Weekblad ea De leefregels van Vorsten. DE PELZEN-DIEF. reken. ZATERDAG 25 APRIL 1801. TWAALFDE JAARGANG No. 17. Uitgever: W. VAX DEX .VUXCRIIOF-Sasscn. Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag. Feuilleton. MèSk, Wei, Gerst en Rogge ais Varkensvoeder. Stand «Ier .Maan* L.K. 1® Woensdag N.M. 7® Dinsdag E.K. 15 Dinsdag V.M. 23 Dooderdag Abonnementsprijs per kwartaal, voor Venray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. Stand dor Zoil. 1, 11.21, April op 5.39; 5,17; 1.57; v/m.; onder 0.30; 6.47; 7.2; n'm. Prijs dor A.dvertentiën ▼an 15 regels 80 c* elke regel meer 6 c, groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advei tentiën, 3maal geplaatst, worden 2maal berekend. Advertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau »Peël en Maas" te Venray. Omtrent den Keizer van Rusland ■wordt het volgende medegedeeld. Men zal zeker Diet de omstandigheden ver goten hebben waaronder de Czaar is verloofd en getrouwd. In de maand April 1865 lag de toenmalige Russi sche kroonprins, Grootvorst Nioolaas, op- sterven in Nizza, na een smarte lijke ziekte, welke toegeschreven weid aan een stoot, dien zijn broeder, groot vorst Alexander, hem al spelende had toegebracht. De Czarewitch was ver- looi'd aan een der dochters van den Deenschen koning, prinses Dagmar, die, bij het vernemen van het sterf- gevaar, naar Nizza was gesneld. Wei nige uren vöór hij den laatstcn adem uitblies, richtte de stervende hot woord tot zijn door smart gein oken broeder, die met de wanhopige prinses aan zijne zijde stond en zeido hem Alexan der Alexandrowitch, ik laat u de zwa re, maar roemrijke opvolging op den Russischen troon na; ik wensch u bovendien een nog kostbaarder schat te vermaken, waardoor gij zult wor den gesteund in het dragen der kroon! i..t deze woorden nam hij de hand van prinses Dagmar en legde die in de hand zijns broeders, terwijl hij voortging: Het is mijn laatste wensch dat gij haar huwen zult. En gij mijn dierbare bruid, uw toekomst zal geen verandering ondergaangij zult kei zerin worden van Rusland. Achttien maanden later trad grootvorst Alexan der met prinses Dagmar in den écht, die bij liet grieksch-Oihodoxc doopsel den naam van Maria Teodorowna ont- Uit het dagboek vaij een Kellner, Zoo dacht Jean, en hij Rad goed gedacht. Jean kreeg een hartklopping, toen hij zijn Vermoeden bewaarheid zag worden. De zwen delaar liep regelrecht op den donkerbh.uwen pels van den voornamen heer af. nam hem langzaam en voortdurend om zich liecn ziende van den haak en trok hem zeer gemoedelijk aan. Nauwelijks had do man met den gouden bril evenwel een arm in een mouw, of Jean had hem reeds bij don kraag gevat. -Go zijt een beetje hardhandig," sprak de heer, «dat doet men zóó niet. Mag ik u ver zoeken?..." Jean werd door die koelbloedigheid een weinig uit liet veld geslagen. Hij verloor zij no tegenwoordigheid van geest.. I>e heer deed immers juist, alsof hij meende, dat Jean hem zijn pels wilde helpen aantrekken. Jean herstelde zich echter, en zei met ge dempte stem. doch zeer boos -wat, hardhan dig; ik zal je wel helpen!"' Daar de keliner ving. liet huwelijk is inderdaad zoo gelukkig geweest als de stervende grootvorst liet had verlangd. De Czaar en de Czarina dragen elkander de leederste gevoelens toe van liefde en toewijding, en nooit heeft men door kwaadsprekendheid hun trouw hooren verdacht maken. Na den tragischen dood van zijn vader besteeg Alexander III met groo te ontroering en vrees den troon. In de vaste overtuiging, dat eenzelfde lot hem dreigde, sloot hij zich met zijne vrouw cn kinderen op in het paleis van Gatchina bij St. Petersburg; slechts zelden ging hij uit en dan nog om ringd door een driedubbele haag wach ten, gekozen uit de meest vertrouwde personen. Dit teruggetrokken leven en de herhaalde pogingen der nihilisten, om het keizerlijk paleis in de lucht te doen vliegen, verhoogden niet wei nig het wantrouwen en de zwaar moedigheid des keizers. Langzamer hand echter heeft hij er zich aan ge woon gemaakt meer in liet openbaar te verschijnen en sinds eenige jaren betrekt hij met de zijnen geregeld het winterpaleis te St. Petersburg, waar de feesten thans niet meer ont breken, tot groot genoegen dor Czarina die veel van luxe en schitterende toi letten houdt. Voor alles is de gema lin van deu Czaar echter een waardig echtgenoote en moeder, die haar plich ten met toewijding vervult. Zij vergezelt altijd haren man, sterkt hem in moei lijke oogcnblikken en toont zich moedig in de ure des gevaars. Evenals hare moeder de koningin van Denemarken, houdt de Czarina ervan de openbare scholen tc bezoeken, waar zij in het Fran-sch tot de leerlingen eenige vra gen richt. De keizerin beschermt vele liefdadigheidsgestichten en streeft er naar aller sympathie te verwerven, tot zelfs die van de loden dei keizerlijke familie, die met den Czaar niet op al te besten voet staan. l)c gelukkigste dagen brengen de vorstelijke echtge- den dief zonder groot, schandaal te verwekken op zijn plaats wildé zetten, hernam hij -Wil ik je eens wat zeggen, als ge nu zonder verzet medegaat naar den commissaris van politie, dan doen wij je hier niets, maar als ge durft tegenstreven, dan geven wij je hier eerst nog een pak ransel!" Om dit dreigement wat meer kracht bij te zetten, riep Jean allo kellners, die weldra in een kring om den heer met den gouden bril waren geschaard. Laatstgenoemde verloor intusschon geen pogen blik zijn gewone kalmte, maar rukte zich opeens uit de handen van Jean, en zei tot de overige omstanders; die man is gek geworden Maar Jean pakte hom weder in den kraag. Middelerwijl ontstond er een echt oploopje in het café. De meeste gasten verlieten hun plaats om te vernemen, wat de reden van het ongewone rumoer was. -Wat is er?" -Wat voert gc toch uit?" -Die vent is gek gewordenschreeuwde do lieer met den gouden bril, terwijl liii te vergeefs moeite deed om zich te bevrijden; want alle kellners luidden zich aan hem vast geklemd. -Hij heeft dezen pels willen stelen!" -Wat zegt ge?" j it p de gebrilde heer, «nu nootcn door aan hot hol van den Deenschen Koning. Bij zijn schoon vader ducht de Czaar geen nihilisten; hij is vroolijk opgewekt en wordt een geheel ander meusch. Hij is uit gelaten en stoeit met zijne vele neefjes en nichtjes. De kinderen noemen hem »Ooin Sasha" en deze naam weerklinkt onophoudelijk door het paleis van den Deenschen vorst. De Czaar houdt er vooral van zich in het midden der talrijke prinsjes en prinsesjes te plaatsen en hen uit te noodigen hem op den grond te werpen. Allen stormen dan te gelijk op hem los, maar zij sla gen er zelfs niet in, hem van zijn plaats te doen wijken, want Alexander III is van een herculische gestalte cn lichaamskracht. Meermalen geeft hij hiervan staaltjes Le aanschouwen. Zoo scheurde hij eens een dilc spel 'kaarten met gemak in tweeën. Zeer gaarne vertoeft de machtige alleen beerschot' ook op zijn kasteel te Spala, in Polen, v,oar hij dikwijls een deel yr-n si» September doorbrengt. Het is niet slechts het jachtvermaak dat hem daarheen trekt, maar ook de nabuurschap van een roomsch katholiek priester Ludovicus Zmudowski, dien hij in zijn jeugd heeft gekend en voor wiens persoon hij een groole genegenheid koestert. Toen hij nog grootvorst-troonopvolger was, kwam hij dikwerf te Polen, al leen om met dezen vriend zich te kunnen onderhouden. Alexander trachtte meer malen den priester te bewegen zich in Petersburg te vestigen, maar deze weigerde altijd en daarop liet de vorst het kasteel van Spala bouwen, waar hij van zijn nabijheid kan genieten en alle beslommeringen vergeten. De Czaar is zeer vertrouwelijk met den eerw. heer Zmudwoski. die natuurlijk zooveel mogelijk gebruik tracht te maken van zijn invloed op den Czaar ten gunste zijner geloöfsgenooten. wordt 't toch waarlijk te org. Weet ge wol, dat ik de commissaris van politie Grontenbeek. ben. Roep den eersten den besten politie agent en ye zult 't hooren, dat ik hun nieuwe sedert 14 dagen aangestelde chef ben." Dit voorstel aclite men algemeen zeer aan nemelijk en er kwam spoedig een weinig meer kalmte. Een paar heeren verwijderden zich om den politieagent te roepen, die voor het café de wacht had. Waar is de hoer, aan wien deze pels zou toebehooren vroeg de commissaris. »I)aar!" sprak Jean, naar bet venster wij zend. Maar -daar" zat niemand meer. -Waar is nu die aristocraat, welke thee, twee cognac en een dure sigaar heeft, verbruikt?" Er was niemand to zien. -Beste Jean," sprak een der stamgasten met een zware basstem, -ik geloof, dat go u weer als een grooton ezel hebt laten beetne men. Die kerel heeft praatjes verkocht, om zonder te betalen hier een goede vertering te maken." De oude stamgast was een goed profeet de voorname gast was geblazen en de politie - agent herkende in den heer met den gouden bril. niet zonder verbazing hem in zulk een netelige positie aan tc treilen, zijn chef, den commissaris Hoogenbeck Het voorval gaf aanleiding tol een leven- Een varken is een omnivoor, dat is een dier, dat alles eet, zoowel dierlijk als plantaardig voedsel. Daarvan komt het dan ook zeker, dat elk een varken groot kan brengen. Men geeft wat men heeft, nu eens schier uitsluitend aardap pel, dan weer granen of erwten en in boerderijen niet weinig melk of wei. Of alles evenwel hel beest even goed doet gedijen en in alle gevallen gelijke voor voelen geeft, zie, dat is iets anders. Om dat de verschillende voederstoifen onge lijk zijn samengesteld, moot haar uitwerking natuurlijk ook uiteenloopend soms zeer uiteenloopend zijn en licht ook is het mogelijk, dat het fokken yan varkens duurder rekening geeft dan noodig was. Alles hangt af van het voer, want hieruit toch moet het betrokken heest zijn lichaam opbouwen. Aan vergelijkende voederproeven heeft men te onzent weinig gedaan, al thans minder dan aan vergelijkende bemestingsproeven en toch zou het wel der moeite waard zijn ook do waarden der verschillende vooderstoffen. onder ling eens te vergelijken. Natuurlijk, dat we niet de streng wetenschappelijke proefnemingen op hot oog hebben, om dat zij niet in do praktijk thuis behoo- ren, maar do uitkomsten bedoelen* die alleen de dagelijkscho ervaring doet kennen. Tal van boeren zijn or, die con bepaal de meening over de waarde van het een of ander voeder hebben en die meening hebben ze volstrekt niet uit de lucht ge grepen, maar rust wel degelijk op goede gronden. Edoch, de meeningen velschil- Ion wel eens en dat moest tocli eigenlijk niet zijn, omdat de uitwerking van een en hetzelfde voeder in normale omstan digheden vrij wel dezelfde zal zijn. Voor een drietal jaren heeft de Deensche ge leerde Tjord merkwaardige proeven genomen met afgeroomde melk, wei, digc discussie. Algemeen noemde men den vreemdeling een handigen gauwdief, die den braven Jean leelijk te p ikken bad genomen. ~A11 ons, Jean, kom bier," riep een oude hoor, -hoeveel zijt ge aan dien schurk te kort gekomen -Van u krijg ik 75 centen en van dien schurk...?" -- "Weet go wat, geef meteen mijn pels en reken 't dan onderweg maar bij elkaar. «Wie heeft den pels van den heer Van Groningen geborgen?" klonk 't een oogenblik later door de zaal. Maar Jcan kreeg geen antwoord. M-mcer heeft hem zeker zelf weg gehangen dacht Jcan ik zal even zoeken. Ilij zocht onder de winterjassen, maar hij voelde slechts twee pelzen en die waren van de heeren S'.eenwijk en Baerle. «Ge weet toch. Jcan," schreeuwde de heer Van Groningen, «waar ik hem altijd neer hang." Meteen geraakte hij in gesprek met een ander. -En waar is mijn groote bonte manteljas Barmhartige hemel, waar is mijn Muntschi- koff gebleven?" riep een tweede klant wee klagend uit. 't Faalt ons aan talent om met het veroischle gevoed allo verschillen le trem zangen te doen hooren, welke Van Groningen met zijn kame raad, die den M nlschik -l!'miste, in duo aan- gerst en rogge als varkensvoeder. Do vraag, hoeveel wei staat in voeders- waarde gelijk met afgeroomde melk* werd spoedig derwijze beantwoord, dat 2 pond wei en 1 pond afgeroomde molk een gelijk voedend vermogen hebben En de uitkomst bevestigde dit alleszins gelijk uit onderstaande cijfers kan bly- kon. Voorop dus gezet, dat 1 pond" melk gelijk staal met 2 pond wei. Gemiddelde groei van 1 varken in 10 dagen Boerderij. Melk varken». Wei varkens. 1 9.7 pond 10 G pond 2 8.3 - 8.2 3 10.3 10.0 4 9.3 8.3 5 14.7 - 15.0 6 15.4 - 11.8 - 67.7 60.9 Gemiddeld dus 11 pond ruim. Het mag dus als zeker worden aan genomen, dat 1 pond afgeroomde molk in voedcrwaarde gelijk is aan 2 pond wei. Hierna ging de geleerde de uitkomst na, die rogge en gerst zouden geven, omdat men 't omtrent do voedcrwaarde dier twee nog niet overal eens is cn hij trachten wilde van deze granen als var kensvoeder meer zekerheid te verkrij gen. Voorop werd gesteld, dat 1 pond gerst in voedoi waardo gelijk stond met 1 pond rogge. Was dit foutief, dan moest de uitkomst der proef hot bewij zen, was de stelling aan to nemen, dan moest wedóróm dc uitkomst daartoe hel recht vorlocnen. Hot resultaat der proeve was, dat oen roggo-varken in 10 dagen S.TG pond zwaarder werd en oen gorstvai ken 8.05 Dat is natuurlijk geen verschil en al zoo was het bewezen, dat rogge en gerst, als men beide gelijke gewichisdecleti nam, als voeder gelijke waarde hebben* Nam men daarentegen gelijke maat- deolen, dan won de rogge hof. Men mo ge dus zeggen gerst is varkensvoer en rogge behoort tot brood gebakken le worden, do vergelijkende voederproe- hicf. Men kan er zich geen denkbeeld van maken, hoeveel rumoer thans in -TEurope* ontstond. De heeren vlogen, als waren zij in een roovcrslml, allen naar de kapstokken en schreeuwend on lachend zaten ze een oogenblik later in do warme zaal met bun winterjassen aan bet lijf. Intusschon bleven de heeren, dio bun pelzen verloren hadden, klagen als wijlen J ere mi as. De schurk, de quasi-arisloö raat, was dus met de kleine afzetterij van het gelag niet tevreden geweest. Hij had van de verwarring gebruik gemaakt, om twee fraaie pelzen le rooven cn zich daarmede ongemerkt to ver wijderen. Dat Jean van de heeren een ernstige ver maning kreeg cn van den commissaris een vergulde bittere pil, begrijpt ieder.

Peel en Maas | 1891 | | pagina 1