en Qmmmn, De Dorpsgeneesheer. Buitenland. JAARGANG. Deze Courant v ZATERDAG 9 NOVEMBER 1SS9 No. 45 Donderdag. &iï832cS dep ftSs&san. L.K. 15" Vrijdag. N..M. 23° Zaterdag. E.K 20' 5, 10, 10. 22, 28 Nov. op &4;3ts<i3 «lor £<»BI. .13, 7.21, .081 7.-1-1: v in.; toiler 1.22, 1.1." 2, 5.58, 3.52, Abonnementsprijs per voor VenuAy franco per post voor het buitenland afzonderlijke nummers W. VAX Uitgeysr DEX lirii. Prijs der Adverlentiën: ei'sciuji at iOF-Sasscn. iedcren Zaterdag. van i -5 reg< elke regel mot grootc lettors Ad vei tontiën. dvertentiën of Ingezonden i Stukken gelieve men Vrijdag avóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan bet Bureau »Peel en Maas" te Venray. Een onderzoeker. Mr. Stead is hoofdredacteur van I'all Mall Gazelle. Behalve door zijne invloedrijke positie aan het hoofd van genoemd blad heeft hij zich, men mag wel zeggen aan liet courantenlezond publiek van de geheele wereld bekend gemaakt door op zijne persoonlijke na- «poringen berustende onthullingen over den moreel en toestand van Londen. Hij is een enthousiast met sterk geprononceerde ideeën. Reeds sedert lang \erdedigt hij het denkbeeld dat wij staan aan den vooravond van een nieuw tijdperk, maar waarvan de morgen niet dagen zal zonder ontzet tende; looncclcn v an sifTjü en verwar ring. In dit opzicht staat hij niet ver verwijderd van wijlen mr. Modderman, onzen Minister van justitie in het kabinet-Van Lynde», die ook in de naaste toekomst eene sociale revolutie voorzag, waarbij alles wat de wereld tot nu toe aanschouwd had, ook de Fransche revolutie, slechts kinderspel zou lijken. Volgens mr. Stead zullen uit den smeltkroes dier revolutie drie veran deringen te voorschijn komen, eene staatkundige, eene maatschappelijke en eene moreele verandering. Het bestuur der wereld zal overgaan in in de handen van de Eugelscli spie kende volken. De maatschappij zal georganiseerd worden op socialis- tischen grondslag. En de vrouw zal in alles de gelijke woidcn, niet meer Eeuilleton. 17. Blijf bij mij, sprak zij, en William, die gaarne bij zijne moeder was, ging stil aan hare voeten zitten. Zij beschouwde hem dan met onuitsprekelijke liefde, tot dat een vloed van tranen uit hare oogen ontsprong en haar belette het vriendelijke gelaat van haar kind te onderscheidendan riep zij hem nog dich ter hij zich, drukte hem aan haar hart en riep in een soort van geestverbijstcring uit: «Ach indien mijne ziel, welke van mijn lichaam gaat scheiden, do ziel van mijn zoon kou wor den, dan zou ik mij gelukkig rekenen te mo gen sterven Eva bleef nog altijd op de Godelijke Barmhartigheid vertrouwen, on toen alle menschelijke hoop op herstel vervlogen was, schiop haar liefdevol hart zich aangename droombeelden, waaruit zij weder nieuwe hoop putte. Het was inderdaad een hartroerend schouwspel, om die arme vrouw langzaam onder de oogen van dien zoon zien wegkwij nen, van dien zoon, die haar, helaas niet be greep, en haar glimlachend aanzag als zij hem omhelsd had Hij zal mij niet betreuren, sprak zij, mij niet beweenen, zich mijner niet herin neren de mindere zijn van den man. Aan de twee laatste veranderingen, de maatschappelijke en de moreele, slaan u ij niet veel geloof. De maat schappelijke zou zijn een terugtred van de nienschcïd op haar reeds af- geloopon weg. Eene maatschappij op socialistischen grondslag zou zijn eene gevangenis met dwangarbeid waaraan de geheele inenschheid onderworpen werd en zou zoowel de vrijheid als de ontwikkeling doo.lon. Wat de mo reele verandering betreft, daarvoor zal de tijd niet alleen in de naaste toekomst, maar ook nooit aanbreken, omdat de onveranderlijke natuur dei- vrouw zelve tegen zulk eene gelijk stelling in verzet komt. Wat het staatkundige gedeelte van dit pro gram betreft, mr. Stead ziet met den dag de leiding der zaken op onze planeet in de handen van de Eugelscli sprekende naties overgaan. De oor logen en ijdelc strijdvragen mogen in Europa nog eene pooze het liooge nooiii unjven voeren, iTOi neven zullen ze zoo ongeveer in het licht verschijnen van de rumoerige veetcn tussclien Groenen en Blauwen in liet renperk te Constantinopel, on der de Byzantijnsche kiezers. «Het nieuwe ras, dat op onze aarde zal heerschen, zal Engelsch spreken. Engelsche wetten, Engelsche gebrui ken, Engelsche litteratuur en bovenal de Engelselie gewoonte van zelfrc- geering en van afschuw voor bet militarisme, dat de vloek is van Eu ropa, zullen dan overhcerschende zijn." Maar al voorziet mr. Stead dat het middelpunt der wereld naar Londen of waarschijnlijk naar New-York zal verlegd worden, nu zoekt hij het nog, ondanks de Italiaansche overheer- sching, te Rome. Voor den protes- tansche hoofdredacteur van de Pali n Dan blcof zij in de stomme beschouwing van haar zoon verdiept zilten; in zulke oogenblikkeh zocht hare hand dikwerf de mijne: Gij bemindt hem toch, niet waar- doel or? fluisterde zij mij toe. Ik zal hem niet verlaten, zoo lang hij geene betere vrienden heeft dan mij, gaf ik haar ten antwoord. Do almachtige God in don hemel en de dorpsgeneesheer op de aarde, zie daar de beschermers, aan wier lioedo en bescherming •zij haar kind aanbeval. Het geloof is toch een verheven iets! Deze rampzalige, onterfde en stervende vrouw, welke een van alle verstandelijke vermogens verstoken kind alleen op deze wereld moest achterlaten, verviel niet eens in die sombere wanhoop, «welke den rncnsch godlasterend doet sterven. Een onzichbare vriend waarde voordurend om haar heen zij scheen zich op hom te verlaten en hijwijlen het oor te Iconen aan vrome woorden welke zij alleen ver stond. Op zekeren ochtend liet zij mij vroegtij dig roepen; zij had haar bed niet kunnen ver laten, en wees mij. met hare uitgeteerde hand op een vel papier, waarop eeuigo regels geschreven stonden. Waarde vriend, sprak zij met eene vriendelijke, zachte stem, de kracht ontbreekt mij om voort te gaan heb de goedheid dien brief voor mij te eindigen, x Ik las het volgende r x Milord, dit is de laatste keer, dal ik u schrijf. Terwijl gij op uwe gevorderde jaren u in eene borstelende gezondheid moogt ver- heugen, lijd ik en hen op het punt van ster- Mall is altijd m»j op deze de oude Moei van Petrus j be j liet centru n, waai om alles in aarde zien beweegt. En daarom is hij naar in dat middelpunt 1:. bestudeeren, dat zich aan het oog zijns ome gegaan om l vraagstuk te in dozen vorm testes vertoon! de Pausen leuren te denken, om li Uil! En- unnc gecon- in overeen- uiet Eugeiscbe '.n zetel van hun brengen van «Zullen gelsch traliseerde staatkunde stemming te brengc denkbeelden en 0111 t wereldbestuur 0vol uit Italië dat zijne 10' in de geschie denis gespeeld heeft, naar do hoofd stad van het Engelsc.Se ras?" Gaarne erkent hij ijut de houding door Leo XIII en kardinaal Luvige- rie tegenover do slavernij aangeno men, herinnert aan don besten tijd van de Ivork der Middeleeuwen. Ook in mr. Stead hooft kardinaal Manning's werkzaamheid gedurende in, gaat mijn geest als bij instinkt t verleden terug naar een van de meest bekende gebeurtenissen uit de verovering van het Beloofde Land. Toen liet leger van Israël juist dooi de Jordaan was getrokken en vóór Jericho stond, richtte Josuë zijne oogen omhoog en zie daar stond een man tegenover hem met liet uitgetogen zwaard in do hand. E11 terstond daagde de aanvoerder der Hebreeuwen den onbekende uit met de vraag: «zijt gij voor ons of vóór onze vijanden?" Eene soortgelijke vraag zou ik willen richten lot den II. Stoel. E11 ofschoon ik door geboorte en opvoe ding en overtuiging protestant ben, zou niemand zich verblijden meer dan ik, wanneer mijn oor het wel kom antwoord mocht vernemen, dat Josuë hoorden uit den mond des onbekenden: «Voorzeker niet, maai de jongste werkstaking te Londen de ik ben de aanvoerder van het leger onverdecisie.,rhew/uM -V - geroepen. II ij wahnoop wakker uan OOlv niet aan de maatschappelijke hervor ming der wereld, wanneer de Kerk in baar geheel haar invloed doet gelden op een dergelijke wijze als de grootc kardinaal dat te Londen gedaan heelt. Door zulke vragen gekweld en door zulke overwegingen geleid heeft de Londenschc redacteur zich opge maakt om aan den voet van Petrus Stoel den loop te bespieden die de geschiedenis gaat nemen, Eu na aan zijne bijna zonder uitzondering pro- testantsche lezers zorg en geduld in zijn onderzoek beloofd te hebben en zich vrij beleden te hebben van vooroordeel, eindigt mr. Slcad zijn inleidend artikel op de volgende ka rakteristieke wijze: «Voor dat ik mijn onderzoek ven. Ik laat uw kleinzoon William zonder beschermer en hulpeloos achter Milord, deze laatste brief heeft enkel ten doel, om hem in uw goedgunstig aandenken aan te bevelen; ik verzoek voor hem niet zoo zeer een deel van uw vormogen als wel eene plaats in uw hart, Van alles wat hem omgeeft, heeft hij slechts van eene enkele zaak besef, namelijk do lief de zijner moedor. En zie. ik sla op het punt hem voor immer te moeten verlaten Bemin hem, milord: alleen voor liefde en genegen heid heeft hij gevoel Hier had zij niet meer kunnen voort- schryveu; ik voegde er liet volgende hij: - - Lady William Kysingtun heelt nog slechts eeuige dagen te leven over; welke zijn de hevelen van lord James Kysington betreffende het kind, dat zijn naam draagt?' Ik onderteekeude den brief. x Deze werd naar Londen gezonden en wij wachtten. Eva kon haar bed niet meer ver laten, William, die niet van hare zijde week, hield den geheelen dag tussclien de zijnen vast; zijne moeder poogde van tijd tot tijd hem toe te lachen; ik stond aan de andere zijde van het bed en maakte de drankjes ge reed, die haar lijden kon verzachten. Zij begon haar zoon wederom toe te spre ken, als of zij er niet meer aan twijfelde, dat, 11a haren dood, eemge van hare woorden hem wel voor de geest zouden komenzij gaf hem ai de raadgevingen en vermaningen, welke men aan een met verstand begaafd wezen geeft; somtijds keerde zij zich dan naar mij, zeggende: x wie weet, doctor, of hij niet den eenon of anderen dag mijne woorden in zijn hart zal vyedervindon, des Heeieu en. kom nu." Het is met een gevoel van on vermengde vreugde, dat het kind dei' Katholieke Kerk een oprecht en kundig onderzoeker nader /.iet treden tot het licht, dat van Rome uit de wereld hult in zijne stralen, liet kind dor Kerk vreest niet dat het onderzoek in het nadeel van zijne Moeder, in liet nacieei van Christus' Stedehouder zal uitvallen. E11 zoo zien wij ook den heer Stead met vreugde den weg naar Rome inslaan. Wij verwachten dat hij in zijne waarheidsliefde, ondanks de protestansch geslepen glazen van den bril zijnor wereldbeschouwing, ons interressante dingen over do wereld zending van do Roomscho Pausen zal mcdedeelcn on wenschen hem toe dat zijn in eerlijkheid be- x El' verliepen nog ecnige weken. De (lood naderde, en hoe gelaten en onderworpen de ziel van Eva ook ware, zoo deed evenwel do gedachte aan die ophanden zijnde scheiding, aan het vreeswekkende van liet stervensuur en aan de eeuwigheid 11a dit aardsche leven haar smartelijk aan. De pastoor van het dorp kwam haarde 11. II. Sacramontcn dor stervenden toedienen 011 toen hij haar ver liet, greep ik zijne hand en fluisterde ik hem toe: zult gij haror in uwe gebeden gedenken, lieer pastoor Ik hel» ham'verzocht, om voor mij te bidden, gaf hij mij ton antwoord. x Het was dc laatste dag van Eva Meredith, De zon was zoo even ondergegaan; hel r.iam, waarbij zij zoo lang gezeten had, stuud open. zij kou dus oenen laatsten blik werpen op nel bekoorlijke landschap, dat haar in gelukki ger dagen zoozeer beviel, /.ij hield haren zoon in hare armen geklemd, en bedekte zijn voor hoofd, zijn gelaal on zijne haren met kussen, terwijl zij in een luid, hart vei scheurend go- jammer uitbarstte. Ann kind! wat zal er vim u worden? Ach! snikte zij, met eene onbeschrijfelijk aandoenlijke, liefdevolle uitdrukking in den toon barer stem, luister naar mij, William en prent mijne woorden diep in uw hart: ik ga sterven! ook uw vader is dood! gij staat nu alleen op de wereld x Gij moet den goedertierende Vader in den hemel om bijstand smeekenik vertiouw u aan do hoede van llem, die over do eenzame musch op het daic waakt; llij zal over den wees waken. Geliefde zoon, zie mij aan, luis ter naar mij Tracht te begrijpen, dat ik sterf, opdat gij tl eenmaal mijner herinnert Is 30 0. t 6 c, en vignetten naar plaatsruimte, imaal geplaatst, worden 2maai berekend. gonncn onderzoek voor hemzelf, voor zijn spiritueel leven niet zonder vrucht moge zijn. «Alle wegen leiden naar Rome" en wie weet of mr. Stead daar met zijne uitgeslapen redacteurs- oogen niet iets ontwaart wat zijne philosophic te hoven gaat en hem konnis doet maken met die hoogo macht die va» Rome uit de meiischen en de dingen dezer wereld bestiert. A\ België Sommige bladen gewagen van een werk staking der Antwerpschc dokwerkers op Zaterdagavond, Het, mi. v. An(. meldt daaromtrent het volgende Mot liet doel om de aandacht 10 trekken liuudon de hoofnblazers der sunialisteu Zater- dnr cïgcfi zfcs xx'sl keu «/v. AvtvAWtys gel pen, Lecuwerui te trompetten, vanwaar de bctuo- gnigzou beginnen. Eene tamelijke sterke politioafdeeling, 30 tot -1U man, was ter plaatse, om in voorko mende gevallen de orde te handhaven, Talrijke groepen nieuwsgierigen wandel den 111 de nabijheid. Leegloopers en school jongens waren er genoeg', maar de dok wer ken s? Weinig of geene. Ecnige mannen van Merxein hebben wij opgemerkt, doch de overigen gingen met de preek in den zak naar huis. Maar men moest tocli mamfosteeren Welnu, tegen uren wanneer het reeds goed donker was, en men niet meer hopen kon nog deelnemers te krijgen, vormde zieh een stoet, eemge honderden sterk, met hoorn blazers voorop, alsook eene vlag. Zoo trok men door de stad. Daar worden de groepen cenigzins door nieuwsgierigen aan gevuld. Dezen konden natuurlijk niet geheel in den Werker, het lokaal dor socialisten. Ook. x Hier zweeg de arme moeder; maar of schoon zij de kracht verloor, oin te spreken, behield zij echter nog die, 0111 haar kind to omhelzen. - I11 dit oogenblik trof een ongewoon ge rucht mijne ooren. Het waren de wielen van een rijtuig, die l et zand in de laan van den tuin deden kraken. Ik snelde naar de deur. Lord James Kysington en lady Mary traden iiet huis binnen. - K heb uw brief ontvangen, sprak lord Kysington tot mij. - Ik stond op hel punt naar Italië te gaan; liet vcioorza.ikte slechts eene gcringo wij ziging in mijn reisplan, 0111 in persoon bet lot van William Metediih te komen regelen: htor ben ik. Lady Eva? x Lady Eva Kysington leeft nog, milord gaf ik hem ton antwoord. Niet /.onder eeno pijnlijke gewaarwor ding te gevoelen, zag ik dien afgemeten, koe len 011 terughoudendou man do kamer van E«a binnen treden, gevolgd door die hoog- jnoedigo vrouw, welke getuige kw.itn zijn van eene vóórhaar verblijdende gebeurtenis de dood barer voormalige mededingster. Zij traden die kleine, eenvoudige on zedige ka mer binnen, zoo geheet verschillende van do prachtige vertrekken in het hotel te Mont- pellier. Zij naderden dat bed, achter welks witte gordijnen de hleeke, maar nog schoone Eva haar zoon tegen haar hart gedrukt hield. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1889 | | pagina 1