ELFDE, JAARGANG. No, 14 Uitgever: Feuilleton. ELIGIUS DE ORGANIST. Het arbeidersvraagstuk. ZATERDAG 5 APRIL 1890. Mitfand der IBann. V.M. 6* Donderdag. L.K. 14® V t ij dag. N.M. 20® Douderdag E, K. 28® Vrijdag. Stand 10, 10, 22, 28 Jan. op G. 10; 0,30; G.1G; G, 2 Abonnementsprijs per kwartaal. voor Venray franco per post voor het buitenland afzonderlijke nummers 50 c. 05 c. 85 c. 6 c. \Y. VAX DEN MUXClvüOF-Sassen. Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag. «3d* Zon. 5.-18; Vjin.; onder 5.45, 5.53, C. 3, 0.40; Ö.24. n/ro Prijs der Advertentiën: van 15 regels 30 c. elke regel meer f, o. groote lettere on vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, Smaal geplaatst, worden Smaal berekend. dvertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag "vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau „Peel en Maas" te Venray. liet feest der feesten, de dag der overwinning en der onsterfelijkheid is aangebroken. Er wordt boven de vel den en steden als een toon van vreug de gehoord, en een zegelied weèrlinkt over de aarde; want reeds vroeg in den morgen hebben de vrolijke klok ken bet feestgcheim aangekondigd; om strijd spoeden de geloovigen in bun plechtgewaad naar de kerken heen. lJaar hebben de altaren al hunnen luister hernomen; de sombere sluiers zijn verdwenen en door schit terende zegeuvanen vervangeneen talloos waslicht llikkert, de geurige wierook stijgt omhoog.; het geslachte Offerlam straalt uit ill nieuwe glorie eu de koorzang hervat onophoudelijk den zegenkreet, heden a;m tiet ge opende graf vernomen; Hij is verre zen! Alleluia, Alleluia! Pasclien! door dertig eeuwen heen is dat jubelwoord lot ons gekomen; feestelijk weerklonk het, eerst op do grenzen van het oude Egypte, over Ue vlakten der woestijn, aan den voet van Sinaïvervolgens langs de boor den van den Jordaan, in den tempel van Salomon, later in de katakomben van Rome, in den basilieken van Coustantiuopel en van Nicea; liet is vernomen in de hutten der wilden van Amerika en onder liet dak van den AlVikaauschen negerslaaf; onder den brandenden liemel van China en op het ijsgebergle van Tartarije; on sterfelijk woord, gelijk de gebeurtenis die liet uitdrukt! 13. lllj wijdt zich geheel aan de zorg voor Ca milius, ten nadeelo van de overige leerlingen. Dit is pok zeer natuurlijk: van Camilius be kwaamheid hangt Bernards toekomst af. Och! ik ken al die streken; ik hob een neefje, oen veelbelovend kind, dat men aan hem had toevertrouwd; dezen moest gij eens daarover hooren spreken ik verzeker u, dat hij u, daarvan staaltjes zou mcdedeelen, wel ke alles behalve in het voordeel van Ber nard pleiten eu voor welker waarheid ik u kan instaan Daarenboren is hij zoo na ijverig! Gij doet my werkelijk verbaasd staan, zeide Eligius; tot dusverre heb ik. Camilius als eea uitmuntend kameraad beschouwd Ik was van te vermoeden O ja, gij moet maar op iemands good gezicht afgaan! Overigens, beste jongen, is hot alleen het belang, hetwelk gij mij inboe- zetnd, dat mij heeft verleid om oen zoo teedor onderwerp aan te roeren, waarover ik tot nu toe mot niemand gesproken hebwant, ziet gij, ik heb grooten afkeer van alle babbelarij en achterklap dit is eeue plaag, waarvan wij, Gode zij dank, te Parijs bevrijd zijn. Terwijl Chenonsac voortging den jongen Casieluau raad te geven, was de groep, wel k'1 nog doet dat woord alle harten gelijkelijk opspringen van blijdschap, het vermeldt het feest der eeuwen, aller volken, van het huisgezin, van eiken Christen, der verrijzende natuur, rasehen nog eens dan, het feest der onsterfelijkheid. Ja, dat woord voert ons door dertig eeuwen terug naar liet volk van God, dat lang zuchtte in Egyptes slavernij; maar het ver- lossingsuur was geslagen. I)e Engel des Iieeren gaat in den nacht voorbij en doodt al de eerstgeborenen der hui ze, welker deurposten niet met het bloed des lams geteekend waren. Dit is in al bedding geschiedhet lam was Christus, het waarachtig Paschlam die Pliarao de oude vijand, de ver drukker der menschen; het volk yan God was het beeld van al de volken der aarde. Hebben de joden door een voortdurend feest dien voorbijgang des Engels en het geslachte offerlam, dat hen van don dood bevrijdde, en hunne wondervolle verlossing dank baar herdacht, ook ons katholieken viordt die verwinning van het leven vicn ulomi telkens hèrinueru. Lente is het feest der verrijzenis in de natuur; in de lente wordt het Paaschfeest gevierd. Lang was de aarde in doodstooi gehuld; de graan korrel die zij omsloot moest sterven, wilde zij vruchten voortbrengendood en leven worstelden in haren schoot; maar hooger klimt de bezielende zon; Paschen genaaktde jeugdige lente is daar! en ieder schepsel verkwikt zich in het vroolijke licht; de velden herleven, en daar is in de natuur geene stem, die ons niet toeroept: gij zult verrijzen! en er stroomt als een vernieuwd eu oneindig leven uit alle verborgene bronnen der her rijzende schepping voort. Verrukkend gezicht! met het ver heven Paaschfeest ijlen op de roep ke zich eerst om ben goschaard had, het ge sprek over Eligius toekomst en Bernards onderwijs j/noede, uit elkander gegaan. Eene jougdige dame had voor de piano plaats ge nomen en geheel zijne aandacht leenende aan haar voor hem zoo nieuw spel. had Eligius zich van zijn ongovraagden raadsman woten af te maken, en was hij dicht bij do piauc* gaan staan. Audere dames vervingen de oor- ate; sommigon harcr zongen zoo verrukkelijk schoon, dat Eligius er als hot ware door be- tooverd werd-, daarna werden er veelstem mige liedoren met veel gevool eu kunstkennis gezongen. De eenvoudige jongeling geraakte hierdoor in eone buitengewoon opgowondeno stemming eu daar men het hom als eene gunst afsmeekte, om door hom begeleid to worden, gaf hij toe en op nieuw voor do piano plaats nemende, speelde hij do muziek, welke men hom voorlegde, op list eerste gezicht, met zooveel warmte en uitdrukking, dat er bij het einde van ioder stuk bijna geen einde aan de toejuichingen kwam. Naarmate hot later in den avond word, namen do geestdrift en de opgewondenheid too; degenen, die in de aan grenzende vertrekkeu waren, verdrongen elkander aan de ingangen der zaal, ja, er klommen er zelfs op stoelen, om Eligius te zien. Plotseling ontstaat or eene groote op schudding onder die zaamgedrongeuo menigte, er gaat eon papier rond, hot gaat van hand tot hand over, men betwist het elkander als het ware. Het is eene roman, welke de dich ter, die eene poos geledon mot Eligius heeft gesproken, in dar haast met potlood op eon velletje papier geschreven had. Reeds is het gekreukt, gescheurd, ieder wil de Minnezan stem der Kerk hare gehoorzame kinderen, ten 'feestdisch heen! Vor- teederende gedachte! dat binnen wei nige dagen, door de gansche aarde, volken zonder tal en van alle taal en stam in de zoete omhelzing des Wel beminden deelen, en óp het innigst met den onsterfel ij ken Ver winnaar des doods zich mogen vereoiiigen Zoo moet met het Paaschfeest Christus in ons allen verrijzen en verwinnen en door zijne goddelijke omhelzing in ónze broze natuur de kiem der onsterfelijkheid worden gelegd. In tie Vrijdag gehouden slotzitting der conferentie betreffende het arbei dersvraagstuk hield de minister Ber- lepsch eene lange rede, waarin hij deed uitkomen, dat de conferentie niet in staat geweest is internationale overeenstemmingen te treffen, maar wel wenschen heeft kunnen formuloe ren. Jlij gelooft, dat de conferentie Ao ^vonden voor eene verhoogde beichen.am^ u. beidende klasse en voor de bevorde ring barer onderscheidene belangen. Al mogen ook voor het oogeublik de moeilijkheden nog groot schijnen, zoo veel is er dan toch verkregen, dat er een eenparig internationaal gezichts punt is, waarnaar bij de oplossing der vraagstukken de afzonderlijke regeeringen zich richten kunnen, met inachtneming van de eigenaardige verhoudingen. Door den keizer is hem opgedragen, aan de leden der conferentie den warrasten dank te betuigen voor hunnen zaakkundigen en grondigen arbeid. Gods zegen moge helpen om het door hunnen arbeid uitgestrooide zaad honderdvoudige vruchten te doen dragen. ger lezen. Eene stille droefgeestigheid, oen zielroerend leedwezen over de melodieuse klanken, welke voorbood uit de hourly ke, harp van den minnezanger voortkwamen, en welke het ongeluk en de nijd thans onder sombere en dikke wolken versmoren, worden in die roman vol bevalligheid en gevoel ge schetst en zie, moer dan twintig personen ver- verdriugjn elkander rondom do piano eu ver- zookou Eligius dio te zingen. Hij weigort éérstmen blijft aanhouden, men beijvert zich om do roman met. 'grootf lettors af te schrij ven, om het hom gem ikkolykor to maken. Na lang weigeren geelt h guit mot oone schroom woorden te zingen, we legd heeft. De wijze van geleiding var. hetzelve, 1 lemen zoo veel treu righeid. zoo voel loodg tot drio malen zijne rou de daiues willen die liobl >n; Eligius geeft aan eindelijk toe 011 he- allige aandoening do te men hom voorgo- hot lied en zij nu be voel, dat men hem nn doet herhaloa. Al lure smeekingon toe. In den morgen do muziek brengon. De bodweltnii hand over hand toe, dia mot duizenderlei zaal vertoefthij wool of droomt, die zee van 1 rijk. gokleedo dames en als eene droom voor 1 j zijne plaats ingeruimd do artellerie, dio met toetsen slaat. Eligius, die eerst, ii zonken 011 alles rom naast hot instrument is bi beloofd don volgen op schrift te zullen ,r van 'Eligius noemt iiarmate hij larger in jeuren bezwangerde et moer of hij waakt •lit, die aanzienlijke, leeron vertoonen zich ue oogen. Mij heeft oor oen kolonel van woest gewold op de diope gedachten ver- )m zich vergateade lijven staan, wordt, Deze rode vond levendiger bijval. De Eugetsche afgevaardigde Gerst dankte den keizer, dit hij deze con ferentie had bijeengeroepen, welker resultaten buitengewoon verblijdend geweest zijn. Hij hoopte, dat deze conferentie niet de laatst: zijn zou. Wanneer millioenen kinderen aan de ellende worden onttrokken en even zoovele vrouwen aan liet huiselijk leven worden teruggegeven, zullen zij zich met dankbaarheid het initiatief des keizers herinneren. De Belgische minister Jacobs dankte den minister Berlepsch voor zijne leiding dor conferentie, waarbij zich de gevolmachtigden van Italië en Spanje aansloten. De conferentie werd to 3 uren na mens den keizer gesloten. Naar men zegt, achtte de confe rentie de instelling van vrijwillige seheidsrechtelijke bureaux van werk gevers eu werknemers aanbevelens waard en zou baars inziens de invoering der werkliedencomitós daar toe nuttig kunnen worden gemaakt. i«/Utv»Mrii».* iot de feiivooriffë der overeengekomen bepalï'rigc.» men niet gestemd voor oprichting van een internationaal bureau. Daarente gen was men wel voor liet houden van periodieke wederbijeenroeping der internationale conferentie, ter onderlinge mededeeling van de opge dane ondervinding, omdat langs dien weg de grondslagen kunnen worden gelegd tot een internationaal arbeiders- recht, hetwelk ten goede komt voor den biunenlandsehon vrede in de ter conferentie vertegenwoordigde staten, zelf voor den algemeenen vrede. Wat do Zond'igrust betreft, heeft naar men zegt, de conferentie een stemmig verklaard, het wenschelijk te achtten: 1. dat vaste werklieden wekelijks een rustdag hebben2. dat zonder (lat hij het ge^ar wordt, vau liever lede tot aan den wand terug godrongen. Eens klaps wordt hij oit zijne droomerije» gewekt door de welbekonde «torn van Dassen, die hom d® volgende woorden toefluistertzeg eens beste Eligius. zoudt gij niet denken, dat wy beter deden om heen te gaan. teu einde j niet bij het bal tegenwoordig te moeten zijn! Dit woord van bal, hetwelk zoo onver- hoodsch zyn gehoord trof, had op Cusiolnuu de uitwerking van water, dat op vuur valt. Dit is eene daad, lijnrecht in strijd mot de grondbeginselen, welke men' hom van jongs af hoeft ingeprent. tlij werpt verschrikt een blik in het rond en laat zich, aan eene ge weldige ontroering ter prooi, werktuigelijk door zijn vriend, die hem hij de hand gegre pen heeft, vuortleidonmaar onderwijl neemt het bal eon aanvang on Eligius. do vrome on iiigctogone Eligius, die nimmer eene een voudige quadrillle heeft zien dansen, is ver plicht eeuo poos toeschouwer te blijven, daar het hom onmogelijk is, wil hij niet eeno groote verwarring veroorzaken, den uitgang te bereiken. Aan eou misdadiger gelijk stond Eligius, over al zijne leden bevende, het ein de van den dans af te wachten en niet zoo dra ziet hij de gelegenheid schoon, of hij sluipt ongemerkt do zaal uit. do trappen af en staat op straat, terwijl do klokken dor naburige torens olf uur sluan. VIII. Om op zulk een vergevorderd uur zijn ouden toren te willen binnen komen, was iets. waaraan Eligius niet behoefde te den I ook aan allo werklieden bij de in- j dustrie oen vrije dag per weck ver- zokeid worde; 3. dat als rustdag voor minderjarige werklieden de Zon dag worde aangewezen, behoudens zoodanige uitzonderingen als in ieder land noodzakelijk worden geacht. Voorts weid het nog wenschelijk ge noemd, dat do Zondag voor alle werklieden bij do industrie do rustdag mocht zijn. Hierbij hield Frankrijk zich buiten stemming. Bij de vraag, welke uitzonderingen er kunnnen worden toegelaten, wanneer men het omtrent de Zondagrust zal zijn eens gewoiden, stemden allo aanwezigen, uitgezonderd Engeland, voor de volgende punten van uitzon dering: alie bedrijven, alwaar om technische redenen, of wel wegens onvermijdelijke noodzakelijke levoran* tien, eene onafgebroken productie wordt vereischt. alsook alle bedrijven waarin slechts in bepaalde jaargetijden kan worden gewerkt, of waar do werkzaamheden afhangen van wind of weder. Bij deze bedrijven moeten ech- ter> de 4 •l.igóu oen vrij uil dag hebben. Bij de vraag, hoe de uitzonderingen belmoren te worden vastgesteld, stem den Engeland, Frankrijk on Italië in met een voorstel van België, oui do middelen Ier bepaling van uitzonderin gen aan iederen Staat over te laten, zoowel als de middelen ter vei wezen lij king van de besluiten dor conferentie. De overige mogendheden gaven hare stem aan oen voorstel van Luxemburg, om het wenschelijk te verklaren dat do uitzonderingen voor alle contracteeren- de partijen dezelfde zullen zijn en hij internationale overeenkomst vastgesteld worden. kon. Hij ging dorhalvo met Dnsson, dio hem natuurlijk uitnoodigdo, voor dien nacht zyn intrek bij hem to nomen, mode. niet zonder onderweg drio of vier malen boos geworden te zyn op zijn vriend, wiens eenvoudige en ilftïvo opmerkingen zijne dichterlijke druotne- rijon kwamen vei storen. Zoo als hij wol vermoed had, ontving hij den volgenden dag bij zijne tehuiskomst eone scherpe bestraling van don klokluider, dio tut tien ure opgebleven was, om hom op te wachten. Eune poos daarna bracht oen koor knaap hem een briefje van Bernard, waarin dezo hem kennis gaf. dat hij dion uach hot i'humatick iu do hand gekregen hebbende ou dioüsvolgens niet kunnendo spelen, Eligius hom dien ochtend moest vervangen. Eligius \va.< dit bei iclit alles belmlvo aangenaamhij had eon zoor onrustigen nacht gehad en ge voelde zich workelyk ongesteldwant van alle ziekten is de zodelijko koorts voorzeker de pijnlijkste! Do horinnoring aan do partij, welke hij den yorigen avond had bijgewoond zweefde hem voortdurend voor den geest, tcrw'jl zijn geweten hem tovens aanhoudend ver wijtingen dood. Hij was geheel afgemat en lusteloos en vo'.d evenwel rust noch duur. Hij ging als naar gewoonte do H. AIi« bijwonen, maar alleen zyn lichaam was voor het al- laar; zijne ziel was elders en zijn hart nam geen deel aan de geboden, welke zijn lippen werktuigelijk prevelden, Die toestond, waar van hij zich volkomen bewust was, dood hem geweldig leed; do vrome aandacht, welke hy gewoon was in zijn dagolijkschon omgang mot God te vinden, was gohoel verdwenen. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1890 | | pagina 1