en GIOVANNA CAHTEILI. ZATERDAG 29 JUNI 1889 TIENDE JA1 A EG ANC No. 26. Uitgever: VAN DIA Mi:\T,MK)F-S*ass('ii. Doze Courant verschijnt ioderen Zaterdag. Wolken aan den politieken horizont. Verkiezingen in Frankrijk. .Tmii E K. C' Sland iler ^3ann. Donderdag. V.M. 13® Donderdag. L.IC. SO*" Donderdag. N.M. 2Se Vrijdag. 5, 10, 1G, 22, 2<S Juni. op 3.4-1, 3.1! Abonnementsprijs per kwartaal. voor Vknkay franco per post voor liet buitenland afzonderlijke nummers DO c. Gfi c'. 8."> c. G c. W. Sfaml iler Zon* ,8.10, ;j. tl 8.18; v in.; onder 8.13, 8.17, 8.20. 8.22, 8.21; njm. Prijs der Advertentiën: van 15 regels 20 c. elke regel meer O c. uroote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, 3 maal geplaatst, worden 2manl berekend. Advertentiën of Ingezonden Stukken gelieve men Vrijdag vóór 2 uur *s-middags te be zorgen aan het Bureau »Peel en Maas" te Venray. Nadat wij eene geheele reeks van weken voor de eerste maal sedert vele jaren niet alleen vrede gehad, maar ook genoten hebben en wij op bevredigende vooruitzichten voor eenige maanden meenden te mogen vertrou wen. komen ihans van alle kanten allerlei onrustbarende berichten aan zetten. Rusland, zegt men, wapent zich; Servië gaat bepaald tot 't Rus sisch leger over: de vorst van Monte negro wordt als de man der Ooster- sche beweging geproclameerd; Russi sche generaals reizen naar Parijs, om de medewerking van Frankrijk te verzekeren. En wat nog al meer van dien aard! Wij zullen er ook geen groote waar de aan hechten, dat officieuso bladen uit Belgrado en Petersburg te oorlog zuchtige berichten tegenspreken en zeg gen Rusland tracht slechts vreedzame doeleinden te bereiken; in Servië denkt men er niet aan het tot hieraan ge volgd spoor te verlaten. Geioove, wie wil! Wanneer wij de zaak echter bedaard nagaan, dan bezitten wij wci- kelijk reden, oorzaak r.och aanleiding om ons bezorgd te maken of overrom peld te zullen worden, met de oorlogs- telegramrnen. Wij weten het niet sedert drie, vier, vijf, zes weken, maar veel meer jaren, dat Rusland zich wapent ten einde zijne ingebeelde zending in 't Oosten, bet voorgegeven testament van Peter den Groote te volbrengen Feuilleton. ik. deed afstand van alle cwdsch geluk, arm en on!-ekentl wilde ik voortaan leven, wanneer 1-Mmnndo mij fiechta behouden bleef n van zijne «mondvolle kelens bevrijd werd. Des mofgeiis zat ik. nog in dezelfde bonding. .'.iijiUgernua! had gedurende den naebt bet kas teel weder moeten verlaten. Ik vind geene woorden om mijnen toenmalige» vreesdij ken toestand te schetsen. V. F.enige weken later ontwaarde ik op een nuirgen, dat de kleine Antonia zwakker dan ooit was. nauwelijks kon liet kind zijn armpjes om mijnen bals «laan. "Antonia" vroeg ik hom in plotseling opstijgenden angst, -gij wilt ons toch niet gaan verlaten?" «Toch moeder" lispelde bij droef lachend,' -ik zal weldra tot den lieven God gaan een sehoone ■engel heeft bet mij dozen nacht gezegd." Mijn hart dreigde bij deze woorden wel te breken; reeds des avonds van den volgenden dag hield ik mijnen lieveling dood in de armen. Alvojens zijne ongeil zich voor immer sloten, fluisterde ik hem toe: -Mijn kind, wanneer gij bij den lieven God zijt, bid dan ook voor uwen armen vader!" waarop hij nog eenmaal de bleeke lippen opende en vroegMoeder, waar is vader? Waarom kernt hij thans niet cn dit of kings sliiiksche wegen, öf als liet kan (?i) met geweld, om zoo doende Duitschlami "den nek te bre ken." Waarlijk, sedert jaren -en jaren ziet men om een samenstoot der kul'uur- landen met het kultuurvijanclig Rusland en niemand minder dan Napoleon 1 had zulks reeds vooruit gezien. Niet dat er toen sprake was van of, maar wanneer dat samentreffen zou plaats vinden. Bij elk ander volk zou men wellicht gedacht hebben, dat zulk een samentreffen in den loop des tijds niet onvermijdelijk noodzakelijk zou schij nen, en dat het daarom de last der diplomaten is, tijd le winnen en dit samentreffen te verhoeden. Met 't oog op Rusland hebben alleen de weekste, de kinderlijkste gemoederen zulke ver wachtingen gekoesterd. Bij de ernstig- nadenkende diplomaten en anderen bleef steeds de vraag: zal men den aan val van Rusland afwachten of zal men trachten hem te verhoeden? Om maar een naam te noemen, niemand anders dan vorst Bismarck heeft zich zeiven voor dat alwachten verklaard, terwijl van den graaf Waldersee beweerd wordt, dat hij den lang verwachtenden, onvermijdelijkeu oorlog hoe eer hoe liever zag. Waarom zouden wij ons dan over de Russische krijgstoerustingen behoe ven te verwonderen? Waarom aanne men, dat Rusland nu juist den oorlog beginnen wil? De toost, dien de Czaar op vorst Nicolaas van Montenegro, als zijnde «zijn eenigste, oprechtste vriend en die van Rusland", heelt het eerste signaal tot deze serie van on- ruchtbarende geruchten gegeven. Doch heeft hij zelf niet den aanstoot gegeven? Als een land aan oorlogen denkt, ba zuint het 't toch niet in alle hoeken der wereld uit, dat het geïsoleerd is en bij alle hoogachting voor de dapperheid hij mij?" dan na eene poos: -Moeder, ik zal daar boven op vader wachtenen bet moede hoofdje zonk terug in den eeuwigen slaap. Ofschoon dc dood van mijn kind mij met diepe smart vervulde, toch was bij gering in vergelijking dor .-marten, die ik ter wille van mijn gemaal nicesi ei dui en. wantik wist dat de knaap reeds goed en wel de veilige haven des hemels \v:.s binnengetreden. Edmondo bad geen voo! gevoel \an den dood zijns zoons, en ik kon in weerwil mijner nasporingen zijne verblijfplaats niet ontdekken. Ik trok mij van alle verkeer met. de buiten wereld t«rug en zat meerendeels in somber gepeins op mijne kamer, bet minste geruiseh deed mij opschrikken. Eensdaugs ontstond er eene buitengewone beweging tussehen de dienstboden, angslige en zacht, fluisterende stemmen naderden aarzelend mijn vertrek; niet een zeker voorgevoel van een naderend onheil, opende ik de deur en vloog naar bui ten. Doch wat ik nu zag deed mij liet bloed in de aderen stollen. Op bei groote voorplein stond eene baar en daarop lag bleek en leven loos Edmondo, met bloed bevlekte kleeren. Geene tranen kwamen in mijne oogen, toen ik mij in de overweldigende smart op hem stortte; hij kon niet dood zijn, liet was onmo gelijk, of zoude zelfs bet gebed der kinds niets geholpen hebben! Ik had de hand op zijne bloedende borst gelegd; plotseling gevoelde ik eene zachte, schier onbemerkbare beweging er in; mijn hart klopte hoorbaar, want ik had de zekerheid, dat hij nog leefde. De aanwezig heid van den markies S.en eenige andere heeren in welke ik, naar Edmondo'.s verhaal, hoofden der sekte erkende, deed aanstonds de van Nikitus en zijne aanhangers, hou- zooveel misdadige hartstochten heelt cdiend, is veroordeeld. De revolutionaire politie den wij een land, zooals Rusland, al moge het op Montenegro rekenen. voor geïsoleerd. Wil Rusland daarom of in weerwil daarvan den oorlog voeren, dan zal Duitsehland zich wel verheugen omdat Rusland dwaas ge noeg is, alléén den strijd te beginnen en niet beseft, dat er nog twee andere mogendheden zijn, die mede te velde trekken om mogelijk zoo niet direct, dan toch indirect op dé ondersteuning van de eene of andere mogendheid, b.v. Engeland, Turkije, China, Perziö, le kunnen rekenen. Dus voorloopig kiuijn sn wij niet aannemen, dat de oorlog'voor de deur staat. Wij nemen web* aan. dat al die geruchten voor 't mcorendeel be rusten op beurs- en gehlbelangon. achterzijde Een manifest door der Fronscho Kar Fr ge richt, met het oog op de aanstaande verkiezingen, belooft cIooü het gansclic land weerklank te zullen vinden. liet manifest is vooral een beroep op de eendracht van allen, die terecht ver ontwaardigd zijn over het republi- keinsch wanbeheer van dc laatste jaren en vóór alles de belangen van het vaderland willen dienen, liet belang rijke stuk, dat in krachtige bewoor dingen is uitgedrukt, luidt als volgt: «De partij, die nu twaalf jaren aan het bestuur is, is veroordeeld. De republikeiasche meerderheid, die gedurende drie opeenvolgende wetge vende perioden, onder verschillende namen, het gezag heeft geëxploiteerd, is veroordeeld. De Kamer, die zooveel schandelijke dingen heeft toegelaten, zooveel mis bruiken mei haar gezag heeft gedekt, gedachte bij mij opkomen d;i]t hij d'óor den dolk zijner gezellen gevallen'was. Toen nu de lieerèn naderden en mij woorden van-troost en deelneming toespraken, doch hunne blik ken steeds navorschend op den verwonde richtten, begieep ik aanstonds 'wat dat te be- t eekenen hader moest, das s.pdedig en vastbe raden worden te werk gegaan. Ik onderdrukte mijne smalt, en beval allen zich van de baar t.e verwijderen, daarna, wenkte ik tw ee oude bedienden, die mij trouw waren gebleven, want. zij hadden nog bij mijnen vader gediend, en gaf hevel hunnen heer en meester op inijne kamer te dragen. Toen echter eenige der heeron wilden volgen, gaf ik hun kortweg te verstaan -dat ik met mijn leed alleen wensehte ie zijn," waarop zij zich mompelend verwijderden. Onze huisdok ter, die van het voorgevallene aanstonds be richt werd. vei scheen en schudde bedenkelijk het hoofd, toen hij Edmondo onderzocht en verbonden had. Ik verzocht hem mij de ronde waarheid ie zeggen, waarop hij antwoordde: -Ik betreur het. zeer, genadige vrouw gravin, dat ik u niets opbeurends kan mcdcdeelen de wonde is levensgevaarlijk, doch het is mo gelijk, dat bij eene zorgvuldige verpleging en als elke inspanning verwijderd gehouden wordt, de heer graaf er nog van opkomt, doch zijne vroegere kracht en gezondheid zal hij nooit weder terugbekomen." Mijn welgemeend .-God zij dank" deed den goeden man eene schrede achterwaarts gaan: wijl hij een trouwe vriend dos huizes was. deelde ik hom in 't kort de geheele toedracht der zaak mede en verzocht zijnen raad. -Hier kan slechts de voorzienigheid helpen, want ik die tie geestelijke orden uit haar verblijf, de rechters van hunne zetels, den gods dienst uit de school en de hospitalen, de prinsen uit het leger en hef vader land heeft verjaagd, is veroordeeld. liet is tevergeefs, dat dit zieltogend régime, in opstand komt tegen het algemeen stemrecht, diens gekozenen verbant en hen verwijst naar excep- tioneelc rechtbanken, die hunnen haat en vrees tot maatstaf nemen van hare rechlsóefening. Het oogenblik is gekomen, waarop het land, bedrogen in zijn vertrouwen, met smarte de wonden peilt, welke geslagen zijn aan zijne eer en fortuin door dezelfde lieden, die bet verlokt hebben met hunne taal en beloften. De onderneming van Tongking, zoo hersenloos geleid, die zich eiken dag kenmerkte door nieuwe verliezen; llf^t tekort dat sedert tien jaren elk jaa:A'fcc;. -.U n-'-r zomIkuhI-'UvI n/.i'a: d Meer dan drie milliard leeningen, aangegaan met minachting van de plechtigste verbintenissen De schandelijke handel in de ridder kruisen, in betrekkingen en leveranti.ën aan don staat, die geleid hebben tot de aftreding van den president der repu bliek; De spiomieering, de vorklikkerij, de dagelij kselie aanbrongerij tegen de amb tenaren on de burgers, gebruikt als middel van regeering; Dit alles heeft aller oogen geopend en de diepst gewortelde illusion doen verdwijnen. Kiezers, wat uwe herinneringen en uwe voorkeur mogen zijn, dienaren van liet koningschap of van hel kei zerrijk, oprechte republikeinen, die in dc republiek eene eerlijke en vrijzin nige regeeiiug zocht, wie gij ook weet waarlijk niet hoe dc beer graaf le redden is. Voor alles, laat. niemand dit vertrok bin nentreden. behoudens gij en de beide bedien den, want zoodra de bondgeiiOQUni vernomen hebben dat hnn slachtoffer nog leeft, zullen /.ij alles in 'i werk si ellen om de nog even glimmende levensvonken geiicei uit te doc- vciiy" Na deze woorden wekte hij door een geëigend middel den verwonde uit zijne ver- dooving en begaf zich daarna iu een zijver trek om het verdere afiewaohten. Ik smeekte ia stilte om kracht en sterkte, want alles stond immers op het spel. -Giovanna, zijt gij hier?" fluisterde Edmon do nauw hoorbaar; ik vloog naar hem toe eu bedekte zijn bleek gelaat met mijne kussen en tranen, daarna sprak ik bemoedigend: -Ge liefde schep moed; gij zult weder genezen; wij zullen ver weg vluchten en gij zult God eu u ij weder toebehooren, niet. waar, zoo moet hei zijn'?" -Hoe gelukkig zou mij dit maken," ant woordde hij en een droeve glimlach zweefde om zijne lippen: -Hoe zoudt gij onze vlucht bewerkstelligen Dit wist ik zelf nier, doch ik hoopte op do toekomst. Alvorens ik daarop nog kou ant woorden, w as de zieke in ccnen onrast igen sluimer verzonken: ik stond zachijens op eu beval beiden dienaars zorgvuldig bij den heer te waken; daarna liep ik in de ;.a:igreive:i«!e zaal, waarop ik in een voorvertrek kwam. Hier nam ik uit een kast een paar pistolen, die ik geladen op dc tafel legde, daarna schooi ik den stoel wat nadet Dij en zette mij neder. Na ongeveer een half uur diende men mij den zijn moogt, mannen van hart en man nen van het goede van allerlei richting, sluit uwe gelederen in naam van Frank rijk en de vrijheid vormt thans slechts één leger, gij, die morgen slechts eeno enkele partij, die van Frankrijk zult vormen. Uwe overwinning is zeker. Gij zult naar het aanstaande parle ment eene meerderheid van eerlijke lieden afvaardigen, die liet bestuur zal aanvaarden, zich alleen zal laten leiden door de belangen des vaderlands en het land verlossen zal van de par lementaire feodaliteit, die het in min achting brengt en io gronde richt. Dc machtelooze constitutie onder welke wij leien zal herzien worden; de ijdele en onvruchtbare* discussion zullen gesloten zijn; de nationale wil, welks souvereim: uitspraak allen aan nemen, zal zijne vrijheid hernemen, om er gibruik van te maken op den plechtige» dag, dat het tol kal ui te teruggekeerde en zich zelf weer meester gewerd*!! everfijfji* icA y-.il iüUuumi beslissen. Gij zult op die wijze aan Frankrijk don besten waarborg voor den binnen- en builcnlandschen vrede gegeven lmb ben door het tijdperk der twisten te sluiten cn voor het werk der aanhou dende desorganisatie het groote werk van den staatkundigen en maatschap- pclijken weder-ophouw in de plaats te stellen, dat aan ons land hel aanzien en den eerbied, waarop liet recht heeft, verzekeren zal. Kiezers, hot oogenblik der verlossing is nabij. Zij zal de prijs zijn onzer eendracht. Gaan wij onder den kreet: «Leve Frankrijk!" hand aan hand ten strijde." De namen der ondcrloekeuaars zijn de hertog de la Rochefoucauld, den ouden getrouwe van het koningschap, baron de Mackau, den kampioen der den drempel verscheen en niet weinig ver wonderd was. toon Dij mij ontwaarde; als man dor wereld wist hij zich toch te beheer- seben en putto .:ich uit in de levendigste ont boezeming van vreugde, dat hy vernomen had. dat :j:i lieve vriend nog leefde cn ver/ocht ten slotte een kort on geheim onderhond met den verwonde. Ik zeido hem, dat do lieer graaf niet in staat was. bezoeken te ontvangen. -Ik moet echter don heer graaf bepaald over eene gewichtige zaak spreken", volhard de hij hardnekkig. -Zonder mijn verlof zult gij collier dc-.e vertrekken niet binnentreden", was mijn kort en bondig antwoord. -Nu, nu, maar zoo hoogmoedig niet gena dige vrouw, do/.o taal is tegenover mij Dior niet op zijne plaats, wijl ik hier te bevolen heb. Juist wilde ik hem antwoorden, toon zij» blik op do heide pistolen viel. -Waartoe dient dat nu?" vroeg hij hoonendTot beveiliging voor indringers en moordenaars!" waarop, hij zich knarsetandend verwijderde. ik had hét nooit gewaagd van een wapen gebruik te maken, doch thans moest ik m u d huichelen om de meordenaais op zekeren af-tand te houden. Voor het oogenblik hm! i,v liet gevaar afgewond, want met schrik had ik :k:: :'.i. .vik van den markies een en dolk bemerkt ;k moot dus iedere uiimuit op ui ij no hoede zijn. Hij; liet aanbreken van den nacht meldden miji de bedienden, dal alle vreemdelingen kasteel verlaten hadden. Wordt ctrrefgd.

Peel en Maas | 1889 | | pagina 1