HORST en omstreken.
De Dorpsgeneesheer.
ZATERDAG 14 SEPTEMRER 1889.
TIENDE JAARGANG.
No.37
Uitgever:
W. VAX DEX ML:\XKÏ|)F-Sasscn.
Deze Courant verschijnt ildeven Zaterdag-.
Zij, die zieli mcl I
OCTOBER op tlil ltlatl
aboiiiicurcu, ontvangen het gratis eti
franco getlnrciide Seploitibcr.
September E.K. 2e Maandag
Stnn<l «lor
V.M. 9e Maandag.
Lilian.
L.K. 19" Dinsdag. N.M. 25® Woensdag
ftfuu<l der Xoii.
5, 10, 10, 22, 28 Sopt. op 5.28, 5.37, 5.48, 5.58 1.57; v/in.; onder 6.36, 6.25, 0.11, 5.57, 512;
Abonnementsprijs per kwartaal.
voor Venray 50 c.
franco per post Go c.
voor het buitenland 85 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
Prijs der Adverlentiën:
Tan 1 5 rebels 30 c.
elke regel meer 0 c.
groote letters on vignetten naar plaatsruimte,
Advertentiën, 3maal geplaatst, worden Smaal berekend.
Advertentiën of Ingezonden
Stukken gelieve men Vrijdag
vóór 2 uur 's-middags te be
zorgen aan het Bureau «Peel en
Maas" te Venray.
Vrij dag-mi(l< lag omstreeks 2 uur
•vvci'i de bevolking van Antwerpen
opgeschrikt dooi- een vreoseiijke ont
ploffing. De grond dreunde verschei
dene minuien achtereen, en de slag
was zóo hevig, dat men onwilkeurig
dacht aan de losbranding van talrijke
batterijen artillerie op een en lietzelf
de oogenblik. liet geweld loste zich
op een in ontzettend geknal, dat lang
aanhield en den indruk maakte als
werden duizenden geweien afgescho
ten. Oniniddelijk daarop steeg .een
ontzettend liooge rookkolom ten hemel,
aan den voet waarvan met rootle»
gloed een groot aantal vlammen on
heilspellend te voorschijn kwamen.
Het was een prachtig, maar tegeiijk
schrikwekkend schouwspel. Al hoogd
en hooger steeg de kolom, om zich
eindelijk te verspreiden en het zonlicht
te onderscheppen. De stad werd in
duisternis gehuld. Ken angst, ver
schrikkelijk om aan te zien, maakte
zich van de bevolking meester. Een
ieder snelde de straat op. In de eerste
oogenblikken wist echter niemand,
wat er eigenlijk gebeurde of in welke
richting hij moest gaan. Men zag
vrouwen met twee, drie kinderen in
de armen voortsnellen en hulpelooze
Feuilleton.
9.
Telkens als ik bij do troostelooze weduwe
binnen trad, werd ik door die zelfde gedach
ten bestormd.
Hoe dacht ik, deze liefde heeft nog slechts
tot voorwerp een weinig stof, dat reeds met
de aarde vermengd isal die zuchten worden
nutteloos geslaakt. William is gestorven in
den aanvang zijns levens, metal zijne vurige
hartstochten en zijn edel hart. waarin alles
nog in bloei was. Zij heeft hem ter natiwer-
nood een jaar mogen beminnen, en alles is
voor haar verloren en voorbij. Er is niets
anders boven onze hoofden dan lucht. De
liefde, dat ons zoo geheel beheerschende ge
voel, is niets anders dan eene vlam, geplaatst
in de duisiere gevangenis van ons lichaam,
waarin zij flikkert, brandt en vervolgens
uitgedooft, als de brooze muur, welke haar
omsluit, ineen stort; een handvol stof, zie
daar alles wat overblijft van onze genegen
heden, verwachtingen, gedachten, hartstoch
ten, van alles wat zich in ons beweegt en
leeft, van alles wat ons in vervoering brengt
en onze handelingen bestuurt.
Er ontstond eene groote stilte in mijn
binnenste.
In waarheid, ik had opgehouden te den
ken ik was als ingeslapen tusschen helgeen
ik niet meer loochepde ep toch nog niet ge-
ouden wegdr/ige». En wat de alge
meen heorschende verwarring nog deed
toenemen was de uilwerking der
ontploffing.
Bijna geen ruil bleef heel. Bloem
potten, die achter gesloten vensters
stonden, sloegen door de ruiten op
straat. In de huizen werden meubels
van hun plaats gerukt en kwamen
spiegels en schilderijen van den wand
naar beneden vallen. In de Koeipoort-
straat werden honderden ruiten ver
brijzeld, zelfs spiegelruiten van onge
veer één centimeter dikte. Tot in de
Lindenstraat, nabij het Mechelschc
plein, werden ruiten vernield. In som
mige stralen werden schoorsteenen
afgerukt, en overal zag men dichte
stofwolken opstijgen. De ontzetting
op de Beurs was onbeschrijfelijk; al
de beursbezoekers vluchtten onder de
gaanderijen te midden van een regen
veibnjzeld glas. De schade, in dit
lokaal aangericht, is zeer groot. Te
legraaf en telefoondraden werden bijna
allen afgescheurd, zoodat de gemeen
schap ten deele afgebroken werd. De
telegrafisten, denkende dat de Beurs
instortte, vluchtten allen naar.beneden.
De schade, in de stad en in den om
trek aangericht, moet onbeschrijfelijk
zijn; zij houdt bij millioenen niet op.
in den omtrek der dokken zijn de
muren van verscheidene huizen ge
scheurd, andere van hunne ramen,
daken of sclioors'eene.u beroofd. Gor
tlij 11011 en jaloezieën werden afgerukt.
In de woning van den sluismeesler
der nieuwe dokken zijn bijna alle
meubelen verbrijzeld. Zijn kinderen
werden weggeslingerd en gewond.
De groote geschilderde glasramen der
O. L. Vrouwenkerk worden eveneens
zwaar beschadigd, terwijl ook andere
groote gebouwen teistond de sporen
vei toonden van den onizetlenduii
schok.
loulde. Eindelijk, op zekeren avond, toen Eva
de banden zaamgevouwen had om te bidden,
bij den aanblik van het helderste, met ster
ren bezaaide uitspansel, dat men met moge
lijkheid zien kon, weet ik niet, hoe het kwam,
maar inijue handen vouwden zich insgelijks
zamen en mijne lippen openden zich, om een
gebed te sproken, Juist op dit oogenblik zag
Eva voor do eerste maal rondom zieli heen,
als haddo eene geheime stem haar ingefluis
terd, dat mijne ziel zich met de hare in
aan rak hig ges leid had.
-Heb dank, sprak zij, mij hare hand
reikende: wees zijne ziel gedachtig en bid
somtijds voor hem!
O! mevrouw! riep ik uit, mogen wij
elkander eenmaal wederviuden in een heler
vorblijf, hotzij ons leven lang of kort, geluk
kig of beproefd geweest zij
De onsterfelijke ziel van William is
daar boven hernam zij op pleelnigen toou,
terwijl haar blik, tegelijk zwaarmoedig en
schitterend, zich weder naar den hemel
wendde.
Sedert heb ik bij het vervullen mijner be
roepsplichten er dikwerf zien sterven; maai
den achterblijvonden heb ik altijd eenige ver
troostende woorden toegesproken over een
zalig wederzie» in een beter leven dan dit
en die woorden kwamen uit den grond mijns
harten.
Eindelijk, ongeveer eene maand na het
noodlottig omkomen van William, schonk
Eva Meredith het leven aan een zoon. Toen
zij voor de eerste maal haar kind zag, uitte
de arme weduwe op eeneu hartrerscheurenden
toon den naam van William, terwijl een
'11"1
cïkciiil wal geworden, 1 Zondag door een ontzaglijke meni
Hng plafit? had gehad belangstellenden en nieuwsgier ij.
Toen het bel
dat de ontploffi
in de kardoezen fabriekt/an den heer
G'orvilain, in den pmö>,r nabij de
dokken, snelden allcuj aarheen. De
beweging in de strateii, de richting
der dokken, werd buitoEcéwoon groot
den spoedden
vigilanten en
Viurend meer
de nabijheid
ui ramp werd
Duizenden en duizei
zich ijlings voort. D
trams brachten voo
nieuwsgierigen aan. 1
van liet terrein van
de menigte echter tegengehouden,
daar er gevaar voor Inieuwe ont
ploffing bestond.
Inmiddels had het vuur zich ook
medegedeeld, aan het pttroleum-depói
der firma Reith, zoodat ook het
Afrika-dok bedreigd v'erd. Elk oo
genblik sloegen vaten petroleum met
een hevigen slag uiteen. Eenige hui
zen in de richting van Austruweei
geraakten mede in br. id.
In de nabijheid van liet gebouw,
waar de ontploffing ontstaan is, lagen
een menigte lijken, voor het meeren-
deei zwart gebrand. I;., zakken ver
zamelde men de afgc. |*V',e ledematen.
Het sohnli wspcD nt*..*!
rend. Men zag bij menigte weenende
vrouwen cn jammerende kinderen,
die radeloos van smart pogingen in
het werk stelden, om op het terrein
te komen, teneinde onder de ver
minkten naar man, kind of vader te
zoeken. Tal van politieagenten, brand
weermannen en soldaten, oumidde-
lijk met alle mogelijke reddingsmid
delen toegesneld, waren bezig de
lijken op te ruimer, en naar de ge
wonden te zoeken. Hei geheel leverde
bij liet roode schijnsel der wild
opjagende vlammen in het petrolcum-
dcpöt en elders een aangrijpend
schouwspel op.
Het terrein, waar de vreesdijke
ontploffing heeft plaats gehad, is
vloed van, helaas! ranar al te lang we ge
bicven, tranen barer geprangdon boe/.em
eenige lucht gaf. Het kind d»v>eg den geliefden
naam van William, en eene kleine wieg werd
vlak naast het bed van de moeder geplaatst.
Toen wendde de blik van Eva, die zich van
de aarde afgekeerd had, zich weder naar de
aarde. Zij beschouwde haren zoon even als zij
den hemel beschouwd had. Zij boog zich over
hom heen, om in zijn gelaat de trekken zijns
vaders weder te vinden. God had gewild, dat
er eene volmaakte gelijkenis bestond tusschen
William en den zoon, dien bij niet mocht zien.
Er greep eene groote verandering rondom ons
plaats. Eva Meredith, welke had willen blij
ven leven, tot zoo lang haar kind geboren
was, hechtte tfich nu weder aan het leven,
daar zij besefte, dat dit kleine schepsel be
hoefte had aan hare beschermende liefde. Zij
bracht hare dagen en avonden aan het wiegje
zittende door, en kwam ik baar bezoeken,
dan hield zij niet op mij allerlei vragen ie
doen betrekkelijk de verzorging van haar
zoon; zij legde mij uit, wat hij geleden had,
en vroeg mij, wat zij doen moest, oin hem de
minste smart te besparen. Zij vreesde voor
haar kind de hitte van eenen zonnenstraal,
zoo wel als den invloed van het geringste
koeltje. Over den kleinen William heenge
bogen, beschutte zij hem met haar lichaam,
verwarmde zij hem met hare kussen. Eens
meende ik zelfs haren kleinen lieveling te zien
toelachen; maar zij wilde volstrek niet, als
zij haren zoon wiegde, zingen, om hem in
slaap te doen vallenzij riep eene barer
vrouwelijke dienstboden en zeide tot deze:
•?Zing om mijn zoon te doen inslapen!"
te
jen
bezocht; de treinen voerden var. alle
zijde duizenden en duizenden personen
aan. Even 2 uur deed ook de koning
zijn intrede in de stad; hij begaf
zich terstond naar de ziekenhuizen,
waar de gewonden verpleegd wer
den, en sprak iedereen moed in.
Afschuwelijk waren de verminkingen,
welke de vorst hier en daar te zien
kreeg. Met buitengewoon zelfbedwang
echter onderhield Leopold zich met
menigen ongelukkige en beloofde,
zooveel mogelijk bijstand te zullen
veileencn. Alvorens te vertrekken,
heeft hij oniniddelijk de daad op het
woord laten volgen: hij schonk na
melijk 12,000 francs aan de families
der slachtoffers.
Op do plaats van het onheil wijst
een diepe kuil de plek aan, waarde
buskruilfabnek, die geheel van hout
was, gestaan heeft. De loods is ge
heel in de lucht gevlogen; al de
bouwstoffen zijn in spaanders gesla
gen. Millioenen patronen bedekken
den grond, verscheidene honderd
-v Jifif rond. Ktm.oToep huizen
ten noorden, in de richting van Au
struweei gelegen, zijn ingestort ot
verwoest. De hangars in den omtrek
zijn aan stukken geslagen. Van de
drie groote pelroleumbakkcn der Rus
sische vennootschap Nobel zijn twee
geheel verbrijzeld; een dorde staat
nog overeind, maar schromelijk go
blutst en verwrongen. Op hot veld
Wat de oorzaak der ramp aangaat,
vertelt men, dat de eigenaar der lus-
kruitfabriek, de heer Corvilain, be
weert, dat de ontploffing ontslaan is
door brand in dopetrolcumpakhuizon;
niemand gelooft dit echter. In elk
geval beschouwt men het als onver
antwoordelijk en loekeloos, dat de
bestendige deputatie der provincie,
ondanks het verzet van den Antwerp-
schen gemeenteraad, die er indertijd
tegen protesteerde, toegelaten heeft,
dat een stapelplaats van patronen en
buskruit opgericht werd op slechts
twintig meter afstand van de dokken
en petroleummagazijnen. Aan de de
putatie komt dus de schuld. Het is
nu nog slechts de vraag, of zij ook
de schade te vergoeden zal hebben.
Hieromtrent loopen de gevoelens uit
een, maar or zal zeker spoedig licht
komen. I)e assurantie-maatschappijen
zijn begonnen met vergoeding te wei
geren aan den eigenaar der petro
lcumpakhuizon, daar dezen, naar zij
zeggen, niet door eigenlijken brand,
maar tengevolge van de ontploffing
zijn vernield. Men verwacht moeielij-
ke quaeslies. Het gerechtelijk onder
zoek wordt' n'iot kracht voortgezet.
Het juiste aantal personen, die bij
de ramp te Antwerpen zijn omgeko
men, is nog altijd niet vastgesteld.
Eu dit is ook niet goed mogelijk,
daar er verscheidene overblijfselen
van menschen zijn gevonden, wcllvO
niet samen te voegen zijn. Naar het
ziekenhuis \an Struivenberg intusschen
zijn honderden menschen bezig de werden 08 lijken overgebracht, hene-
ongeopende patronen op te rapen, die
zij in zakken naar huis diagen; de
politie tracht dit echter zooveel mo
gelijk te beletten.
De brand woedde nog verscheidene
uren voort, met groote hevigheid;
eerst Zondag-avond kon hij als ge
ëindigd beschouwd worden.
Daarna bleef zij stil zitten luisteren, terwijl
hare tranen het hoofdje van den kleine bi -
vochtigden. Arm kind! het was beeldschoon,
zachtaardig en gemakkelijk op to voeden;
maar als ware de droe;hoid zijner moeder,
zelfs voor zijne geboorte, tot hem doorge
drongen, het was zwaarmoedig; het schrecw-
de weinig, maar het lachte nooithet was
stil, en de stille op dien leeftijd doet denken
a n lijdon. Het scheen mij toe, dat al Je op
die wieg geplengd wordende traueil die j uig-
dige ziel als het ware deden verstijven. Ik
zou den kleinen William de armen reeds lief
kozende om den hals zijner moeder hebben
wille» zien slaau, ik zou gewild hebben, dat
hij de kussen, waarmede men hem overlaadde,
hadde trachten weder te geven. Maar waar
denk ik aan? dacht ik dan eenige minuten
later; kan men wol van dat kleine schepsel,
hetwelk nog geen jaar oud is, vergen, dat
het reeds begrijpe, dat het op deze wereld
i-, om die vrouw te beminnen en te vertroos
ten
- Het was inderdaad een treffend schouw
spel, om die jeugdige, blecke, uitgeteerde-
vrouw, van alle toekomst voor zich zei te af
stand gedaan hebbende, zich weder aan het
leven te zien vastklemmen ter wille van een
klein, onnoozel wicht, dat toenmaals nog niet
eens kon zeggen: - Dank u. moeder" Hoe
ondoorgrondelijk is ons hart! wat kan het
van weinig veel makenGeef het eene zand
korrel, het zal oenen berg daarstellendat
men het, als het bijna ophoudt te kloppen,
nog een atoom aanwijze om te beminnen en
dadelijk zal het op nieuw beginnen te kloppen
het blijft alleen dan voor altijd stilstaan.
vens een aantal afgescheurde ledema
ten, enz., welke te zamen waarschijn
lijk aan 25 menschel ij kc lichamen
hebben behoord. Naar het Sint-
Elisaboths-gasthuis werden 8 dooden
cn de overblijfselen van drie personen
vervoerd.
De begrafenis der slachtoffers heeft.
wanneer er riels anders rondom hetzelve
overblijft dan do ledige ruimte, en zelfs do
schaduw van hetgoon aan hetzelve eenmaal
dierbaar was, van de aarde verdwenen is!
- Eva legde het kind op het vloerkleed
aan hare voeten, en het met onuitsprekelijke
liefde in al zijne bewegingen met do oogen
volgende, zeide zij lot mij: mijnheer Burnabó.
als mij zoon groot, cu hij, waaraan ik niet
twijfel, zeergeleerd en in alles onderwezen is,
zal ik hem eene eervolle loopbaan kiezen; ik
zal hem overal vergezellen: op zee, als hij
zeeman is. naar de Ii.diën, als hij i.ij het leger
dienst neemt; ik dorst voor hem naar roem,
naar eerhewijzingen, en ik zal, op zijnen aim
leunende, mot hoogmoed kunnen zeggenik
hen zijne moeder! Nietwaar mijnheer Harna-
bó, hij zal mij wel veroorloven hern to ver
gezellen? Eene arme vrouw, welke niets
anders noodig heeft dan een weinig stilte en
een klein, afgezonderd plekje, om ongestoord
te weenen, hindert toch niemand Daarna be
raadslaagden wij over do keuze van eene
loophaan; wij dachten het kind iu hetzelfde
oogenblik twintig jaar ouder, beiden ver
getende, dat wij na verloop van die jaren
reeds bejaard zouden zijn, en zij een gedeelte
uitmaakten van de scboono dagen ouzes le
vens! Maar neen? wij dachten niet aan ons
zei ven!
Bij het hoorei» van deze zoo schoone luelit-
kasteelen, kon ik mij niet onthouden, dit
kind, aan welles bestaan dat van zijne moedor
zoo nauw verbonden was, met eeneu ge
heimen angst te beschouwen.
Wordt vervolgd.