HORST en omstreken. De Dorpsgeneesheer. ZATERDAG 14 SEPTEMRER 1889. TIENDE JAARGANG. No.37 Uitgever: W. VAX DEX ML:\XKÏ|)F-Sasscn. Deze Courant verschijnt ildeven Zaterdag-. Zij, die zieli mcl I OCTOBER op tlil ltlatl aboiiiicurcu, ontvangen het gratis eti franco getlnrciide Seploitibcr. September E.K. 2e Maandag Stnn<l «lor V.M. 9e Maandag. Lilian. L.K. 19" Dinsdag. N.M. 25® Woensdag ftfuu<l der Xoii. 5, 10, 10, 22, 28 Sopt. op 5.28, 5.37, 5.48, 5.58 1.57; v/in.; onder 6.36, 6.25, 0.11, 5.57, 512; Abonnementsprijs per kwartaal. voor Venray 50 c. franco per post Go c. voor het buitenland 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. Prijs der Adverlentiën: Tan 1 5 rebels 30 c. elke regel meer 0 c. groote letters on vignetten naar plaatsruimte, Advertentiën, 3maal geplaatst, worden Smaal berekend. Advertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag vóór 2 uur 's-middags te be zorgen aan het Bureau «Peel en Maas" te Venray. Vrij dag-mi(l< lag omstreeks 2 uur •vvci'i de bevolking van Antwerpen opgeschrikt dooi- een vreoseiijke ont ploffing. De grond dreunde verschei dene minuien achtereen, en de slag was zóo hevig, dat men onwilkeurig dacht aan de losbranding van talrijke batterijen artillerie op een en lietzelf de oogenblik. liet geweld loste zich op een in ontzettend geknal, dat lang aanhield en den indruk maakte als werden duizenden geweien afgescho ten. Oniniddelijk daarop steeg .een ontzettend liooge rookkolom ten hemel, aan den voet waarvan met rootle» gloed een groot aantal vlammen on heilspellend te voorschijn kwamen. Het was een prachtig, maar tegeiijk schrikwekkend schouwspel. Al hoogd en hooger steeg de kolom, om zich eindelijk te verspreiden en het zonlicht te onderscheppen. De stad werd in duisternis gehuld. Ken angst, ver schrikkelijk om aan te zien, maakte zich van de bevolking meester. Een ieder snelde de straat op. In de eerste oogenblikken wist echter niemand, wat er eigenlijk gebeurde of in welke richting hij moest gaan. Men zag vrouwen met twee, drie kinderen in de armen voortsnellen en hulpelooze Feuilleton. 9. Telkens als ik bij do troostelooze weduwe binnen trad, werd ik door die zelfde gedach ten bestormd. Hoe dacht ik, deze liefde heeft nog slechts tot voorwerp een weinig stof, dat reeds met de aarde vermengd isal die zuchten worden nutteloos geslaakt. William is gestorven in den aanvang zijns levens, metal zijne vurige hartstochten en zijn edel hart. waarin alles nog in bloei was. Zij heeft hem ter natiwer- nood een jaar mogen beminnen, en alles is voor haar verloren en voorbij. Er is niets anders boven onze hoofden dan lucht. De liefde, dat ons zoo geheel beheerschende ge voel, is niets anders dan eene vlam, geplaatst in de duisiere gevangenis van ons lichaam, waarin zij flikkert, brandt en vervolgens uitgedooft, als de brooze muur, welke haar omsluit, ineen stort; een handvol stof, zie daar alles wat overblijft van onze genegen heden, verwachtingen, gedachten, hartstoch ten, van alles wat zich in ons beweegt en leeft, van alles wat ons in vervoering brengt en onze handelingen bestuurt. Er ontstond eene groote stilte in mijn binnenste. In waarheid, ik had opgehouden te den ken ik was als ingeslapen tusschen helgeen ik niet meer loochepde ep toch nog niet ge- ouden wegdr/ige». En wat de alge meen heorschende verwarring nog deed toenemen was de uilwerking der ontploffing. Bijna geen ruil bleef heel. Bloem potten, die achter gesloten vensters stonden, sloegen door de ruiten op straat. In de huizen werden meubels van hun plaats gerukt en kwamen spiegels en schilderijen van den wand naar beneden vallen. In de Koeipoort- straat werden honderden ruiten ver brijzeld, zelfs spiegelruiten van onge veer één centimeter dikte. Tot in de Lindenstraat, nabij het Mechelschc plein, werden ruiten vernield. In som mige stralen werden schoorsteenen afgerukt, en overal zag men dichte stofwolken opstijgen. De ontzetting op de Beurs was onbeschrijfelijk; al de beursbezoekers vluchtten onder de gaanderijen te midden van een regen veibnjzeld glas. De schade, in dit lokaal aangericht, is zeer groot. Te legraaf en telefoondraden werden bijna allen afgescheurd, zoodat de gemeen schap ten deele afgebroken werd. De telegrafisten, denkende dat de Beurs instortte, vluchtten allen naar.beneden. De schade, in de stad en in den om trek aangericht, moet onbeschrijfelijk zijn; zij houdt bij millioenen niet op. in den omtrek der dokken zijn de muren van verscheidene huizen ge scheurd, andere van hunne ramen, daken of sclioors'eene.u beroofd. Gor tlij 11011 en jaloezieën werden afgerukt. In de woning van den sluismeesler der nieuwe dokken zijn bijna alle meubelen verbrijzeld. Zijn kinderen werden weggeslingerd en gewond. De groote geschilderde glasramen der O. L. Vrouwenkerk worden eveneens zwaar beschadigd, terwijl ook andere groote gebouwen teistond de sporen vei toonden van den onizetlenduii schok. loulde. Eindelijk, op zekeren avond, toen Eva de banden zaamgevouwen had om te bidden, bij den aanblik van het helderste, met ster ren bezaaide uitspansel, dat men met moge lijkheid zien kon, weet ik niet, hoe het kwam, maar inijue handen vouwden zich insgelijks zamen en mijne lippen openden zich, om een gebed te sproken, Juist op dit oogenblik zag Eva voor do eerste maal rondom zieli heen, als haddo eene geheime stem haar ingefluis terd, dat mijne ziel zich met de hare in aan rak hig ges leid had. -Heb dank, sprak zij, mij hare hand reikende: wees zijne ziel gedachtig en bid somtijds voor hem! O! mevrouw! riep ik uit, mogen wij elkander eenmaal wederviuden in een heler vorblijf, hotzij ons leven lang of kort, geluk kig of beproefd geweest zij De onsterfelijke ziel van William is daar boven hernam zij op pleelnigen toou, terwijl haar blik, tegelijk zwaarmoedig en schitterend, zich weder naar den hemel wendde. Sedert heb ik bij het vervullen mijner be roepsplichten er dikwerf zien sterven; maai den achterblijvonden heb ik altijd eenige ver troostende woorden toegesproken over een zalig wederzie» in een beter leven dan dit en die woorden kwamen uit den grond mijns harten. Eindelijk, ongeveer eene maand na het noodlottig omkomen van William, schonk Eva Meredith het leven aan een zoon. Toen zij voor de eerste maal haar kind zag, uitte de arme weduwe op eeneu hartrerscheurenden toon den naam van William, terwijl een '11"1 cïkciiil wal geworden, 1 Zondag door een ontzaglijke meni Hng plafit? had gehad belangstellenden en nieuwsgier ij. Toen het bel dat de ontploffi in de kardoezen fabriekt/an den heer G'orvilain, in den pmö>,r nabij de dokken, snelden allcuj aarheen. De beweging in de strateii, de richting der dokken, werd buitoEcéwoon groot den spoedden vigilanten en Viurend meer de nabijheid ui ramp werd Duizenden en duizei zich ijlings voort. D trams brachten voo nieuwsgierigen aan. 1 van liet terrein van de menigte echter tegengehouden, daar er gevaar voor Inieuwe ont ploffing bestond. Inmiddels had het vuur zich ook medegedeeld, aan het pttroleum-depói der firma Reith, zoodat ook het Afrika-dok bedreigd v'erd. Elk oo genblik sloegen vaten petroleum met een hevigen slag uiteen. Eenige hui zen in de richting van Austruweei geraakten mede in br. id. In de nabijheid van liet gebouw, waar de ontploffing ontstaan is, lagen een menigte lijken, voor het meeren- deei zwart gebrand. I;., zakken ver zamelde men de afgc. |*V',e ledematen. Het sohnli wspcD nt*..*! rend. Men zag bij menigte weenende vrouwen cn jammerende kinderen, die radeloos van smart pogingen in het werk stelden, om op het terrein te komen, teneinde onder de ver minkten naar man, kind of vader te zoeken. Tal van politieagenten, brand weermannen en soldaten, oumidde- lijk met alle mogelijke reddingsmid delen toegesneld, waren bezig de lijken op te ruimer, en naar de ge wonden te zoeken. Hei geheel leverde bij liet roode schijnsel der wild opjagende vlammen in het petrolcum- dcpöt en elders een aangrijpend schouwspel op. Het terrein, waar de vreesdijke ontploffing heeft plaats gehad, is vloed van, helaas! ranar al te lang we ge bicven, tranen barer geprangdon boe/.em eenige lucht gaf. Het kind d»v>eg den geliefden naam van William, en eene kleine wieg werd vlak naast het bed van de moeder geplaatst. Toen wendde de blik van Eva, die zich van de aarde afgekeerd had, zich weder naar de aarde. Zij beschouwde haren zoon even als zij den hemel beschouwd had. Zij boog zich over hom heen, om in zijn gelaat de trekken zijns vaders weder te vinden. God had gewild, dat er eene volmaakte gelijkenis bestond tusschen William en den zoon, dien bij niet mocht zien. Er greep eene groote verandering rondom ons plaats. Eva Meredith, welke had willen blij ven leven, tot zoo lang haar kind geboren was, hechtte tfich nu weder aan het leven, daar zij besefte, dat dit kleine schepsel be hoefte had aan hare beschermende liefde. Zij bracht hare dagen en avonden aan het wiegje zittende door, en kwam ik baar bezoeken, dan hield zij niet op mij allerlei vragen ie doen betrekkelijk de verzorging van haar zoon; zij legde mij uit, wat hij geleden had, en vroeg mij, wat zij doen moest, oin hem de minste smart te besparen. Zij vreesde voor haar kind de hitte van eenen zonnenstraal, zoo wel als den invloed van het geringste koeltje. Over den kleinen William heenge bogen, beschutte zij hem met haar lichaam, verwarmde zij hem met hare kussen. Eens meende ik zelfs haren kleinen lieveling te zien toelachen; maar zij wilde volstrek niet, als zij haren zoon wiegde, zingen, om hem in slaap te doen vallenzij riep eene barer vrouwelijke dienstboden en zeide tot deze: •?Zing om mijn zoon te doen inslapen!" te jen bezocht; de treinen voerden var. alle zijde duizenden en duizenden personen aan. Even 2 uur deed ook de koning zijn intrede in de stad; hij begaf zich terstond naar de ziekenhuizen, waar de gewonden verpleegd wer den, en sprak iedereen moed in. Afschuwelijk waren de verminkingen, welke de vorst hier en daar te zien kreeg. Met buitengewoon zelfbedwang echter onderhield Leopold zich met menigen ongelukkige en beloofde, zooveel mogelijk bijstand te zullen veileencn. Alvorens te vertrekken, heeft hij oniniddelijk de daad op het woord laten volgen: hij schonk na melijk 12,000 francs aan de families der slachtoffers. Op do plaats van het onheil wijst een diepe kuil de plek aan, waarde buskruilfabnek, die geheel van hout was, gestaan heeft. De loods is ge heel in de lucht gevlogen; al de bouwstoffen zijn in spaanders gesla gen. Millioenen patronen bedekken den grond, verscheidene honderd -v Jifif rond. Ktm.oToep huizen ten noorden, in de richting van Au struweei gelegen, zijn ingestort ot verwoest. De hangars in den omtrek zijn aan stukken geslagen. Van de drie groote pelroleumbakkcn der Rus sische vennootschap Nobel zijn twee geheel verbrijzeld; een dorde staat nog overeind, maar schromelijk go blutst en verwrongen. Op hot veld Wat de oorzaak der ramp aangaat, vertelt men, dat de eigenaar der lus- kruitfabriek, de heer Corvilain, be weert, dat de ontploffing ontslaan is door brand in dopetrolcumpakhuizon; niemand gelooft dit echter. In elk geval beschouwt men het als onver antwoordelijk en loekeloos, dat de bestendige deputatie der provincie, ondanks het verzet van den Antwerp- schen gemeenteraad, die er indertijd tegen protesteerde, toegelaten heeft, dat een stapelplaats van patronen en buskruit opgericht werd op slechts twintig meter afstand van de dokken en petroleummagazijnen. Aan de de putatie komt dus de schuld. Het is nu nog slechts de vraag, of zij ook de schade te vergoeden zal hebben. Hieromtrent loopen de gevoelens uit een, maar or zal zeker spoedig licht komen. I)e assurantie-maatschappijen zijn begonnen met vergoeding te wei geren aan den eigenaar der petro lcumpakhuizon, daar dezen, naar zij zeggen, niet door eigenlijken brand, maar tengevolge van de ontploffing zijn vernield. Men verwacht moeielij- ke quaeslies. Het gerechtelijk onder zoek wordt' n'iot kracht voortgezet. Het juiste aantal personen, die bij de ramp te Antwerpen zijn omgeko men, is nog altijd niet vastgesteld. Eu dit is ook niet goed mogelijk, daar er verscheidene overblijfselen van menschen zijn gevonden, wcllvO niet samen te voegen zijn. Naar het ziekenhuis \an Struivenberg intusschen zijn honderden menschen bezig de werden 08 lijken overgebracht, hene- ongeopende patronen op te rapen, die zij in zakken naar huis diagen; de politie tracht dit echter zooveel mo gelijk te beletten. De brand woedde nog verscheidene uren voort, met groote hevigheid; eerst Zondag-avond kon hij als ge ëindigd beschouwd worden. Daarna bleef zij stil zitten luisteren, terwijl hare tranen het hoofdje van den kleine bi - vochtigden. Arm kind! het was beeldschoon, zachtaardig en gemakkelijk op to voeden; maar als ware de droe;hoid zijner moeder, zelfs voor zijne geboorte, tot hem doorge drongen, het was zwaarmoedig; het schrecw- de weinig, maar het lachte nooithet was stil, en de stille op dien leeftijd doet denken a n lijdon. Het scheen mij toe, dat al Je op die wieg geplengd wordende traueil die j uig- dige ziel als het ware deden verstijven. Ik zou den kleinen William de armen reeds lief kozende om den hals zijner moeder hebben wille» zien slaau, ik zou gewild hebben, dat hij de kussen, waarmede men hem overlaadde, hadde trachten weder te geven. Maar waar denk ik aan? dacht ik dan eenige minuten later; kan men wol van dat kleine schepsel, hetwelk nog geen jaar oud is, vergen, dat het reeds begrijpe, dat het op deze wereld i-, om die vrouw te beminnen en te vertroos ten - Het was inderdaad een treffend schouw spel, om die jeugdige, blecke, uitgeteerde- vrouw, van alle toekomst voor zich zei te af stand gedaan hebbende, zich weder aan het leven te zien vastklemmen ter wille van een klein, onnoozel wicht, dat toenmaals nog niet eens kon zeggen: - Dank u. moeder" Hoe ondoorgrondelijk is ons hart! wat kan het van weinig veel makenGeef het eene zand korrel, het zal oenen berg daarstellendat men het, als het bijna ophoudt te kloppen, nog een atoom aanwijze om te beminnen en dadelijk zal het op nieuw beginnen te kloppen het blijft alleen dan voor altijd stilstaan. vens een aantal afgescheurde ledema ten, enz., welke te zamen waarschijn lijk aan 25 menschel ij kc lichamen hebben behoord. Naar het Sint- Elisaboths-gasthuis werden 8 dooden cn de overblijfselen van drie personen vervoerd. De begrafenis der slachtoffers heeft. wanneer er riels anders rondom hetzelve overblijft dan do ledige ruimte, en zelfs do schaduw van hetgoon aan hetzelve eenmaal dierbaar was, van de aarde verdwenen is! - Eva legde het kind op het vloerkleed aan hare voeten, en het met onuitsprekelijke liefde in al zijne bewegingen met do oogen volgende, zeide zij lot mij: mijnheer Burnabó. als mij zoon groot, cu hij, waaraan ik niet twijfel, zeergeleerd en in alles onderwezen is, zal ik hem eene eervolle loopbaan kiezen; ik zal hem overal vergezellen: op zee, als hij zeeman is. naar de Ii.diën, als hij i.ij het leger dienst neemt; ik dorst voor hem naar roem, naar eerhewijzingen, en ik zal, op zijnen aim leunende, mot hoogmoed kunnen zeggenik hen zijne moeder! Nietwaar mijnheer Harna- bó, hij zal mij wel veroorloven hern to ver gezellen? Eene arme vrouw, welke niets anders noodig heeft dan een weinig stilte en een klein, afgezonderd plekje, om ongestoord te weenen, hindert toch niemand Daarna be raadslaagden wij over do keuze van eene loophaan; wij dachten het kind iu hetzelfde oogenblik twintig jaar ouder, beiden ver getende, dat wij na verloop van die jaren reeds bejaard zouden zijn, en zij een gedeelte uitmaakten van de scboono dagen ouzes le vens! Maar neen? wij dachten niet aan ons zei ven! Bij het hoorei» van deze zoo schoone luelit- kasteelen, kon ik mij niet onthouden, dit kind, aan welles bestaan dat van zijne moedor zoo nauw verbonden was, met eeneu ge heimen angst te beschouwen. Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1889 | | pagina 1