en omstreken. De Dorpsgeneesheer. ZATERDAG 1(5 NOVEMBER 1SS9 TIENDE JAARGANG. Uitgever: W. VAX BEX MIXi.KIIOF-Sassen. Deze Courant verschijnt iedcren Zaterdag. Dr. RICORD. yeuilleton. SVSet groote statigheid Donderdag. SlaiuS «5<ka- .Man n. L.K. Vrijdag. N.M. 23» Zaterdag. E.K 20p Vrijdag. 10, 16, 22, .28 Nov. op 7. Abonnementsprijs per kwartaal. voor Ven*ray franco per post voor het buitenland afzonderlijke nummers 50 c. 65 c. 85 c. 6 c. SRiisd «Ier Zoai. .13, 7.2-1, .534 7.11; v in.; onder 1.22, 1.15,4. 2, 5.5S, 3.52: n'm. Prijs der A-dvertentiën: van 1 5 regels 30 c. clko regel meer C c. groofce leiiers en vignetten nr.nr pin:.tnruimte. Ad i'ertentiön, 3nmul p©i»lnat.st, worden 2mn.nl lierckcnd. dvertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag "vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau nPeel en Maas" te Venray. De oudste der dokters le Parijs en wellicht van geheel Frankrijk is dezer dagen overleden, dr. Philippe Ricord, in 1800 te Baltimore gebo ren, waarheen zijn vader, een rijke reeder, in de dagen der revolutie was uitgeweken. Toen Philippe 20 jaren was, zond zijn vader, wiens zaken achteruitgegaan waren, hem naar Parijs oin in de rechten te stu- deeren. Op zekeren dag toevallig een studiemakker, een student in de me dicijnen, vergezeld hebbende naar het llótei Dieu, woonde hij een lezing bij van den vermaarden Dupuytren en besloot de rechtsgeleerdheid er aan te geven en de colleges te gaan volgen der medische faculteit. Zes jaren later behaalde hij zijn doctora len graad en werd op zijn 28. jaar benoemd tot chirurgijn aan het Hó- pital de la Pitié. Hier begon zijn roem zich te vestigen, die nog in Imogen ouderdom een krans om zijn hoofd vlocht. In 1831, intussclfen tot professor benoemd zijnde, werd hij lo chirurgijn aan het Hópital du Midi; aldaar niet in een collegezaal, doch in den tuin van het ziekenhuis, onder een hoorn gezeten, dien nog de stu denten elkander aanwijzen, placht hij zijne drukbezochte lessen te geven, dikwerf onderbroken door geestige gezegden, de opflikkeringen van den zich zelden verloochenenden Parij- schen esprit. Hier onderwees hij vor- Slot Zij gingen, de een ter linker- de andere ter rechterzijde van het sterfbed staan, en lieten geen enkel hartelijk woord hooren, om die arme moeder, wier blik zich op hen vestigde, eenigen troost in te spreken. Eenige ijskoude volzinnen en onzamenhangende woorden, zie daar alles, wat ik van hen vernam. Daar zij voor de eerste maal bij het droevige schouw spel van een doodstrijd tegenwoordig waren, weudden zij de oogen daarvan af, en zich overtuigd houdende, dat Eva Meredith niet moor hooren of zien kon, wachtten zij een voudig op haren dood, zonder zelfs te trach ten aan hun gelaat cene geveinsde uitdruk king van aandoening of leedwezen te geven. Eva hield haro stervende oogen cene geruime poos op hen gevestigd, en eene ploteselinge ontzetting toekende zich op haar gelaat. In haar laatste uur doorzag zij als door eene ingeving, wat zij gedurende haar leven niet begrepen had, namelijk, de geheime bedoe lingen en inzichten van lady Mary en do vol- komene onverschilligheid en het eigenbelang- van lord James Kysington. Zij begreep ein<- delijk, dat die menschen de vijanden en geen zins de beschermers van haar zoon waren. Zij deed niet de minste poging om die ge- scheidene generation en allengs kwa men studenten uit den vreemde en zelfs reeds gediplomeerde geneesheo- ren naar hem luisteren. Nadat hij langen tijd met armoede geworsteld had, lachte de fortuin hem toe en werd hij benoemd tot lijfarts van keizer Napoleon III. Tot nog voor eenige dagen waren de vijf re ceptiezalen van zijn kapitale woning in de rue de Tournon als 't ware aanhoudend gevuld niet patiënten. Langer dan 40 jaien was hij presi dent van de «Académie de Médecinc." Niet alleen om zijne groote kunde was hij algemeen geacht, ook wegens zijne edelmoedigheid. Zelden werd een fortuin weldadiger besteed; men kan liaast zeggen dat hij de gcheele op brengst zijner practijk onder de armen uitdeelde. Gedurende het beleg van Parijs bewees bij onschatbare diensten als chef van den ambulance-dienst; men trof hem op elk slagveld in de nabij heid der hoofdstad aan; zijn sterk plichtsbesef deed hein bewondering opvatten voor den heldenmoed der Christelijke schoolbroeders, die, uit gehoorzaamheid, bij de brancards dienst deden gedurende al dien tijd en op liet slagveld van Cbampignj den geheclen dag en nacht bezig waren met het wegdragen der ge kwetsten en het begraven der ge sneuvelden. I)r. Ricord ontmoette op zekeren ochtend don suprior-genaraal, Frère Philippe, die ais de minste der broe ders, mede zijne diensten belees, toen hij uitrustte, schudde do dokter hem hartelijk de hand, uitroepende: «Ah, mon tres honorè Frère, in uw persoon geef ik de broederhand aan heel uwe Orde." Toen de vrede gesloten was, ver- voellooze wezens te vermurwen. Met eene stuipachtige beweging di ukte zij William nog vaster aan baar hart. - Mijn kind, mijn arm kind! sprak zij, al hare krachten verzamelende, en hem een laatsten kus op het voorhoofd drukkende, gij hebt geen enkelen beschermer op de aarde; maar hier boven zetelt de algocde, liefderijke, hemelsche vader. Mijn God! kom mijn arm kind te hulp! x Met deze ontboezeming van liefde en deze bede blies zij den laatsten adem uit; hare om haar zoon gestrengelde armen opende zich, hare lippen hieven onbewegelijk tegen het gelaat van William gedrukt. Zij was dood. gestorven onder de oogen van hen, die tot op hot, laatste toe geweigerd hadden haar eene behulpzame hand te reiken, gestorven zonder aan lady Mary den angst te doen uitstaan, d it zij lord James Kysington door eene enke le smeekbede trachtte over tc halen, om tiéi't uitgesproken vonnis te herroepen, gestorven, en aan hare mededingster eene volkomene en beslissende zegepraal latende. Er heerschte eenige oogenbijkken eene plechtige stilte; goeu dor aanwezenden ver roerde zich of sprak eon woord. De dood doet de trotsche hoofden buigen. Lady Mary en lord Kysington knielden naast liet bed van hun slachtoffer neder. Na verloop vau eenige minuten richtte lord Kysington zich op en zeide tot mij Verwijder dat kind uit do sterfkamer zijner moeder en volg mij, doctor; ik zal u mijn besluit omtrent hem kenbaar maken. Reeds twee uren was William over Eva Meredith heengebogen, hart tegen hart, ter- zocht dr. Ricord om de gunst, in hoedanigheid van koinmaudcui van 't Ecre Legioen, lief, welverdiende kruis dier orde plechtig tc mogen hechten op de borst van Philippus, in welsprekende taal den onbereken- baren bijstand herdenkende, die de religieuzen hem geschonken hadden bij het vei plegen der gewonden. Toen de laatste gekwetste soldaat de ambulance van bet Moederhuis der Congregatie van de Broeders in de rue Oudinot verliet 't was den 1. Januari 1872 richtte dr. Ricord deu volgenden open brief aan den superior-generaal «Zeer geachte Broeder! «Uwe taak is eindelijk voltooid; na zulke langdurige 'ermoeienissen en zoo talrijke gevare i, die gij ge deeld hebt met de goede Bloeders uwer Congregatie, kun gij uw kalm Leven van liefdadight id hervatten; gij zult u weder omri.jgd zien door schoolkinderen, de kiiij'eren der ar men, de kinderen dc^r volks die gij mot onverdroten gooit. Tflp teecll. Ja, zet blijmoedig uw' fechoone zen ding voort; niet altijd zult gij met ondank beloond worden, menigeen zal zich herinneren dat gij hun de eerste les, het eerste correcte en beschaafde woord hunner taal, het eerste gebed tot God geleerd hebt. Seeds de uwe, Ricord." Hot krachtige plichtsbesef van dr. Ricord bleek ook nog in zijne laat ste dagen. Altijd gewoon zijn bur gerplicht aan de stembus te volbren gen, kwam bij, ondanks zijn lioogen leeftijd, den (3. October, uit Versail les over, om zijn stembiljet in te leveren op de mairc. van zijn district Place St, Sulpice; dadelijk begaf hij zich naar het station terug, doch wijl zij hem met hare kussen overlaadde en tegelijk met hare tranen bevochtigde. Ik na derde William, en, zonder hem noodelooze woorden toé te spreken, trachtte ik hem op te nemen, om hem uit de kamer te dragen maar William verzette zich en zijne armen klemden zijne moeder nog sterker aan zijn hart. Deze tegenstand, de eerste, dien liet kind aan u ien het ook zij op aarde geboden hal, trof mij diep. Ik deed echter eene nieu we poging, ditmaal gaf William toe; hij richtte «zich op, keerde zich naar mij om. en ik zag, dat zijl: schoon gelaat met tranen be dekt was. Vóór dien tijd had William nooit geweend. Eene lievige ontroering maakte zich van mijne ziel meester en ik liet het kind zich weder op het lijk zijner moeder worpen. Draag hein toch weg, zeide lord Ky sington tot mij, dat er een einde aan komel - Hij weent, milord! riep ik uit. Ach laat hem ongestoord weenen - Ik boog mij over het kind; ik hoorde hem snikken. - William, lieve William! vroeg ik hem met eene angstige gespannenheid aanziende, terwijl ik hem zacht bij de hand nam, waar om weent gij - Ten tweede male wondde hij het hoofd naar mij om, en zag mij met een diep bedroef den blik aan. Omdat moeder dood is! antwoorddo hij mij. Het is mij onmogelijk u cenig denkbeeld te geven van de gewaarwordingen, welke mijne ziel bij het hooren van deze woorden bestormden. Williams oogen hadden eene verstandige uitdrukking; zijne tranen vloeiden miste den trein.- In de wachtkamer deed hij eene verkoudheid op, die spoedig in een bezetting op de lon gen ontaardde. Hij ontving, op zijn verzoek, tijdig dc II. If. Sacramenten der stervenden en overleed, diep betreurd door eene menigte van vrienden en do weten schappelijke wereld in 't algemeen. Zijne plechtige Uitvaart had plaats in de Saint Sulpice eu werd door een onafzienbare schare bijgewoond, een dankbare schatting van bewonde ring en eerbied aan de nagedachte nis van een groot en goed man en pracht hooft Zaterdag de inhul diging plaats gehad van den nieuwen burgemeester dor Lundcnschc City. Nog wel zoo merkwaardig echter dan deze middeleeuwscho plechtig heid en het even gewone feestmaal des avonds in Mansion-house was, dat daaraan niet minder dan drie ministers- 't woerd hebpvu* go', ooi u en onder deze het hoofd van het Kabinet, Lord Salisbury. Dc lord sprak over alles of aller lei op politiek gebied, 't Merkwaar digste was echter wat hij over den algcmecnen toestand zei. liet eenige, zei hij, dat onrust wekt, is de Cretenzischo opstand, n die dooft uit. Europa kan welvaren, zonder zijn toekomst aan het vreese- lijk en onzeker lot des oorlogs toe te vertrouwen. Zinspelend op de ge ruchte!» van Engelands toetreding tot liet Drievoudig Vei bond, zei de minister, dat elke verandering dei- kaart van Europa, waarbij liet gebied van een of andere mogendheid zou worden vergroot, geweldigen naijver en botsingen zou verwekken, die eik niet zonder oorzaak, maar getuigden van eene diepe droefheid, en de toon zijner stern bewees duidelijk, dat hij tot in »lc ziel getroffen was. Ik gaf een gil, en viel bijm. voor het bed van Eva op de knieën. - O! gij liadt wel gelijk. Evasprak ik, dat gij niet aan de barmhartigheid des Hemels wanhooptet! Lord Kysington zelf tra-1 verhaa-d ocno schrede nader, Lady Mary werd even bleek als do doode Eva. Moeder! ach lieve moeder! riep Wil liam op renen toon uit, die mijn hart met blijdschap vervulde; daarna herhaalde hij jammerende de woorden van Eva Meredith, die woorden, welke hij, naar zij zeide, wel in zijn hart zou terug vinden: Ik sterf, mijn zoon: ook uw vader is dood; gij staat nu alleen op de wereldGij moet den gooderfierendo Vader in don hemel om bijstand smeeken - Ik drukte znchtkens met de hand op Wil liams schouder om hem to doen nederknielcn; hij volgde mijn wenk, vouwde ditmaal de bandon zamen, en een smeekenden, uitdruk kingsvollen blik ten hemel slaande, bad hij mijn God! ontferm t" mijner! - Ik boog mij over Eva. en greep haro ver stijfde hand. O moedermoeder! welke zoo veel geschreid hebt. uw zoon is gered - Eva, de in de tegenwoordigheid van lady Mary gestorven Eva, deed thans hare mede dingster sidderen, want ik was hot niet, die William uit do kanier leidde, maar wel lord James Kysington, die zijn kleinzoon in zijne armen wegdroeg. - Zie Uier hetgeen verder gebeurde, dames! wil voorkomen. Dc gcruslcllende slotsom was: Het weerglas rijst in Europa blijkbaar «Mooi weer!" «Vrede!" De best in gelichte staatslieden achten den vrede meer verzekerd dan ooit. De minister wou dan ook maar niet bepaald behandelen wat Enge land in geval van oorlog zou moeten doen; 't zou dwaas en onmogelijk zijn. Al wal wij kunnen zeggen, zoo sprak hij, is dat wij als allen wet- ken ter bevestiging van den vrcedza- men toestand, die eiken dag hechter schijnt te worden. Lord Salisbury verklaarde verder dat de regeering er niet aan denkt haar staatkunde to wijzigen in den geest van home-rule. Wel zal zij alles doen om de welvaart in Ierland te herstellen. Wat Afrika betreft, ten opzichte der beschaving blijft Britlanje niet achter; getuige het aanstaand con gres tegen de slavernij, te houden te Brussel. De minister prees den Xï.eiil Wy»S Tij i i r bevordert in zijn gebied. Egypte gaat zeer vooruit, doch 't' gevaar voor een inval is nog niet verd wenen. Tweemaal reeds sloeg men den Mahdi uit Soedan af, maar 't was met dc hulp der Britten. Nu de Maluli de provincie van Emir heeft bemachtigd, zal hij don kol ijk een nieuwen inval in Egypte beproeven. En daar nu Engeland zich heeft verbonden Egypte te steunen tegen zjn vijanden, tot bot op eigen beunen kan slaan, is 't uur der ontruiming nog niet gekomen. De wereld weet liet dan nu, en levens is't antwoord gegeven op Oulidanos- (Gladstones) geruchtmakend opstel in de (Contempo rary Itexicw. William herkreeg het gobruik zijner verstan delijke vermógens en vertrok met lord Ky sington. Latei' werd hij in al zijne rechten hersteld en de eenige erfgenaam der goederen zijner familie. Men vindt slechts weinige voorbeelden van dien aard in dc jaarboeken der geneeskunde opgetcekend, daar zij zeer zelden voorkomen; die ont wak king der rede is !:ct gevolg van een hevige», zedelijken schok. Dit is dus do natuurlijke verklarirg van hot feit, dat ik, u z;>o even verhaald heb. maar eenige do'-psbewoonstei-s, wt-D.c Eva in bare ziekte oppasten, en bare vurige ge beden hoorden, koesteren de vas'e overtui ging'. dat. even als zij bet vrmdon H aiel ge vraagd heeft, de /i r! der moeder overgegaan is in het lichaam des kinds. Zij was zoo goed. zoggen do dorpe lingen, dat God baar niets kan weigeren. Deze eenvoudige overlevering wordt, voor vaste waarheid in de gebeele landstreek aan genomen. Niemand !>ew ende mevrouw Me redith als dood. - Zij leeft nog, howeeren de boeren; als gij baren zoon aanspreekt, is zij het. weikeu antwoordt. -En toen lord William Ivy sing f on, bezitter geworden was der schatten zijns grootvaders, ieder jaar rijke giften toezond vo ir de armen van hot dorp, waarin bij het eerste levenslicht aanschouwde en dat de grafstede zijner moe der bevat, riepen d bedoelden uit-zie, de goede mevrouw Meredith deukt nog aan ons! Helaas! als zij naar den FLrael gaat zullen de armen zeer to beklagen zijn! - Wij strooien geenc bloemen p i. ar graf. maar op de trappen van l et altaar der II. Maagd, waar zij Maria zoo dikwerf smee*-

Peel en Maas | 1889 | | pagina 1