ree omstreken.. m voor ZATERDAG O DECEMBER 1890. ELFDE JAARGANG No. 49. eg mm. r~' Uitgever: W. VAX DEX S!Ui\£K110F-Sassci). Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag. Zij, die zich nog vósi' i Jan. wenscheit te aboimcercn op ,.PEEL en MAAS" ontvangen de nog verschijnende nummers GRATIS. Feuilleton. Goud voor een druppel water! BBflpsv BTZBgga "V~N h J -V-1 F-.J Séacid der Maan. L.K. 4e Donderdag N.M. 12ü Vrijdag K. L. 18 Donderdag V.M. 2G Vrijdag Stand der Zon. •G&r 5, 10, 10, 22, 28 Nov. op 7.53; 7,59; 8.5; 8.9; 8.11; v/tn.; onder 3.18. 3.10, 3.10, 3.19. 3.52;n m. Abonnementsprijs per kwartaal. voor Venray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitonland 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. Pr-ijs der Advertentiön: van 15 regels 30 c. elke regel meer 6 c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertcntien, 3maa! geplaatst, worden 2maai berekend. dvertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag "vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau «Peel en Maas" te Venray. r.— J Sedert den dag, waarop, nu bijna j leiding der Koningin-Regentes Christi- twaalf jaren geleden, Prinses Adelheid Emma Wilhelmina, ïneresia von Wal deck en Pyrmont zich met den Ko ning in den echt verbond, heeft Zij de liefde der Nederlandsche natie in steeds toenemende mate gewennen. Haar na zich beroemen op een toestand vail orde en rust, gun. '.ig. afstekende bij betgeen daar voor weinige jaren werd aanschouwd, de derde in de rei dor regeerende Koninginnen van Europa zal in niet mindere mate de "5 Het graf dat hst stoffelijk omhulsel van den laatsten mannelijken afstam meling uit het doorluchtig huis van Oranje bevat, is gesloten. Met zeer gevoelige aandoeningen heeft de Nederlandsche natie de be langrijke gebeurtenissen doorleefd, waardoor de laatste dagen zijn geken merkt. Het kon wel niet anders, of onze gedachten verwijlden in de eer ste plaats bij onzen dierbaren Koning, die tot het laatste oogenblik, dat Hem daartoe de kracht was verleend, zijn plichten trouw vervulde. Het tragisch slot van de loopbaan van den laatsten Oranjevorst stemt ons weemoedig; en terecht werd in een sympathiek arti kel van een Fransch blad gewezen op de droevige omstandigheden, waarin wij Nederlanders thans verkeeren. Maar bemoedigend is het evenzeer, dat het schip van den Staat niet aan zich zelf wordt overgelaten: dat de Jeugdige maar kloeke Gemalin van Koniug Willem bereid is gevonden, het roer in handen te nemen, en koers te houden in de gewenschte richting. Al moeten uit den aard der zaak luid ruchtige huldebetuigingen achterwege blijven, een woord vau dank kome ons toch over de lippen. aangeboren welwillendheid, vereenigd medewerking harer onderdanen onder met een helder verstand, deed het vinden bij ai wat de welvaart des Eene schets uit de binnenlanden van Australië van GL'STAAF LoSS&IL. De kan go e roelederen goudb uidel deed zich als eenvurige slang om zijn lichaam voor. Hij drukte hem de lenden samen, alsof hij zijne bewegingen wilde beletten eu hij vast. wilde leggen op de plaats, welke een van dorst om gekomen zwerver diens Jaatste rust verschaft. »Van dorst omkomen!" Deze gedachte vervulde hem met ontzetting. Was hij dat? Een heesch gelach ontsnapte aan zijne droge lippen. Heden nacht eerst op gebroken, kon bij toch nog niet aan versmach ten denken! Hij herinnerde zich nu, dat hij sedert den vorigen middag niets meer gedron ken had, omdat hem de gejaagdheid, die aan de vlucht was voorafgegaan, buiten staat had gesteld, geregeld te denken en te handelen. Er kwam slechts één gedachte bij hem op vluchten, steeds verder, was het ook niet om ingebeelde vervolgers, dan om don «zwar ten jager" van het Australische dorre heester bosch, den dorst, die het opgehitste wild voort- zweept, totdat het, wellicht in de nabijheid weinig moeite kosten, Zich spoedig geheel in haren nieuwen toestand te verplaatsen. Bij de felle slagen, die in de eeiste jaren van haar huwelijks leven het huis van Oranje troffen, was zij den Vorst een steun en een kracht, en in de kostbare parel, die zij aan de Kroon schonk, ome jeugdige Ko ningin, begroetten we als het morgen licht van een nieuwen dag. Inzonderheid staat Zij ons voor den geest als de liefhebbende echtgenoote, wakende aan het krankbed vau den lijdendeu Koning, met zachte hand alles aanwendende wat dienen kan om de smart eenigermate te verzachten. Dan, het meest nog heeft Koningin Emma de natie aan zich verplicht door de groote zorg, die zij, in over eenstemming met haar Vorstelijken Echtgenoot, steeds aan den dag legde voor de optoeding* der Prinses, nu Koningin Wilhelmina. Die opvoeding laat aan degelijkheid, gepaard met eenvoud niets te wenschen over, en is bij uitnemendheid geschikt om Haar voor te bereiden tot de gewichtige roeping, die over eenige jaren haar deel zal zijn. Aan de handen eener Vorstin, die een zoo verheven opvatting heeft van de plichten, die op haar rusten, ver trouwt de natie gaarne en met vol komen gerustheid de leiding der open bare belangen toe. Bereikte Engeland onder het bestuur eener Koningin een te voren niet gekende mate van voorspoed, mag Spanje onder de van het dorststillends water, onder zijne woe dende slagen neervalt, om te versmachten. E11 nu trok boven de schaduwlooze toppen van de vulgascrub een zwerm zwart-grauwo raven, de hongerige bende van den «zwarten jager". Zij vlogen in een kring om den neer gezegen zwerver en streken, nog aarzelend, in de nabijstaande dwergbuomen neer, om hem gade te slaan. Sam 11am zijn afgeworpen zwnren swag (wollen slaapdeken) weer op en sloeg, terwijl hij de raven verwenschte, een andere richting- in. Zij volgden hem met een schor gekras, dat geleek op het grommen van honden. De wilde jacht begon. Eindeloos strekte zich do vulgascrub uit zonder schaduw en zonder waterde krachte- looze stammen waren voor den verdwaalden niet te beklimmen, zoodat hij geen enkelen blik over het hier en daar slechts manskooge bosch kon werpen. Zijn droog gehemelte snakte naar water. «Water?" schreeuwde zijne dorstige ziel. «Water! water!" krasten de hem vervolgende raven, en voor zijne braudende oogen llon- kerdo de gloeilucht als stroomend water. Een handvol goud had hij willen geven voor een enkelen druppel van bet kostelijk nat! Maar geen hand strekte zich in de bruine woestijn uit, om hem deze lafenis te schenken. Toen hij des avonds vermoeid neerzeeg, lands, in stoffelijken en in zedelijken zin, kan bevorderen. Als één man scharen we ons opnieuw om den troon en huldigen wij de Koningin-Regentes als het symbool der nationale éénheid, als het middenpunt van ons staatkun dig leven. Ons Koningshuis blijk het onwan kelbaar Centrum van he gezag. We kunnen wel eens twisten cjver politieke vraagstukken, in den Cmstitiitioneo- len staat is dat niet slecht geoorloofd, maar zelfs nuttig. Aücen - vanneer het er op aankomt, pa. ie sta».'.* '/ccr' ue onbeperkte zelfstandigheid des rijks, en de rechten te handhaven van de Kroon, dan zetten wij onmiddelijk den domper op de vlammen van het twist vuur. Zoolang Oranjebloed vloeit in de aderen onzer Vorsten, rangschikken wij ons om dien standaard, als een vaandel waartoe elke Nederlander behoort, van den aanzien!ijkston tot den gericgsten. De Koningin-Regentes roepen wij eene uit het hart opwellende betuiging van dankbare hulde toe. De Voorzienig heid schenke Haar kracht om Haar moeielijke taak te volbrengen. Aan den steun van getrouwe onderdanen zal het Haar geen oogenblik ontbreken. Door het Genootschap van Nijver heid in Groningen is aan de afdee- lingen het volgende vraagpunt ge begonnen de boomer, rondom hem een woesten dans, als wilden zij den afgemalten in hun dol draaien medesleuren. Hij moest zich geweld aandoen, om niet aan de verzoeking toe te geven. De raven hielden hem wakker. Ilij bouwde met behulp van zijne deken eene tent en stak een vuur aan, om hen te toonen dat hij nog leefde. En hij bracht uren vol kwelling door, tot den volgenden dag. In het derde ochtenduur, kort voor zonsop komst, werd de koude doordringend, en dat bracht hem eenige verfrissching. Nu brak hij op, om in de richting van Sandy Creek terug te gaan. Hij wilde alles, wat hem daar te wachten stond het hoofd bieden, liever dan den verscbrikkelijken dood te sterven, welke hem bedreigde. Hij begon met de zon een dollen wedloop in de aangegeven richtingmaar zij daalde reeds lang. op het nu niet moer schrikwekkeud Sandy Creek neder, terwijl hij, de nar van zijne inbeelding, onder hare verzengende stra len in een kring rondliep juist wat den in het hccsterbosch verdwaaldo zeker doet on dergaan. Maar toch wat was dat? Een ver ver wijderd, licht verspreidend glinsteren door de struiken! Geen twijfel, dat is water; dat kan slechts water zijn! Hij snelt er op af. Met elke schrede neemt zijne overtuiging toe, dat hij aan deu dood ontkomen is. richt: «Wal hebben wetenschap en practijk geleerd omtrent liet voede ren van kaf?" Door de aftleeling Beerta is een belangrijk antwoord ingezongen, dal wij gaarne onzen lozers mededoelen, om over dit punt, dat nog alhier en daar verschil van gevoelen oplevert, iels meer te vernemen. Ruim veertig jaren geleden wist de klei- of polderboer, die, om zijne landerijen in een vruchtbaren slaat te houden, niets om den mest be hoefde te doen met het grootste gedeelte van zijn stroo geen ande ren weg dan het te... verbranden. Achter sommige grooto boerderijen zag men destijds in de herfst, nacht en dag den rossen gloed van het stroo- vuur. Hoe geheel anders is dit thans. Waar vroeger het stroo, ten vuur dood gedoemd, méts anderts actilerliet dan een hoop asch, waarmede de boer trachtte zijn voetpad te onderhouden, daar levert het thans de grondstof voor een artikel, wiens fabricatie in de laat ste jaren een hooge vlucht hooft ge- nomen, Sedert het oprichten der stroocarton- papierfabrieken is het stroo voor den boer een hoogst belangrijke factor, de prijs daarvan eene welkome bate voor zijne inkomsten. Het is tengevolge daarvan, dat ieder landbouwer tracht een zoo groot moge lijke hoeveelheid stroo af te leveren, liet is tengevolge daarvan, dat het meer veedoren van kaf op den voorgrond is getreden. en het is voorzeker ook tengevolge daarvan, dat het boven staand vraagpunt haar oorsprong tc danken heelt. Volgens de wetenschap is het kaf een uitstekend voedsel voor paarden en vee, wijl het over 't algemeen rijker is aan eiwit, armer aan houtvezels en beter Zijn zwaren swag heeft hij reeds lang van zich afgeworpen, om beter voort te kunnen gaan. Nu gespt hij ook zijn goudbuidel af, om sneller tot zijn vurig verlangd doel te geraken. Hij hangt hem aan een boom op eu zal hem later komen halen. Aldus verlicht, begint hij te loepen, zoo ongeveer als een keschonkune, die in zijn waan den grond voor zich ziet rijzen ah een hellende muur, waartegen hij moet opklim men. Meer tuimelend dan loopend en her haaldelijk vallend, hetgeen onder de hem nog steeds vervolgende raven telkens een zege vierend gekras doet oprijzen, bereikt iiij zijn doel; het waterlooze, vlakke bekken van een uitgedroogd meer, welks sterk zoutgehalte op den bodem kristal-neerslagen had gov raid. Lange Sara. aan zware ontberingen ge woon, kwam ook dezê teleurstel ühl,' le oovc:i. Na eenige rust genomen te hebben cn de raven, weiké hom aanvielen, nog slechts met moeite met zijn stok terugdrijvend, sleepte hij zijne gewonde voeten in her. heestergewas terug, naar de plaats, waar hij meende den goudbuidel opgehangen te hebben. Hij vond hem echter niet meer. Zou hij voor niets zoovele misdaden begaan eu zijn leven gewaagd hebben, om een bezit, dat nog slechts in zijne verbeelding bestond Dat was de laatste doorn op zijn gevaarlij ken weg, maar ook do oorzaak, die hem va» verder zoeken naar het reddend element tc- verteorbaar dan stroo. Onderzoekingen hebben aangetoond de waarheid van do woorden«hoe dichter bij de korrel hoe voedzamer." De practijk is met deze uitspraak in geenen deele in strijd, in tegendeel, de ondervinding heeft geleerd dat kaf, vooral van zomergranen, als: haver, booncn, erwten, alsook van tar we, in een drogen en zuiveren toestand is een zeer geschikt vervangingsvoedcr van stroo. Is de oogst onder natte, on gunstige; omstandigheden gezicht cn op gebonden, heeft het graan in regen lan gen tijd op het veld moeten staan, is het eveneens in geen goeden drogen toe stand kunnen worden binnengehaald, de boer, hij kan verzekerd zijn, dat later bij het dorschen het kaf blijkt on geschikt te zijn otn te dienen als gezond voedsel voor paarden eu vee. Vooral boonen- en crwtenkaf vertoonen dan veeltijds schimmelsporen en planten. \V?t hij daarom geen ziekte of andere ongemakken in zijn veestal ondervinden hij deponeerc zoodanig kaf onver mijdelijk in de mestvaalt of gebruike het tot strooisel in den stal. Zijn daarentegen de weersomstandig heden in den oogsttijd gunstig (aanhou dend droog) geweest, we raden iederen landbouwer het kaf van gemelde koren soorten aan zijn dieren te voederen. Bij het dorschen (stoommachinaal) van ha ver bevelen we aan het grof en liet fijn kaf dadelijk door elkaar te werken, eu het zoo vermengd te brengen terplaatse, van waar het zal worden vervoederd. Boonen- en crwtenkaf dienen, voor al bij het niet met stoom dorschen, al vorens het wordt verbruikt, van stof en ballast te worden gezuiverd. (Tusscheu twee haakjes vermeldt de commissie, dat volgens de groote landbouwkundige Kühn kaf van boonen aan voeder waar de gelijk staat met middelmatig hooi.) Met uitzondering van tarwekaf, ach ten we in 't algemeen kaf van winter- rughield. Sara zocht nog alleen naar het geroofde goud, dat hij vrijwillig van zich afgeworpen had, en nog nooit was hein het goudzookeu zuo zwaar gevallen als nu. Eindelijk vond hij den welgevulden buidel; terwijl hij met beide handen er naar greep en hem aan zijne «borst drukte, zeeg hij neer, niet iu staat zich weer op te richten. Zijne laatste gedachte was«Al het goud voor een druppel water!" Hut zegevierend krassen der al- en aanvlie gende raven verkondigde do laatste wanhopig» worsteling van een mensen met den duivel «Dorst". De raven pikten op den lederen buidel, dien Sam, om zich te beschermen, voor zich uit hield; het goud welde op; zij hapten er gretig naar. Toen zij echter zagen, dat hot louter glinsterende steencn waren, slingerden zij zo 'woedend weg en sloegen des te gulziger den scherpen snavel in hun stuiptrekkend offer. Sam voelde het niet meer. Ken geestenhand schreef met vlammenschrifl in den nacht, di-* zijne ziel omgaf, hot enkele woord: -Water!" En niet dit woord op do lippen stierf hij als een der duizenden, dio in het Australische goud-tijdperk langs den zelfden weg hetzelfde doel bereikt kobben.

Peel en Maas | 1890 | | pagina 1