol- dan op htd cn sloel, cn met de zioitlo u-.id ook geldverlegenheid, .schulden cn ellende binnen. Do zaken gingen achteruit cn zouden g.oisch verkeerd gaan dun dag dit ('m is iami voigens d -.1 Frans m- endu. in zijnu p'.na - - i treden. Want nu reeds beMn.-rde luj Let hun terwijl hij l-'rans iiaid be,.nndcide die l cli werkte wal hij kon en aller z-.mdo du ininsic klacht verdroeg. De arme jongen had voel geleden sinds dien droevigen kermis lag toen hij i n zijn huil go- lc/.un had; wegens de ijverige opvwu-ii'.ingcu als paarden van verschillend Icmpc- rami r.t denzelfden wagen voorttrekken en 't aanreiten van 't eene paard niet voor 't andere bestemd is. In elk ander geval zijn ze af to keuren, want zo kwellen 't paard, dat voortdurend gedwongen wordt scheel te kijken. Zu vangen stof, sneeuw en wind en zijn nadeelig voor de oogen, die daardoor gaan lijden en zelfs blind worden; Ze veroorzaken mees tentijds juist datgene wat ze moeten voorkomen, namelijk schuwheid in vreesachtigheid, omdat het paard door de gedeeltelijke ontneming van licht aan de oogen een onjuiste voorstelling krijgt van de dingen die hij ziet. Ze beletten levens het paard den meuscli goed te heg rijpendenk maar eens aan 'i achte-ruitloopen bij 'i in spannen, zonder dat 't paard kun zien waar disstol ol boom zich bevinden. De meeste trams on ook do brand weer hebben bij hun paarden geen ooglappen eu ze bevinden er zich wel bij- Paarden liet bijten af te wennen. E- nt bni'e-.^wocn goed middel om paarden het bijten af le wannier is hot volgende. Een stevige stok wordt gespleten en daarin een stuk rauw vleesch vastge klemd. Op het oogenblik dat het paaid wil bijten naar dc band van dengene die hel voedert, houdt men 't paard het vleesch voor. liet paard bijt dan in "t legen zijn natuur strijdende voedings middel cn zal de slechte gewoonte van 't bijion voortaan geheel achterwege laten. Turfstrooisel in varkensstallen. Turfslroöisel is voor varkensstallen zoo vaak aangeraden. Onlangs kwam ons rchtcr een geval ter oorc, dat het gebruik van turfstrooisel voor van Cloistiaan cn Deler, wegens de gunst die Susa aan deze Hulsten bowees. had hij aan vertrekken gcJouht. Maar, de slechte dagen waren i.augebrokcn on daarom was do goedo wees gebleven. ZO' cigoa leed vergetende orn slechts aan dal van anderen te denken had zich gansch op.-u- lhrd met en licLaain, /.iji:c krach- len vuidiiLLcl.l f in Jen grysaard Lij tu sia.tn en j-ijne vnci.dïn te uoosten en vcrri.hUe d tb- beten arbci.1. Eciisj ih-s toc-n hij de werkplaats binnen kwam iionrde hij GLn tiuan woedend brom- irion «A's ik mees'or bun, zal ik dien kreu pele niol langer houden," rliui-, als gij meester zijl - Vi i i .-.i.-: ik de ci-hlgentint van Su>a Leu. -Gij -.iMUMi dus llici Susa f'' l'iuiien eeu maandweet gij dal nog nieit Frans werd bleek uls de dro - En gij maakt mij gécu compliment V hervailu Clu isiiaaii -o, zeker, vun gansrhor l.m-ip, z.n'de liij zachtjes, -ik hoop. Cin isiiaan, gij haat- gelukkig zult,maken, siicala zij verdie-iia! FfCii bohocl'i, gij ii gocu moeite ii- -L en om mjj weg lo jigon. wat eun go. -i g.:z. niet p .st ik zal wel van zelf vorirokkon." -Omdat? -Ou-d.ii, als ik mï n kost niet vordien, zcoals gij mij dikwijls v.-rwijt. ik u.v brood niet w-,| eten gelijk dut van oirten muuslf-r." «Zoo.iis gij terkicsiantwoordde Ciiii.tiunn. terwijl hij op du lqipun biel, want Fr.uij was lieur zeer nuttig. li OM it i-vivolyd.

Peel en Maas | 1895 | | pagina 1