en Qmmmn,
De Dorpsgeneesheer.
Buitenland.
JAARGANG.
Deze Courant v
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1SS9
No. 45
Donderdag.
&iï832cS dep ftSs&san.
L.K. 15" Vrijdag. N..M. 23° Zaterdag. E.K 20'
5, 10, 10. 22, 28 Nov. op
&4;3ts<i3 «lor £<»BI.
.13, 7.21, .081 7.-1-1: v in.; toiler 1.22, 1.1."
2, 5.58, 3.52,
Abonnementsprijs per
voor VenuAy
franco per post
voor het buitenland
afzonderlijke nummers
W. VAX
Uitgeysr
DEX lirii.
Prijs der Adverlentiën:
ei'sciuji
at
iOF-Sasscn.
iedcren Zaterdag.
van i -5 reg<
elke regel mot
grootc lettors
Ad vei tontiën.
dvertentiën of Ingezonden
i Stukken gelieve men Vrijdag
avóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan bet Bureau »Peel en
Maas" te Venray.
Een onderzoeker.
Mr. Stead is hoofdredacteur van
I'all Mall Gazelle. Behalve door zijne
invloedrijke positie aan het hoofd van
genoemd blad heeft hij zich, men mag
wel zeggen aan liet courantenlezond
publiek van de geheele wereld bekend
gemaakt door op zijne persoonlijke na-
«poringen berustende onthullingen
over den moreel en toestand van Londen.
Hij is een enthousiast met sterk
geprononceerde ideeën. Reeds sedert
lang \erdedigt hij het denkbeeld dat
wij staan aan den vooravond van een
nieuw tijdperk, maar waarvan de
morgen niet dagen zal zonder ontzet
tende; looncclcn v an sifTjü en verwar
ring. In dit opzicht staat hij niet ver
verwijderd van wijlen mr. Modderman,
onzen Minister van justitie in het
kabinet-Van Lynde», die ook in de
naaste toekomst eene sociale revolutie
voorzag, waarbij alles wat de wereld
tot nu toe aanschouwd had, ook de
Fransche revolutie, slechts kinderspel
zou lijken.
Volgens mr. Stead zullen uit den
smeltkroes dier revolutie drie veran
deringen te voorschijn komen, eene
staatkundige, eene maatschappelijke
en eene moreele verandering. Het
bestuur der wereld zal overgaan in
in de handen van de Eugelscli spie
kende volken. De maatschappij zal
georganiseerd worden op socialis-
tischen grondslag. En de vrouw zal
in alles de gelijke woidcn, niet meer
Eeuilleton.
17.
Blijf bij mij, sprak zij, en William, die
gaarne bij zijne moeder was, ging stil aan
hare voeten zitten. Zij beschouwde hem dan
met onuitsprekelijke liefde, tot dat een vloed
van tranen uit hare oogen ontsprong en haar
belette het vriendelijke gelaat van haar kind
te onderscheidendan riep zij hem nog dich
ter hij zich, drukte hem aan haar hart en riep
in een soort van geestverbijstcring uit: «Ach
indien mijne ziel, welke van mijn lichaam
gaat scheiden, do ziel van mijn zoon kou wor
den, dan zou ik mij gelukkig rekenen te mo
gen sterven
Eva bleef nog altijd op de Godelijke
Barmhartigheid vertrouwen, on toen alle
menschelijke hoop op herstel vervlogen was,
schiop haar liefdevol hart zich aangename
droombeelden, waaruit zij weder nieuwe hoop
putte. Het was inderdaad een hartroerend
schouwspel, om die arme vrouw langzaam
onder de oogen van dien zoon zien wegkwij
nen, van dien zoon, die haar, helaas niet be
greep, en haar glimlachend aanzag als zij hem
omhelsd had
Hij zal mij niet betreuren, sprak zij,
mij niet beweenen, zich mijner niet herin
neren
de mindere zijn van den man.
Aan de twee laatste veranderingen,
de maatschappelijke en de moreele,
slaan u ij niet veel geloof. De maat
schappelijke zou zijn een terugtred
van de nienschcïd op haar reeds af-
geloopon weg. Eene maatschappij op
socialistischen grondslag zou zijn eene
gevangenis met dwangarbeid waaraan
de geheele inenschheid onderworpen
werd en zou zoowel de vrijheid als
de ontwikkeling doo.lon. Wat de mo
reele verandering betreft, daarvoor
zal de tijd niet alleen in de naaste
toekomst, maar ook nooit aanbreken,
omdat de onveranderlijke natuur dei-
vrouw zelve tegen zulk eene gelijk
stelling in verzet komt. Wat het
staatkundige gedeelte van dit pro
gram betreft, mr. Stead ziet met den
dag de leiding der zaken op onze
planeet in de handen van de Eugelscli
sprekende naties overgaan. De oor
logen en ijdelc strijdvragen mogen
in Europa nog eene pooze het liooge
nooiii unjven voeren, iTOi
neven zullen ze zoo ongeveer in het
licht verschijnen van de rumoerige
veetcn tussclien Groenen en Blauwen
in liet renperk te Constantinopel, on
der de Byzantijnsche kiezers. «Het
nieuwe ras, dat op onze aarde zal
heerschen, zal Engelsch spreken.
Engelsche wetten, Engelsche gebrui
ken, Engelsche litteratuur en bovenal
de Engelselie gewoonte van zelfrc-
geering en van afschuw voor bet
militarisme, dat de vloek is van Eu
ropa, zullen dan overhcerschende zijn."
Maar al voorziet mr. Stead dat het
middelpunt der wereld naar Londen
of waarschijnlijk naar New-York zal
verlegd worden, nu zoekt hij het nog,
ondanks de Italiaansche overheer-
sching, te Rome. Voor den protes-
tansche hoofdredacteur van de Pali
n Dan blcof zij in de stomme beschouwing
van haar zoon verdiept zilten; in zulke
oogenblikkeh zocht hare hand dikwerf de
mijne: Gij bemindt hem toch, niet waar-
doel or? fluisterde zij mij toe.
Ik zal hem niet verlaten, zoo lang hij
geene betere vrienden heeft dan mij, gaf ik
haar ten antwoord.
Do almachtige God in don hemel en de
dorpsgeneesheer op de aarde, zie daar de
beschermers, aan wier lioedo en bescherming
•zij haar kind aanbeval.
Het geloof is toch een verheven iets!
Deze rampzalige, onterfde en stervende vrouw,
welke een van alle verstandelijke vermogens
verstoken kind alleen op deze wereld moest
achterlaten, verviel niet eens in die sombere
wanhoop, «welke den rncnsch godlasterend
doet sterven. Een onzichbare vriend waarde
voordurend om haar heen zij scheen zich op
hom te verlaten en hijwijlen het oor te Iconen
aan vrome woorden welke zij alleen ver
stond.
Op zekeren ochtend liet zij mij vroegtij
dig roepen; zij had haar bed niet kunnen ver
laten, en wees mij. met hare uitgeteerde
hand op een vel papier, waarop eeuigo regels
geschreven stonden.
Waarde vriend, sprak zij met eene
vriendelijke, zachte stem, de kracht ontbreekt
mij om voort te gaan heb de goedheid dien
brief voor mij te eindigen,
x Ik las het volgende
r x Milord, dit is de laatste keer, dal ik u
schrijf. Terwijl gij op uwe gevorderde jaren
u in eene borstelende gezondheid moogt ver-
heugen, lijd ik en hen op het punt van ster-
Mall is
altijd m»j
op deze
de oude Moei van Petrus j be
j liet centru n, waai om alles in
aarde zien beweegt. En
daarom is hij naar
in dat middelpunt 1:.
bestudeeren, dat zich
aan het oog zijns
ome gegaan om
l vraagstuk te
in dozen vorm
testes vertoon!
de Pausen leuren
te denken, om li
Uil!
En-
unnc gecon-
in overeen-
uiet Eugeiscbe
'.n zetel van hun
brengen van
«Zullen
gelsch
traliseerde staatkunde
stemming te brengc
denkbeelden en 0111 t
wereldbestuur 0vol
uit Italië dat zijne 10' in de geschie
denis gespeeld heeft, naar do hoofd
stad van het Engelsc.Se ras?"
Gaarne erkent hij ijut de houding
door Leo XIII en kardinaal Luvige-
rie tegenover do slavernij aangeno
men, herinnert aan don besten tijd
van de Ivork der Middeleeuwen.
Ook in mr. Stead hooft kardinaal
Manning's werkzaamheid gedurende
in, gaat mijn geest als bij instinkt
t verleden terug naar een van de
meest bekende gebeurtenissen uit de
verovering van het Beloofde Land.
Toen liet leger van Israël juist dooi
de Jordaan was getrokken en vóór
Jericho stond, richtte Josuë zijne
oogen omhoog en zie daar stond
een man tegenover hem met liet
uitgetogen zwaard in do hand.
E11 terstond daagde de aanvoerder
der Hebreeuwen den onbekende uit
met de vraag: «zijt gij voor ons of
vóór onze vijanden?"
Eene soortgelijke vraag zou ik
willen richten lot den II. Stoel. E11
ofschoon ik door geboorte en opvoe
ding en overtuiging protestant ben,
zou niemand zich verblijden meer
dan ik, wanneer mijn oor het wel
kom antwoord mocht vernemen, dat
Josuë hoorden uit den mond des
onbekenden: «Voorzeker niet, maai
de jongste werkstaking te Londen de ik ben de aanvoerder van het leger
onverdecisie.,rhew/uM -V -
geroepen. II ij wahnoop
wakker
uan OOlv
niet aan de maatschappelijke hervor
ming der wereld, wanneer de Kerk
in baar geheel haar invloed doet
gelden op een dergelijke wijze als
de grootc kardinaal dat te Londen
gedaan heelt.
Door zulke vragen gekweld en
door zulke overwegingen geleid heeft
de Londenschc redacteur zich opge
maakt om aan den voet van Petrus
Stoel den loop te bespieden die de
geschiedenis gaat nemen, Eu na aan
zijne bijna zonder uitzondering pro-
testantsche lezers zorg en geduld in
zijn onderzoek beloofd te hebben en
zich vrij beleden te hebben van
vooroordeel, eindigt mr. Slcad zijn
inleidend artikel op de volgende ka
rakteristieke wijze:
«Voor dat ik mijn onderzoek
ven. Ik laat uw kleinzoon William zonder
beschermer en hulpeloos achter Milord, deze
laatste brief heeft enkel ten doel, om hem in
uw goedgunstig aandenken aan te bevelen;
ik verzoek voor hem niet zoo zeer een deel van
uw vormogen als wel eene plaats in uw hart,
Van alles wat hem omgeeft, heeft hij slechts
van eene enkele zaak besef, namelijk do lief
de zijner moedor. En zie. ik sla op het punt
hem voor immer te moeten verlaten Bemin
hem, milord: alleen voor liefde en genegen
heid heeft hij gevoel
Hier had zij niet meer kunnen voort-
schryveu; ik voegde er liet volgende hij:
- - Lady William Kysingtun heelt nog
slechts eeuige dagen te leven over; welke
zijn de hevelen van lord James Kysington
betreffende het kind, dat zijn naam draagt?'
Ik onderteekeude den brief.
x Deze werd naar Londen gezonden en wij
wachtten. Eva kon haar bed niet meer ver
laten, William, die niet van hare zijde week,
hield den geheelen dag tussclien de zijnen
vast; zijne moeder poogde van tijd tot tijd
hem toe te lachen; ik stond aan de andere
zijde van het bed en maakte de drankjes ge
reed, die haar lijden kon verzachten.
Zij begon haar zoon wederom toe te spre
ken, als of zij er niet meer aan twijfelde,
dat, 11a haren dood, eemge van hare woorden
hem wel voor de geest zouden komenzij gaf
hem ai de raadgevingen en vermaningen,
welke men aan een met verstand begaafd
wezen geeft; somtijds keerde zij zich dan naar
mij, zeggende: x wie weet, doctor, of hij
niet den eenon of anderen dag mijne woorden
in zijn hart zal vyedervindon,
des Heeieu en. kom nu."
Het is met een gevoel van on
vermengde vreugde, dat het kind
dei' Katholieke Kerk een oprecht en
kundig onderzoeker nader /.iet treden
tot het licht, dat van Rome uit de
wereld hult in zijne stralen, liet
kind dor Kerk vreest niet dat het
onderzoek in het nadeel van zijne
Moeder, in liet nacieei van Christus'
Stedehouder zal uitvallen.
E11 zoo zien wij ook den heer
Stead met vreugde den weg naar
Rome inslaan. Wij verwachten dat
hij in zijne waarheidsliefde, ondanks
de protestansch geslepen glazen van
den bril zijnor wereldbeschouwing,
ons interressante dingen over do
wereld zending van do Roomscho
Pausen zal mcdedeelcn on wenschen
hem toe dat zijn in eerlijkheid be-
x El' verliepen nog ecnige weken. De (lood
naderde, en hoe gelaten en onderworpen de
ziel van Eva ook ware, zoo deed evenwel do
gedachte aan die ophanden zijnde scheiding,
aan het vreeswekkende van liet stervensuur
en aan de eeuwigheid 11a dit aardsche leven
haar smartelijk aan. De pastoor van het
dorp kwam haarde 11. II. Sacramontcn dor
stervenden toedienen 011 toen hij haar ver
liet, greep ik zijne hand en fluisterde ik hem
toe: zult gij haror in uwe gebeden gedenken,
lieer pastoor Ik hel» ham'verzocht, om
voor mij te bidden, gaf hij mij ton antwoord.
x Het was dc laatste dag van Eva Meredith,
De zon was zoo even ondergegaan; hel r.iam,
waarbij zij zoo lang gezeten had, stuud open.
zij kou dus oenen laatsten blik werpen op nel
bekoorlijke landschap, dat haar in gelukki
ger dagen zoozeer beviel, /.ij hield haren zoon
in hare armen geklemd, en bedekte zijn voor
hoofd, zijn gelaal on zijne haren met kussen,
terwijl zij in een luid, hart vei scheurend go-
jammer uitbarstte.
Ann kind! wat zal er vim u worden?
Ach! snikte zij, met eene onbeschrijfelijk
aandoenlijke, liefdevolle uitdrukking in den
toon barer stem, luister naar mij, William
en prent mijne woorden diep in uw hart: ik
ga sterven! ook uw vader is dood! gij staat
nu alleen op de wereld
x Gij moet den goedertierende Vader in den
hemel om bijstand smeekenik vertiouw u
aan do hoede van llem, die over do eenzame
musch op het daic waakt; llij zal over den
wees waken. Geliefde zoon, zie mij aan, luis
ter naar mij Tracht te begrijpen, dat ik
sterf, opdat gij tl eenmaal mijner herinnert
Is 30 0.
t 6 c,
en vignetten naar plaatsruimte,
imaal geplaatst, worden 2maai berekend.
gonncn onderzoek voor hemzelf, voor
zijn spiritueel leven niet zonder vrucht
moge zijn. «Alle wegen leiden naar
Rome" en wie weet of mr. Stead
daar met zijne uitgeslapen redacteurs-
oogen niet iets ontwaart wat zijne
philosophic te hoven gaat en hem
konnis doet maken met die hoogo
macht die va» Rome uit de meiischen
en de dingen dezer wereld bestiert.
A\
België
Sommige bladen gewagen van een werk
staking der Antwerpschc dokwerkers op
Zaterdagavond,
Het, mi. v. An(. meldt daaromtrent het
volgende
Mot liet doel om de aandacht 10 trekken
liuudon de hoofnblazers der sunialisteu Zater-
dnr cïgcfi zfcs xx'sl keu «/v. AvtvAWtys gel pen,
Lecuwerui te trompetten, vanwaar de bctuo-
gnigzou beginnen.
Eene tamelijke sterke politioafdeeling, 30
tot -1U man, was ter plaatse, om in voorko
mende gevallen de orde te handhaven,
Talrijke groepen nieuwsgierigen wandel
den 111 de nabijheid. Leegloopers en school
jongens waren er genoeg', maar de dok wer
ken s? Weinig of geene. Ecnige mannen
van Merxein hebben wij opgemerkt, doch
de overigen gingen met de preek in den zak
naar huis.
Maar men moest tocli mamfosteeren
Welnu, tegen uren wanneer het reeds
goed donker was, en men niet meer hopen
kon nog deelnemers te krijgen, vormde zieh
een stoet, eemge honderden sterk, met hoorn
blazers voorop, alsook eene vlag.
Zoo trok men door de stad. Daar worden
de groepen cenigzins door nieuwsgierigen aan
gevuld.
Dezen konden natuurlijk niet geheel in den
Werker, het lokaal dor socialisten. Ook.
x Hier zweeg de arme moeder; maar of
schoon zij de kracht verloor, oin te spreken,
behield zij echter nog die, 0111 haar kind to
omhelzen.
- I11 dit oogenblik trof een ongewoon ge
rucht mijne ooren. Het waren de wielen van
een rijtuig, die l et zand in de laan van den
tuin deden kraken. Ik snelde naar de deur.
Lord James Kysington en lady Mary traden
iiet huis binnen.
- K heb uw brief ontvangen, sprak
lord Kysington tot mij.
- Ik stond op hel punt naar Italië te gaan;
liet vcioorza.ikte slechts eene gcringo wij
ziging in mijn reisplan, 0111 in persoon bet
lot van William Metediih te komen regelen:
htor ben ik. Lady Eva?
x Lady Eva Kysington leeft nog, milord
gaf ik hem ton antwoord.
Niet /.onder eeno pijnlijke gewaarwor
ding te gevoelen, zag ik dien afgemeten, koe
len 011 terughoudendou man do kamer van
E«a binnen treden, gevolgd door die hoog-
jnoedigo vrouw, welke getuige kw.itn zijn
van eene vóórhaar verblijdende gebeurtenis
de dood barer voormalige mededingster. Zij
traden die kleine, eenvoudige on zedige ka
mer binnen, zoo geheet verschillende van do
prachtige vertrekken in het hotel te Mont-
pellier. Zij naderden dat bed, achter welks
witte gordijnen de hleeke, maar nog schoone
Eva haar zoon tegen haar hart gedrukt hield.
Wordt vervolgd.