loorte Het congres te Freiburg, ZATERDAG 15 SEPTEMBER 1888. XEGEXDE JAARGAXG Xo. CKÜOF-Sasscn. Doze Courant verschijnt iederen Zaterdag avond. Abonnementsprijs per kwartaa voor Veniiay franco per post voor het buitenland afzonderlijke nummers Stand der I on. ">.30, 5.10, 5.50; v/m.; onder G.30, 0.27, 6.13. 6.56. 5.45 n/ra. Prijs der Advertentiën: ran 15 regels 30 c. elke regel moer 0 c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, Ornaat geplaatst, worden 2maai berekend. von'' het vol- gende kwartaal op deze Courant ahonneeren, ontvangen de nog deze maand verschijnende noin- mers GRATIS. Op het congres te Freiburg heeft <le Dominicaner pater Weiss, uit Weer.en, eene voordracht gehouden over tie plichten van den katholieken man in den tegenwoordigen tijd. Wanneer men honderd jaar geleden, 3 Sept 1788, de maatschappij had gewaarschuwd en haar had gezegd: let op, de wereld staat op zwakken bodem, tussehon vandaag en morgen kutmen er erge dingen gebeuren, dan zou het antwoord zijn geweest: och, kom! de wereld staat al zoo Jang er. zal nog wel langer staan! En toch, zie maar, het duurde niet lang of daar kwamen de jaren 1789 en 1793 met al hunne gruwelen. Thans schrijven we 3 Sept. 1888, en men behoeft volstrekt geen moeite te doen om als ongeluksprofeet of zwart je ijker op te treden, want daarvoor zorgt de wereld zelve dat men dit doen kan. Eenige maanden geleden stond er in een Franseh blad een lied, dat thans door de straatzangers in alle Fa rij sch e kroegen wordt gezongen en waarin eene profetie van algemeene onthoofding en van bloedige bijlen en messen der proletariërs schering en inslag is. Men zal misschien zeg gen: dat zijn maar van die Fvansche uitspattingen, Goddank dat de Duit- schers zoo iets niet doen. Maar dan Feuilleton. «Dood en duivel! zulk eene gunstige gele genheid komt niet meer voor," hrulde de eene vol woede. Gij zijt een groote lafaard. Waar om schoot gij hem niet neer als een razende» hond met de zes schoten, welke gij op den revolver hadt? Nu zal hij zich wel in acht nemen en als hij daarenboven niet zwijgt, zou de politie lont ruiken en wij kregen moeiclijkheden op den hals." Daar bekommer u niet over. Hij bevroedt niet van wien de kogel uitging, die hem dooden zou." «Waarom niet? Dan zou hij toch aartsdom moeten zijn. Ik hen van 't tegendeel over tuigd. Ik houd hem voor slim genoeg te begrijpen, dat hij niet ongestraft op eene wijze, - zooals hij doet, tegen een bond durft op te treden, welke met zijn draad de gansche wereld omspant en het lot der natiën in han den houdt. Hij zal wel inzien, dat de zaak van ons uitging, want wij alleen hebben be lang in zijn dood. Nu zal hij nog heviger tegen ons uitvaren en ons bij 't volk in dis krediet brengen. En dit mag niet. Hij moet sterven en wel zonder uitstel morgen avond raag hij niet meer leven." zou ik toch wel eens willen vragen: staat liet bij ons ook al niet zoo, dat wij bedacht moeten zijn op erge din gen? Men behoeft de zaken niet te donker in te zien, maar toch heeft men dit éone noodig: ernst, ernst, groote ernst. Wij hebben behoeften aan mannen, aan ernstige mannen, die tegenover zulk een hedendaagschen en toekom- stigen tijd stand houden. Wat wordt daartoe bij hen vereischt? Daarover zou men heel wat kunnen praten; maar ik noem slechts drie woorden: volharden, aaneensluiten, huishouden. Wanneer de vredés-schalmeien te sterk klinken, vertrouwt men ze niet, en wanneer de vossen den vrede preeken, pas dan op de kippen! Wie oneenig- heid predikt, is des duivels veld pre diker", zegt een oud spreekwoord. Welnu, juist in den tegenwoordigen tijd komt het aan op eensgezindheid en eendracht bewaren, dat kunnen we door woderzijdsch geduld en e.igon bescheidenheid. Niet ieder kan schilder zijn, maar de verf wrijven, dat kan iedereen. Op twee punten, het tijdelijke en het geestelijke, moeten alle mannen we ten huis te liouden. Langs dien weg kunnen de katholieke mannen vóór alles de zege bevechten, door naar alle kanten hun plicht te doen. Wanneer zij overal de beste huis vaders, de beste opvoeders, de beste mannen van zaken zijn, dan zullen zij ook in zooveel andere dingen met succès kunnen te werk gaan. De man gaat niet uit van den burger, maar wel de burger van den man. Daarom zegt liet spreekwoord: eelt aan de hand toekent meer dan een «Dat zal echter toch moeielijk te voltrekken zijn." «Het duet niets, moeielijk. of niet, ik krijg het klaar, ik zelf, kom, gaan wij naai de loge De hoofdman en zijn gezel, de vuige sluip moordenaar, verlieten het lokaal, stapten over 't ruime plein en sloegen de richting in naar de stiaat, waar 't eenzame huis lag. De plannen, op dezen weg gesmeed, waren zwart als de nacht, welke hen omgaf, donkel en onheilspellend als de afgrond, waarin zij gingen. IV. Den volgenden dag was het Aschwoensdag. Don Agostino was, nadat, hij in de kerk de geestelijke oefeningen gehouden had, be daard in buis gebleven, otu zicii wat te her stellen. De gebeurtenissen van den verloopeu nacht, hadden hem zeer ontsteld en zijne zenuwen waren sterk gespannen. Togen den avond, bij de invallende duister nis, klopte iemand aan zijne deur. Een lieru onbekende vrouwspersoon be richtte hem, dat in eene afgelegen straat een zieke lag, die op 't punt was van te sterven en naar zijne hulp verlangde. Op de vraag des priesters, waarom zij niet naar den pastoor van St. Onufrio, onder wiens kei kgebied die straat lag, gegaan was, beant woordde de vrouw, dat de aldaar wonende pastoor niet thuis was en wijl het gevaar voor den stervende zep.r groot en elk uitstel bedenkelijk jvafy had ;nen haar .hierheen gewezen. gouden ring aan (jen vinger. Een ander spreekwoord zegt: sparen is zoo goed als huishonden. Een huis houden moet men dok in de dingen des geestes weten té doen. Menigeen toch heeft er zich aan gewend, zich aan zijne huiselijke plichten to ont trekken en eenvoudijg te zeggen: ja, ik heb het met mijjne zaken te druk om aan al die dingen ie denken. Zoo doende laat menigeen ook het bidden maar over aan zijne vrouw. Dat mag niet. Doch in alle geval: wij moeten bedacht zijn op ernstige tijden; het bedenkelijk jaar 1889 staat, voor de deur. liet is onmoge lijk dat er een tijd komt, waarin, gelijk Eichendorf zingt, de meiischen door nood en ellende tot ijzer wor den gehamerd. Doch wanneer wij maar tot ons zeiven inkeeren en zcl- ven ijzer worden, dan behoeft God ons niet door den nojd ertoe te hame ren. Laat ons in waarheid wan!)*-'». AÏj.n-- in -V-.c- geloofs. Dit Congres schijnt veel bijgedra gen te hebben tot herstel der poli tieke eendracht onder de Katholieke van Daden. Hierop zinspeelde Windt- horst andermaal, toen hij Woensdag sprak Hetgeen mij vleiends gezegd is geworden in deu loop der beraad slagingen, strekt de Centrumpartij tot eer, die alles wat men mij hiel en daar toeschrijft, .volbracht hoeft. Ik kan u verzekeren dat do geschie denis haast geen parlementaire partij kent, die rnoeielijker taak te verrich ten had en nog heeft te verrichten. Wie meent dat ons werk is afgoloo- pen, vergist zich. Het was nooit Dit moest den priester voldoende zijn, en hoewel een zeker bang voorgevoel zich bij hem opdrong, had het toch geen diepen grond om aan de waarheid dei* vrouw te twijfelen. Het kun immers zeer g>ed zoo wezen, als zij zeidc. Een stervende kjon zijn bijmand drin gend noodig hebben -4 hij mocht dus niet langer dralen. Zijn priesterlijke plicht gebood hem, hij moest die roepstem volgen, ais ook de natuur, gedachtig afin de gebeurtenissen van gisteren, iustiukmatig als voor een don ker, gevreesd gevaar teriugbeefde. Hij moest dus gaan. Ras besloten, verklaarde hij de vrouw te volgen, nadat hij zich tevoren door eeu kort en innig gebed onder Gods bescherming en die der Allerheiligste Maagd aanbevolen bad. Om in geval do zieke de laatste H.ii. Sa cramenten der stervenden toogedieud werden, en niet behoeven terug te komen, ging hij naar de kerken nam du 11. Hostie en den 11. Olie in een kleine beurs op de borst geborgen bij zich. Zij stapten vele siraten door. Niemand was te zien. I)e vrouw ging vooruit, de priester volgde haar zoo spoedig hij kon, terwijl hij zich voor don ijzigen Noordowind diep in den mantel hulde en zijne handen ten gebed ge vouwen over den kostbaren schat, dien hij op de borst droeg, drukte. Zoo dikwerf hem in de stille straten iemand ontmoette, huiverde hij onwillekeurig, en dacht aan den sluipmoordenaar van gisteren avond. Doch geen gevaar bedreigde hem, een der engelen, die God aangesteld heeft, over de lastiger dan thans. In den vollen strijd, in de hitte des gevechls vindt men gemakkelijk het rechte stand punt en het beste parool. Het wordt veel rnoeielijker, wanneer alles stil en rustig is. Want dan moet men er ieder oogonblik op bedacht zijn de rust niet onnoodig te storen. Eu dat is een zware toer. Toen ik de uitnoodiging om het Congres bij te wonen, aangenomen had, bekwam ik uit Zuid-Duitschland en overal uit Baden herhaalde waar schuwingen om hier toch niet te ver schijnen; het zou slecht met mij afloopen (algemeen gelach) en ik zou er slechts toe bijdragen het mislukken der vergadering nog duidelijker in 't licht te doen treden. Het fiasco zou nog grooter zijn als het toch reeds was (algemeen gelach). Welnu (op de volle zaal, waar verdere toegang moest geweigerd worden, wijzende) het fiasco is hier zoo duidelijk moge l;jK eens diet.aantal .dergenen, die hier vorgaderd zijn, die ons op straat bejegenen, ziet de drukte aan het station, ziet de velen die zijn overgekomen uit Elzas-Lotharingen, Zwitserland en Oostenrijk en dan zou ik aan de Sions-wachters van Baden gevraagd willen hebbenïs dat een fiasco? En als dit een fiasco is, dan zou ik wel eens weten hoe een triumf er uit moest zien. (Donderend applaus). Woensdag avond werd de Munster toren en de slotberg prachtig geïllu mineerd. Duizenden lampions hingen in den slottuin. Het was eon magni fiek schouwspel. De inenscheumassa was enorm. Als plaats van het volgende Congres mcnschen te waken, zweefde onzichtbaar aan zijne zijde, en andere engelen met hem, om den Koning der eeuwigheid. Dien de priester bij zieb droeg, deu schat hunner aanbidding te brengen. Eindelijk na lang wandelen door de verla ten straten, bleven zij voor een groot buis staan, liepen een langen poortweg door en stegen in 't achtergebouw meerdere trappen omhoog. De vrouw belde en trok zich terug. I)e priester werd door meerdere élégant geklccde heereii in ontvangst genomen en in een zeer groot vertrek gebracht, waarin ach teraan eene langs alle zijden door gordijnen behangen alkoof stond. Bij T binnentreden van dit vertrek, dat zwak verlicht en voor eene ziekenkamer ruim groot was, werd liet deu priester hang te moede. Hij meende eenige spottende gezichten bemerkt te hebben, die niet van de beste bedoelingen getuigden. Ook was het hem zeer opvallend geeuc vrouwspersonen of kinderen aan te treffen, die toch anders aan 't sterfbed des echtgeuootoo en vaders, des broeders of aanverwanten niet ontbraken. De tegen woordigheid der vole boeren in zwarten frak en cilinderhoed kwam hem uiterst verdacht voor zij behoorden zeker niet tot een ker kelijk genootschap. Duizend gedachten doorkruisten zijn brein, bange angsten stegen bij hem op doch terug kou bij nu niet meer. Iu 't bewustzijn van zijn plicht ging hij naar de alkoof, waarheen een der aanwe/.ende heeren hem met stomme gebaren gewezen had. is Boclium gekozen. In de slotzitting bracht Windthorst dank aan hot episcopaat, de geeste lijkheid en de katholieke pers. De redevoerin gen over den terug keer der kloosii ruiden in Baden zullen aan de liberale Kamerleden opgezonden worden. Allen moeten terugkeeren, ook de Jezuieten. Ja, ook de Jezuieten, roep ik, al zal men nu weer zeggen dat de Jezuiet Windthorst aan het woord was. Moeten wij eerst weder socialistisch* oproeren hebben, en moeten zij dan uit nood, worden teruggeroepen Dit congres is een der meest grootsche manifestation der laatste jaren. Onze Badensche vrienden staan niet geïsoleerdzij staan in de ge lederen der groote katholieke partij. Courage! Rekent op de vrienden! De Schwarzwalder boeren kunnen wel voorop gaan; zij Bobben een gezond verstand en rechtszin alsof zij tien jaren in de rechten gestu deerd hadden. Waarschijnlijk kom ik vóór de verkiezingen. (Bravo!) Een machtigen vriend hebben de Badensche katholieken, dat is hun grootliertog, wiens vrijheidlievende, edele bedoelingen gedwarsboomd wer den door de liberalen Kamermeer derheid. Het Centrum is vaderlands lievend, het overtreedt alleen dagelijks d« liberale beginselen, en dat mag toch wel in Duilschland! Nooit is op de katholieke Congressen een hard woord gevallen over anders denken den. Waarom men dan absolute vrijheid om op ons te schelden wenscht? Heeft men anders niets te doen en den mag? Daarop verlieten de heeren allen het ver trek en Don Agostino vernam, hoe van buiten de sleutel in 't slot omgedraaid werd. Hij was dus een gevangene. Maar thans gold het geen teruggaan moer hij beval zich dus onder Gods bescherming en naderde de alkoof. Do voorhangsels waren dicht„ hg kon het gelaat van den zieke niet zien. Hij sprak hem aan. «Mijnheer, gij hebt mij laten roepen, om u de troostmiddelen van den 11. Gsdsdiunst ie brengen. Ik sta hier ten uwen dienste." Geen antwoord. I)e geestelijke herhaalde zijne woorden. Alles bleef stil. Hij luisterde met. gespannen aandacht doch vernam uihui geringste gerucht, zelfs de ademhalingen des zieken niet. Dit kwam hem zonderling Yoor. Hij haalde eene kaars van do tafel, schoof de bedgordijnen terug en blikte in de alkuof. Het schouwfpel. dat hg zag, deed hora do haren ten berge rijzen en zijn bloed verstijven.. Daar lag geen zieke, maar een doode. Blijkbaar was do man ook nooit ziek ge weest bij lag geheel gekleed in 't bed. Eene beroerto moest plotseling een einde aan zijn leven gemaakt hebben. Het gelaat was vreesedgk mager en ont steld, de oogen traden uit hunne kassen. »le zwart geklemde, dik opgezwollen tong hing hora de keel uit. In de rechterhand hield hot 'ijk een kleinen revolver. Alie zes loopen waren scherp gela den en de wijsvinger omklemde nog den

Peel en Maas | 1888 | | pagina 1