Hef PLEEGKIND.
ZATERDAG 30 MEI 1891
TWAA DE JAARGANG
No.
Uitaver
VAX DEXmCKIiOF-Sasscn.
Doze Courant versdjnt iederen Zaterdag.
Voorzorg bij Onweder.
Feuilleton.
De tegenwoordige toestand van
Landbouw en Veeteelt.
Stand der $laaai.
N.M. 5e Vrijdag E.K. 13 Zaterdag V.M. 21 Zondag L.K. 27® Zaterdag,
Stand der Zon.
1, 11,21, Juni op 2.53; 3,47; 3.40; v/m.; onder 8.2; 8,11; 8.10; h'nt.
Abonnementsprijs per kwartaal;
voor Venray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland 85 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
Advertentiën of Ingezonden
Stukken gelieve men Vrijdag
vóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan het Bureau «Peel en
Maas" te Venray.
Wat moet men doen om bij onwe
der niet getroffen te worden Dit is
zeker een vraag, waarvan het antwoord
vele welkom zal zijn, vooral nu wij
weer in het seisoen leven, waarin de
meeste onweders losbarsten.
Vooreerst is het geheel nutteloos,
ramen en deuren te sluiten; dit kan
alleen goed zijn om den slagregen
buiten te houden, doch gevaar levert
het openstaan der ramen volstrekt
niet. Meer gevaar brengt een rookend
vuur aan; wanneer een dikke kolom
rook zich boven den schoorsteen ver
heft, dan is het mogelijk, dat deze
den bliksem naar binnenleidt; daarom
doet men verstandig, bij zeer hevig
onweder het vuur uit te dooven; geelt
het niet veel rook af, dan is voorzorg
onnoodig.
Men vermij de verder een al te groote
vereeniging van menscken in een klein
vertrek, omdat door de uitwasemingen
van veel personen de lucht meer ge
leidend wordt gemaakt, zoodat do
bliksem bij eventueel inslaan gemak
kelijker van het eene voorwerp op het
andere en dus ook op de personen
kan overspringen, terwijl het gevaar
nog vermeerdert, als de kamer daar
enboven met rook gevuld is.
De onveiligste plaats in een vertrek
is in de nabijheid van den schoorsteen.
Daar deze gewoonlijk het hoogsto
punt van het huis uitmaakt, zal deze
gewoonlijk het eerst getroffen worden
de bliksem daalt dan langs het roet
naar beneden en slaat in het vertrek
Aan den voet van dit papier vond hij eenige
regelen van den geesteiijke der parochie, die
de waarheid van het geschrift en van de haild-
teekeuing der pleegmoeder waarborgde. Hij
herlas meermalen dit noodlottig schrijven er
drong zich eene twijfeling in zijn hart op.
Was het waarheid? En het papier in de hand
houdende, wierp hij zijne oogen op Agnes, die
hem nog altijd omklemd hield, en werd ge
troffen door de gelijkheid, welkeer bestond
tusschen de gelaatstrekken van dat kind en
die van de vrouw, daar voor hem. Gedurende
de vervlogen jaren hadden zich de trekken
van het kind juister ontwikkeld, en meer dan
eens hadden de ouders bemerkt, dat het eigen
lijk. op geen van hen beiden, noch op hem,
noch op haai' geleek. Mevrouw had licht
bruine oogen, zwart haar en aangename ge
laatstrekken; haar echtgenoot was blond, had
eene ferme grootte, regelmatige trekken eu
blauwe levendige oogen. Agnes, daarentegen,
had donkerbruine uogeu, door zwarte wenk
brauwen gedekt; haar vel was bruin; daarbij
had zy wel innemende, maar geene regelma
tige trokkeu. De opvoeding en de omgeving
hadden y.ë§l verzacht en hare uitdrukking
eenigs/.ins veranderd; maar niet tegenstaande
dat, geleek zij op die vrouw. Hij werd dan
ook in de ziel door deze wonderbare gelijkenis
over op do voorwerpen, welke hij
eerst ontmoet, indien het goede gelei
ders zijn en hieronder komen, onge
lukkig genoeg, ook onze lichamen.
Het liefst treft hij metalen voorwer
pen, en daarom wachte men zich na
bij ijzeren of koperen gereedschappen
te gaan staan, die zich in het ver
trek bevinden; daardoor zou het kun
nen gebeuren, dat hij bij den over
slag naar die voorwerpen door ons
heenging, wat allicht den dood of
verlamming tengevolge zou hebben.
Daarentegen is het niet gevaarlijk,
in. een ijzeren ledikant te slapen om
dat do bliksem bij het treffen ook
daarlangs zou glijden zonder den sla
per te raken. Men is ook veilig als
men te bed ligt, en gedekt is door
een wollen deken, daar men dan van
alle kanten is afgesloten door stoffen,
die de electriciteit niet geleiden.
Doch wauneer het onweder bij dag
plaats heeft, dan kan men moeilijk
naar bed gaan of zich in de kleerkast
verbergen zonder zich bespottelijk te
maken; in dat geval is de veiligste
snUviou au ae actuioiauuu&ir
men van den schoorsteen en ook van
do muren zoover verwijderd is, als
da ruimte het toelaat. Heeft men veel
sleutels of andere ijzeren of koperen
voorwerpen bij zich, dan is het niet
geheel zonder nut, deze op eeuigen
afstand van zich te leggen.
Neemt men deze voorzorgen in acht,
dan kan men gerust zijn; het aantal
gevallen dat personen binnenshuis ge
troffen zijn met doodelijke afloop, is
buitengewoon klein, en kan gewoon
lijk worden toegeschreven aan het
verwaarloozeu van de maatregelen,
die hierboven zijn aangehaald. Het
zou evenwel dwaas zijn, het nemen
van voorzorgen te overdrijven en elk
onweder als een dreigend gevaar aan
Prijs der Advertentiën;
van I5 rogcis 30 c.
clko regel meer 0 c-
groote letters on vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst, worden '-'maal berekend.
getroffen; hij zweeg, doch zijne blikken, nu
op de weduwe, dan op Agnes werpende, ver
raadden zijne gedachten.
«Zij gelijkt op mijsprak de vrouw
met een kreet van blijdschap. -Het is mijn
bloed, mijn kindOntken het," liet zij er
dreigend op volgen, •indien gij kunt.'*
l)e lieer Yerdenne had inlussshen zijne ge
wone bedaardheid herkregen.
•Dit," zeide hij, -is slechts een ijdel
woordenspel. Gij komt hier om een kind te
eischeu, dat wij als ons kind liefhebben, en
hetwelk gedurende zes jaren onze zorgen en
hefkoozingen heeft genoten, en dat wij als
onze eenige erfgename beschouwen. Gij be
grijpt toch, dat op eene eenvoudige klacht,
al ware zij ook door twintig gei y lisoor tige
stukken gesteund, wij uw eiscli met kunnen
billijken, ja, mugen eu willen zulks niet, daar
zij ous eigen en wettig kind is. De zaak, de
wet. alles is voor ons."
«De wet zou mij gelijk geven," viel de
vrouw in, met eene sombere stem.
-Indien gij wilt, kunt ge haar ter hulp©
roepen maar zoolang hut recht met gespro
ken heeft, zal Agues mijn huis niet verlaten.
Ik ben vader, en ik gevoel, dat ik verant
woording schuldig beu aan God voor het ge
schenk dat Hij mij gegeven heeft."
-Dan zal ik mijne aanklacht verder
zoeken."
-Doe dat," antwoordde do heer Yer
denne met kalmte, -ik verlang zulks ook.
Daar ik echter medelijden heb met uw hart
zeer, en gij eene denkbeeldige zaak schijnt
na te jagen, ben ik altijd ter uwer beschikking,
indien gij Gunigcruiato mijne huig verlangt''.
te zien.
Als men bij rawed er buiten is,
heeft men er te letten, dat de
volgende zaken tivaarlijlc zijn: hot
dragen van me cn voorwerpen, de
vlakto, de oumii eUijkc nabijheid van
hoornen en hui: n, en eindelijk het
water. Zijt gij p eene vlakte, ver
van hoornen en li 'zen, dan kunt gij
bij hevig onweer;oen betere voorzorg
nemen dan al het metaal, dat gij bij
u hebt, eenige el|;i van u af te leg
gen en u zelven zoo laag mogelijk
neer te vleien; stfck uw regenscherm
niet op, want dit'du het gevaar ver
meerderen, en eo flinke bui regen
is wel lastig, ma;r tevens dienstig,
terwijl daardoor lij het treffen de
gevolgen minder err zouden zijn. Kan
men een huis of ejn boom bereiken,
dan zette men lit op een loopen
(sommigen denken 'dat er in loopen
gevaar gelegen is, i it is eene dwaling)
is het een huis, da ga men er binnen
en blijve niet buitc 1 tegen den muur
staan.
Moet men zich rue'S ~on boom tevreden
Snellen, of Kan iiic.i het mus met outtitni
gaan dan plaats men zich op ongeveer
zes meter afstand van den stam of van
het huis; vooral wachtte men zich or
voor, den boom dicht te naderen; dit
heeft reeds vele het leven gekost; slaat
de bliksem in den boom dan is het bijna
zeker, dat hij overslaat op den persoon
die zich aan den stam bevindt. Nog
grooter is het gevaar, wanneer men aan
den eenen kant een boom en aan den
anderen een rivier ol water van eenige
uitgebreidheid heeft, omdat ook hierop
de bliksem graag overslaat. Om de
zelfde reden is het ook niet aan te raden,
bij zwaar onweder in een bootje te blij
ven; beter plaatse men zicli op eeuigen
afstand van de rivier en tegelijk van de
hoornen en legge alle metaal op den
grond, zooals boven is gezegd.
Hulden wij thans vijftien jaren gelo
den het laatste jaar eener ongekende
weelde in den landbouw tengevolge van
de hooge prijzen der producten, eenige
jaren later zagen wij vele landbouwers
hunne boerderijen vrijwillig verlaten.
Sinds dien tijd is alles slepende geble
ven; over 't algemeen bleven de prijzen
der landerijen staiionnair tengevolgo
van de slechte oogsten, terwijl geduren
de de beide laatste jaren de prijzen ruim
zoo hoog weer zijn. Hadden we goede
oogsten gehad, dan zou zeei waarschijn
lijk het land veel duurder zijn dan thans
het geval is, want de graanprijzen zijn
weder boven het gemiddelde gestegen.
Het rundvee had vooral in het jaar 1890
eene waarde als sinds 1870 onbekend
was, terwijl de paardenfokkerij en de
prijzen der paarden veel voordeel aan
brachten en thans nog het beste voor de
toekomst doen hopen. Ook de schapen-
I üc: tengevolge van do
kruising met Engelsche rammen eene
ongekende hoogte en de varkensteclt
wierp tot 1890 de besto resultaten af.
Nooit echter gevoelt men boter don
in onze tijd wat het zeggen wil, dat de
grenzen van andere landen voor ons veo
open zijn. Onze uitmuntende veestapel
is veel te groot voor eigen gebruik en
op geen land heeft de overzeeschc con
currentie een meer nadeeligen invloed
dau op het onze. A\ at Amerika eu
Brilsch-Iuilie als concurrenten van den
graanbouw in Europa geweest zijn, dat
zullen Amerika en Australio thans naar
het schijnt worden op 't gebied van vee
teelt; reeds nu drukken zij de prijzen
in ons land en dc vrees is niet onge
grond, dat do veeprijzen langzamerhand
I)e vrouw schudde het hoofd en vervolgde
-Ik verlang niets van u, want mocht ik
mijne zaak verliezen, dan zou er allicht ge
zegd worden, dat ik mijn kind verkocht heb.
Vaarwel, mijnheer, ik laat mijn kind in uwe
handen tot het oogenblik daar is, waarop zy
mij wedergegeven wordt."
Do heer Yerdenne antwoordde niet. De
weduwo ging naar de deur, toen zij zich nog
ocus omkeerde en verzocht, nog eenmaal het
kind te mogen omhelzenmaai Agues wees
haar met eene beweging van afschuw af, en
wierp zich in de armen baars vaders.
Nu vei liet zij bleek en ontdaan, zoo spoedig
mogelijk, het huis, en ijlde, do straat op, als
om het verdriet te ontvluchten, dat haar zoo
scheen te achtervolgen.
Mevrouw Verdenne, die nog altijd op de
kanapè lag, kwam langzaam bij, en scheen
onder den indruk van eou pijnlijken droom.
Zij vernam evenwel, dat hetgeen zij voor een
onaangenamen droom hield, eene droevige
werkelijkheid was.
VI.
SALOMON'S RECHT.
Weinige dagen later werd aan den heer
Verdenne eene gerechtelijke aankondiging
gedaan, van de aanklacht, die de weduwe
Walters bij de rechtbank had ingedienden
ofschoon dit te voorzien was geweest, reet het
opnieuw de wonden open die zoo kortelings
geslagen waren.
Evenwel twijfelden zij niet, of zij waren in
huil volle recht. Mevrouw geloofde aan eene
vergissing, aan eene leugen of aan eene zwak-
nog verder zullen dalen. De bczwareri
aan den invoer van levend vee uit Ame
ka verbonden, schijnen overwonnen t»
kunnen worden, ofschoon bet nog altiji
twijfelachtig is of men na eenige geluk
kigc zendingen als grondslag mag aan
nemen, dat de invoer zoo rer.tegeven-
zal blijven. Hoe het echter ook zij, w
hebben er rekening mede te houden t
durven voorloopig geene hoogerc prij
zen van 't vee voorspellen, maar moge»
ons gelukkig rekenen, wanneer de in
derdaad nog altijd hooge prijzen va
rundvee en wol vee die hoogte bl ij vei
behouden, terwijl de paardenfokkerij
waarschijnlijk do beste uitkomsten za
blijven geven.
Geheel anders staat het met de var
kens. Een jaar geleden bedong men voor
loopvarkens buitengewoon hooge prij
zen, terwijl de biggen voor f2 de weck,
(d.i. f 10 voor een 5 weeks big) vlug
van de hand gingen, daar de Duitsciiers
ze bij duizenden kochten. En thans
ongekende lago prijzen. Vroeger noem
den wij het een sprookje, wanneer ou
dere van dagen verhaalden, dat zij een
lijd V clccfU helden, «Int d# eeno hoer
den ander, biggen in dc manden stopte
en dat andere niet verkochte biggon op
do markt achterlieten. Dat sprookje is
in onze tijd weer tot werkelijkheid ge
worden. Drachtige varkens worden er
bij honderden geslacht, een bewijs, dat
men de waarde der biggen al zeer laag
schat. Overigens kan men ter nauwer-
nood een prijs opgeven voor biggen,
daar ze reeds voor vijftien cent per week
verkocht zijn. Zelfs is het dezer dagen
voorgekomen dat men een paar biggen
op eene markt achterliet. Een der kleine
varkentjes'had een rood lintje om den
hals waarop geschreven stond: "Zoek
uw fortuin."
Met de loopvarkens is 't niet beter ge
steld. Niet alleen wat »slachibaar'* is.
lieid van den kaüt dor verpleegster, ten op
zichte van eene wanhopige moeder; maar nooit
vermoedde zij, dat dit kind, zoo tecder door
haar bemind, waarop zij zoo fier was, bare
dochter niet kon zijn, en juist hierdoor be
spaarde zij zich veel verdriet.
Mijnheer, daarentegen, was stilzijne ge
voelens en inwendige overtuiging waren ver
deeldhij stelde al zijne hoop op de uitspraak
van het gerecht, eu was verzekerd van de
onpartijdige beslissing eener zaak, welke do
gevoeligste snaren zijner ziel raakte. In het
bijzijn zijner echtgenöoto was hij meer opge
ruimd, en droeg zorg dc zwarte droombeelden
te verdrijven, welke nu en dan de zie! van
zijne vrouw binnendrongen, en die, naarmate
do dag meer en meer naderde, ook menigvul
dige!' werden.
Agnes begreep niets van dat alles wel had
zij m>g iets onthouden van het tooneel met
die arme vrouw, en zag zij hare ouders treu
rig gestemd, maar liet kinderlijk gemoed kan
zich niet lang met zulke zaken bezighouden.
Gelukkige kindsheid!
Zoo naderde men tot op don vooravond van
den gewichtige» dag.
De beide echtgcnoóten waren alleen in de
zelfde kamer, waar mevrouw zich met Agnes
bevond, op den voor hen zoo noodlottige»
morgen. Hunne doêhter trad binnen, om een
goeden nacht te wenschcn, alvorens zich ter
ruste te begeven. Nauwelijks was zij ver-
trokkon, of mevrouw Verdenne begon te
weenen en wel zoodanig, dat de tranen haar
langs de wangen liepen
«Het kon w.d de laatste maal zijn, sprak
zij, «dut wij haar aldus zien. Zonzij morgen
nog de onze wezen? O, ik ben er erg bang
voor. Een vonnis zal mij dun mijn kind kun
nen ontnemen!"
-Wees bedaard, lieve HerHitt, de wet
kan, geloof mij, ons niet in bet ongelijk stol
len; zoodanig is bot advies van de raadsboeren,
die ik over dc zaak gesproken heb, zoodanig
ook de verzekering van onzen advocaat."
«Denkt gij dat, Ferdinand?"
"Ja, en ik hoop en geloof het tevens.
Maar ik lub ook liet tegendeel voorzien, als
ons dit kind, door de behendige streken van
onzen tegenstander, soms
»En dan?"
«Alsdan zon ons een andere weg open
staan. waardoor Agnes altijd bij ons zoo kun
nen blijven. Do weduwe Watiers is arm en
leeft van het werk barer handen. Zoo zij al
dus het kind va:i alle voordeden der fortuin
cn opvoeding willen vervreemden, om het aan
oon ellendig bestaan, zonder eenige vooruit
zichten op te offeren f
-Maar, Ferdinand, als men zich moeder
waant, hoo kan men dan zijn kind opofferen?
Liever woonde ik met Agnes in ccnc schamele
hut. dan dat wij gescheiden moesten leven,
al bevond zij zich in een prachtig paleis. Ik
kan het beseffen wat eene moeder gevoelt, dier
vermeent een kind te hebben, zonder het te-
bezitten. O, hoe beklaag ik zulk eene moeder!"
Bij bet uiten dezer woorden barstte zij in
tranen uit, Verdenne nam haar in zijne Armen,
en beschouwde haar met innig medelijden.
Duizenden gewaarwordingen doorkruiste» zijn
geest; hij dacht aan deze 7.<>o leudcr■minnende
moeder, wie door een noodlottig vonnis, der?
viJgendon dag, hu gezondheid ón leven korde»