en omstreken.
De betrekkingen
LIEFDE EN PLICHT.
ZATERDAG 15 DECEMBER
XEGENTX JAARGANG.
No. 50.
Uitgever
W. VAN DEN MIACKIIOF-Sassen.
Deze Courant verschijnt iederen Zaterdag.
Duitsehland e» Oostenrijk.
l^euilietoii.
De Nederlandsehe kunst
werken der Vaticaansche
Tentoonstelling.
Stand dor liaan,
N.M. den 3° Maandag. E Iv. 10e Maandag. V.M. 18e Dinsdair. L.Iv. 26e Woensd.i
Stand «lei* on.
5. 10, 10, 22, 28 D«. op 7.0:1, 7.50, 8.05. 8.00, 8.11; v ,u.; on lor 3 40, 3.10. 3.48. 3.5> u r.
Abonnementsprijs per kwartaal.
VOOr VliNKAY
frauco per post
voor bet buitenland
afzonderlijke nummers
50 c.
65. c.
85 c.
6 c.
30 c.
Prijs dei1 Ad verten tien:
Tan 1 5 regels
elke regel meer
groote letters on vignetten naar piaaUruimto.
Adveitenticn, 3maal geplaatst, worden Smaal herekond.
Ingezonden Stukken of
^Advertentien gelieve men
Vrijdag vóór 2 uur -s-
middags te bezorgen aan het Bureau
«Maas en Peel" Venray.
tusMcIien
De vrede van Europa berust op
de eerste plaats up 't verbond: Duitseh
land Oostenrijk, waaraan Italië zich
aangesloten heeft. Dit Duitsch-Oosten-
rijksch verbond is niet- alleen voor
andersgezindeu, maar tevens ook
voor de Katholieken van Duitschlaud
on elders een bepaald genoegen,
ouidat zij daarin een betereu waar
borg voor den algeineeuen Europeu-
sclien vrede meencn te zien. Voor
Duitsehland vooral: want de loren-
liooge vriendschap met Ijet.Czarenriik.
dat het er juist op gemunt had
Duitsehland onder zijne voogdij te
brengen, loopt op niets anders uit
dan een knipoogen met de Fransche
Chauvinisten, lliei uit volgt de vraag:
zal Duitsehland, zullen het de daarom
liggende staten gedoogen, zich door
een Russische knoet boven 't hoofd
gezwaaid te zien. Dat de Rus blijve
waar hij is en zijne klauwen niet
verbrande aan 't binnenland van
Europa. MeD kent hem immers!
In Duitsehland vooral, was er een
tijd, dat men naar de vriendschap
met Rusland vurig terugverlangde.
Ook hoeft het daar in 't liberale
leger niet ontbroken aan min of
meer scherpe, heimelijke aanvallen
8.
-Dat God uw levensweg effene en u leida
tot zegen en geluk, mijne lievelinge!"
Des avonds van denzelfden dag stonden
allen luid weenende om de dierbare ontsla
pene, zij beseften maar al te wel, hoeveel
zij aan die goede moeder verloren hadden.
Uelmbusch en zijne kinderen waren, wel
is waar, diep ter nedergedrukt, doeb zij treur
den niet, evenals zij, die geeuo hoop hebben,
maar zooals bot een christenmensen betaamt,
die weet, dat zyne geliefden in een beter
leven overgegaan zijn. Daarentegen gaf Sara
zich met al de hartstochtelijkheid van haar
karakter geheel aan de droefheid over en
sloeg alle vertroosting af.
De alles verzachtende lijd goot ook hier
verzachtende balsem in de harten en lang
zamerhand kwam weder alles in 't oude voet
spoor, hoewel de groote kloof in het huiselijk
leven niet kon gevuld worden.
Van af den dag, dut Sara naar het geslicht
voisde. had zij Max niet meer gezien. Deze
bad met ijver zijne studiön voortgezeten zich
aan de geneeskunde gewijd. Nadat hij als
dokter gepromoveerd was, ging hij op rois.
om in de groote hospitalen der hoofdsteden
zyne kennis meer 011 meer uit te breiden.
Max was een door en door bekwaam ge-
tegen Oostenrijk, dat men bepaald
verweet de Duilsche elementen aan
de Magyaren en de Slavonischen
prijs te geven, zich niet genoeg uit
rustte oin als bondgenoot slagvaar-
dig tc zijn en pal te staan en meer
zulke dingen. Zelfs de »Nordd." ('t
orgaan van v. Bismarck) verzette
zich tegen de Katholieken van Oosten
rijk en wel zonder reden, het kan
seliersblad maakte hun onlangs het
verwijt, dat zij uit haat tegen Italië
tegen het driebondgenootschap ijver
den.
Zuo iets naar links en dan naar
rechts draaiende politiek moet ieder
weldenkend man veroordeolen. Zoo
iets strekt niet om dè sympathie tus-
schen beide staten te verhoogen. Elk
der bv ndgenootcn wacht zich voor
den argwaan, als wilde hij in de
binnenlandsehc betrekkingen met zijn
bondgenoot grijpen. En toch is zulks
ir. den laaisteu tijd weder gebeurd.
Vandaag bv. h ben drie e- 1
gouvernementale bladen: de »Nord", j
de »Kreuzz." en de «Post" den mond
vol over de betrekkingen tusschen
Oostenrijk en Duitsehland, gezegd
tusschen het Hohenzollernen en 't
Habsburger keizerrijk.
Het kanseliersblad «Nord" ijvert
tegen de Pestei «Lloyd", die gedreigd
heeft, dat do Oostenrijksche monar
chie zich tot middenpunt van een
auti-Duitschverbond zou kunnen ma
ken, wijl zij van den kant van
Frankrijk door geen natuurlijke
tegenstelling gescheiden is en zich
het Russisch verbond door toegevend
heden in 't Oosten kon koopen. De
«Post" van haren kant beroept zich
op eeue brochure van don voorma-
neeshcer, doordrongen van den geest des
Christendoms en daarom aarzelde hij geen
oogenblik om zijn leven te wagon, als er in
eeue stad, waar hij verblijf hield, typhus en
cholera vreeselijko verwoestingen aanrichtten.
Waar het gold den pestlijders bijstand te
verleent*», was hij bij voorkeur te vinden.
Door talrijke lijders werd hij als eon reddendo
engel in den nood geprezen.
Het bericht van zijn zegentijk. werken
vervulde allen, met wie hij in eenige betrek
king stond, met innige vreugde en waren
trotschwat Sara betreft, zij beschouwde
baren jeugdigen speelgenoot in een stralen
krans, zooals zij zich steeds de uilstekcndslc
mannen baars volks voorstelde.
Uit gepaste voorzorg had Uelmbusch het
ongemerkt steeds zoo weten in te richten,
dat Sara bij de eeno of andere vriendin op
bezoek was, als Max soms voor een paar
dagen in 't ouderlijke buis vertoefde. Wijl
Sara zich zoo schoon en aanlokkend ontwik
keld had, vond de voorzichtige vader hot
raadzaam, de jongelieden van elkander te
verwijderen. Ouder de aangehaalde omstan
digheden zou namelijk eene meer dan broe
derlijke genegenheid kunnen ontstaan, iois
wat kommer en bitter leed kon ten gevolge
hebben en daarvoor wilde hij zijne lievelingen
in zooverre bet in zijne macht stond, bewaren.
Aldus geschiedde het, dat Sara haren broe
derlijken metgezel uit hare kindsehe dagen
eerst na jaren aan het ziekbed der móeder
terugzag. In hare herinnering steeg het beeld
van een bruin gelukten, leveudigen knaap
hoe verbaasd stond zij niet, toen een schoon
en ernstig man zich als broeder Max aan haar
ligen Oostenrijkse! en ministerialen
ambtenaar Dumreicter en zijne be
wering, dat de Pscluchen verlangden,
dat de Russen vat den kant van 't
Oosten en de F ran schim van den
Westkant opkomen elkander in Bo-
licmen de hand rei kien. De «Ivreuzz."
bespreekt ten slotte de oorzaken der
vijandige gezindheid van zekere
Oostenrijksche kringen en vindt ze
in den lust naar wetten van het
groot-jodendom, dal te Weenen en
te Pest veel invloed bezit en in
Frankrijk tegen ee i conservatief en
christelijk Duitsehland ijvert.
Naai onze meeniug is al dit aan
gehaalde vrij wat overdreven. Zon
der twijfel in keizer Frans Jozef
van Oostenrijk een standvastige en
getrouwe aanhanger van 't verbond
met het Duitsche rijk en zal van
zijnen kant nooit etfiie gaping daar
in willen zien. Eve.bzoo houden wij
het voor eeii Jas;<;r7/his de Fransche
i i .l«m-xsrsviT" i. ïlW-A £<-■ *!c
tegenstander van den bond aanwij
zen. Nog niemand heelt aan de
vriendschap van Kalnoky getwijfeld
ou hetgeen den minister-president
Taaif'e betreft, deze wordt door de
liberale Duitsche kringen gehaat, doch
hun zucht naar laster heeft nog
uooit het bewijs kunnen leveren,
dat hij een tegenstander van den
bond is.
Wat blijft er dus ondanks de
bondsgezindheid van al de bepaalde
kringen in Oostenrijk van de ver
dachtmakingen overNiets anders
dan het feit, dat eenige organen,
meest door de Duitsche liberale
bladen uitgedaagd, zich tot uitingen
hebben laten beweien, welke men
>ewe|e
voorstelde. Ware het mogelijk, dat de jaren
zulk eene verandering kpnden te weeg bren
gen? Mot eene eigenaardige schroomvallig
heid reikte zij Max de hand tot welkom en
ijlde daarna naar haai]kamer, om uit eene
schuiflade van hare schrijftafel hel portret
van een klein donker harig meisje to nemen,
ten einde hetzelve metj haar beeld lil den
spiegel to vergelijken. Sara, voorheen en
thans! Zij moest lacheiil bij de vergelijking,
geen wonder, als met Max in do jaren der
afwezigheid evenzeer zufc. eeue verandering
had plaats gehad. Hoe! schoon en edel was
zijr.o verschijning, zoo geheel vorsehillend
van al de genen, die ha»' mei hunne bewon
dering lasiig vielen, doelt (hij was zoo ernstig,
dat hij haar zelfs ontzag ii boezemde.
In weerwil der droevige aanleiding, die
hem naar huis Had doen komen, werd hij als
door eene zoetd betooviring aangegrepen,
toen Sara hemJin hare jvolle schoonheid te
geaioet trad. JEen bekoorlijker en aanmin-
niger wezen iJid hij nog nergens ontmoet.
Hij nadere kennismaking ontdekte hij echter
ook menige s/haduwzijdp bij Saia, eti hij
zag maar al wel in Hoezeer liet rein en
edel karakter/van het meisje den heilzamen
invloed van d-n staf des kruises noodig Had.
Hoe en wand-er zulks moesi gebeuren, lag
in Gods raadsbesluiten verborgen; thans be
stond er nog weinig hoop op.
Een nieuy leven begon nu in de woning
van HclrahiBch. Max wilde zijn tehuis eu
den vader ,1 die steeds ziekelijk was en
daarom zijle zaken vaarwel zeide, niet
meer verlatln. Max, Carola en Sara leefden
als broeden en zusters, evenals vroeger,
niet kan verontschuldigen en waar
aan men ook geene hooge waarde
kan hechten. Daarenboven weet een
ieder, dat de grootere bladen van
Oostenrijk-IIongarije immers jammer
genoeg, alle in joodsche handen
zijn. Dat echter liet jodendom hot
met Pruisen en Duitsehland slechts
zoolang hield, als de liberale poli
tiek daar in den kultuurstrijd en de
maatschappelijke betrekking bestaan
bleef. Toen het weder wat beier
werd, had Duitsehland de sympa
thie van de Oostenrijksche liberale
pers verloren. Dit ziet men genoeg
zaam uit de houding dier bladen,
waarvoor men de Oostenrijksche
regeering niet verantwoordelijk kan
stellen.
Maar 't feit, dat de Duitsche ofti-
cieuzen op eenmaal voor zulke Oos
tenrijksche persstemmen zoo prikkel
baar zijn, dat mishaagt ons. Daarin
zien wij een teeken des tijds, lat
uien üiei uii V Oog n&cg* "p<ii
Uit Rome worden ons van wel
ingelichte zijde eenige bijzonderheden
medegedeeld omtrent de bestemming,
welke aan verschillende voorwerpen,
tot de Nederlandsehe afdeeiing der
Vaticaansche tentoonstelling behoo-
rende, zal gegeven worden. Zooals
men weet, wenscht de II. Vader de
geschenken, die door kunstwaarde of
herkomst bijzondere beteekenis hebben
iu het nog op te richteu Leonijn-
hoewcl voor tien opmerkzame» beschouwer
veel veranderd was geworden.
Carola was meestal siil en nadenkend,
als peinsde zij over een ernstig besluit na;
om Max eu Sara sloot zich stil en onge
merkt de band der liefde. De jonge genees
heer, die tot hiertoe alleen voor God en zijn
beroep geleefd had, waande niet, dat het
liefdo was, die hem steeds tot Sara aantrok.
Sara echter kon het zich niet ontveinzen,
dat Max toch in gecstes- eu lichamelijke
begaafdheden ver hoven alle anderen uitstak.
Zij meende zelfs, zulk een man te kunnen
beminnen en was overtuigd, dat hij des uoods
het zwaarste offer zou brengen, zonder eene
minuut te aarzelen. Doch in weorwil van
dit bewustzijn kwam zij hem te klein en min
beteekenend voor.
Het was maar een zoete, korte liefdedroom,
waarop een treurig ontwaken volgde.
Op een avond was ileluihuscii buitenge
woon vroolijk en opgei uimd in den kring
der zijneu, toen hij plotseling in zijne rede
bleef steko» en li.df bewusteloos iu zijnen
stuci nederzonk. Eene beroerte had hein
gelioffen. Na eenige uren verkreeg hij echter
het bewustzijn terug, doch zijn ledematen
waren verlamd, zoodat hij zwak en hulpeloos
bestendig liet bed moest houden. Hot was
eene harde beproeving, doch bij verdroeg
ze met den moed eu de overgeving van een
oprecht Christen.
Wat liefde en opofferingen slechts gedoog
den, ontving hij van zijne kinderen, oiu zijnen
treurigen toestand zooveel mogelijk ie leni
gen. Alle andere gevoelens werden door de
zorg om den dierbaren zieke tot zwijgen
sclie museum te bewaren, ter herin
nering aan zijn gouden jubelfeest; de
overige voorwerpen, voornamelijk die
voor den kerkelijken ceredienst ge
schikt «ijlt, worden terzeflde gedachte
nis aan Ka, red raten, bedevaartplaatsen
en behoeftige kerken geschonken of
over de katholieke missiën verdeeld.
oor dc uitvoering van dit plan heeft
Z. 11. een commissie van prelaten aan-
gesleld, waaronder ook Mgr. De Waal,
de rector van het Duitscli-Vlaamsche
Cam po Santo, die in het bijzonder de
belangen van Duitsehland, Oostenrijk
en ook Nederland moet vertegenwoor
digen.
Zoo wordt dan ook aan de belang
rijkste voorwerpen onzer inzending
een plaats in het Leonijnscho museum
voorbehouden, o. a. aan den Paus
Adriaan, de II. Cunora, waarschijnlijk
ook de I'ietk der Strackë's, aan het
bronzen I.co-mcdaMlou van J. II. Drom
to 1 trerht, aan de glasvensters van
ti. mcuvi Utrecht; vu Nicoui
Roermond, aan hot geborduurde ka
zuifel van Mevr.Ruyssenaers Chainaux
to Maastricht, enz.
elc andere onzer kunstproducten
worden naar elders verzonden; omtrent
dc bestemming der voornaamste mogen
naar de volgorde var. den Amsterdam-
schon catalogus, hier deze bijzonder
heden eene plaats vinden
le. liet prachtmissaal, hetwelk door
de Broederschap der II. Familie ge
schonken en door de firma Eangen-
liuyzen geleverd werd, komt naar de
Groote Kerk te Kevelaer.
2c. De gothische monstrans, ge
schonken door de Congregatie van
Tilburg en vervaardigd door G. B.
Brom te Utrecht, is bestemd voor do
gebracht.
Aldus volliepen volo weken. In w
van al dc aangewende middelen liep liet
van Uelmbusch mol rasseho schreden
einde. Na do troostmiddelen van onzen il.
Godsdienst ontvangen le hebben, richtte hij
nog velo teedero woorden ter vermaning en
atscheid aan zijne kinderen. Caiola knielde
snikkend voor zijn sterfbed en had, terwijl
zij zijne hand aan hare lippen bracht: - Vader,
schenk mij uwen zege», tot liet besluit het
geen ik na ryp beraad genomen heb."
-En dat is f" vroeg Uelmbusch mot maito
stem.
-Met 4»od en ten dienste der lydende
monschhcid in 't klooster te gaan," was liet
antwoord.
-Da: i -de welgevallig besluit, kind,
hetgeen u zeker zegen zal aanbrengen; doch
vergeet met to overdenken, dat. de klooster
lingen op eene geheel bijzondere wijze in
kruis eu lijden den Heero moeien volgen.
Voelt gij u daartoe wel moedig en sterk
genoeg f"
-O, vader, do weroldlingen verduren met
vreugde dc grootste lasten on lie/.waren, om
een aardsch, snol voorbijgaand zingenot na
te jagen, waarom zou ik ais kloosterlinge
niet vroolijk mijn kruis op my nemen, om
hot eenig ware en onvergankelijke goed to
verkrijgen Mocht bijvijlen het kruis ook
al wat zwaar vallen, dan zal Simon van ('i-
rene, do Heiland zelf. mij het helpen dra
gen," beantwoordde Carola met een zaligen
lach.
Wordt vervolgd.