Wij herinneren LIEFDE EN PLICHT. ZATERDAG 17 NOVEMBER 1888. NEG END E JA ARGANO No. 46. Uitgever: W. VAX DEi\ 5IU:\«KIk)F-Sasscn. I)eze Courant verschijnt iedere 11 Zaterdag. De wereldlijke macht. Fenilleton. w Abonnementsprijs per kwartaal Prijs der Advertentiën: Vrijdag vóór 2 uur 's- middags te bezorgen aan het Bureau «Maas en Peel" Venray. onze geachte abonné's aan de door ons gemaakte bepalingen, dat zij gedurende ieder kwartaal een ad vertentie van 10 regels, voor slechts TWEE CENT per regel, en zij, die behoefte aan werk hebben, kosteloos hunne aanbie dingen of aanvrage om werk in ons blad kunnen plaatsen. In een artikel dat alle kenteekenen draagt van een officieel communiqué zegt de «Ossorvatore Romano": «Het bezoek, zoo schrijft men, dat de keizer van Duitschland op het Vèticaan heeft afgelegdhééft vocrr den Paus en zijne aanhangers tenge volge gehad, dat hun eene illusie is ontnomen. Nu, het zeggen, dat den Paus eene illusie is ontnomen, geeft te kennen dat de H. Vader aan den een of andere heeft medegedeeld welke berekeningen hij aan het kei zerlijk bezoek vastknoopte. Zonder twijfel, de II. Vader, die de recht vaardigste zaak te verdedigen heeft, zal wenschen vorsten en volkeren van de rechtvaardigheid zijner zaak te overtuigen en bijgevolg ook den keizer van Duitschland en zijne regeering. Maar de Paus heeft er nooit aan gedacht dat, in eene zaak die de geheele wereld raakt en in verschil- lenden graad alle volkeren en alle regeeringen, de redding komen zon van eene regeering en dan nog wel eene protestantsche regeering ten mins te wat den keizer en den leidenden staatsman betreft. Indien er al lieden zijn die, onder liet beschermheerschap van Duitschland, zich onder die hoede aan belachelijke grootspraak m oen en te mogen overgeven, zij worden niet aangetroffen in het Vaticaan waar men voortgaat vertrouwen te stellen in de macht van het recht en in God blijft gelooven. De Paus dan, die volgens het zeg gen van verschillende autoriteiten op dat gebied geen verwerpelijk diplo maat is, was niet onbekend met de beweegredenen die den keizer de reis deden ondernemen enaldus toegerust met de kennis der feiten, voorzag hij de gevolgen voor zich zelf en wat ei- te doen viel. Voor de duizendste maal herhalen we en wij herhalen het in koor met alle partijende keizer kwam naar Rome oin Je alli antie te bevestigen die reeds met koning Humbert en diens gouverne ment gesloten was. Hij kwam om persoonlijk de rekening op te maken van de stemming en de kracht zijner bondgenootenhij kwam voor zaken van het hoogste staatkundige gewicht, voor zaken wier behandeling in zijn belang veel beleid vcrcischte. In deze omstandigheid kon ieder zien, dat het de tijd niel was om tot den bondgenoot van koning Humbert en signer Crispi te zeggen, dat hij de zaak van den II. Stoel moest ter hand nemen en dat, daar het Itali- aansche gouvernement den Paus be roofd heeft, de keizer aan die vrij- metselaarsregeering moest verklaren dat zij boete moest doen en hel ge pleegde onrecht hersteden. Toen de keizer eens besloten hf tf om de gast vrijheid van het Quirin ial te aanvaar den, en dit om redenen aan de ge heele wereld bekend, toen lag het voor de hand, dat euiige woorden zouden wórden teruggehouden voor andere tijden, die zullen komen. Weest gerust, de Paus voelt in zijn hart niet de bitterheid van eene vervlogeno illusie en denkt ook niet te veel aan eene toekomst, waarin hem eene illusie zou worden ontno men." Naast dit officiecle communiqué is zeer lezenswaard wat de gewoonlijk zeer goed ingelichte correspondent van «The Times" aan dat blad uit Rome schrijft: «Het gevaar wordt met den dag openbaarder dat -hat^tyt eene crisis komt in de betrekking- fusscJic Jen Paus en het Itaoaansv ie gouverne ment, en alles wat van verandering in deze betrekkingen getuigt wordt met levendig belang hier te Rome en waarschijnlijk over de geheele christelijke wereld waargenomen. Het Pausdom is eene instelling, wier wor tels zoo uitgebreid zijn en zoo diep liggen, dat al wat er mede gebeurt ten goede of ten kwade gevoeld wordt, overal waar Christenen wonen. Nie mand, hij moge dan Protestant of atheïst, Katholiek of vrijdenker zijn, niemand kar. eene ernstige verandering in den toestand van het Pausdom beschouwen zonder eene soortgelijke ontroering als wij zouden gevoelen, indien wij vernamen, dat eene der plaaeeten eene beweging had aange vangen naar de zon. den Sedert den tijd van Karei Groote ia de Paus fouverein De heerschappij van geen enkel vorst rust op zulk een verleden, en gebracht te worden uit een toestand die eenig is op deze wereld tot dien \an een eenvoudig burger, in een Staat waarin do wil des volks de hoogste wet is, in dat meest demo cratische van alle koninkrijken, dit is eene vernedering die geen erfgenaam van eenig rijk, hoe voel minder ook dan dat van don Paus, zich zou laten welgevallen. Zoowel zij die zich ver blijden als zij die treuren over het vooruitzicht van zulk eene verandering, moeten evenzeer het ernstige dier ver andering erkennen en ook den rnogc- lijken invloed, dien deze hebben kan op den loop der gebeurtenissen in Europa. liet belang, dat men in de zaak stelt, komt het boste uit door-de Paus en keizer besproken zijn. Ik telegrafeerde de vorige week om de geruchten over onhoffelijke voorvallen te logenstraffen, die zouden hebben plaats gehad bij die ontmoeting, ei^die logenstraffing had niet noodig behooren te zijn. Hel belangrijkste wat uien vernam, was, dat de Paus, zooals na eene onttroning niet meer dan natuur lijk was, zinspeelde op den toestand van betrekkelijke gevangenschap, waarin de Opperpriester gedwongen was den opvolger te ontvangen van hem, wien 's Pausen voorganger als minstens gelijke ontving; en dat de keizer iu zijn later gesprek met den koning, hierop doelende, zeide, dat de gevangenschap hem geen zeer strenge toescheen. Maar verder dan dit beslaat er geen authentiek verhaal van heigeen tus- schen Paus en keizer omging. Dat de Paus niet op de zaak inging mei het doel om don keizer over te halen, dat deze eenige verandering in 's Pau sen toestand zoo weeg brengen ligt voor de hand en dit is daarenboven in overeenstemming met de verklaringen van do Vaticaansche bladen zoowel vóór het bezoek als daarna. Men kan natuurlijk zeggen: «indien de Paus iets hoopte, dart weet hij nu beter;" maar dat hij iets zou verwacht hebben van een protestantsch gouvernement, dat was van den aanvang af niet te gelooven. Er hangt iets in de lucht als het gedruisch van het trekken der zwaar den en het wegwerpen der scheeden. Ik ben niet wijs genoeg en ook niet dwaas genoeg om de Italianen van raad te dienen en nog minder om deze zending te vervullen bii den Paus, die -Ié ültgeicz nste kt", "benen. inci- eele raadgevers heeft, waarover iemand kan beschikken, zoodat hij den raad van een amateur wel missen kan. Maar hetzij er dan een illusie in rook ver dween, hetzij ergeene illusie was, mij, die de gebeurtenissen beschouw waar zij zich als op elkander hoopen, mij dunkt hel, dat de Paus niets verloren heeft door den keizer te ontmoeten en dat de overwinning van het Quirinaal vrij wat meer relief hebben zou, indien de Paus don keizer niet hadde ontvan gen. Do inzet voor het Vaticaan is alles te winnen of alles te verliezen en eene andere staatkunde kent het niet. Het vraagstuk dat oplossing eischt is: MAAS EN PEEL itj 5ËJ Stand dor .liaan. N..M. den 5" Maandag. E K. 10® Zaterdag. V.M.'J8® Zondag. L.K. 2Ge Maandag. Stand dor Zon. 10, D>. 28 Oat. op 7.02, 7.12, 7.22, 7.33, 7.13; v/na.; onder 4.24, 4.15, 4.07. 3.59, 3.53 n m. voor Venray franco per post voor liet buitenland afzonderlijke nummers 50 c. 65 c. 85 c. 6 c. van 15 regels 30 c. elke regel meer 6 c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertcntiën, 3maal geplaatst, worden 2maal berekend. Ingezonden Stukken of IyV Advertentiën gelieve tnen Tevens verzoeken wij beleefd duidelijk naam en woonplaats op te geven. 4. I)e kleine echter legde haar inat hoofdje niet een zalig lachje op hot witte kussen ter ruste, immers zij had de sciioono vrouw, die van nu af hare moeder was, oen hartelijk -Goeden nacht" gekust. Een geheel nieuw gevoel openbaarde zicli in haar harte, want tot hieraan had zij slechts de liefde eens ouden, ernstigen vadeis genoten, doch de liefdevolle zorgen eener teedei minnende moe der had zij nooit gekend, om reden deze gestorven was, toen zij pas enkele dagen liet daglicht aanschouwde. Een di iel al jaren, welke bij onze vrienden geono aanmerkelijke veranderingen te weeg brachten, gaan wij stilzwijgend voorbij. De kinderen zijn krachtig en bloeiend opgegroeid en voldoen reeds aan de schoonste verwach tingen. Max lelt zestien jaien en heeft met ouderscheiding do verschillende klassen eener hoogere school afgemaakt. Wijl hij lust gevoelt om zyne studiën voort t6 zetten, besloot de vader hem ter verdere vorming aan een door geestelijken bestieid onderwijs, gesticht in het buitenland toe te vertrouwen'. Binnen kort zal hij or heenreizen, hetgeen den anders zoo levendige» en opgeruimden knaap treurig en angstig stemt, want met hart en ziel is hij aan de zijnen gehecht on heeft zijn vaderhuis nog nooit verlaten. Wel vertoont zich het nieuwe leven, dat hij in den vreemde zal beginnen, hetooverend voor de oogen zijns goustes, doch de smart over de aanstaande scheiding van zijne geliefden ver dooft al den gloed der vreugde in zijn hart. Carola is thans een meisje van 15 jaren, uiterlijk en innerlijk geheel hel evenbeeld barer uitstekende moeder. Wijl eene bloed verwante haar» vaders, als overste liet op voedingsgesticht te li.... bestuurt, hebben de ouders besloten, haar vooi eenige jaren aan hare wijze leiding toe te vertrouwen, dus zy ook zal biiinon kol t het ouderlijke huis vaar wel zeggen. En Sara? L'it het kleine, ziekelijke kind is een slank, opgeschoten meisjo gegroeid. Zij lelt nu veertien jaren het üleeko gelaat met de scherp sprekende trekken schijnt iets te leer, doch een blik iu do fonkelende oogen, bicngt ell.een tot do overtuiging, dat het jonge meisje binnen eenige jaren tot eene zeldzame schoonheid zal ontwikkelen. Slechts een kort tijdstip en zij zal, volgens den laat- sten wil des vaders, naar het instituut van mevrouw (Johnfiold vertrekken. Dit voor uitzicht bevalt haar minder, doch uit eerbied voor baren vader, wiens laatslen wil heilig is, schaamt zij zich om dit openlijk te doen blijken. In waarheid Sara bezit een goed karakter, dat slechts nog eenige ontwikkeling behoeft. Buigzaam en getrouw als zij was, had zij zich, buiten verwachting, spoedig in hare nieuwe betrekkingen geschikt en was de lieveling van al de huisgoiiootcu geworden. Men stond verbaasd ovordc vlugheid, waarmede zij aun- stonds alles begreepliet leeren veroorzaakte haar niet de mingie moeielykbeid en weldra had zij Carola en Max in de meeste vakken van onderwijs overvleugeld. Geheel haar hart klopte voor het nieuwe tehuis, waarin haar iu waarheid de zou van een nieuw leven was opgegaan, want liefde eu zorgvuldigheid stroomden haar in rijke ui.tte toe. Helmbusch en zijne gemalin beminden Sara als hun eigen kind. Doch, ofschoon hot hun innerlijk diep bedroefde, dat het rijkbegaafde meisje in de hoofdzaak, in het geloof, niet eens niet hen was, lieieu zij dit toch niet blijken en scherpten het ook hunnen kinderen teu strengste in, om in hun onderhoud met Sara dit thema nooit aan te roeren. Zy begre pen het zeer wel, dat bij Sara's karakter en geestontwikkeling, aan eiken invloed t.ot iels beters, do weg versperd zou worden. Max en Carola overtraden nooit dit gebod hunner ouders. Doch als beiden alleen waren, spraken zij er dikwijls over, hoe schoon het zou zij", als Sara met hen mocht bidden en ter kerke gaan, dan zouden zij haar nog veel meer lief hebben, dan nu. Doch dit waren slechts kinderlijke wenschen, voor welker vervulling thans niet het minste vooruitzicht bestond, want hoe jong Sara ook was, volgde zij in alles toch slipteUjk alle voorschriften van haar geloof en was met hart en ziel den Israëlietischen godsdienst toegedaan. Hare donkore oogen fonkelden van geestdrift, al* Max en Caroia haar verleiden van de heilige mannen en vrouwen des Ouden Verbonds en om aan dezen gelyk te worden, was de stille wenscli baars harten. Wanneer 's avonds, volgens christelijk van V cii'ii.bv lie. i «WU gebruik, voor het beeld der Moeder Gods de rozenkrans gebeden werd, dan zat Sara gewoonlijk stil in eenen hoek en blikte, met do handen op den schoot gevouwen, naar do hiddendeu. Wie kon bevroeden, welke ge dachten het hart van het aankomende meisje bij dien aanblik bestormden. Onder andere talenten en geestosgavon bezat Sara eene wonderschoons stem. Max cn Carola vonden het grootste genoegen in het aanhooren barer kinderliederen. -Hoe schoon zou liet wezen, als Sara oens tot lof van den goddelijken Heiland of van zijne heilige Moeder hare stem mocht verheffen, meende Carola, en Max voegde haar stilzwij gend toe: -lk heb een goeden inval Carola, en gij moet mij helpen daaraan uitvoeiing te geven. Gij hebt niets te vreezen, er is geen kwaad in," voegde hij er geruststellend by, toen by zag, hoe zijne zuster ceu bedenkelijk gezicht opzette. -Nu spreek, wat hebt gij dan?" antwoordde deze in gespannen afwachting van hetgeen volgen zou. Max schoof zoo dicht mogelijk bij haar en fluisterde «Gij weet, dat hot weldra de eerste dag der Meimaand is, wij zullen Sara hot -Salve Regina" leerenwat zal het schoon zyn, als zij met hare w olluideiido stem dit smeek gebed tot de Moeder Gods richt." -Ja, dat zou zeker schoon zijn, maar gij kent immers lief ouderlijke gebod en Sara ook zal zich daartoe niet leenen, als zij ver noemt, waarover het h mdolt," zeide Carola. •Och, wees toch zoo bang niet, er steekt immers geen kwaaj in, als Sara ook een lied ter eero der H. Maagd zingt; ik zal het bij de ouders wel weten te vei antwoorden on Sara zal gaarne aan ons verzoek voldoen, laat mij daarvoor maar zorgen," hernam Max. Het voorstol was al tc verlokkend en Ca rola beloofdo teil slotte hare medewerking. Een paar dagon later waren Helmbusch en zijne vrouw op eeu familiefeest genoodigd en de drie kinderen zaten over een kunsten aarsalbum gebogen, dat Max, kuiten weten zijns vaders, uit het salon gehaald had. Met stille bewondering gingen de blikken van Carola over do hecrlyke Madonna-beel den van Raphael en Munllo, terwijl Max met jeugdige geestdrift do heldenfiguren der oude Germanen aanstaarde. Sara eciiter, was geheel verdiept in den aanblik der Sibillen, die merkwaardige vrouwen uit den voortijd. Plotseling oeliter werd het goede meisje door Max beschouwingen gestooid met de vraag: -Luister eens Sara, gij hebt een wondoi schoon stemgeluid, zoudt gij niets willen bijdragen om onzen ouders en meteen aan ons een klein genoegen te verschaffen?" -Zeer zeker, zeg maar, wal ik doen moet, gaarne ben ik bereid," antwoordde Sara ijverig. -liet is niet luoeioüjk cn veroorzaakt o ook geen hinder; gij moet een klein liedje leeren en op een der eerst komende avonden niet ons zingen; dat /.al dan onzen ouders eene zeer groote vreugde verschaffendoet gij dat?" -Waaróm niet, maar laat mij hot lied oens zieu." Worth ver vol ff ft.

Peel en Maas | 1888 | | pagina 1