HOEST en omstreken.
De Dorpsgeneesheer.
ZATERDAG 26 OCTOBER 1889.
TIENDE JAARGANG.
No. 43.
„Dat alles zal ik u geven."
Feuilleton.
Uitgever:
W. VAX OEN MIXCKHOF-Susscn.
Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag.
Omtrent den toestand
SBiikI (Ier ülaan.
ct. E.K. 2® Woensdag. 4V.M. 9® Woensdag. L.K. 17® Donder Jog. N.M. 24® Dond.rJag. 31'Dood. E.Ii
der Zon.
5, 10, 10. 22, 2S Sept. op fl. 9, 6 17, 0.27. 0.39 0.90; v onder 5.20, 5.15, 5. 2, 1.45, 1.37; n'm.
Abonnementsprijs per
voor Venray
franco per post
voor het buitenland
afzonderlijke nummers
Advertentiën of Ingezonden
Stukken gelieve men Vrijdag
vóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan het Bureau »Feel en
Maas" te Venray.
De geheime genootschappen in Ita
lië hadden van den duivel de kuns-
van beloven afgezien. Nu, hun oude
leermeester had er niet op tegen, dat
zij hem op do handen keken. Integen
deel zij kregen gratis nog advies. En
zoo traden zij op den koning, die den
ietwat verdachten naam van galan-
tuomo droeg, toe, en toonden hem het
schoono zonnige lachende Italië, wel
lustig uitgestrekt tusschen twee zeeën,
tot waar het met den voet die parel
der Middelandsche Zee, het eiland
Sicilië haast raakt.
»Dat alles zal ik u geven!"
En de zoon van heiligen, de ko
ning uit het oude stamhuis van
Savoj'e. met het kruis op het wapen
schild, bezweek voor de verleiding.
De hooge contractant ter ecne ver
pandde zijne ziel en wist, dat deze
de inzet was van het goddeloos spel,
dat een aanvang ging nemen. En
de geheime genootschappen kwamen
hunne beloften na en voerden den
vorst recht op het doel af, door
schandelijke nederlagen en nog schan
delijker overwinningen. Maar dat doel
werd bereikt en het eeuwige Rome
werd de hoofdstad van Italië en de
hofstad van het huis van Savoye.
Twintig, dertig jaren zijn intus-
schen heengegaan en altijd genieten
de roovers nog van het geroofde.
Een koninkrijk, uit roof en diefstal
geboren, werd door Oostenrijk en
Duitschland opgenomen onder de con-
15.
Da weduwe en de zoon van mijn zoon zul
len alles hebben, wat hun een onbekommerd
bestaan kan verzekeren; maar, dewijl ik
meester ben om te beschikken over een ver
mogen, dat ik alleen' verworven heb, zoo
neem ik mijn neef aan, en zal hem voortaan
als mijn eenigen* erfgenaam beschouwen. Ik
moet mij weder naar Londen begeven, waar
mijne tegenwoordigheid vereischt wordtgij
kunt mij derwaarts volgen, mevrouw, mijn
huis is het uwe; ik zal u met genoegen ont
vangen.
Bij deze woorden voelde Eva (zij heeft
mij later gezegd) voor de eerste maal de neer
slachtigheid voor den moed plaats maken. Zij
werd bezield door de kracht, welke eene
edele verontwaardiging schenkt: zij richtte
het hoofd op en ofschoon haar gelaat niet de
zelfde trotsche uitdrukking aannam als dat
van lady Mary, zoo was er niet te min de ge
krenkte waardigheid van het ongeluk op te
lezen,
Vertrek, railord gaf zij hem ten ant
woord, ik zal u niet vergezellen. Ik zal geene
getuige komen zijn van de verstooting mijns
zoons! Gij hebt u wel zeer gehaast, milord
kwartaal.
50 c.
05 c.
85 c.
6 c.
Prijs der A.dvertentiën:
van l5 regels 30 c.
elke regel meer G c.
grootc letters en vignetten naar plaatsruimte;
Advei tentiën, Smaal geplaatst., worden 2maal berekend.
servaticve machten, die met do punt
van het zwaard de maatschappelijke
orde staande houden en verhinderen
dat het autocratisch Rusland en het
revolutionair Frankrijk elkander ren-
dez vous geven op de vlakten van
Midden-Europa. Welk eene schoone
positie voor Italië! Inderdaad, ook
de hooge contractant ter andere heeft
z'jne* belofte vervuld en er zelfs eeni-
ge uitbreiding aan gegeven.
Zou het dan geen wind zijn ge
weest wat door de genoemde hooge
contractanten gezaaid is en zou het,
indien dit wel het geval is, dan mo
gelijk zijn, dat er geen storm werd
geoogst?
Men kan er gerust op zijn: er
wordt storm geoogst.
Het nieuwbakken koninkrijk heeft
de zonderlinge eer zijne regeeiing
toevertrouwd te zien aan de handen
van signor Crispi. Deze brave dei-
braven, oud-revolutionair van profes
sie, die als het ware met de punt
van den degen aan de monarchie be
val op te rukken naar Rome, indien
zij te Milaan- niet de republiek wilde
hebben uitgeroepen, is juist de ge
knipte staatsman voor een koninklijk
als Italië. De verdeeling is eerlijk cn
ieder krijgt wat hij waard is.
Indien er knollen voor citroenen
moeten verkocht worden, dan is de
Italiaansche premier de man. Zonder
blikken of blozen vertelt hij onwaar
heden als koeien en slaat zich den
schapenpels om de ruige wolfshuid.
Twee jaren ruim heeft hij de tcu
gels in handen en in zijne reeds be
ruchte rede, den 14. October te Pa
lermo gehouden, sloeg hij een toon
aan die veel heeft van een weeklacht.
Voor twee jaren zou signor Magliani,
zijn minister van financiën. Italië's
financiën vestigen op een grondslag
om mij voor altijd te veroordeelenWien is
het gegeven de toekomst te doorgronden? Gij
hebt wel spoedig gewanhoopt aan de barm
hartigheid Gods
De toekomsthernam lord Kysing-
ton. Op mijne jaren is zij geheel vervat in
den dag, die voorbijgaat. Als ik iets wil vol
brengen, dan moet ik het des morgens doen,
zonder zelfs den avond af te wachten.
Handel, zoo als bet u goeddunkt,
antwoorde Eva. Ik ga weder de woning be
trekken, waar ik zulke gelukkige dagen met
mijn echtgenoot gesleten heb. Ik begeef mij
derwaarts mot uwen kleinzoon, lord William
Kysington. Dezen naam, zijn ecnig erfdeel,
blijf bij dragen, cn al moest de wereld dien,
naam slechts te weten komen, door dien op
zijn gt-nf te lezen, die naam, milord, is de
naam mijns zoons!
Acht dagen later verliet Eva Meredith
het huis haars schoonvaders langs den groo-
ten staatsietrap, evenals loen zij dit nood
lottige verblijf binnen trad, haar zoontje,bij
de band houdendo. Lady Mary kwam achter
haar, eenige treden honger dan zij. De tal
rijke bedienden, die, een somber stilzwijgen
bewarende, bij de hoofddeur stonden, om
Eva voor het laatst te zien, beschouwde met
leedwezen hunne zachtzinnige, uit het ouder
lijke huis verstotene meesteres.
Dooi- het verlaten van deze woning ver
liet Eva de eenige wezens, die zij opaarde
kende, de eenigen, van wie zij recht had me
deleden te vorderen; de wereld opende zich
voor haar, onmetelijk en ledig: het was Agar,
welke de woestijn introk,
Hoe afschuwelijk, doctor! riepen de
van graniet. Met opgesperde. kaken
grijnst het staatsbankroet liet onge
lukkige Italië in het van schrik ver
wrongen gezicht.
Onder den ondragelijken druk der
belastingen verkrijgt het omwente
lingsgezind element der bevolking
dagelijks nieuwen aanwas en toe
voer en zelfs de minister, die anders
liever zijn werk maakt zeker vol
gens bestel der geheime genootschap
pen, om Paus en Kerk te vervolgen
en te knevelen, kan voor de steeds
duidelijker aan het licht tredende
teekenen des tijds zijne («ogen niet
langer sluiten. Maar van waar zul
len de hulptroepen komen, die zich
om het constitutioneel koninkschap
zullen scharen en er in den strijd
om het bestaan, rneë zullen willen
staan of vallen? De minister roept
hiertoe de mannen op van »vooi-
uitstrever.de maar redelijke denk
beelden," eene categorie van lieden,
met wier hulp de oprechte dienaars
en vrienden van hei< koninklijk huis
van Savoye hun vo.oo mooi lijk zei
len kunnen gelukwenschen. En in
middels heeft dat koninklijk huis alle
behoudslieden, die niet onverschil
lig zijn voor liet behoud hunner
ziel, onherroepelijk van het zich ver
vreemd. Geheel en al is het over
geleverd aan mannen van revolutio
nairen bloede, die nu vreezen uit de
warme nesten, waarin ze gekropen
zijn, door een tweede generatie van
sans-culottes te worden verjaagd,
liet hoofdorgaan dezer laatsten, de
Capitale van Rome, maakt zich niet
angstig voor de oorlogsverklaring
van signor Crispi, maar antwoordt
daarop: «Laat het dan oorlog zijn
tusschen ons! Tot op dit oogenblik
is er nog geen ministerie geweest
dat niet den oorlog ons verklaard
toehoorders van den dorpsgeneesheer uit;
zijn er menschen, die zoo diep ongelukkig
zijn? Hoe is het mogelijk! Hebt gij het met
eigene oogen gezien
- Daarvan geef ik u de plechtige verzeke
ring! gaf de beer Barnabé ten antwoord.
•Mijn verhaal is echter nog niet uit; ik. zal
dus voortgaan.
- Weinig tijds na liet vertrek van Eva
Meredith begaf lord Kysington zicli op reis
naar Londen. Hierdoor werd ik dus vrij. Ik
zag van alle verdere studiën af: ik was be
kwaam genoeg voor mijn dorp en keerde er
zoo spoedig mogelijk in terug.
- Na eene afwezigheid van twee jaren
waren wij dus weder in het witle huisje bij
elkander; maar in dat tijdsverloop was Bva's
ongeluk nog uilgestrektor geworden en druk
te bet baar nog zwaarder neder! Wij durf
de geen van beiden van de toekomst spreken,
dat onbekend oogenblik, waaraan wij allen
zoo zeer behoefte hebben, en zonder welko de
dag van heden, als hij gelukkig is, voorbij
gaat met slechts eene geringe mate van geluk
te schenken, als bij treurig is, met liet on
geluk nog zwaarder te doen voelen.
- Nooit zag ik eene droefheid edeler in
hare eenvoudighoid, kalmer in haren duur
dan die van Eva Meredith. Nog aanbad zij
den God, die haar zoo zwaar bezocht. Voor
haar was God lljj, die het onmogelijk ver
mag, Hij, op wien de hoop gevestigd blijft,
als alle hoop op de menschen vervlogen is.
Haar blik, die blik zoo vol geloof, die mij
reeds zoo levendig getroffen had, bleef voort
durend gevestigd op het golaat van haar kind
om daarop de verschijning van den geest
en aangedaan heeft, maar met welk
gevolg Met het gevolg, dat de ge
lederen der uiterste Linkerzijde ver
sterkt zijn. Dus zal de oorlog, die
door Crispi ons wordt aangedaan,
de radicalen niet bevreesd maken."
Hoe lang dat nog duren kan en
hoe lang het gouvernement zich
nog staande zal kunnen houden is
eene vraag die de toekomst zal be
antwoorden.
Maar onderlussclien vraagt de
katholiek zich ernstig af, hoe
lang de II. Vader onder zulk eene
bende nog vertrouwd is en of niet op
Europa de dure plicht rust om die
maatregelen te nemer., welke noodig
zijn om aan het laatst der 19e eeuw
een moord, op den Paus gepleegd,
te besparen. N. IJ,
in de Frieschc veendeiijen te Beets,
wordt aan de II. Ct. het volgende
geschreven
Met is reeds verscheidene weken
geleden, dat zich in de gemeente i
Opsterstand (waarin deze veenderij
gelegen is) met het Dagelijksch Be
stuur aan het hoofd, eene commissie
vormde om te voorzien in den nood
der talrijke arbeidersgezinnen, die hij
gebrek aan werk geheel broodcloos
waren.
De commissie wendde zich tot dc
eigenaren van landerijen, in die veen
derij gelegen, met hot verzoek op
hunne bezittingen werkzaamheden te
laten verrichten, als: slooten uildie-
pen, greppels graven enz.
Do Gemeenteraad nam later het
besluit zich tot Gedeputeerde Staten
te wenden en vroeg aan dat collegie,
aan het bestuur van den Grooten
Veenpolder vergunning te verleenen
le bospioden, dien zij zoo vurig afsmeekte.
Het is mij niet mogelijk u het heldhaftige ge
duld van die moeder te beschrijven, altijd tot
haren zoon sprekende, die naar haar luis
terde, zonder haar te begrijpen. Ik zou u niet
kunnen zeggen, koevele schatten van liefde,
denkbeelden, zinrijke verhalen zij in dezen
voor allo begrip onvatbaren geest uitstortte,
die, even als eene echo, de laatste woorden
van de zoetvloeiende volzinnen hei-haalde,
welke zij tot hem sprak; zij verklaarde hem
den hemel, God, de engelen, zij trachtte hem
te doen bidden, zij liet hem de handjes vou
wen, maar bot wilde haar niet gelukken,
hem de oogen naar den hemel te doen opslaan.
Zij beproefde, onder alle vormen, hom do
oersto lessen der jeugd te laten leeren; zij las
haren zoon voor, liet hem prenten en allerlei
gekleurde platen en voorstellingen zien, zij
trachtte zijne opmerkzaamheid door du stroo
iende toonen der muziek te trekken. Alles
bleef vruchteloos.
Op zekeren dag zelfs deed zij eene wan
hopige poging op zich zelve, zij vertelde aan
William al de bijzonderheden van den dood
zijns vaders; zij hoopte, verwachtte een
traanhet kind sluimerde op haren schoot in.
Er werden tranen gestort; maar liet was uit
do oogen van Eva Meredith, dat zij vloeiden.
Zoo putte zich uit in vruchtelooze pogin?
gen, in eene aanhoudende worsteling. Zij vol
harde in hare pogingen, om te kunnen blij
ven hopen; maar in de oogen van William
waren de prenten slechts kleuren do woor
den in zijne ooren niets dan ijdele klanken.
Het kind groeide intussohen voorspoedig op
en werd wonder schoon. Als men hem slechts
nog dit jaar lot inpoldering van tiil-
givemdc plassen over te gaan, waar
toe liet polderbestuur wel bereid was.
Gedeputeerde Staten weigerden echler
die toestemming te verleenen. waar
door de kans op een groote werk
verschaffing verloren ging.
liet verzoek aan de eigenaars had
meer succes. De families Van Doe
lens, Lijcklama a Nijeholt, Tonckens
en van Lijnden gaven aan hare
rentmeesters order, zooveel mogelijk
op de eigendommen arbeid te laten
verrichten, waardoor menig arbeider
een daggeld kon verdienen.
Men was in de Commissie-verga
dering algemeen van oordeel, dat de
gemeente, wier bewoners n.l. door
zoo zware gemeentebelasting wordcu
gedrukt, het cijfer der uilgaveu van
de arm voogdij kas niet mocht verhoo-
gen, daar zij tevens toch niet in staat
zou zijn voldoend werk te verschaf
fen. liet bleek toch, dat in do
veenderij te Beets in de laatste twee
jaren meer dan f 50.000 aan arbeids
loon meer was uitbetaald dan vroeger,
een gevolg van de malaise die in
den turfhandel hcerschte.
In de gemeente was heidegrond
genoeg te vinden, die ontgonnen kon
worden en veel werk zou verschaf
fen, maar do daarvoor bcnoodigde
fondsen ontbraken ten eenenmale.
Eén der leden deed liet voorstel
eeno proef le nemen met de uitzen
ding van arbeiders naar Ilelenaveen
voor rekening der commissie, dat
algemeen werd goedgevonden. De
burgemeester verklaarde zich bereid
informatie» in te winnen omtrent do
verdiensten en werkzaamheden in die
veenderij om, als deze naar genoe
gen zijn, tot het uitzenden van 3 of 4
arbeiders over te gaan tot het nemen
van eene proef.
vluchtig gezien .haddo, zou men de onbewege
lijkheid van zyn gelaat met den naam van
ingetogenheid bestempeld hebbenmaar die
aanhoudende, onafgebroken kalmte, die ge
voelloosheid, die onvatbaarheid tooi* blijd
schap cn verdriet, maakt n op ons oenen
smartelijken indruk. Ach! het lijden moet
der monschelijko natuur toch wel bijzonder
eigen zijn, daar de voortdurende glimlach van
William iedereen deed zeggen: -Arme simpe
le!" Do moedors kennen het geluk niet, dat
er voor hen verborgen is in het woenen van
hun kind. Een traan is hot bewijs, dat lier.
iets betreurd, verlangt of voor iets bevreesd
is; in een woord, dat het besef krijgt! Helaas!
helaas William was met alles levieden. Hij
scheen den geheelen dag met opene oogen 'c
slapen: hij versnelde nooit zynen tred, zag
nooit om. vermeed geen enkel gevaar: hij
kende geene verveling, geene gramschap,
geen ongeduld. Ofschoon bij wel geengeiioop
gaf aan de woorden, die men tot hem richtte,
volgde iiij evenwel gewillig de hand, welko
hem luidde. In dat van allo denkvermogen
verstoken wezen, bleef slechts één ins'inkt
over: hij kende zijne moeder, bominde haar
zelfs. Hij zat gaarne op haren schoot, leunde
dan met zijn hoofdje tegen haren schouder cn
sloeg soms zijne armpjos om haar hals. Als
ik hem lang van haar verwijderd hield, ver
toonde zich in hem eene zekere soort van on
rust, Bracht ik hem dan weder bij zijne moe
der, zoo gaf iiij niet liet minste blijk van
vreugdo; hij werd ocliler gerust. Deze ge-
echtheid en fl auwe .vcheim ring van Williams
hurt was liet leven van Eva Meredith.
Wordt vervol ff d.