Weekblad tok 71IBAT, ea omstreden. XEGENDE JA A EGA XG Uitgevèr Deze Courant verschijnt icdeven Zaterdag avond. N.B. FRANKRIJK en ITALIË. In de „Volkssiein" leesl men: ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1888. Nltuiil «Ier tlnan. N.M. den 6e Donderdag. E.K. 12° Woensdag. V.M. 20" Donderdag. L.K. 28e Vrijdag. Ninml <icr Zon. 5, IC, 10, 22, 28 Sop|. op 5.18, 3.20, 3.:», 5.10, 5.56; v ra.; on.L-r 0.:«, 0.27, 0.1;!, 3.5.1, 5. .13 n/ra. Abonnementsprijs per kwartaal, vopr Vekbay 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. W. VAX DË.\ MUXCkliOF-Sasscn. Prijs der Advertemiën: van 15 regels HO c. elko regel meer o c. groote letters en vignetten naar plaatsruimte. Advertentiën, Smaal geplaatst, worden 2maal lierekend. Wegens den invallenden Feestdag van O. I.. VKOl'W GEBOORTE, verschijnt deze Courant MET Zaterdag- maar op Vrijdag-avond. Zoo ijlings als Crispi naar Frie- driclirruh gekomen is, liegt hij ook veder naar Italë terug, want bij gunt zich nauw den tijd om dc zijnen te Karlsbad een bezoek te brengen. Kort voor zijn vertrek bad Crispi een langdurig onderhoud met zijn ko ning en zeker baast bij zich zoo spoe dig terug om den uitslag van zijn bezoek op Friedrichrruh koning Hum- bert persoonlijk mede te deelen. He Duitsclie Officieuzeu maakten vroeger God en de wereld van als Grispi naar Friedrichrruh zou reizen en thans trachten zij de samenkomst bloot tot «en gewoon bezoek te verlagen, en, zooals 't gewoonlijk gaat, loopen er ook -enkele misbegi ippten" ouder, welke men op zij tracht te schuiven. Voorloo- jsig heeft men er nog niets vernomen. Zal het nog komen! Hoewel men te Berlijn hieromtrent genoegzame officieele dementis geeft, houdt men toch nog vol, dat de ver houding tusschen Frankrijk en Italië "t voornaamste hoofdpunt des bespre king tusschen Bismarck en Crispi geweest is. Zeker, dat -beelje Massauwa" zal nauwelijks in staat zijn,den Euroree- sche vrede te storen, vooral nu zich de Fransche minister Goblet in zijn antwoord op de Crispische nota achter den rug van den Sultan terugtrekt. Doch de Massauwsche strijd was Feuilleton. 3) Daarom heb ik u hier samengeroepen, daarom branden hier. de kaarsen op 't altaar, daarom troont de Godmensch onder de gedaan te van brood als Heer en Koning in ons midden. En a's ellendigen, die niet waard zijn, dat de aarde ze nog draagt en het licht des hemels hen nog bestraalt, als booswichten het gewaagd hebben het goddelijke hart van Jezus den grootsten smaad, dien men denken kan aantedoen dan willen wij, Zijne ge trouwen, Zijne vrienden en Zijne kinderen, hem naar al oiïze krachten verzoening en vol doening brengen. De hel heeft getoond, hoever zij durft gaan in hare razende woede tegen God en Zijn gezalfden Jesus Christus daarom toouen ook wij hem inderdaad, waar toe wij voor Hem in staat zijn, hoe de lieve Heiland op ons rekenen kan, wat Hij van ons mag verwachten. Toonen wij hem, dat er in deze ongelukkige stad, waarin satan in eigen persoon zijn troon opgeslagen heeft, nog harten zijn die Jezus Christus getrouw aan bangen en bereid zijn, zooveel iu hunne macht is, boete te doen en het strafvonnis Gods, dat zulke vreeselijke misdaden ongetwijfeld over ons ongelukkig land moeten roepen, terug te houden." ook slechts maar een verschijnsel van het diep verval, dat er tusschen Frank rijk en Italië bestaat. Het handelt zich tusschen die twee landjes slechts om deri stijd der Middellandsche Zee, die frankrijk, steunend op oude traditiën tot een Meer wenschte te inaken,terwijl Italië reeds lang op 't Afnkaansche strand de Midderlandsche Zee; als zijnde 'l beste en 't gcschikste Italaan- sche kolonisatie gebied, het oog ge vestigd houdt. In de eerste plaats hoopte Italië 't regentschap van Tunis te kunnen an- nexeeren, wijl daar tienmaal, meer Italianen, dan Kransehen wonen. Men weet, hoe spoedig Frankrijk de Ita lianen Tunis weggekaapt en aldus zijn Alrikaansch bezit met 2.239.900 K. M. op 320.972 vermeei derd heeft. Italië moest zich dit ter tijd door Frankrijk laten welgevallen, want 't stond geheel alleen zonder bontgenoot Dit wegkapen van Tunis door Frank rijk verbitterde de Italianen echter zoo zeci dat men \aa e. die:» lijd mag rekenen, dat Italië ineer overhellen ging naar de zijde van Duitscbland en Oos tenrijk, dan de Fransche republiek. Vooreerst stelt zich Italië, door de aansluit'ng tot den vredebond ten doel, om Frankrijk dat wegkapen aan de Midderlandsche Zee wat af te leereu en dan nog datgene te kunnen ver overen, wat aan de kanten dier zee nog te pakken is. Hierbij mag men vrij denken aan Tripolis, dat den Sultan onderwerpen is. En nu is het wel te verklaren, waarom de Fransche pers, bij de spoedigste reis van Crispi naar vórst Bismarck te gelijk het oog had op veroveringsplannen van Italië op Tri Met klimmende geestdrift en vuur bad de priester gesproken, en toen hij den Kansel ver liet, stonden alle oogen vol tranen, Dan speel de het orgel zwaarmoedig in ernstige, volle tonen en het Koor zong De profandis van Goeden Vrijdag Pojrule mi, popule mi, quid feci tibi, aut in quo contristavi te responde mi hi!" «Mijn volk, mijn volk, wat heb ik u gedaan of waardoor heb ik u bedroefd* Antwoord mij."' Deze hartverschetirende klacht der eeuwig trouwe en steeds op nieuw door de menschcn verachte liefde. Daarop zong de geheele verzameling in beurtzang bet Miserere, en do slotvers: Paree Domine, paree populo tuo, quem rede- tnisti pretioso sanguine tuo - spaar o Heer, spaar L'w volk, dat Gij met Uw kostbaar bloed verlost hebt." Alle harten waren ge roerd. In den achtergrond de»- Kerk echter, dicht bij de deur, stond een deftig gekleed heer. Ily wierp een spottenden ldik op de bidden de en zingende menigte. Hij was dc eenigsté, die niet knielde voor den in liet H. Saci anient verborgen God. Terwijl Don Augustino sprak, had de vreemdeling hem opmerkzaam gadegeslagen en bij sommige uitdrukkingen afkeurend met het hoofd geschud. Na nog een blik van woedenden haat op den priester en 'I Allerheiligste geworpen te hebben, verliet bij de k.-rk en knarstande van woede, terwijl hij eenigc barbaarselie, onverstaanbare woorden prevelde. Met een snelle beweging stak hij den rechter wijsvin- polis. Mogelijk dacht toen de fransche pers aan 't feit, dat ook hare regeering de veroveringsplannen» op Tunis zoo lang verlochend had, tot deze eindelijk ook een feit werden; Ziedaar een kwaad geweten! Als de fransche re geering thans eene sterke vloot-afdee- ling in de Midderlandsche zee, onder voorwendsel van oefeningen" op oor logsvoet stelt, dan mogen zij ook op eene tegenweer der It;,lianen van Tri polis denken, terwijl Crispi zoo spoedig heenreist, ten einde zich voor de fran sche verrassingen te sparen. De Duitsche Officieuzeu verzekeren bij hoog en laag, dat Crispi's reis daar mede niets te maken heeft en voor do vredespolitiek ijvert. Hierdoor wordt de veroveringszucht van Italië gelogen straft, dit is klaar; intusschen is zoo veel zeker, dat de tegenwoordige toestand ten minste tot verwezenlijking van zulke I lal i aanschik Verwachtingen geeigend is. Vanda^"'t meer dan waarschijnlijk, dit 't Bismarck Crispi toï«- AcreP.^geVftda^ nog meerdere dusdanig-/ conllikten te nemen. Het is te voorzien dat het loopeud conilikt tusschen Frankrijk en Italië weldra zal worden bijgelegd, maar de voormalige vriendschap,, denken, wij, keert als het mocht ge beuren in de eerste dagen tusschen die b^ide landen niet terug. Terwijl Grobier, onze consul bij Lobengula, op weg was naar dc Transvaal, eu een weinig voor zijne wagens uitreed, werden deze gestopt door een 50tal kalfers, beboerende tot het volk van het opperhoofd Ivha- gcr ten Hemel, en riep: nNekum Adonaï! Wraak over u, o God!" Nekum Adonaïwraak aan God alleen satan kan dit vreeselijk woord verzonnen hebben en zijne trouwe dienaren, de vrijmet selaars der drie philosophische graden, hebben het op hunne vaandels geschreven. De zeldzame man, die met deze woorden mompelend de kerk verlaten had, was de -hoofdman", dien wij reeds kennen. llij was gekomen om do gelegenheid waar te nemen, zijn berucht plan togen den gehaton priester Don Agostino uit te voeren. Doch het groote aantal geloovigen, die met getrou we liefde hunnen herder omgaven, lieten hom dra inzien, dat het gunstig oogenblik om de vuige dood te plegen, nog niet gekomen was. I)e zware aanklachten, welke hij gedurende do preek uit den mond van I)»u Agostino moesl vernemen, vermeerderden nog zijn baat en zijne razende woede. III. De tonen des orgels en 't gezang ties volks waien verstomd. Christus, de opperste Pries ter, en eeuwig goede Heider, had zijne kudde gezegend, de kaarsen waren uitgedaan en 't allerheiligste Sacrament weder iu 't taberna kel geborgen. De wierookgeur doorstroomde nog de ge wijde hallen, soms knielde nog een aandach tige bidder, wieu de smaad zijn Heiland aan gedaan, dieper in 't hart gegaan was, neder; daarop verheten de aanwezigen, de een na den ander de kerk en weldra was de roode schijn rna. Dit geschiedde op /.omlag den 8 Aug. tusschen Shasha en Maloetzi. De kaffers gaven den drijver bevel oin te kceren, hetgeen deze echter weigerde te doen, zeggende dat zijn baas vooruit reed en zij dien moesten vragen. De kaffers drukten dam op de wagens uit liet pad. Een paar blanken, die ook bij de wagens wa ren, gaven toen een sein aan Grobier, die spoedig terugreed. Bij dc wagens aangekomen vroeg hij hun, hoe zij het durfden wagen zijne wagens over last aan te doen en nam als straf daarvoor eenige paarden in beslag, en beval hun kapitein te roepen. Toen deze kwam vroeg Grobler hem: wat heb ik je gedaan dat je mij molesteert en dat nog wel op Lobengula's grond? De kapitein vroeg om verschooning en zeide dat zijn volk verkeerd gedaan had en dat hij gewillig was daarvoor schadevergoe ding te betalen. Hij had echter op het oogenblik niets bij zich om mede i- botrlrr. Tva"." '-rohl»? r>c document opmaken, dan zou s teekenen. Grobler deed zulks eu gaf hem daarop het in beslag genomene terug. De kapitein verzocht Grobler nu met zijn volk te spreken en hun te vertellen dat nu alles in orde was on er geen kwestie meer bestond. Hij zou zijne kaffers de wapenen laten afleggen, doch dan moesten Grobler en de zijnen ook ongewa pend komen. Deze beloofde zulks te doen, doch stak uit voorzorg een re volver bij zien, evenals een van zijne blanke metgezellen. Met hun vijven gingen zij daarop naar de kaffers, die op eenigen afstand van de wagens hadden post gevat. Een hunner droeg der eeuwige lamp, welke voor het tabernakel brandde, het eenigste gezelschap van den in 't II. Sacrament verborgen Godinensch. Don Agostino was de laatste, die dc kerk verlaten had. Door de eenzame straten ging hij naar zijne woning. Treurige gedachten bewogen zijn geest. Het was hem te moede, als den discipel, dien Jezus liefhad, ia den nacht toen den meester verraden word. Aan den hoek eeuer straal, zag hij plotse ling in de schaduw van een tegenover liggende poort een man staan, die in een zwaren man tel gehuld on een breed geranden hoed diep in 't gelaat gedrukt iemand scheen op te wach ten. Op 't oogenblik, dat hij den hoek omging ten einde zijne woning ie bereiken, ging er onmiddelijk in zijne nabijheid een schot af. Dc priester tot iu don dood verschrikt, ver nam duidelijk hot suizen der kogels langs zijn hoofd. De man onder do poort trachtte zich zoo snel mogelijk uil de voeten te maken. Geen wachter, noch politie was er op straat te zien. Wien had het schot gegolden zeker niemand anders dar. hem, den armen priester, want hij was de eenigste. die de straat pas seerde. En bij wien kon hij zoo gebaat zijn. hij, die allen slechts goed bewezen had, die geen vijand kende onder de bevolking der streek Wie was de vermetele booswicht Geen dief of straatroover. /uil; een zou niet uit de verte op zijn slachtoffer geschoten hebben, maar te lijf zijn gegaan. Don Agostino raadde licht, hoe de zaken stouden. De hclsche sekte, die in hare onderaardsche holen langzaam maar met taai geduld werkt aan haar grootste een geweer. Op ccne vraag van Grobler wat dit geweer beduidde, zeide een hunner dat hot aan den kapitein behoorde. Grobler sprak ben daarop toe, doch hij hoorde al spoedig ecu go- mompel van vangt hem. Toen hij weer aan 't spreken ging, ging er een geschreeuw op van Vuur, maakt hen dood De kaffers stormden daarop met assagaaien, bijlen en knob- kieries op Grobler en zijne -1 mannen af; een schot verbrijselde Groblers been. Deze en do andere gewapende blanken trokken nu hunne revolvers en hielden de kaffers daarmede terug, tei wijl de drie anderen spoedig terug liepen naar de wagons om hunne geweren te halen. Twee van hen werden nog in het been gewond, doch niet zoo, dat het hun belofte, de anderen ter hulp fe komen. Toen zij een keer hunne geweren hadden, dreven zij do kaffers spoedig op do vluc^'YvrflU zetten hen een eind 5. - paard, van 1 -'vendien nó«i a li nr.'; c ML sch, fó viel mét zijn berijder, (aard (bof toon val zijn arm brak. «Grobler trok daarop met zijn «agens verder. «Lleze verklaring is van een oog getuige en wordt in alle deelen bevestigd door bet rapport van twee Engelschen, zoodat men van de waarheid van liet bovenstaande over tuigd kan zijn". doel, de vernieting van Gods rijk op aarde on de stichting en uitbreiding van 't ryk des antichrist en voor de gruwelijkste middelen niet terugdeinst, moot wel in staat zijn een sluipmoord te begaan om een voor baar onge schikte!) en wegens zijn ijver voor Gods eer door haar zoo gehaten priester om 't levon te brengen. In de grootste verslagenheid kwam hij te huis. Tranen stroomden over zijne wangen, toen hij voor 't groote kruisbeeld op zijne kamer nederzonk, om God voor de redding uit zulk een oogensirfiijnlijk doodsgevaar te be danken. Ku daarioo bezat hij reden. Gods hand had hem op wonderbare wjjze beschermd. Terwijl de priester onder tranen bad. zotcn in het middenpunt der stad in een der prach tige nachtcafés twee elegant gekleede heereu «n een ijverig gesprok verdiept. -Nu. is 't geluktIs hij k lid gemaakt?" vroeg de ceno zacht. -Neen"antwoordde de nieuw aangeko mene. -de duivel is met hem en beschermt hem. Hoewel ik mijn post goed gekozen en schorp gein ik i had, miste do verd.... kogel toch." -Maar waarom los tot gij geen tweede schot l" -Ik durfde niet uit vrees, dat iemand door 't geluid zou bijgeijld zijn. Daarom hield ik het voor raadzamer mij zoo spoedig mogelijk uit de voeten te maken. Dezen keer is de vos ontsnapt, maar weldra zal zich eeuo •andere gunstige gelegenheid opdoen." Wordt vervolgd.

Peel en Maas | 1888 | | pagina 1