HQ EST en omstreken. De Dorpsgeneesheer. ZATERDAG 19 verschijnt iedeven Zaterdag. De Fransche Republiek. Feuilleton. i. jas Dc Czaar Ie Berlijn. Sljind (lor /.on. 5, 10, 10, 22, 28 Sopt. op 6. 0, 0.17, 0.27, 0.30 0.50; v/m.; onder 5.2.1, 5.15, 5. 2, 4.4P, 4 Advertentien: ran 1-5 regels 30 c. elke regel meer G c. groote letters en vignetion naar plaatsruimte. Ad vei tontiün, 3maal geplaatst, worden 2maal berekend. Advertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau »Peel en Maas" te Venray. l)e a'geloopen Fransche herkiezin gen, hebben eenvoudig bevestigd, dat Frankrijk houdl aan het voortbestaan der republiek en bet huichelend mas ker der Boulangisten inet voelen getreden heeft. De meerderheid van 'l Fransche volk hunkert naar vrede en duurzaamheid. Dit merkt men op uit 't schitterend gevolg dor Parijzer tentoonstelling, uit de plan nen 0111 van Parijs eene zeehaven te maken door middel eener kanaal ver binding en om er eene vaste jaarmis te vestigen. Als ook 47 Boulangis ten in de kamers komen, verandert zulks niets aan het feit, dat Boulan- ger op Jersey voorloopig zijn St. Helena gevonden heeft, waarbij wij bemerken dat hij den ouden Napo leon Uog UlOt- tot iVO-O tl© Do Fransche natie wil door hare volstrekte meerderheid geetie gewel- dadige omwenteling, maar wel eene kalme, vaste ontwikkeling. Nu dient de republikeinsche meerderheid het hodendaagsehe republiek bestaan, we der in 't volksvertrouwen te stellen, wiens wensch is: «rast, orde en vrede", in oppositie van «vrijheid, gelijkheid cn broederschap". Om dit doel te bereiken dienen de gematigde en de radikale republikeinen af te zien van de oude vete, en eenparig voor het welztjn des lands te werken. Zal bun dit gelukken? Een krakeel ver oordeelt ze tot onmachte. Te rech ter tijd, te stader ure, komt een oude, eerbiedwaardige «Roodhuid" 14. Hij heeft reeds geleden, voor hij geboren was; wij heiden zijn diep ongelukkig ge weest; maar ik zal mij geweld ^aandoen om niet meer te weenen, opdat William even dartel worde als andere kinderen. -Twee dagen verliepen, twee pijnlijke dagen, vol verborgene zielskwelling, vol sombere onrust. Het voorhoofd van lord Kysington was ernstig en gefronds; bijwijl-n wierp hij oen veelbeteekenden, vragende blik op mij. Ik wendde de oogen af, om een ant woord te vermijden. Op den ochtend van den derden dag kwam lady Mary binnen met allerlei speelgoed be laden voor de beide kinderen. Harry maakte zich meester van eene houten sabel en rende door de kamer, duizende vreugdekreten slakende. William bleef stil staan, het speel goed, dat men hem gaf, met beide handjes vasthoudende; maar hij vermaakte er zich niet mede, hij zag het zelfs niet eens aan. - Daar, milord, sprak lady Mary tot haren broeder, neem dit prentenboek en geef het aan uw kleinzoon: misschien zullen de prentjes zijne opmerkzaamheid kunnen Hek ken. Na dit op een zoetsappigcn toon gezegd tc op, die in weerwil van Kffieltoren en I entoonstelling het zoo beschaafde Frankrijk dc les leert. Ken Boulevard blad had een redacteur tot een ouden hoveling der Indianen gezonden destijds zich bevindende te Parijs in het «Buffalo-Bill-Circus", ten einde zijne b ïvindiugen omtrent de politieke inrichtingen var. Frankrijk in te winnen. De zoon der prairie antwoordde koelbloedig: De blanken steken ver boven de Indianen uit. Wij scharen ons om een haardvuur, de pijp maakt de rondte, en opdat elkeen goed kunne verstaan, valt geen Indiaan een ander in de rede, alvorens hij geëindigd heeft. Daarin zijt u veel stérker, u rookt allen op eenmaal, spreekt allen te zelfde stonde en ge begrijpt elkander ook." De Rootihuid had den Centraaldom, de machinehal en den Eitfelloren ge zien, doch niets had hem meer in verbazing gebracht, dan eene open bare Fransche verkiezings-vergade- ring, waarin, zooals men weet, ver schillende redenaars te gelijk het woord voeren. •i v^itAsioer up/acncens aeii tvooa- huid meenen we, is goed verzonnen en diende door de Frauschen ter harte genomen worden. Wij ge- looven, dat do oude Indianen de »Corde Sensible" der republiekein- sche republiek zeer vast en togend geroerd heeft" In Frankrijk bestaat thans eene kwestie voor: dubbele ontwikkeling; 't is best mogelijk. Ofwel zijn de radikalen door de gedane ondervin dingen gewikst en ondersteunen het regiment der gematigden, ófwel, zij volharden bij 't oude. In 't eerste geval, dan bestaat er leidzame vrede in 't binnenland en wat 't buiten land betreft, zou men meenen dat vrede en werk de oplossing bij de hebben, nam zij William bij een handje en leidde hem tut voor lord Kysington. Het kind volgde gewillig: liep voort, hield stil, toen zij stil hield, en bleef op de plaats, waar zij het losliet, als een beeld staan. Lord Kysington opende het boek. Aller oogen waren op den grijsaard en zijn klein zoon gevestigd. Lord Kysington had in dat oogenblilc een somber, ernstig gelaat on be waarde het zwijgen; hij sloeg langzaam ver scheidene bladzijden om, bij ieder prentje ophoudende en William aanziende, wiens strakke blikken zich niet eens naar het boek gewend hadden. Lord Lysington sloeg nog maals eenige b'aden om, en liet toen het boek moedeloos uit, zijne handen op den grond vallen; er bleef eenige minuten eene onheil spellende stilte hceischen. -Lady Mary naderde mij en boog zich voorover, als of zij mij iets in het oor wilde fluisteren doch luide genoeg, om door allen verstaan te worden, zeide zij Maai' mijn God! dat kind is simpel. «Een hartverscheurende gil antwourdde haar. Eva stond op als hadde de donder haar getroffen, en haren zoon opnemende, dien zij stuiptrekkende aan haar hart drukte, riep zij op woeste toon uit, terwijl haar verontwaar digd oog voor dc eerste maal als vuur schit terde Simpel zegt gij Simpelherhaal de zij omdat hij zijn leven geheele lang onge lukkig geweest isl omdat hij niets dan tranen gezien heeft, sedert zijne oogen voor liet dag licht openden! omdat hij niet kan spelen en dartelen, zooals uw zoon, die niets dan vreug de gekend heeft en altijd opgeruimde gezichten om zich zag! Schaam u, mevrouwgy tentoonstelling te Parijs is. Is liet laatste waar, don zult u zien van onecnigheden, zöiuD.r einde, welke do geheele républiek ten ondergang doornen. De hoofd kanker, waaraan de hui dige republiek lijdt, is het niet nako iiforter vrede, de men van den Fr; zucht om wraak n deze zucht heeft cl« gehoorde macht verleid en h in Russische armen men de 'hondeijarign ie qui co vie. En republiek tot on- -'erhooginj. en dor gewapende ar zelfs gedreven tejuister ure, dat geschiedenis der revolutie vierde. Mogelijk komen nu de Franschen tot inkeer. De volstrekte meerderheid verlangt niet naai oorlog; zij wil goede zaken maken en veel geld ver dienen. Aangenomen: als het waar is, juichen wij Frankrijks werk ter bestendiging van «jen Éuropeeschen vrede, wel te gein Set. En hij, voor wiens achteruitzetting van de Fransche republiek sedert achtiun jaren de wa pens smeedde, ik zeg de Duitschci zou gaarne de /-Vieshand aaa nabuur, tocstek."*'Jv— zullen de nieuw verkozen leden Fransche Kamer intreden. der Het trekt te Berlijn zeer de aan dacht, dat de Russische bladen een tamelijk gunstige voorstelling geven van de wijze, waarop de czaar tc Berlijn is ontvangen. Opmerkenswaar dig is vooral, wat het Journal dc Saint Petersb ourg daaromtrent zegt. Dit blad begint met te constateeren, dat de ontvangst, zoowel van de zijde van het hof, als van die van de be volking, zeer hartelijk is geweest, om er vervolgens op te wijzen, dat men een dergelijke ontvangst dan ook mocht verwachten, aangezien de be drijft den spot mot het ongeluk! Kom, mijn kind riep Eva in tranen smeltende uit, ver laten wij die meédoogenlooze harten, die slechts norsche en ruwe woorden voor ons over hebben! «William liep naar haai' toe en liet zijn iioofdje op haren schouder rus»,en. -Dokter! riep zij uit, hij heeft mij lief, zooals gij ziet. Hij komt als ik hem roep, hij omhelst! Zijne liefkozingen hebben mij tot dusverre voldoende geweest! Mijn God! het was dus niet genoegMijn zoon, spreek mij toe, stel mij gorusi! Vind tocl» één woord, een enkel vertroostend woord, om uwe wan hopende moeder moed in te spreken Tot he den heb ik niets van O verlangd, dan dat gij mij de trekken uws vaders wedeigeven en mij genoegzame stilte zoudt. laten, om onge stoord te kunnen treurenthans, William, eisch ik woorden van uZiet gij mijne tra nen, mijnen angst niet Innig beminde Wil liam, gij. zoo schoon, zoo sprekend gelijken de op uwen vader, laat, ach laat mij ccnigo woorden van troost hoorei) «Helaas! helaas! het kind bleef onver schillig sta li, zonder dat er eonigo aandoening of het geringste teek en, dat. hot zijne moeder begreep, op zijn gelaat zichtbaar was; alleen speelde een glimlach, een glimlach., ontzettend m dit oogen blik, om zijnen mond Eva ver borg haar gelaat, iu hare heide handen en bleef geknield op den grond liggen. Een ge ruime poos hoorde ik haar snikken. Toen smeekte ik den hemel om my troostredenen in tc geven, welke aan die arme moeder eene schemering van hoop zou den kunnen geven. trekkingen (ussclien de hoven tc Ber lijn en Sint-Petersburg zich onder scheiden door eene hartelijkheid, welke reeds langer dan eene eeuw onverzwakt is gebleven. In de wer kelijk monarchistische landen, zoo laat zicli het Jounnal de Saint-Peters- bourg verder uit, hebben zulke betrek kingen eene liooge politieke waarde; zij dragen er machtig toe bij, om den vrede te versterken en het wel zijn der volken te verzekeren. Ten slotte vestigt het blad er de aandacht op, dat de czaar zich in het bijzonder op zeer welwillende wijze met den rijkskanselier heeft onderhouden, en eindigt met (le hoop uit te spreken, dat de samenkomst der beide keizers van gelukkigen en blij venden invloed zal zijn op den voorspoed van de twee aan elkaar grenvende landen en op de duurzaamheid van den vrede. De Novojé Vremja beschouwt het bezoek van den czaar le Berlijn als een daad van beleefdheid, welke, naar zij hoopt, den toestand zal ver beteren. Do Grashdanin betoog, dat, Riotiat-rk niet te Ber lijn ware gekomen, dit van glooiére politieke beteekenis zou geweest zijn, dan nu hij wel gekomen is, daar de kanselier reeds met twee geslachten van het Russische vorstenhuis op vriendschappelijke voet staat. De A'o- vosli hoopt, dat het bezoek van den czaar een goeden invloed zal oefenen op de betrekkingen Lusschcn Rusland en Duitschland. In de Duitsche pers zijn de tnee- ningon omtrent de wijze, waarop de czaar ontvangen is, verdeeld, en ook wat de houding van den hoogen gast aangaat hcerscht allesbehalve eenstem migheid. Terwijl de Reichsanzeiger zegt, dat de Russische monarch tijdens den galamaaltijd Vrijdag 11. drukke gesprekken hield, beweert de Xord Ik sprak haar over de toekomst over herstel ling, over mogelijke, waarschijnlijke veran dering zijner verstandelijke vermogens; maar de zoete hoop gaat niet met logen gepaard. Daar waar zij niet bestaat, schemert /ij ook niet door. Een vreesedlijk, doodelijkc slag was toegebracht geworden on Eva Meredi i had de geheele waarheid doorgrond. «Van af dien dag kwam er ieJeron morgen slechts éen kind in de kamer van lord Ky.nng ton. Twee vrouwen verschenen er insgelijks maar slechts een van haar schoen te leven de andere was stilzwijgend als i et graf; de eene zeide: mijn zoon, de andere spi :»k nooit van haar kind; <le eene droeg het hoofd tier omhoog, de andere het hel hoofd op de borst hangen, om beter hai e tranen le verbergen de eene was schoon en smaakvol uitgedost, dc do mideie bleek en in hot zwart gekleed. De worsteling was geëindigd. Ludy Mary zege vierde. «Men liet M-»ry ouder de oogen van Eva Meredith spelen; dit was wreed. Zonder zich in het minst aan de folterende zielskwellingen van die vrouw te laten gelogen liggen, liet men Harry in tegenwooidigheid zijns ooms zijne lessen opzeggen, roemde men zijne vor deringen. De eerzuchtige moedor berekende alles, om de overwinning duurzaam te beves tigen; en terwijl zij Eva Meredith allerlei zoete woordjes en gehuichelde troostredenen toesprak, verscheurde zij haar ieder oogen blik van den dag het hart. Lord Kysington had, in zijne dierbaarste verwachtingen te leurgesteld, dc zelfde koele onveischilligheid aangenomen, welke mij in den beginne zoo tegen de borst stuitte. Ik zag, dat zijn besluit deulsche dat, dc vorst slechts «met dc oogen'" sprak. Slechts op een punt is men het met elkaar eens, name lijk dat de czaar in het oog loopend vriendelijk was tegenover Bismarck. Zeer heeft het de aandacht getrok ken, dat deze laatste de galavoor stelling bijgewoond heeft, wclko Vrijdagavond in het opera gebouw gegeven werd; het was de eerste maal sinds 15 jaren, dat de rijks kanselier een dergelijke voorstelling met zijne tegenwoordigheid vereerde. De toost, Vrijdag 11. door den czaar uitgesproken, luidde, volgens den Reichsanzeigerwoordelijk als volgt: «Ik dauk Uwe Majesteit voor Hare goede woorden, en ik deel volkomen de gevoelens, welke gij uitgesproken hebt. Op de gezondheid van Zijne Majesteit den Keizer en Koning! Hoera!" Naar de Beriijiiscke correspondent der N. R. Ct. aan zijn blad meldt, werden echter deze woorden zóo zacht uitgesproken, dat zij eenvoudig niet te verslaan waren. Volgens der.zeifden sap'^ïSiJjïi! vriendschap, door keizer Wilhelm uitgesproken, door den Czaar zeer koel e:i gereserveerd werd opgenomen. Door ooggetuigen is verklaard, dat de czaar aan het diner ten volle den indruk maaktcu van iemand, die zich als middelpunt van een groot gezelschap, waarin aller aandacht bijzonder op hem gevestigd was, volstrekt niet op zijn gemak gevoel de, terwijl hij in liet tafelgesprek vrij karig met zijne woorden was en zelfs zeer bevangen scheen, toen het er op aankwam, openlijk te spreken. De Times is van "meening, dat do houding van den czaar gemotiveerd wordt door keizer Wilhelm's bezoek aan Engeland, door het toenemen genomen was. Ofschoon koel beleefd jegens zijneschooudochtor, had hij echter geen enkel woord van geuoge ïlicid voor haar over; do dochter van den Amorikaanschen planter be- bekleedde alleen eene plaats in zyn hart als moeder v.»n zijn kleinzoon. Dit kind beschouw de hy als niet meer bestaande. Lord Kysing ton werd meer dan ooit somber en iu zicli /.elven gekeerd, terw ijl hij het misschien be treurde aan mijne dringend*» b den gehoor to hebben gegeven en zich in zijne hooge jaren door eene kortstondige* doch verijdelde hoop te hebben kunnen vleien. Op die wijze verliep or oen jaar. Op zokeieu dng liet lord Ky-ngtoa Eva bij zich roepen, en baar een toeken gevende, naast zijn leuningstoel plaats Le. nemen, sprak bij haar volgender wijze toe Luister, mevrouw, luister mot moed. Ik wil onrecht met u ie werk gaan eu niets verbergen; ik hoi b-jaard en ziekelijk, ik moei dus orde op mtjiu» zaken stellen. Ik moot u dien ten gevolge mijn besluit ton uwen opzichte mcdedoelen, boe sin «rlolijks zulks zoo wol voor mij als voor u zijn moge. Ik zal u niet spreken vaii mijno ontevreden heid ovor het huwelijk van mijn zoon. (\v ongeluk heeft mij ontwapend, ik hob u i.y mij doen komen, en ik heb in uw zoon Wil liam, den jongeling, door wien ik al mijne eerzuchtige verwachtingen en plannen voor de toekomst dacht verwezelijk te zien, ti«-n erfgenaam van myu geslacht en vermogen, verlangd te aanschouwen en lief to hebben, Helaas! mevrouw, de Voorzienigheid was wreed jegens ons Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1889 | | pagina 1