BIST en omstreken.
Buitenland.
ZATERDAG 14 DECEMBER 18S9
JAARGANG.
No. 50.
Uitgever:
W. VAX DEN Ml'XtivIlOF-Sassci).
Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag.
Rome, de hoofdstad der
Christelijke wereld.
Eeuilleton.
DE LINDE.
Belgie
Stfnitd dor 38ann.
V.M. 7a Zaterdag. L.K. 15e Zaterdag. N.M. 23e Zondag
5, 10, 16, 22, 28 Dcc. op 7.54; 8;
Abonnementsprijs per kwartaal.
voor Venray 50 c.
franco per post 05 c.
voor het buitenland 85 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
S<i»ml der Zon.
8. G; 810; 8.11; v/m.; onder 3.47, 3.10,3.18, 3.53; n'm.
Prijs der A.dvertentiën:
▼an 15 regels 30 c.
elke regel meer 6 e.
groote letters en vignetten naar piaatsrnimte.
Advertcntiea, 3niaal geplaatst, worden 2maal Gerekend.
Advertentlën of Ingezonden
Stukken gelieve mer. Vrijdag
vóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan het Bureau »Peel en
Maas" te Venray.
Misschien vindt men nergens hel
derder verklaring over hel gewijd
karakter van Rome en de positie die
Rome inneemt in het üodsplan en
(iods Kerk op aard, dan men las in
de Independence of tUe Holy See, van
kardinaal Manning, aartsbisschop van
Westerminster. De lezer oordeele:
Toen Jerusalem verwoest en de
Christelijke Kerk verspreid was ouder
alle volkeren der aarde, werd de kei
zerlijke stad van het heidendom door
de Voorzienigheid uilgekozen om het
Jerusalem van het Nieuw Verbond
te zijn. In dat nieuwe Jerusalem
de al,schaduwing op aarde van het
Jerusalem hierboven werd de zetel
van Petrus gevestigd en die zetel is
de bron van alle geestelijke rechts
macht, ter bestiering van alle Chris
ten naties.
Van dien Stoel van Petrus scheen
door alle eeuwen het standvastig
licht der onveranderlijke waarheid,
in dien Stool bleef zonder verande
ring of vermindering de volheid van
de openbaring van liet eerste Pink
sterfeest bewaard. Daarom is die
zetel de moeder van alle kerken, de
moeder ook van alle volkereu. Van
Rome kwam de H. Augustiuus naar
Engeland, van Rome de H. Patricius
naar Ierland, van Rome de H. Boni-
cius naar Duitschland en Nederland.
Rome is de moeder van alle Kerken,
hetzij dan door stichting, hetzij dan,
(Verhaal door W.)
2.
De verhouding tusschen schbonmoeder en
schoondochter was niet de beste en deze
laatste hield niet veel van Roosje, omdat
deze zoozeer aan de oude molenaarster ge
hecht was, in wie zij hare beschermster en
weldoenster vereerde.
Zij toch was eene bekwame en oppassende
vrouw, rondborstig en toch streng; de mo-
lon was onder haar toezicht steeds een voor
beeld van eene recht-winstgevende zaak ge
weest en daarom duldde de vrouw niet, dat
er iets aan den ouden gang der zaken ver
anderd werd; de jonge vrouw, die cr zich wel
veel op liet. voorstaan, dacht er in meuige
punten geheel anders over en omdat zij, om
zoo te zeggen, «ook eenen kop had, die juist
niet van was scheen te zijn, ontstond er dik
werf krakeel en daardoor ontwikkelde zich
ook eene gespannen verhouding tusschen
beide vrouwen, zooals het in den regel gaat,
als er twee vrouwen het commando willen
voeren.
Thans moet dat ophouden en veranderen,
want de uren der oude molenaarster waren
geteld; in een echt christelijken zin, had zij
hare schoondochter op haar sterfbed de hand
gedrukt en haar gesmeekt alles te vergeten
en te vergevenoude menschen immers be-
indien er in de Oost Kerken zijn door
zendelingen gesticht, door aanneming
als dochters en Rome blijft de moe
der van allen. Maar Rome is ook de
moeder van alle Christen-naties, want
het zijn de Christen volkeren die de
nationale eenheden hebben gevormd
en iedere nationale ontwikkeling is
eene dochter van het Christendom.
Het zijn niet de wereld of hare
staatslieden of hare wijsgeer en of
hare wetgevers, neen het zijn de
visschers van Galilea en het Christe
lijk geloof en de Katholieke Kerk,
die niet enkel het menschdom be
keerden, maar ook de aarde beschaafd
maakten.
Het Christelijk Rome zelf was de
schepping van zijne bisschoppen, de
Pausen. Soms spreekt men alsof de
stad Rome de stad is der Romeinsche
keizers. Maar gelooveri zij die zoo
spreken dan, dat zij, wanneer zij
het Corso op en neer gaan, eene
straat van het keizerlijk Rome bewan
delen? Ik kan haast niet gelooven
dat iemand zoo weinig van de ge
schiedenis weet, dat hij het heden-
daagsche Rome aanziet voor de stad
der Caesars. Dat laatste Rome is
meer dan eens van de aarde als
weggevaagd. De H. Gregorius de
Groote zeide na den in vel der Lon-
gobarden«nadat de menschen dood
waren, vielen de muren."
Drie diep rust er een Rome onder
het Rome van onze dagen. Tot twee
malen loe hebben de Pausen het
weder opgebouwd. In de tijden van
Belisarius was Rome zoo verwoest
dat er acht dagen lang geen men-
schelijk geluid werd vernomen. De
vossen snuffelden rond op den Aven
tij uscli en berg en geheel Rome was
éene verwoesting. Maar Rome rees
weer op onder de voogdij en de va
derlijke zorg van zijne Pausen, En
zaten hunne grillen, maar boos was zij nooit
geweest. Zij gevoelde dat zij ging sterven en
bad herhaaldelijk, huren zoon, om Roosje als
haar kind te beschouwen en haar trouw ter
z jde te staan.
De grijze pastoor verscheen met do H.
Teerspijs; de jonge lieden verlieten het ver
trek, alléén Roosje bleef en trok zich gedu-
iendë de biecht in een verwijderd hoekje
terug. Met volle overgeving 011 alle aandaent
ontving de zie.re dc laatste 4Ü4. Sacramenten
der stervendende pastoor bad en Roofje
knielde vol eerbied neder, keu straal van
heilige vi-rheelijking, rust 011 over weg tug
glinsterde uit de oogen der vrouw; zij uad de
oogen naar Boven gericht de handen gevou
wen, do lippen prevelden hun laatste gebed,
't was de laatste bede tot den rocutvaarüigeii
Rechter voordat de zielue emdeloozo eeuwig
heid ging binnentreden. Waarlijk zulk een
troost kan men op i laatste sciieidiugsuur
alleen van den katholieken godsdienst ver
wachten Hoe leeg, ijdel en jammervol komt
ons de wereld niet voor op 't sterfbed, de
wereld met al bare genoegens en vermaken,
met al bare pracht, met al haar ijdoleu op.
schik, welke de monscli najaagt, dikwerf op
kosten zijner eigene ziel! Mochten vooral de
voorvechters van het moderne ongeloof, de
apostelen van 't materialismus en atheismus
eens veelmalen het sterfbed nadertreden, wat
zou het in stomme bewoordingen tot hen
spreken, wat zouden hunne dolle pbrazen
waarmede zij het geweten trachten in slaap te
wiegen, hun trots opgeblazen liberalismus
dan verbleeken, voor dat beeld, dat den
mensch ia zijne gehccle zwakheid zijne ge-
anders was cr uicinai d die een vin
ger uitstak om het veder op te bou
wen. Van zijne fondamenten af is
Rome weder opgebouwd en met mu
ren omgeven door zijne Pausen en
door zijne Pausen alleen. De basi
lieken zijn hun werk. De kerken,
en er zijn er meer dan 300 in Rome,
werden gebouwd of door de Pausen
of door de Christen volkeren. Want
vele volkeren bouwdm ieder voor
zich eene kerk te Rome. Wie ver
rijkte Rome met allerhande geschen
ken uit Oost en West? Immers de
Christen vorsten en volkeren. Rome
is de groote schatkamer van de
Christelijke vroomheid en godsvrucht.
Geheel do Christenheid offerde voor
den dienst van den Almachtige in
het eerste heiligdom der aarde, hare
kostbaarste gaven ten getuigenis van
hare trouw. En rond en om al deze
bouwwerken, die bet aanzijn niet
danken aan een Italiaansche monar
chie of aan een Italiaansche revolu
tie, richtten de Pair en op al die
slichtingen van naast'mliefde, al die
stempels van wetenscibj. al die orde-
huizen, til die fu'.o..#XjCv»«:g..,6, al- diö
geestelijke hulpbronnen vau kracht
en actie, waarmede Rome in iederen
tijd het aanschijn der aarde heeft
bewerkt ter zaligheid en ter bescha
ving der menschheid. Daarom mag
niemand aanspraak doen gelden op
Rome als alleen de Pausen, want
niemand heeft recht op 't geen hij
evenmin gemaakt heeft als het het
zijne geworden is door schenking.
Het geheele betoog kan ik in een
enkel woord samenvatten: Rome be
hoort aan den Paus, omdat Gods
Voorzienigheid de stad aan den Paus
heeft geschonken. Rome behoort aan
alle katholieke volkeren en is de
hoofdstad van de Christelijke wereld.
Rome is het vaderhuis en wanneer
heele ellende toont en slechts opwijst op de
eenig ware, hoogere bes lemmingen ran den
aardschen pelgrim!
De doodstrijd der oude vrouw trad spoe
diger in, dan men vermoed had zij gevuolde
hoe hare krachten meer cn meer afnamen,
hoe de levensgeesten verdwenen en baar een
donkeren sluier voor de oogen legde. Met
eene sidderende hand wenkte zij Roosje tot
zich.
"Ik... heb voor u... gezorgd mijn kind,"....
siamelde zij; «gij vindtacuter het....
beeld....
Een lievige hoestvlaag verhinderde de
stervende den zin te voleinden.
«Waar? vroeg de pastoor, wien het toe
komstig lot van 't meisje zeer ter harte ging
waar vrouw Krans?"
Zij traditie te vergeefs te spreken; hoe
zeer zij zien ook inspande, de lippen prevelden
slechts ouverstaaubarc klanken; het geheim
zou met haar begraven worden, waüfc weldra
sloot de doodsengel haar mond voor immer.
Roosje sloot üe gebroken oogen der edele
doode, die voor naar eene tweede moeder was
geworden en zonk weeuend en biddend op de
knieën.
in den molen ging alles weer den ouden
gewonen gang. De raderen klapperden, zak
ken werden op en afgelaten, overal heerseh-
te dezelfde bedrijvigheid, hezolfde leven cn
werken als vroeger, niemand bemerkte, dat
de vroegere bazin er niet meer uen toon aan
gaf en daar buiten onder de koele aarde rust
te. Slechts de plaats aan 't kleine verweerde
hoekvenster, waar achter het ernstige ge
zicht der oude molenaars vrouw met *t kau-
eon Christen binnen zijne muren is,
dan is hij niet in een vreemd land.
Rome behoort niet aan èon volk, be
hoort niet aan Italië of aan de re
volutie, maar aan geheel de Christen
beid.
En het is de plicht van de Christen
heid om dat erfdeel der Kerk te
behouden, vooral in tijdon van gevaar
als de onzen. Zeker, wij zullen over
winnen, al weet ik niet wanneer.
Wij dalen .misschien vroeger in liet
graf, docli die na ons komen zullen
het zien.
Rome behoort ook aan den Paus,
omdat Rome het eigendom is van
onzen Goddelïjken Meester. Het is
dc stad van het Menschgcworden
Woord, want Rome is geheel door
drongen van de tegenwoordigheid
Onzes Hoeren in het Altaargeheim.
In die 300 kerken welke den go-
heelen dag openstaan, geeft Hij ge
tuigenis van zijne aanbiddelijke
tegenwoordigheid. Zoodra een katho
liek zijn voet zette binnen Rome,
gevoelde hij zich in een heiligdom.
En vele onkaiholieken heb ik gekend
,dk> w.-inivvr zij binnen Rome kwa
men, tot mij zeiden «Nooit zijn wij
ergens geweest waar wij zoo onder
den indruk kwamen ol van waar
zulk eene aantrekkingskracht uitging."
En de reden ligt voor de hand.
Rome was tot voor korten tijd de
incest Christelijke stad der wereld.
Eu daarom voelde zich ieder die
Christen was daarheen getrokken en
daarom keerde zich ook al de haat
van de anti-christelijke revolutie tegen
Rome. Rome was, wat onze heilig
dommen zijn nadat de godsdienst
oefeningen voorbij zijn: nog hangt
dan do geur van dcii wierook in de
gewelven. Daar was in Rouie een
geur die te danken was aan de
tegenwoordigheid Onzes Hoeren, Ro-
tenmutsje zie itbuar was, was thans ledig en
de klcme gordijnen waren dour nieuwe ver
vangen. Van uit dat ruaia Uoa de vrouw het
uiigestrekste molenerf inet stalling en schuur,
een gedeelte van de beek, welko het molen
rad deed draaien, lot zelfs de plaats, waar de
monding aan den Rijn was, alsmede de na
bijliggend© bergen overzien. Dikwerf genoeg
ook had de oude vrouw hei hoofd uit 't raam
gestoken, als de knechten of meiden op den
voorhof stonden te spraten en gekscheren,
waarop alles uiteenstoof als een troep duiven,
die den valk zagen aankomen. Au hadden
deze lieden ook rust en benuofden b:j 't een
of ander plichtverzuim met meer angstig naar
dat venstertje le loeren.
Zooals gezegd is, niemand kon het af
sterven der oude meesteres bemorKen, alles
kluppelde als vroegerimmers niemand is
oumishaar op deze werelJ, onverschillig
welk ambt, welko betrekking hij ook be
kleedt slechts het uog van een opiuerk-
zamen boscluuwer zou er enkele verauderin-
geu in kunnen waarnemen: vooreerst de
reedsgcuoemde nieuwe venstergordijnen, dan
een nieuwe, vau rood lluwoelen geboudeerde
sofa ui dc -zaal" en meer zulke dmgeu, waar
tegen dc oude vrouw zich steeds zou gekant
hebben. Mogelijk dat de nieuwe bevelvoer-
ster haar te «eigenzinnig" noemde.
Roosje vertoefde, zooals licht te begrijpen
is. nog steeds iu den moien en in hare be
trekking was geoiie verandering gekomen,
want den zoon was de laatste bede der moe
der heilig en hoe weinig gevoelvol de mole
naar Krans ook was cn hoe zeer hij ook zijne
vrouw beminde, Roosje moest in den molen
me's waarachtigcn souverein. Zij die
geloof genoeg hadden om het waar
te nemen zeiden met Thomas: «Mijn
Hcér en mijn God!" En die geen
geloof genoeg hadden om liet te ver
staan, erkenden toch dat zij bewust
zijn hadden van eene kracht die zij
niet begrepen.
Nergens ter wereld was er ooit
eeno souvereiniteit zoo sterk in haar
recht, sterk volgens alle menschelijk
recht door bezit, door traditie, door
prescriptie, door dc erkenning van
de geheele aarde. Daarenboven was
er ooit ter wereld eene souvereiniteit
zoo sterk dooi* goddelijk recht. De
Voorzienigheid Gods heelt telkens en
telkens weder op duidelijke haast
hoorbaarc wijze te kennen gegeven
dat Rome geschonken is aan het
Hoofd d'èr Katholieke Kerk en daar
om aan de geheele katholieke wereld.
Maar nooit was er ook eene sou
vereiniteit zoo zwak in krijgstoerus
ting cn legermacht cn daarom word
Rome de buit van den roovcr.
Keil opstand in een gasthuis!
Do oppassers van hot gasthuis Saint-Pierre
te Brussel kwamen buiten adem naar den
directeur loopen en vertelden hem. dat een
opstand was uitgebroken in het kwartier der
dames.
Kil inderdaad, onder het eon of ander voor
wendsel hadden die beminnelijko pensiouaires
een opstand bewerkt, de oppassers aan do
deur gezet, en daarna, al het vaatwerk te
grui/.el geworpen en op de overblijfselen een
lustige sarabande ged.inst.
Toen men tusschenhcide wilde komen, be
dreigden zij den eersten don besten fo dooden.
die binnenkwam. Men moest om een eiudo
1-lijven, zoolang zij het goedvond. -Mijne
moeder heel', dut zoo gewild," beantwoordde
hij /.ijuc vrouw, toen deze zich daarover eeno
bemerking liet ontvallen, -en daarmee is alles
uit. Aan 't overige stoor ik mij mot."
Roosje werkte evenals vroeger. In do
eerste dagen na het sterfgeval was /.ij on
verschillig rn koud voor alles geweest, om
dat de smart om 't verlies van de doode bo
ven alle andere gevoelens en belangen uit
stak; hot kort geknoopt," soms barsch ge
laat der molouaarster kwetste haar niof, om
dat zij die vrouw voorheen nooit anders
gekend had. Kchter kwam zij tocu tot het
bewustzijn, dat zij niet langer iu het huis
gezien was, en er daar geen hart vol liefde
voor haar klopto. liet gcvool verlaten te zijn,
de gedachte, dit zij als w.-.-.s g.pi-el alleen op
de wereld stond, was haar nooit zoo duide
lijk voorgekomen cn zoo levendig voorden
geest getreden, als nu. Eu welk recht bezat
zij ook te verlangen, d it mon haar met lief
de of onderscheiding zou benandeleii
De oude vrouw had geen testament nage
laten; liet sprak immers van zelf, dat haar
eeuige zoon ook haar eeuige erfgenaam zon
zijn. Doch kort voor haren dood had de
vrouw verklaard, dat er voor R josje' ge
zorgd was; zij had van een beeld gespro
ken, daarop was zij voor immer neen-
gegaan. Wat beteekenden die woorden, op
welke wijze was or voor Roosje gezorgd?
l)o oude pastoor met wien Roosje later een
gesprek hield, kon er niet wijs uil w irden,
doch raadde haar aan alle beelden in het huis
te onderzoeken.
WonU vercolyt
