en omstreken.
De Dorpsgeneesheer.
ZATERDAG 1(5 NOVEMBER 1SS9
TIENDE JAARGANG.
Uitgever:
W. VAX BEX MIXi.KIIOF-Sassen.
Deze Courant verschijnt iedcren Zaterdag.
Dr. RICORD.
yeuilleton.
SVSet groote statigheid
Donderdag.
SlaiuS «5<ka- .Man n.
L.K. Vrijdag. N.M. 23» Zaterdag. E.K 20p Vrijdag.
10, 16, 22, .28 Nov. op 7.
Abonnementsprijs per kwartaal.
voor Ven*ray
franco per post
voor het buitenland
afzonderlijke nummers
50 c.
65 c.
85 c.
6 c.
SRiisd «Ier Zoai.
.13, 7.2-1, .534 7.11; v in.; onder 1.22, 1.15,4. 2, 5.5S, 3.52: n'm.
Prijs der A-dvertentiën:
van 1 5 regels 30 c.
clko regel meer C c.
groofce leiiers en vignetten nr.nr pin:.tnruimte.
Ad i'ertentiön, 3nmul p©i»lnat.st, worden 2mn.nl lierckcnd.
dvertentiën of Ingezonden
Stukken gelieve men Vrijdag
"vóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan het Bureau nPeel en
Maas" te Venray.
De oudste der dokters le Parijs
en wellicht van geheel Frankrijk is
dezer dagen overleden, dr. Philippe
Ricord, in 1800 te Baltimore gebo
ren, waarheen zijn vader, een rijke
reeder, in de dagen der revolutie
was uitgeweken. Toen Philippe 20
jaren was, zond zijn vader, wiens
zaken achteruitgegaan waren, hem
naar Parijs oin in de rechten te stu-
deeren. Op zekeren dag toevallig een
studiemakker, een student in de me
dicijnen, vergezeld hebbende naar het
llótei Dieu, woonde hij een lezing
bij van den vermaarden Dupuytren
en besloot de rechtsgeleerdheid er
aan te geven en de colleges te gaan
volgen der medische faculteit. Zes
jaren later behaalde hij zijn doctora
len graad en werd op zijn 28. jaar
benoemd tot chirurgijn aan het Hó-
pital de la Pitié. Hier begon zijn
roem zich te vestigen, die nog in
Imogen ouderdom een krans om zijn
hoofd vlocht. In 1831, intussclfen tot
professor benoemd zijnde, werd hij
lo chirurgijn aan het Hópital du Midi;
aldaar niet in een collegezaal, doch
in den tuin van het ziekenhuis, onder
een hoorn gezeten, dien nog de stu
denten elkander aanwijzen, placht hij
zijne drukbezochte lessen te geven,
dikwerf onderbroken door geestige
gezegden, de opflikkeringen van den
zich zelden verloochenenden Parij-
schen esprit. Hier onderwees hij vor-
Slot
Zij gingen, de een ter linker- de andere ter
rechterzijde van het sterfbed staan, en lieten
geen enkel hartelijk woord hooren, om die
arme moeder, wier blik zich op hen vestigde,
eenigen troost in te spreken. Eenige ijskoude
volzinnen en onzamenhangende woorden, zie
daar alles, wat ik van hen vernam. Daar zij
voor de eerste maal bij het droevige schouw
spel van een doodstrijd tegenwoordig waren,
weudden zij de oogen daarvan af, en zich
overtuigd houdende, dat Eva Meredith niet
moor hooren of zien kon, wachtten zij een
voudig op haren dood, zonder zelfs te trach
ten aan hun gelaat cene geveinsde uitdruk
king van aandoening of leedwezen te geven.
Eva hield haro stervende oogen cene geruime
poos op hen gevestigd, en eene ploteselinge
ontzetting toekende zich op haar gelaat. In
haar laatste uur doorzag zij als door eene
ingeving, wat zij gedurende haar leven niet
begrepen had, namelijk, de geheime bedoe
lingen en inzichten van lady Mary en do vol-
komene onverschilligheid en het eigenbelang-
van lord James Kysington. Zij begreep ein<-
delijk, dat die menschen de vijanden en geen
zins de beschermers van haar zoon waren.
Zij deed niet de minste poging om die ge-
scheidene generation en allengs kwa
men studenten uit den vreemde en
zelfs reeds gediplomeerde geneesheo-
ren naar hem luisteren.
Nadat hij langen tijd met armoede
geworsteld had, lachte de fortuin hem
toe en werd hij benoemd tot lijfarts
van keizer Napoleon III. Tot nog
voor eenige dagen waren de vijf re
ceptiezalen van zijn kapitale woning
in de rue de Tournon als 't ware
aanhoudend gevuld niet patiënten.
Langer dan 40 jaien was hij presi
dent van de «Académie de Médecinc."
Niet alleen om zijne groote kunde
was hij algemeen geacht, ook wegens
zijne edelmoedigheid. Zelden werd een
fortuin weldadiger besteed; men kan
liaast zeggen dat hij de gcheele op
brengst zijner practijk onder de armen
uitdeelde.
Gedurende het beleg van Parijs
bewees bij onschatbare diensten als
chef van den ambulance-dienst; men
trof hem op elk slagveld in de nabij
heid der hoofdstad aan; zijn sterk
plichtsbesef deed hein bewondering
opvatten voor den heldenmoed der
Christelijke schoolbroeders, die, uit
gehoorzaamheid, bij de brancards
dienst deden gedurende al dien tijd
en op liet slagveld van Cbampignj
den geheclen dag en nacht bezig
waren met het wegdragen der ge
kwetsten en het begraven der ge
sneuvelden.
I)r. Ricord ontmoette op zekeren
ochtend don suprior-genaraal, Frère
Philippe, die ais de minste der broe
ders, mede zijne diensten belees,
toen hij uitrustte, schudde do dokter
hem hartelijk de hand, uitroepende:
«Ah, mon tres honorè Frère, in uw
persoon geef ik de broederhand aan
heel uwe Orde."
Toen de vrede gesloten was, ver-
voellooze wezens te vermurwen. Met eene
stuipachtige beweging di ukte zij William nog
vaster aan baar hart.
- Mijn kind, mijn arm kind! sprak zij,
al hare krachten verzamelende, en hem een
laatsten kus op het voorhoofd drukkende, gij
hebt geen enkelen beschermer op de aarde;
maar hier boven zetelt de algocde, liefderijke,
hemelsche vader. Mijn God! kom mijn arm
kind te hulp!
x Met deze ontboezeming van liefde en deze
bede blies zij den laatsten adem uit; hare om
haar zoon gestrengelde armen opende zich,
hare lippen hieven onbewegelijk tegen het
gelaat van William gedrukt. Zij was dood.
gestorven onder de oogen van hen, die tot op
hot, laatste toe geweigerd hadden haar eene
behulpzame hand te reiken, gestorven zonder
aan lady Mary den angst te doen uitstaan,
d it zij lord James Kysington door eene enke
le smeekbede trachtte over tc halen, om tiéi't
uitgesproken vonnis te herroepen, gestorven,
en aan hare mededingster eene volkomene en
beslissende zegepraal latende.
Er heerschte eenige oogenbijkken eene
plechtige stilte; goeu dor aanwezenden ver
roerde zich of sprak eon woord. De dood
doet de trotsche hoofden buigen. Lady Mary
en lord Kysington knielden naast liet bed van
hun slachtoffer neder. Na verloop vau eenige
minuten richtte lord Kysington zich op en
zeide tot mij
Verwijder dat kind uit do sterfkamer
zijner moeder en volg mij, doctor; ik zal u
mijn besluit omtrent hem kenbaar maken.
Reeds twee uren was William over Eva
Meredith heengebogen, hart tegen hart, ter-
zocht dr. Ricord om de gunst, in
hoedanigheid van koinmaudcui van
't Ecre Legioen, lief, welverdiende
kruis dier orde plechtig tc mogen
hechten op de borst van Philippus,
in welsprekende taal den onbereken-
baren bijstand herdenkende, die de
religieuzen hem geschonken hadden
bij het vei plegen der gewonden.
Toen de laatste gekwetste soldaat
de ambulance van bet Moederhuis der
Congregatie van de Broeders in de
rue Oudinot verliet 't was den 1.
Januari 1872 richtte dr. Ricord
deu volgenden open brief aan den
superior-generaal
«Zeer geachte Broeder!
«Uwe taak is eindelijk voltooid;
na zulke langdurige 'ermoeienissen
en zoo talrijke gevare i, die gij ge
deeld hebt met de goede Bloeders
uwer Congregatie, kun gij uw kalm
Leven van liefdadight id hervatten;
gij zult u weder omri.jgd zien door
schoolkinderen, de kiiij'eren der ar
men, de kinderen dc^r volks die gij
mot onverdroten gooit. Tflp teecll.
Ja, zet blijmoedig uw' fechoone zen
ding voort; niet altijd zult gij met
ondank beloond worden, menigeen
zal zich herinneren dat gij hun de
eerste les, het eerste correcte en
beschaafde woord hunner taal, het
eerste gebed tot God geleerd hebt.
Seeds de uwe,
Ricord."
Hot krachtige plichtsbesef van dr.
Ricord bleek ook nog in zijne laat
ste dagen. Altijd gewoon zijn bur
gerplicht aan de stembus te volbren
gen, kwam bij, ondanks zijn lioogen
leeftijd, den (3. October, uit Versail
les over, om zijn stembiljet in te
leveren op de mairc. van zijn district
Place St, Sulpice; dadelijk begaf
hij zich naar het station terug, doch
wijl zij hem met hare kussen overlaadde en
tegelijk met hare tranen bevochtigde. Ik na
derde William, en, zonder hem noodelooze
woorden toé te spreken, trachtte ik hem op
te nemen, om hem uit de kamer te dragen
maar William verzette zich en zijne armen
klemden zijne moeder nog sterker aan zijn
hart. Deze tegenstand, de eerste, dien liet
kind aan u ien het ook zij op aarde geboden
hal, trof mij diep. Ik deed echter eene nieu
we poging, ditmaal gaf William toe; hij
richtte «zich op, keerde zich naar mij om. en
ik zag, dat zijl: schoon gelaat met tranen be
dekt was. Vóór dien tijd had William nooit
geweend. Eene lievige ontroering maakte zich
van mijne ziel meester en ik liet het kind zich
weder op het lijk zijner moeder worpen.
Draag hein toch weg, zeide lord Ky
sington tot mij, dat er een einde aan komel
- Hij weent, milord! riep ik uit. Ach
laat hem ongestoord weenen
- Ik boog mij over het kind; ik hoorde hem
snikken.
- William, lieve William! vroeg ik hem
met eene angstige gespannenheid aanziende,
terwijl ik hem zacht bij de hand nam, waar
om weent gij
- Ten tweede male wondde hij het hoofd
naar mij om, en zag mij met een diep bedroef
den blik aan.
Omdat moeder dood is! antwoorddo
hij mij.
Het is mij onmogelijk u cenig denkbeeld
te geven van de gewaarwordingen, welke
mijne ziel bij het hooren van deze woorden
bestormden. Williams oogen hadden eene
verstandige uitdrukking; zijne tranen vloeiden
miste den trein.- In de wachtkamer
deed hij eene verkoudheid op, die
spoedig in een bezetting op de lon
gen ontaardde.
Hij ontving, op zijn verzoek, tijdig
dc II. If. Sacramenten der stervenden
en overleed, diep betreurd door eene
menigte van vrienden en do weten
schappelijke wereld in 't algemeen.
Zijne plechtige Uitvaart had plaats
in de Saint Sulpice eu werd door
een onafzienbare schare bijgewoond,
een dankbare schatting van bewonde
ring en eerbied aan de nagedachte
nis van een groot en goed man
en pracht hooft Zaterdag de inhul
diging plaats gehad van den nieuwen
burgemeester dor Lundcnschc City.
Nog wel zoo merkwaardig echter
dan deze middeleeuwscho plechtig
heid en het even gewone feestmaal
des avonds in Mansion-house was,
dat daaraan niet minder dan drie
ministers- 't woerd hebpvu* go', ooi u
en onder deze het hoofd van het
Kabinet, Lord Salisbury.
Dc lord sprak over alles of aller
lei op politiek gebied, 't Merkwaar
digste was echter wat hij over den
algcmecnen toestand zei.
liet eenige, zei hij, dat onrust
wekt, is de Cretenzischo opstand, n
die dooft uit. Europa kan welvaren,
zonder zijn toekomst aan het vreese-
lijk en onzeker lot des oorlogs toe
te vertrouwen. Zinspelend op de ge
ruchte!» van Engelands toetreding
tot liet Drievoudig Vei bond, zei de
minister, dat elke verandering dei-
kaart van Europa, waarbij liet gebied
van een of andere mogendheid zou
worden vergroot, geweldigen naijver
en botsingen zou verwekken, die eik
niet zonder oorzaak, maar getuigden van eene
diepe droefheid, en de toon zijner stern bewees
duidelijk, dat hij tot in »lc ziel getroffen was.
Ik gaf een gil, en viel bijm. voor het bed van
Eva op de knieën.
- O! gij liadt wel gelijk. Evasprak ik,
dat gij niet aan de barmhartigheid des Hemels
wanhooptet!
Lord Kysington zelf tra-1 verhaa-d ocno
schrede nader, Lady Mary werd even bleek
als do doode Eva.
Moeder! ach lieve moeder! riep Wil
liam op renen toon uit, die mijn hart met
blijdschap vervulde; daarna herhaalde hij
jammerende de woorden van Eva Meredith,
die woorden, welke hij, naar zij zeide, wel in
zijn hart zou terug vinden:
Ik sterf, mijn zoon: ook uw vader is
dood; gij staat nu alleen op de wereldGij
moet den gooderfierendo Vader in don hemel
om bijstand smeeken
- Ik drukte znchtkens met de hand op Wil
liams schouder om hem to doen nederknielcn;
hij volgde mijn wenk, vouwde ditmaal de
bandon zamen, en een smeekenden, uitdruk
kingsvollen blik ten hemel slaande, bad hij
mijn God! ontferm t" mijner!
- Ik boog mij over Eva. en greep haro ver
stijfde hand. O moedermoeder! welke zoo
veel geschreid hebt. uw zoon is gered
- Eva, de in de tegenwoordigheid van lady
Mary gestorven Eva, deed thans hare mede
dingster sidderen, want ik was hot niet, die
William uit do kanier leidde, maar wel lord
James Kysington, die zijn kleinzoon in zijne
armen wegdroeg.
- Zie Uier hetgeen verder gebeurde, dames!
wil voorkomen.
Dc gcruslcllende slotsom was: Het
weerglas rijst in Europa blijkbaar
«Mooi weer!" «Vrede!" De best in
gelichte staatslieden achten den vrede
meer verzekerd dan ooit.
De minister wou dan ook maar
niet bepaald behandelen wat Enge
land in geval van oorlog zou moeten
doen; 't zou dwaas en onmogelijk
zijn. Al wal wij kunnen zeggen, zoo
sprak hij, is dat wij als allen wet-
ken ter bevestiging van den vrcedza-
men toestand, die eiken dag hechter
schijnt te worden.
Lord Salisbury verklaarde verder
dat de regeering er niet aan denkt
haar staatkunde to wijzigen in den
geest van home-rule. Wel zal zij
alles doen om de welvaart in Ierland
te herstellen.
Wat Afrika betreft, ten opzichte
der beschaving blijft Britlanje niet
achter; getuige het aanstaand con
gres tegen de slavernij, te houden
te Brussel. De minister prees den
Xï.eiil Wy»S Tij i i r
bevordert in zijn gebied.
Egypte gaat zeer vooruit, doch 't'
gevaar voor een inval is nog niet
verd wenen.
Tweemaal reeds sloeg men den
Mahdi uit Soedan af, maar 't was
met dc hulp der Britten. Nu de
Maluli de provincie van Emir heeft
bemachtigd, zal hij don kol ijk een
nieuwen inval in Egypte beproeven.
En daar nu Engeland zich heeft
verbonden Egypte te steunen tegen
zjn vijanden, tot bot op eigen beunen
kan slaan, is 't uur der ontruiming
nog niet gekomen. De wereld weet
liet dan nu, en levens is't antwoord
gegeven op Oulidanos- (Gladstones)
geruchtmakend opstel in de (Contempo
rary Itexicw.
William herkreeg het gobruik zijner verstan
delijke vermógens en vertrok met lord Ky
sington. Latei' werd hij in al zijne rechten
hersteld en de eenige erfgenaam der goederen
zijner familie. Men vindt slechts weinige
voorbeelden van dien aard in dc jaarboeken
der geneeskunde opgetcekend, daar zij zeer
zelden voorkomen; die ont wak king der rede
is !:ct gevolg van een hevige», zedelijken
schok. Dit is dus do natuurlijke verklarirg
van hot feit, dat ik, u z;>o even verhaald heb.
maar eenige do'-psbewoonstei-s, wt-D.c Eva
in bare ziekte oppasten, en bare vurige ge
beden hoorden, koesteren de vas'e overtui
ging'. dat. even als zij bet vrmdon H aiel ge
vraagd heeft, de /i r! der moeder overgegaan
is in het lichaam des kinds.
Zij was zoo goed. zoggen do dorpe
lingen, dat God baar niets kan weigeren.
Deze eenvoudige overlevering wordt, voor
vaste waarheid in de gebeele landstreek aan
genomen. Niemand !>ew ende mevrouw Me
redith als dood.
- Zij leeft nog, howeeren de boeren; als
gij baren zoon aanspreekt, is zij het. weikeu
antwoordt.
-En toen lord William Ivy sing f on, bezitter
geworden was der schatten zijns grootvaders,
ieder jaar rijke giften toezond vo ir de armen
van hot dorp, waarin bij het eerste levenslicht
aanschouwde en dat de grafstede zijner moe
der bevat, riepen d bedoelden uit-zie, de
goede mevrouw Meredith deukt nog aan ons!
Helaas! als zij naar den FLrael gaat zullen de
armen zeer to beklagen zijn!
- Wij strooien geenc bloemen p i. ar
graf. maar op de trappen van l et altaar der
II. Maagd, waar zij Maria zoo dikwerf smee*-