HOEST en omstreken. De Dorpsgeneesheer. ZATERDAG 26 OCTOBER 1889. TIENDE JAARGANG. No. 43. „Dat alles zal ik u geven." Feuilleton. Uitgever: W. VAX OEN MIXCKHOF-Susscn. Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag. Omtrent den toestand SBiikI (Ier ülaan. ct. E.K. 2® Woensdag. 4V.M. 9® Woensdag. L.K. 17® Donder Jog. N.M. 24® Dond.rJag. 31'Dood. E.Ii der Zon. 5, 10, 10. 22, 2S Sept. op fl. 9, 6 17, 0.27. 0.39 0.90; v onder 5.20, 5.15, 5. 2, 1.45, 1.37; n'm. Abonnementsprijs per voor Venray franco per post voor het buitenland afzonderlijke nummers Advertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau »Feel en Maas" te Venray. De geheime genootschappen in Ita lië hadden van den duivel de kuns- van beloven afgezien. Nu, hun oude leermeester had er niet op tegen, dat zij hem op do handen keken. Integen deel zij kregen gratis nog advies. En zoo traden zij op den koning, die den ietwat verdachten naam van galan- tuomo droeg, toe, en toonden hem het schoono zonnige lachende Italië, wel lustig uitgestrekt tusschen twee zeeën, tot waar het met den voet die parel der Middelandsche Zee, het eiland Sicilië haast raakt. »Dat alles zal ik u geven!" En de zoon van heiligen, de ko ning uit het oude stamhuis van Savoj'e. met het kruis op het wapen schild, bezweek voor de verleiding. De hooge contractant ter ecne ver pandde zijne ziel en wist, dat deze de inzet was van het goddeloos spel, dat een aanvang ging nemen. En de geheime genootschappen kwamen hunne beloften na en voerden den vorst recht op het doel af, door schandelijke nederlagen en nog schan delijker overwinningen. Maar dat doel werd bereikt en het eeuwige Rome werd de hoofdstad van Italië en de hofstad van het huis van Savoye. Twintig, dertig jaren zijn intus- schen heengegaan en altijd genieten de roovers nog van het geroofde. Een koninkrijk, uit roof en diefstal geboren, werd door Oostenrijk en Duitschland opgenomen onder de con- 15. Da weduwe en de zoon van mijn zoon zul len alles hebben, wat hun een onbekommerd bestaan kan verzekeren; maar, dewijl ik meester ben om te beschikken over een ver mogen, dat ik alleen' verworven heb, zoo neem ik mijn neef aan, en zal hem voortaan als mijn eenigen* erfgenaam beschouwen. Ik moet mij weder naar Londen begeven, waar mijne tegenwoordigheid vereischt wordtgij kunt mij derwaarts volgen, mevrouw, mijn huis is het uwe; ik zal u met genoegen ont vangen. Bij deze woorden voelde Eva (zij heeft mij later gezegd) voor de eerste maal de neer slachtigheid voor den moed plaats maken. Zij werd bezield door de kracht, welke eene edele verontwaardiging schenkt: zij richtte het hoofd op en ofschoon haar gelaat niet de zelfde trotsche uitdrukking aannam als dat van lady Mary, zoo was er niet te min de ge krenkte waardigheid van het ongeluk op te lezen, Vertrek, railord gaf zij hem ten ant woord, ik zal u niet vergezellen. Ik zal geene getuige komen zijn van de verstooting mijns zoons! Gij hebt u wel zeer gehaast, milord kwartaal. 50 c. 05 c. 85 c. 6 c. Prijs der A.dvertentiën: van l5 regels 30 c. elke regel meer G c. grootc letters en vignetten naar plaatsruimte; Advei tentiën, Smaal geplaatst., worden 2maal berekend. servaticve machten, die met do punt van het zwaard de maatschappelijke orde staande houden en verhinderen dat het autocratisch Rusland en het revolutionair Frankrijk elkander ren- dez vous geven op de vlakten van Midden-Europa. Welk eene schoone positie voor Italië! Inderdaad, ook de hooge contractant ter andere heeft z'jne* belofte vervuld en er zelfs eeni- ge uitbreiding aan gegeven. Zou het dan geen wind zijn ge weest wat door de genoemde hooge contractanten gezaaid is en zou het, indien dit wel het geval is, dan mo gelijk zijn, dat er geen storm werd geoogst? Men kan er gerust op zijn: er wordt storm geoogst. Het nieuwbakken koninkrijk heeft de zonderlinge eer zijne regeeiing toevertrouwd te zien aan de handen van signor Crispi. Deze brave dei- braven, oud-revolutionair van profes sie, die als het ware met de punt van den degen aan de monarchie be val op te rukken naar Rome, indien zij te Milaan- niet de republiek wilde hebben uitgeroepen, is juist de ge knipte staatsman voor een koninklijk als Italië. De verdeeling is eerlijk cn ieder krijgt wat hij waard is. Indien er knollen voor citroenen moeten verkocht worden, dan is de Italiaansche premier de man. Zonder blikken of blozen vertelt hij onwaar heden als koeien en slaat zich den schapenpels om de ruige wolfshuid. Twee jaren ruim heeft hij de tcu gels in handen en in zijne reeds be ruchte rede, den 14. October te Pa lermo gehouden, sloeg hij een toon aan die veel heeft van een weeklacht. Voor twee jaren zou signor Magliani, zijn minister van financiën. Italië's financiën vestigen op een grondslag om mij voor altijd te veroordeelenWien is het gegeven de toekomst te doorgronden? Gij hebt wel spoedig gewanhoopt aan de barm hartigheid Gods De toekomsthernam lord Kysing- ton. Op mijne jaren is zij geheel vervat in den dag, die voorbijgaat. Als ik iets wil vol brengen, dan moet ik het des morgens doen, zonder zelfs den avond af te wachten. Handel, zoo als bet u goeddunkt, antwoorde Eva. Ik ga weder de woning be trekken, waar ik zulke gelukkige dagen met mijn echtgenoot gesleten heb. Ik begeef mij derwaarts mot uwen kleinzoon, lord William Kysington. Dezen naam, zijn ecnig erfdeel, blijf bij dragen, cn al moest de wereld dien, naam slechts te weten komen, door dien op zijn gt-nf te lezen, die naam, milord, is de naam mijns zoons! Acht dagen later verliet Eva Meredith het huis haars schoonvaders langs den groo- ten staatsietrap, evenals loen zij dit nood lottige verblijf binnen trad, haar zoontje,bij de band houdendo. Lady Mary kwam achter haar, eenige treden honger dan zij. De tal rijke bedienden, die, een somber stilzwijgen bewarende, bij de hoofddeur stonden, om Eva voor het laatst te zien, beschouwde met leedwezen hunne zachtzinnige, uit het ouder lijke huis verstotene meesteres. Dooi- het verlaten van deze woning ver liet Eva de eenige wezens, die zij opaarde kende, de eenigen, van wie zij recht had me deleden te vorderen; de wereld opende zich voor haar, onmetelijk en ledig: het was Agar, welke de woestijn introk, Hoe afschuwelijk, doctor! riepen de van graniet. Met opgesperde. kaken grijnst het staatsbankroet liet onge lukkige Italië in het van schrik ver wrongen gezicht. Onder den ondragelijken druk der belastingen verkrijgt het omwente lingsgezind element der bevolking dagelijks nieuwen aanwas en toe voer en zelfs de minister, die anders liever zijn werk maakt zeker vol gens bestel der geheime genootschap pen, om Paus en Kerk te vervolgen en te knevelen, kan voor de steeds duidelijker aan het licht tredende teekenen des tijds zijne («ogen niet langer sluiten. Maar van waar zul len de hulptroepen komen, die zich om het constitutioneel koninkschap zullen scharen en er in den strijd om het bestaan, rneë zullen willen staan of vallen? De minister roept hiertoe de mannen op van »vooi- uitstrever.de maar redelijke denk beelden," eene categorie van lieden, met wier hulp de oprechte dienaars en vrienden van hei< koninklijk huis van Savoye hun vo.oo mooi lijk zei len kunnen gelukwenschen. En in middels heeft dat koninklijk huis alle behoudslieden, die niet onverschil lig zijn voor liet behoud hunner ziel, onherroepelijk van het zich ver vreemd. Geheel en al is het over geleverd aan mannen van revolutio nairen bloede, die nu vreezen uit de warme nesten, waarin ze gekropen zijn, door een tweede generatie van sans-culottes te worden verjaagd, liet hoofdorgaan dezer laatsten, de Capitale van Rome, maakt zich niet angstig voor de oorlogsverklaring van signor Crispi, maar antwoordt daarop: «Laat het dan oorlog zijn tusschen ons! Tot op dit oogenblik is er nog geen ministerie geweest dat niet den oorlog ons verklaard toehoorders van den dorpsgeneesheer uit; zijn er menschen, die zoo diep ongelukkig zijn? Hoe is het mogelijk! Hebt gij het met eigene oogen gezien - Daarvan geef ik u de plechtige verzeke ring! gaf de beer Barnabé ten antwoord. •Mijn verhaal is echter nog niet uit; ik. zal dus voortgaan. - Weinig tijds na liet vertrek van Eva Meredith begaf lord Kysington zicli op reis naar Londen. Hierdoor werd ik dus vrij. Ik zag van alle verdere studiën af: ik was be kwaam genoeg voor mijn dorp en keerde er zoo spoedig mogelijk in terug. - Na eene afwezigheid van twee jaren waren wij dus weder in het witle huisje bij elkander; maar in dat tijdsverloop was Bva's ongeluk nog uilgestrektor geworden en druk te bet baar nog zwaarder neder! Wij durf de geen van beiden van de toekomst spreken, dat onbekend oogenblik, waaraan wij allen zoo zeer behoefte hebben, en zonder welko de dag van heden, als hij gelukkig is, voorbij gaat met slechts eene geringe mate van geluk te schenken, als bij treurig is, met liet on geluk nog zwaarder te doen voelen. - Nooit zag ik eene droefheid edeler in hare eenvoudighoid, kalmer in haren duur dan die van Eva Meredith. Nog aanbad zij den God, die haar zoo zwaar bezocht. Voor haar was God lljj, die het onmogelijk ver mag, Hij, op wien de hoop gevestigd blijft, als alle hoop op de menschen vervlogen is. Haar blik, die blik zoo vol geloof, die mij reeds zoo levendig getroffen had, bleef voort durend gevestigd op het golaat van haar kind om daarop de verschijning van den geest en aangedaan heeft, maar met welk gevolg Met het gevolg, dat de ge lederen der uiterste Linkerzijde ver sterkt zijn. Dus zal de oorlog, die door Crispi ons wordt aangedaan, de radicalen niet bevreesd maken." Hoe lang dat nog duren kan en hoe lang het gouvernement zich nog staande zal kunnen houden is eene vraag die de toekomst zal be antwoorden. Maar onderlussclien vraagt de katholiek zich ernstig af, hoe lang de II. Vader onder zulk eene bende nog vertrouwd is en of niet op Europa de dure plicht rust om die maatregelen te nemer., welke noodig zijn om aan het laatst der 19e eeuw een moord, op den Paus gepleegd, te besparen. N. IJ, in de Frieschc veendeiijen te Beets, wordt aan de II. Ct. het volgende geschreven Met is reeds verscheidene weken geleden, dat zich in de gemeente i Opsterstand (waarin deze veenderij gelegen is) met het Dagelijksch Be stuur aan het hoofd, eene commissie vormde om te voorzien in den nood der talrijke arbeidersgezinnen, die hij gebrek aan werk geheel broodcloos waren. De commissie wendde zich tot dc eigenaren van landerijen, in die veen derij gelegen, met hot verzoek op hunne bezittingen werkzaamheden te laten verrichten, als: slooten uildie- pen, greppels graven enz. Do Gemeenteraad nam later het besluit zich tot Gedeputeerde Staten te wenden en vroeg aan dat collegie, aan het bestuur van den Grooten Veenpolder vergunning te verleenen le bospioden, dien zij zoo vurig afsmeekte. Het is mij niet mogelijk u het heldhaftige ge duld van die moeder te beschrijven, altijd tot haren zoon sprekende, die naar haar luis terde, zonder haar te begrijpen. Ik zou u niet kunnen zeggen, koevele schatten van liefde, denkbeelden, zinrijke verhalen zij in dezen voor allo begrip onvatbaren geest uitstortte, die, even als eene echo, de laatste woorden van de zoetvloeiende volzinnen hei-haalde, welke zij tot hem sprak; zij verklaarde hem den hemel, God, de engelen, zij trachtte hem te doen bidden, zij liet hem de handjes vou wen, maar bot wilde haar niet gelukken, hem de oogen naar den hemel te doen opslaan. Zij beproefde, onder alle vormen, hom do oersto lessen der jeugd te laten leeren; zij las haren zoon voor, liet hem prenten en allerlei gekleurde platen en voorstellingen zien, zij trachtte zijne opmerkzaamheid door du stroo iende toonen der muziek te trekken. Alles bleef vruchteloos. Op zekeren dag zelfs deed zij eene wan hopige poging op zich zelve, zij vertelde aan William al de bijzonderheden van den dood zijns vaders; zij hoopte, verwachtte een traanhet kind sluimerde op haren schoot in. Er werden tranen gestort; maar liet was uit do oogen van Eva Meredith, dat zij vloeiden. Zoo putte zich uit in vruchtelooze pogin? gen, in eene aanhoudende worsteling. Zij vol harde in hare pogingen, om te kunnen blij ven hopen; maar in de oogen van William waren de prenten slechts kleuren do woor den in zijne ooren niets dan ijdele klanken. Het kind groeide intussohen voorspoedig op en werd wonder schoon. Als men hem slechts nog dit jaar lot inpoldering van tiil- givemdc plassen over te gaan, waar toe liet polderbestuur wel bereid was. Gedeputeerde Staten weigerden echler die toestemming te verleenen. waar door de kans op een groote werk verschaffing verloren ging. liet verzoek aan de eigenaars had meer succes. De families Van Doe lens, Lijcklama a Nijeholt, Tonckens en van Lijnden gaven aan hare rentmeesters order, zooveel mogelijk op de eigendommen arbeid te laten verrichten, waardoor menig arbeider een daggeld kon verdienen. Men was in de Commissie-verga dering algemeen van oordeel, dat de gemeente, wier bewoners n.l. door zoo zware gemeentebelasting wordcu gedrukt, het cijfer der uilgaveu van de arm voogdij kas niet mocht verhoo- gen, daar zij tevens toch niet in staat zou zijn voldoend werk te verschaf fen. liet bleek toch, dat in do veenderij te Beets in de laatste twee jaren meer dan f 50.000 aan arbeids loon meer was uitbetaald dan vroeger, een gevolg van de malaise die in den turfhandel hcerschte. In de gemeente was heidegrond genoeg te vinden, die ontgonnen kon worden en veel werk zou verschaf fen, maar do daarvoor bcnoodigde fondsen ontbraken ten eenenmale. Eén der leden deed liet voorstel eeno proef le nemen met de uitzen ding van arbeiders naar Ilelenaveen voor rekening der commissie, dat algemeen werd goedgevonden. De burgemeester verklaarde zich bereid informatie» in te winnen omtrent do verdiensten en werkzaamheden in die veenderij om, als deze naar genoe gen zijn, tot het uitzenden van 3 of 4 arbeiders over te gaan tot het nemen van eene proef. vluchtig gezien .haddo, zou men de onbewege lijkheid van zyn gelaat met den naam van ingetogenheid bestempeld hebbenmaar die aanhoudende, onafgebroken kalmte, die ge voelloosheid, die onvatbaarheid tooi* blijd schap cn verdriet, maakt n op ons oenen smartelijken indruk. Ach! het lijden moet der monschelijko natuur toch wel bijzonder eigen zijn, daar de voortdurende glimlach van William iedereen deed zeggen: -Arme simpe le!" Do moedors kennen het geluk niet, dat er voor hen verborgen is in het woenen van hun kind. Een traan is hot bewijs, dat lier. iets betreurd, verlangt of voor iets bevreesd is; in een woord, dat het besef krijgt! Helaas! helaas William was met alles levieden. Hij scheen den geheelen dag met opene oogen 'c slapen: hij versnelde nooit zynen tred, zag nooit om. vermeed geen enkel gevaar: hij kende geene verveling, geene gramschap, geen ongeduld. Ofschoon bij wel geengeiioop gaf aan de woorden, die men tot hem richtte, volgde iiij evenwel gewillig de hand, welko hem luidde. In dat van allo denkvermogen verstoken wezen, bleef slechts één ins'inkt over: hij kende zijne moeder, bominde haar zelfs. Hij zat gaarne op haren schoot, leunde dan met zijn hoofdje tegen haren schouder cn sloeg soms zijne armpjos om haar hals. Als ik hem lang van haar verwijderd hield, ver toonde zich in hem eene zekere soort van on rust, Bracht ik hem dan weder bij zijne moe der, zoo gaf iiij niet liet minste blijk van vreugdo; hij werd ocliler gerust. Deze ge- echtheid en fl auwe .vcheim ring van Williams hurt was liet leven van Eva Meredith. Wordt vervol ff d.

Peel en Maas | 1889 | | pagina 5