en
l. a. sAsEisr.
Vertrouwen,
Het gouden Bidsnoer.
ZATERDAG 9 SEPTEMBER 1893
VEEBTIÏDE JAARGANG.
No. 37.
MAA
Prijs der Advertentiën:
voor Vbnray
franco por post
voor hot buitenhuid
afzonderlijke nummers
30 e.
6 o.
Uitgevr:
Doze Courant verschilt icdercn Zatcrda
van 15 regels
elke regel meer
proote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, Smaal geplaatst, u-orden 2rnaal berekend.
Advertentien of Ingezonden
Stukken gelieve men 's Vrij
dags vóór 2 uur *s middags
te bezorgen aan bet Bureau van
xPeel en Maas" te "Venray.
't Moei al heel slecht met iemand
gosteld zijn, als hij alle fierheid lieoft
verloren.. De slaaf, over wiens leven
een ander naar welgevallen beschikt
en die, met oen willoozo gelatenheid
berust in de uitoefening van dat ge
üsurpeerd recht, kan nog iets hebben
overgehouden, dat er naar gelijkt, als
een laatste vonk van karakter; maar
terwijl de lichamelijke slavernij uit do
beschaafde maatschappij is verdwenen
ontdekken we niet zelden een dienst
baarheid, een onderwerping der ziel,
-die allerpijnlijkst aandoet, als volko
men onbestaanbaar met cenig begrip
van menschelijkc .waardigheid.
--Erger dan eau slaaf is hij, bij wien
de aandrang tot bosgoede is rmrler-
drukT doórToozciTfieigingen, die zich
niet weet te verhellen bovon de ver
leiding van ziunelijke lusten. Onder
alle omstandigheden is het een treurige
aanblik menschen te aanschouwen
wier zedelijk gevoel hen niet heeft
beschermd tegen "den duivel van de
hebzucht, van de wraaklust, van do
jalouzie, of die, ter wille van lage
geniotingeu, hun aanspraak op achting
moedwillig prijs gaven. Om den mensch
in het goede spoor te houden hem
weerstand te doen bieden tegen de
aanvechtingen van het kwaad, zijn
Feuilleton.
Oor^xoroixkelij ko Xo veile.
17.
«Ik bob bier niets anders op te antwoor
den," sprak Reinold, terwijl hij bom met
minachting aanzag, -dan dat gij den hemel
rnoogt danken, dat gij er zoo genadig afge
komen zyt, en ik u aanraad iu het vervolg
mij op mijn weg niet weer te bemoeilijken,
want dan zou ik nu; genoodzaakt zien mijno
burgerhanden aan uw adellijk kleed vuil to
maken, en door het gewaad van den zougo-
nnnmdcn edelman tot de huid van den woest-
jiard en indeling door te dringen."
-Ellendeling wat zegt gij daar ric-p
Richard, als buiten zich zelvon van toorn,
-gij overlaadt mij met nieuwe beleedigmgcn
deze oischen ecne bloedige voldoening."
-Zoudt ge dat donken sprak de fabri
kant, -woes vorzekerd, dat i(t mij om uwe
eischen in 't minst niet zal vovmoeien, ea zo
niets eens mijne aanducht waardig keuren.
-Nietswaardige -parvenu," riep de
woeste Richard, nog meer iu drift ontstoken,
-gij waart mij reeds voldoening schuldig, dat
ge u hebt vermeten de hand mijner zuster te
vragen. Denk voortaan oin ecne dienstmaagd,
maar nooit aan een meisje van edele goboerlo!"
--Ik lach om die edele goboorto, hot is
in mijn oor niets dan een hollo klank ik heb
op het zedolijk gedrag van uwe zuster niets
al' te dingen, doch lieden als gy maken die
edele geboorte tot spot en doen ons zien, dat
die zoogenaamde adel een klank is zonder be
teek en is."
«Gy zult morgen vaD mij hooren," sprak
prikkels noodig..De machtigste is het
eergevoel, dat niet kunstmatig behoort
te worden opgewekt, maar steeds
aanwezig is, om te waarschuwen als
"«'ij op den kruisweg staande, mis
schien gevaar loopen den voet te zet
ten op een pad, waar den voordcel
belovende slechte handeling ons ver
lokt de verkeerde richting te volgen.
Wie bij elke aanleiding tot eene af
keurenswaardige daad, torstond komt
tot het besef, dat hij zich te goed acht
om zóó te bandelen, die is sterk als de
eik der woude, fier het hoofd omhoog
stekende, al loeien de stormen.
Diezelfde fierheid is ook een onmis
bare waarborg bij onzo onderlinge
betrekkingen. In menig opzicht hangen
wij af van de goede trouw van ande
ren, elke samenwerking wordt onmo
gelijk. waaneer we niet vooraf met
zekerheid weten, wat we van onze
medestanden kunnen verwachten. Niet
alle wederzijdsche verhoudingen, waar
in we vrijwillig treden, kunnen go-
regeld worden bij schriftelijke over
eenkomst en/lo- rU 1:0„
ling of met Strafbedreiging ï^c'.
contractbreuk; elk oogenblik zijn we
verplicht, ons eenvoudig te verlaten
op iemands eerlijkheid en goede trouw
Maar we doen dat met de meeste
gerustheid wetende dat we te doer,
hebben met een man van karakter
te fier om een laagheid te begaan;
we stellen vertrouwen in hem, zonder
eenige verzekering te verlangen dan
zijn woord.
"Engeland vertrouwt, dat heden
ieder man zijn plicht zal doen," sprak
Nelson in de laatste proclamatie, die
[•scli ij c
Richard, naar zijn paard stappende om er op
te springen.
-Het zal de vraag zijn, of ik naar u zal
luisteren, en zoo ik dit al wil, of ik er den
tijd voor beschikbaar zal hebben," beet do
joukrcun hem toe.
- -Ik zal u wel weten to vinden, mijnheer
de fabrikant, reikhalzende en hunkerende naai
de bund van eene adellijke dame," antwoordde
jonker Richard.
-Ilet is nog altijd de vraag, of u dit zal
gelukken, zooals gij het bedoelt, bluffende
edelman, afgerost door een burgerkind, dat
zich als fabrikant verre boren uw adel ver
heven gevoelt," voerde hem Reinold tegemoet.
-Wij zullenzicri," vervolgde de jonker,
of ik het van mij zal kunnen verkrijgen, mij
oodanig te vernederen, om uw vergiftigd
proletarisch bleed te doen stroomen."
-Het is alweder do vraag, of ik or mij
toe beschikbaar zal stellen, en gij er toé in
staat zijt," sprak lleinold zeer kalm en be
daard.
-Jou snoevende fabrikant
-Jou laaggezonken, nietswaardige edel
man
«Ellendige -parvenu
-Verdierlijkte jonkheer
De jaatst.o sprong, met het schuim der
[ramschap op de lippen, te paard, gaf dit de
sporen en een blik van de diepste verachting
op den fabrikant werpende, die hom met de
meeste bedaardheid nastaarde, verdween hij
in galop.
Den anderen morgen was Reinold op zijn
kontoor bozig, toen Chrisiiaan, de huisknecht,
het kaartje van eeu bezoeker binnenbracht,
die mijnheer verlangde te spreken.
•-.Vraag dien heer of hij een halfuur lijd
heeft ,om te wachten, want mijne bezigheden
laten- het niet toe mij op Uit oogenblik mot
hem te onderhouden," sprak Reinold,
hij tot zijn scheepsvt; richtte eenige
oogenblik ken voor di zeeslag van
Prafalger. Een bev< en ook geen
verzoek, slechts cenrerinnenng aan
een vaststaand feitsDe vlootvoogd
rekende op zijn miien, gelijk hij
het deed 'op zich zelvn, en de oceaan
was er getuige vanjoezeor die ver
wachting in vervullin lcwara. Ook in
de kleine .wisselvalligfejen des levens
moeten wij iets, moail we zelfs als
't kan zeer veel van 4lson hebben,
zelf trouw zijn tot in ji uiterste, he:i,
die met ons werken, dagen en strij
den, van het gevoel dordringen, dat
wij onvoorwaardelijk op hen rekenen.
Dan zal geen moeielijkhid. hoe groot
ook hen afschrikken. 2'i zullen won
deren verrichten. Hoe' dkwijls is hel
niet gebeurd, dat nog sluimerende
krachten tot bewustzijn'kvamen, alleen
door een woord in derr jeest van den
Britsoheh vlootvoogd
Niets is mecrvgesclijkt om dc mon-
schcn van elkander tfc verwijderen
dan wantrouwen. Zekef, daar zijn er,
zen hebben, zwak te zijn. Eeu blind
vertrouwen is allerminsteen veilig
kompas op de levensreis, \Daar komt
nog bij, dat in zaken v&n handel de-
te goed geloovige'-Mie kans, heeft-het
kind van de rekening te woiöen.
In de- stoffelijke dingen is Irct plicht
zich van behoorlijke waarborgen fé
omringen, om tegen allo vfcprvallen
gedekt te zijn; men kan öjfljiers licht
het slachtoffer worden va'n iemands
gebrek aan nauwgezetheid, of van
een noodlottig toeval? Uw beste vriönd
-De kuocht vertrok en bracht de boodschap
terug, dat mijnheer zou wachten.
-Zonder er een oogenblik aan te denkon,
wat zijn bezoeker op hot oog had, terwijl deze
volgens don naam, dien liet kaartje vertoonde,
hem geheel onbokend was. trad Reinold met
gefronst voorhoofd, altijd nog ami ziine zaken
denkende, het salon biunen, waar de vrootu-
deling bom wachtte.
-Wodorzijdsche groeten werden gewisseld,
en de fabrikant bood zijn bezoeker,-.tflo een
lang schraal mensch was, met eeu .dikken
knevel en een uilgedroogd en vorloopen ge
laat, maar wiens voorkomen, onmisbaar be
schaving en opvoeding venied, oen stoel,
waarvan hij, naar het scheen, tot nu toe nog
geen gebruik had gemaakt. f
-Ik dank u.' sprak de lanfcc hecr. -Gij
zult mij zoker niet kennen," jervolgde Dij
cenigszins weifeleud, zooals ir»n doet, wan
neer men, gemakkelijkheidshalve, zou wen-
sclien wel bekend tc zwn.
-Ik heb die eeifjuet," antwoordde 'Jfêxr
uold-uw naam, wëjfceu ik op. bet"kaartje
heb gelezen, het spij^ïnij 't iutespclt®t.zeg-
geu, is mij even vrcein® in ieder^y'al,. mng
ik weten waaraan ik,'iet genoegen van uw
bozook te danken heb t'-'
-Mijnheer," antwoordde do magere be
zoeker. -het is eene zaak van eer, tlie mij tot
u drijft. Er schijnen onaangenaamheden tus-
schan u cn^jcmker jieilicer te hebben plaats
govonden, waaruHv hij mij, als zijli besten
vriend, hoe# gekozen oni dic te ftsgeléu.
-Dat hij met den-besten vriend'%an jon
ker Zoilker te doen had, deed den man met
het bleeke en vorloopcii gezicht niet in Rei-
wiens eerlijkheid vaststaat als eefi
rots, zoodat gij hem een aanzienlijke
som gelds zonder ontvangbewijs hebt
durven ter hand stellen, kan plotse
ling overlijden, voor hij nog gelegen
heid heeft gehad in zijn boeken aan
te teekeuen ot aan een derde te zeg
gen dat hij nu debiteur is geworden,
is liet dan niet wenschelijk dit geval
te voorkomen? En bovendien als men
went dal gij in zaken nogal »goed
den bodem gebruikt. Hoe kan 'M een
jonge boonl, die iu de plaats van den
verdwenen voorganger is gekomen, in
zoo'n schrale grond groeien, die arm is
aan voedende stoffen, vooral, omdat in
den regel bij het planten weinig zorg
wordt gebruikt? Hoe dikwijls wordt
niet vergeten, den grond volkomen te
vernieuwen! In de meeste gevallen stelt
men zich tevreden met in een zoo nauw
en klein mogelijk plantgat een kar mest
niet missen, of velen zullen trachten
van die voor hen aanlokkelijk gelegen
heid partij te trekken, zoodat een in
zijn oorsprong goede eigenschap een
aanleiding kan worden niet slechts
lot uwe schade maar vooral tot anderer
schande. (Slot volgt.)
vertrouwen" zijt, dan kan het of compost te brengeu en daarop den
1 boom te planten. Men denkt dan het
zijne gedaan te hebben. Groeit nu do
boom, tiert hij in den beginne en draagt
hij ook enkele vruchten, dan zijn de
voedende stoffen in den grond spoedig:
erbruikt, de wortels komen in den uit—
geraergelden grond, vinden geen voe
dende stoffen en groei en vruchtbaarheid
houden op. Voor we er om denken,
hebben wo in den ouden boomgaard een
sukkel meer staan, die aan tal van ziek
ten sterft en 't offer der insekten wordt.
Wat daartegen te doen? Het beste
middel is aldoend te handelenivaardoor
de klachten zullen verdwijnen oyer da
En daartoe handele men als^olgt: Men
neemt oen nieuw stuk grond, gunstig
gelegen en goed van bodem en legt daar
op een nieuwen boomgaard aan. Ge
schiedt die aanleg met de noodigezorg,
hoeft men gezonde, krachtige boomen.
liefst afkomstig uit de oorspronkelijke
streek, waar ze inheemsch zijn en pas
send voor liet klimaat, waar ze moeten
staan, maakt men dan gaten om ze in
te zetten van voldoende grootte (1,50—
2M. in doorsnede, 0,51 M. diep, al
naar verhouding van den grond) en geeft
Jonge vruchiboomen in oude
boomgaarden.
liet gebeurt vaak', dat men in oude,
veeltijds niet eens goed onderhouden
boomgaarden, waar hier en daar een
1of door den storm is
omgowftcutt, - jviige Jföómeu up u«- icv-*.-
plaatsen plant. Die boompjes kwijnen
en willen geen vrucht dragen. Dan
klaagt men en zegt; »We kunnen hier
geen vruchten meer kweeken, vroeger
bad ik overvloed van ooft en nu nauwe
lijks genoeg voor mijzelven," enz. »De
oude boomen geven nog maar zelden
wat goeds en de jonge boomen dragen
in 't geheel niet." Hoe komt dit Wel,
men verlangt het onmogelijke van den
boomgaard. Zestig, honderd en nog
meer jaren achtereen hebben de wortels
dezer boomen de voedende stoffen uit
bij noodig hadden, ora ons hierin behulpzaam
te zijn."
-Gij hebt den jonker een belcedigotiden
slug met zijne karwats toegebracht-, cn gij
begrijpt wel, dat oen edelman zulk een hoon
niet ongewroken kan laten," sprak de bleeke
heer, den bedaarden fibnkant met eene soort
van nadenken aanstarende, als wilde hij zog
gen -liet is geen bagatel, weet je wel
watje gedaan hebt?"
-Juist; ik heb den jonker met »zyn
eigen" karwats (hoe schoon kliukt dat! een
slag toegebracht, nadat hij eerst naar mij go-
slagen en mij niet getroffen heeftdit was do
kastijding, welke hij verdiende."
-Daarop." vervolgdo de bezoeker, -zyn
hevige verwijten en beloedigemle uitdrukkin
gen van uwe zijde gevolgd, die geen edelman
'straffeloos inag aanhooren."
Wanneer hij zo niet had willen aanhoo--
ren, had hij .er- gcene aanleiding toe moeten
geven, on hij is mij in dat opzicht niets schul
dig gebleven."
-'t Zijn aliijd moeilijke en onaangenareo
zaken voor eon viiend, mijnheer; maar men
mag in eene zaak v an oer zijne vrienden niet
in den Steele laten ik gevoel zelf, dat zij niet
kan geschikt worden, zonder dat er blued
stroorae."'
-Reinold glimlachte en zoide: -Och, dat
meeut go niet 1"
-Wis en waarachtig meen ik hot, mijn
heer; gij zult het wel begrepen hebben, gij
ziet mij hier voor u als zijn secondant, en ik
bon van plan die zaak. zoo net en rechtvaardig
mogelijk te behandelen,
Rechtvaar-liglietd^efTTlofiréid zijn tvéo goede
nold's achting rijzen, en het was op eenigszins eigenschappen, wanneer zy bij andere gelegen
strocven toon. dat hy ten antwoord gat"
-Ik weet met, wat er aan dtc£?.aak te
regelen valt: ik dacht, dat zij was af^eloopon,
en zoo niet, dat wij er dan toch geen derde
heden worden aangewend maar gij begrijpt
tocli wel, dat ik do man er niet naar ben om
mij een oogenblik over uie zaak moeilijk t
makoiv," zcidc Reinold op sat cast ischen toon
-Mijnheer, je moet vechten 1" riep
de secondant, driftig wordende.
-En ik Zal liet niet niet doen," sprak da
fabrikant bedaard,
-Hei kan u toch niet onverschillig zijn»
voor een eerloozc en lafaard te worden uitge
kreten
-Ja. wel zeker is my dat geheel en al
onverschillig, althans van lieden, dio tot het
zelfde soort behoore» als den jonW. Welden
kende en verstandige lui zullen mij om mijna
weigering achten."
-Ik raad u aan den jonker niet tot het
uiterste te di ijven do zaak moet haar loop
hebben mijn vriend geeft u de keus der wa
penen."
-Dat is heel beleefd van hem, maar ik
zal er geen gebruik vnn maken
-Ik raad u het pistool aan. op twintig
passen dat eindigt dikwijls meteen gunstige»
afloop."
-Gij kunt uw raad op een anderen keer
houden, tot ik er om vraag; ik zal noch met
het pistool, noch met den degen vechten."
-Mijnheer Flenking, wees nu niet
dwaas," hernam de secondant zeer gemoede
lijk, -en diijf niet langer den'spot met mij»
want zonder te vechten komt gij er niet af
de jonker dorst naar uw bloed."
-Mijnheer," antwoordde Retaold, terwyl
hij eindelijk zijne bedaardheid'liegon te ver
liezen, en tot dicht ouder deoojjen van dei»
secondant tiad. -jonker Zoilker, zegt ge. dorst
naar mijn blood breng hem do boodschap
over., dat mijn bloed nog to veel waarde bezit,
om er uu'.telooa eeu druppel vau te dooa ver,-»
H'itjy// cn vnigrf.