Uitgever;
IV. VAX DEX UI'VCKOOF-Sasscn.
laarskne;
101
Frankrijk
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1890.
llfiEDE JAARGANG
No. 46.
^tfanid «Eer ^Saan.
L.K. 4° Dinsdag N.M. 12 Woensdag E.K. 19® Woensdag
V.M. 26e Woensda,
5, 10, 10. 22, 28 Nov. op 7.0
Stfiiml «Ier Zon.
7,12; i .22; 7,33; G.-13; v/m.; onj
I 25, 4.15, 4.7, 3.59, 3.53; n>.
Abonnementsprijs per
voor Venray
franco per post
voor het buitenland
afzonderlijke nummers
dvertentiën of Ingezonden
.Stukken gelieve men Vrijdag
"vóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan het Bureau »Peel en
Maas1' te Venray.
kwartaal.
50 c.
65 c.
S5 c.
6 c.
•f
Deze Courant verschijnt ietleren Zaterdag.
Prijs der Adverlentiën
Tan 15 repels go Ct
elke repel meer g c
groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiön, Smaal geplantst, worden 2mtal berekend.
Het moderne ongeloof, dat alle orde
der wereld verbant, toont, zich ook
vijandig tegenover liet christelijke hu
welijk. Het is een treurig feit, dat hij
mannen in de zoogenaamde ontwikkel
de standen, het christelijk huwelijk in
minachting geraakt, tengevolge waar
van uitspatting en genotzucht, ontzet
tende verhoudingen aannemen, terwijl
de achting voor den chr.sïelijken echt,
de vreugde en de zegeningen van den
huiselijken haard meer en meer ver
dwijnen. Zulke dingen zouden niet
mogelijk zijn, wanneer de vrouwen
zeiven niet maar al te dikwerf den
verderfelijken, onzaligen tijdgeest hul
digen. Als de vrouw niet waarlijk
christelijk is, als zij het huwelijk slechts
als een soort handelsverdrag beschouwt
als zij zich steeds diep vernedertwan
neer zal dan de achting bij den mar.
k( men? Zoolang de vrouw niet gods
dienst, deugd en huiselijkheid als hare
grootste sieraden beschouwt, zoolang
het onderhoud eener vrouw, tengevol
ge eener onverzadigbare zucht naar
heerschende luxe groote uitgaven ver
gen, die de man met al zijn zorg en
moeite niet bestrijden kan, zoolang
kan men het menig man niet kwalijk
nemen, dat hij vreest zich met eeue
vrouw levenslang te verbinden.
Wie zal het tegenspreken dat het
verval van het familieleven ook te
wijten is aan den wereldschen zin der
vróuw. Reeds bij het sluiten van het
huwelijk ontbreekt niet zelden de ware
liefde en de reine bedoelingen. Meni
ge vrouw schenkt hare hand aan een
man, om slechts een man te hebben;
slechts met wereldsciie bedoelingen,
Feuilleton.
DE
«Neen," riep hij plotseling, "l»ot is het,
het vervloeide, ellendige geld, en het eeuwige
rekenen, wat iemand zoo in liet nauw drijft!
Ware ik rijk en de jongen liet ook maar even
liet hoofdje hangen, ik zou geen oogenblik
talmen, maar in zijn armoede keert en draait
men eiken cent."
Juist passeerden hem twee ruiters: een heer
en eene dame op prachtige paarden en rijk
gekleed, in schertsend onderhoud. «Het is
juist alsof ze ons nog bespotten willen. Met
twintigste deel van wat die paaiden gekost
hebben zou mij kunnen redden. Hij balde de
vuist. Als ik
Steeds benauwder en oproeriger werd het
in zijn binnenste. Hier maakte de weg eeue
kromming en hij sloeg een smal pad tusschen
struikhout in. Twee of drie wandelaars kwa
men hem voorbij, hij zag ze nauwelijks. Ook
de schrille toon van eene schel, welke steeds
duidelijker en harder waarschuwde, scheen
hij niet te hooren. Het was het sein van een
grooten tweewieler, die met snelheid over den
harden bodem liep. Op den tweewieler zat
een jeugdig, statig man, met een innemend,
goedig gelaat, een verschijning welke iedereen
m het oog moest vallen.
Hans Thiel, zoozeer in gedachten verzon-
zonder aan de hoogere beteekenis van
den echt, aan de plichten van don hu-
welijksstaat en aan liet eeuwig heil te
deuken. Voor alle v.ereldsche zaken
wordt de grootste en nauwkeurigste
zorg gedragen, maar dat de toekom
stige vrouw ook haar geest en hart
inct ware vroomheid versiere, dat is
bij velen nog een onzalig vooroor
deel. Nu is het huwelijk gesloten;
voor alles is gezorgd, het huis is ver-
sieid, ie vergeefs zoekt men naar
een katholiek symbool. Wat wonder
dat ook spoedig het gebed wordt ver
geten, dat ook do Zondag wordt ont
heiligd en dat op de godsdienstoefe
ningen weinig of geen acht meer wordt
geslagenterwijl daarentegen alle
wereldsche vermaken en uitspannin
gen ijverig worden bezocht.
Zonder regen en dauw verdort de
plant, en waar de godsdienst en de
zegen van Boven ontbreekt, daar treedt
het ongeluk in huis en het verval
van het huisgezin is onvermijdelijk.
Hoe kan het ook anders! De zwak
heden en ffebrek-pn i-1
utooi uii meel ie voorschijn; de man
verveelt zich, houdt zich voor bedro
gen, zoekt elders afleiding en uitspan
ning, en op de puinhoopen van bet
huiselijk geluk, jammert en klaagt
liet berouw.
En wie draagt hiervan de schuld?
De vrouw, die om vergankelijke be
langen en zonder ware liefde in het
huwelijk is getreden. Waar niets
edelers en hoogers dan geld, naam of
stand den band des huwelijks leggen,
daar geraakt die band ook spoedig
los. De man, die zijne ecktgenoote
niet meer uit geheel zijne ziel kan
achten, en dat kan hij slechts als zij
godvreezend is, kan haar ook niet
liefhebben, en waar in het huisgezin
het vuur der liefde is uitgedoofd, daar
hecrscht mismoedigheid, ontevreden
heid, wrevel en ijzige koude.
ken, of misschien uit trotschheid en onwil,
wilde de waarschuwing niet hooren en bleef
steeds midden op den weg. De wielrijder
matigde den gang, schelde harder en riep den
wandelaar toe. Toen scheen de woede van den
ongelukkige ten top te stijgen en op den onbe
kende zich te ontlasten. «Lomperd,"
schreeuwde hij met hcescke stern. Zeg nog
een woord, en ik verpletter je machine en jou
op den koop toe!"
De wielrijder naderde kalm. Hij verwaardig
de don woedenden metselaar geen antwooid.
In weerwil van het gevaar waarin hij zich be
gaf, als hij zoo dicht den steeuachiigen kant
van den weg bereed, week hij voor den eigen-
zinnigen tegenstander voorzichtig uit, waarbij
hij den woest opgewondene een meer verwon
derden dan verontwaardigden blik toewierp.
Deze kalmte maakte den arbeider nog woe-
donder. Hij liiet' met een luiden kreet zijn
stok met looden knop in de hoogte, om hom
op liet hoofd van den onbekende te doen neer
komen. Deze pareerde den slag met zijn arm.
Dit gelukte grootendeels maar, de stok
schampte langs de wang, zoodat die begon te
bloeden.
Dc gevolgen van den aanval waren erger.
De aangevallene verloor hot evenwicht en
stortte met zijn wieier in het struikhout. Hans
Thiol brak in een schril hoongelach uit. Toen
werd hij ansgtig. Hij lende voort en verdween
weldra in het dicht begroeide kreupelhout.
Dertig minuien later kwam hij bij zijn iiuis
aan.
Hij vond zijne vrouw doodsbleek maar
kalm. Een blonde, jeugdige man met een
gouden bril zat aan het ziekbedje van het kind.
Wat de man is voor liet openbare
leven, dat is de vr uiw voor een huis
gezin. Op haar rust -. taak de vlam van
het geloof aan den huiselijken haard
meer en meer aan re wakkeren, op
dat door haar al'e harten worden
verwarmd. In tegenstelling met de
onverschilligheid, dio in onze bedor
ven tijd zoo dikwijls in zaken van
godsdienst bij den n an wordt aange
troffen, moet de vrouw moed en ijver
bezitten en ontwikkelen, om het Chris-
telijk geloof, met 'zijne zegenrijke
vruchten te bewaren, te beschermen
en, als zulks noodig is, to verdedigen.
Toont de vrouw door een dagelijksch
gemeenschappelijk gebed, door 'offer
vaardige liefde, geduld, lijdzaamheid
en zachtmoedigheid, dat zij eene waar
lijk christelijke echtgenoote is, dan
zal zij weldra de vreugdevolle voldoe
ning smaken, dat ook de man belang
stelt in zijn eeuwig heil; want in don
regel is de man, ten opzichte van den
leur van de wijn- en
ftbouwschool zijn
te Geisenhem ecnige proeven genomen.
Daartoe nam hij in 't begin van No
vember 1888 25 stuks Baumanns Bei-
netten en eveuzoovcel Esperens Berga
motperen, alle exemplaren van even
goede hoedanigheid. Deze pakte hij
op tien verschillende wijzen in en liet
er ook oningepakt liggen. Den 8n
Febr. 18S9 werd al het ooft uitgepakt
en in een warme kamer gelegd en
daar tot den 22n gelaten, terwijl on-
dertussclien nauwkeurig op de veran
deringen der vruchten werd acht ge
geven.
De wijzen, waarop de vruchten ver
pakt waren, waren de volgende:
In vloeipapier, houtwol, los in stroo
van gerst, hooi, zaagsel, boekweitdop,
loof, rivierzand, iu een aarden pot in
den grond gegraven en in fijn gema
len kurk.
Dc uitslag was, dat het bost vol
deed de verpakking in vloeipapier.
Hierin bleven, zoowel de appelen als
ze amiers Jicht vlckk.tl
godsdienst, hetgeen de vromv van hem
maakt. Hoe dilnv'V. r' dfwwwn, er het schoonst uitzien, ter-
.'"i '.men J Kregen! V"'-
hare van God vei> mstonen we- e- 1
i i r tic rut) en de smaak bleet volkomen
der op den weg van het geloof en
daar
krijgen.
Om tot aan het voorjaar hot genot
van mooie tafeldruiven te hebben, is
het eenvoudigste middel dat van den
I ranschntan Chartneux, door hem reeds
20 jaar geleden aangegeven, doch toch
Itog weinig bekend. Men zet namelijk
de volkomen rijpe druiven met dó
stelen in glazen, die water bevatten,
terwijl met! dit nu en dan aanvult.'
Men doet een stukje houtskool in 'i
water om 't bederf tegen te houden.
Die glazen plaats men dan in een
houten toestelletje op de wijze van
een reagreerrekju en zet dit in een don
kere ruimte, waar geen luchtverver-
sciting plaats heeft. De druiven moeten
echter volkomen rijp zijn, daar zij an
ders door het opnemen van water weder
oen deel \an hun zoetheid verliezen,
Ook moeten de trossen niet al te zwaar
wezen.
li. A'.
van de deugd teruggebracht. Inder
daad, als de vrouwen dit geheim der
vrouwelijke macht begrijpen en het ook
aanwenden, dan voorzeker helpen zij
op voortreffelijke wijze mede, om het
diepgevallen familieleven weder op te
richten en in zijn waren luister te her
stellen.
Het bewaren van ooft.
Als men mooie appelen en peren uit
zijn tuin heeft of den wintervoorraad
m eens van buiten laat komen, doet
zich de vraag voor, hoe die vruchten
het verscli eu smakelijk bewaard kun
nen worden. Om op die vraag een
antwoord te vinden, heeft dc direc-
Ilij wenkte den vader, die op de fceenen wilde
naderen, dat hij zich moest verwijderen.
-Kom. fluisterde Martha. -Hij slaapt."
Zij nam haar man bij den arm en trok hem
naar de keuken.
«Wat is er gebeurd vroeg Hans.
Zijne vrouw zette zich neer. «Het was erg,
zeer erg. Dokter Preus meent echter, dat hij
hem er doorhaalt.'"
«Wat zegt iiij dat het is?"
«Diphteritus."
«Die daar binnen, is dat dokter Preus
«Neen, dat is slechts zijn assistent, zijn
hulpdokter...." De jonge vrouw stond weer-
op, al do angst, welke zij dien dag doorstaan
had, uitte zich nu in een hartverscheurend
snikken. «Ach Hans steunde zij, «dat was een
dag! Dien vergeet ik nooit, al leefde ik hon
derd jaar! Het is maar goed Hans dal gij niet
hier waart
Hans Thiel werd hoe langer hoe bleek er.
Slechts met moeite kon hij zijne ontroering
bedwingen, zijne stem was doftoen hij zeide:
«Wees nu kalm Martha eu vertel mij alles
uitvoerig!"
Zij streek met de hand over hare oogen.
«Aanstonds, fluisterde zij en haalde diep adem.
Verfrisch u nu eerst en eet een stuk brood,
gij ziet er zeer aangedaan en vermoeid uit.
Zet u daar aan den haard. Sedert een uur
slaapt hij en toen heb ik tijd gehad om ook
aan u te denken; in deze kruik is bier, neem
die bij u."
Hans Thiel nam een glas bier, hot brood
raakte hij niet aan, ofschoon hij wel hongerig
moest zijn. Ieder beet leek hein vergitr..
«Gij katU mij gezegd,", zoo begon Martha
tig rijp
zuiver.
Bijna even goed voldeed houtwol,
alleen was het uiterlijk, der vruchten
iels minder fraai.
Bij de overige methoden leden de
vruchten alie iets, öf in kleur, óf in
den smaak öf zij werden iu dc kamer
vlekkig of gerimpeld. De eerste twee
stollen (vloeipapier en houtwei) verdie
nen dus dc voorkeur en te zamen ge
bruikt, is het zeker het beste middel.
In groote vaten gepakt, kan men op
die manier ook zonder bepaald vruch*
ten huis vrij aanzienlijke hoeveelheden
ooft lang bewaren.
Nog bleek bij deze proeven, dat
men late soorten peren niet moet
omdraaien en niet aan t licht moet
als zij aan 't rijp worden
België
brengen,
dat als de toestand verergerde, ik don dokter
zou halen. Buurvrouw raadde mij aan dokter
Preus te halen, deze was even geleerd als de
gezondsheidsraad en veel menschenlievendcr.
Het was tegen twee uur. liet kind lag als
dood; ik vroeg buurvrouw om ecnigen tijd
bij mijn zieken lieveling te blijven. Ik vloog
den weg op. In do Villastiaat no. 11 woonde
hij. Ik belde aan en hoorde van den knecht
dat de dokter naar een familielecstje was,
maar als het dringend was. dan had luj last
fogeven hom te roepen. «Of liet diingend
was."
Gelukkig was hij slechts een paar huizen
verder. Ik liet hem naar buiten roepen. Ken
voornaam lieer hij zag er uit als een prins.
Het hart zakte mij in de schoenen. Toen hij
echter sprak, was alle vrees verdwenen. Hij
kon het mij wel aanzien, dat het voor geen
kleinigheid was. dat ik tot hem kwam. Ik
vertelde hem alles haarklein. «Wij zullen zien
wat er aan te doen is, ga gij maar voor, ik
volg u dadelijk! Toen hij alJus sprak, vatte
ik weer moed. Nu beu ik geholpen, ik en mijn
arm kind, dacht ik."
Hans keek zijn vrouw onbe weel ijk aan.
Verder,'1 zeide hij.
«Hij kwam dus en met hom zijn assistent.
Ilij onderzocht het kind eu knikte zijn assis
tent toe. Deze verstond hem. hij vroeg m
kom en doeken en goot een vloeistof in bet
water, die eon sterken geur verspreidde. Toen
hij uit zijn zak allerlei messen, scharen en
halton. tc voorschijn haalde, had ik het wel
luidkeels willen "uusc'nreuweu.
Hans sidderde. Ilij vulde nog eens zijn glas
en dronk, hot in eens leeg.
't Jownal des Dcbats ontvangt van zijn
Brusselschen correspondent de mededeling,
dat koning Leopold, tijdens zijn verblijf te
Berlijn, van keizer Wilhelm liandelsvoorroch-
ten en begunstigingen heeft weten te verkrij
gen ten. behoeve van Antwerpen, dat in den
laatsten tijd als koopstad achteruitgaat.
De betoogingen ten gunste van 't alge
meen stemrecht zijn Zondag vrij ordelijk afge-
loopeo, waartoe het regenachtige weder veel
bijdroeg. Te Antwerpen waren slechts weini
gen op de been, tc Bergen werd voor liet
Fransche consulaat: Leve do Republiek! ge
roepen, te Charleroi werden in eenige kroegen
do glazen ingegooid. De Belgische vlag werd
niet ontplooid men liep met Fransche vlag
gen en met blauwe vaandels (de kleur der
radicalen).
Generaal Ncgrier, de kommandnnt van het
«Niet waar." zeide Martha, alleen door
het .hooren worJt iemand benauwd om het
hart. Ik beefde alsot ik de koude koorts had.
I)c dokter zeide echter-Heb maar geen angst
vrouwtje Ik bob vertrouwen, dat wij hem er
door halen. Hadt gij mij gisteren geroepen,
dan was liet eenvoudiger geweest, maar
bet is een sterk kereltje, dus wees maar ge
rust. Hij greep nu liet mes. «Wat gaat gij
doen," riep ik verschrikt. Toen keek hij mij
ernstig aan en ried mij aan verstandig te zijn,
dit was de eenige redding; nog twintig minu
ten later, dan moest bet kind stikken. Zie, ik
maak liet arme kereltje hier vooraan een snee,
niet langer dan zoo! Dan schuif ik er een
klein buisje in een van die dingen die daar
liggen. Dan kan bij ademen en het overige
moeten wij afwachten."
Buurvrouw hield de handen voor dc oogen
als zag zij reeds bloed vloeien. «\Y ij hebben
iemand noodig, die het hoofdje van het kind
vasthoudtsprak toen de dokter. Vrouwtje
gelooft gij Gi' to kunnen doen? Ja," antwoord
je J]-. Dat bevalt mij. Uw arm moet echter
vast zijn cu uw handen niet oeven Jn liet ge
heel niet bewegen!" -Ik zal vasthouden,''
was mijn kort antwoord. Het hart stond mij
echter stil. toen zij het arme kind het hemdje
losknoopten eu hem neerlegden alsof er een
lam geslacht moest worden. Zijn gloeiend
hoofdje hield ik tusschen mijn handen stevig
vast. Wat toen verder geschiedde, komt mij
als een droom voor. Het was precies of het
mij niet aanging, of ik slechts een doode ina-
clr.ue was. Ik weet ook niet hoe lang ik zoo
gestaan heb.
i Wordt wcotffdi