PöriooÉr.
HOEST' en omstreken.
NEGENDE JAARGANG,
Uitgever:
Deze Courant verschijnt iedere» Zaterdag avond.
De reis van Keizer Wil
helm SI naar Rome
ZAT EED AG 25 AUGUSTUS 18SS.
No. 35.
StfaiMÜ «lor liaan.
N.M. den 7e Dinsdag. E.K. 14e Dinsdag. V»M. 21e Dinsdag. L.K. 28ü Woensdag
Siand «lor
5, IC, 10, 22, 28 Aug. op 4.20, 4.20,-4.10, 4.5ö, 3.6; v/ui.; onder 7.40, 7.25, 7.22. 7.10, 0.57 n'r
Abonnementsprijs per kwartaal,
voor Venray 50 c.
franco per post 65 c.
voor het buitenland 85 c.
afzonderlijke nummers 6 c.
W. VAX DE.\ MEXCKIIOF-Sasscn.
Prijs der Advertentiën:
van 15 regel* 30 c.
elke regel meer f, c.
groote lettors en vignetten naar pim.tsröïmto.
Advevtcntiën, tfmaal geplaatst, worden 2innai berekend.
Ingezonden stukken, Ad-
vertentiën, enz. voor dit
Blad, worden uiterlijk Vrijdags mor
geus vóór 12 uren ingewacht.
zal naar de jongste berichten in de
eerste helft van October plaats hebben,
tlier en daar spreekt men reeds over
de moeielijkheden, welke uit de buur
schap van het geestelijk en wereldlijk
hof voortvloeien, 011 die men eene
kultuurstrijdige richting wil geven.
Vooral munt daarin de «Vuss. Ztug.",
«lie het toch niet noodig had, uit, om
de Duitsche katholieken te kwetsen.
Zich aansluitend hij de vage geruchten
van eene voorgewende «zending" van
tien HoogEerw. heer Aartsbisschop
binder tot .vertrouwelijke onderhan
delingen" hij den nuntius Galimberti,
bespreekt zij du houding van den H.
Stoel tegenover de vorsten, die het
Quirinaal bezoeken, als tegenover het
«koningrijk flatter" in eene even hate
lijke als onjuiste wijze.
Zoo maakt het blad bv. zijne kant-
teekeningen over de voorgewende in
consequentie, waarvan zich de H. Stoel
hij de ontvangst var. den Duitschen
kroonprins in 1883, die op het Quiri
naal afgestegen was, zou hebben schul
dig gemaakt, en weet niet, of verzwijgt
het ten minste aan zijne lezers, dat
liet in deze aangelegenheid een wer
kelijk onderscheid maakt, of de vorst,
die het hof van Humbert een bezoek
brengt, katholiek is of niet. Dat de
II. Stoel van die vorsten, die in den
paus hun geestelijk opperhoofd erken
nen met recht eene bijzondere aaucr-
Feuilleton.
i.
Het was op 't einde van Februari 1868, dat
ons verhaal in eene groote Italiaar.sche stad
voorviel.
In een der stille zijstraten, waarin het ge
woel en het getier der vastenavmuldagen niet,
drong, lag een huis, dat door zijn bouwtrant
merkelijk veel van de anderen afstak. Het
had twee verdiepingen en was van groote
vierkante steoneu opgetrokken; hoewel het
onbewoond scheen, bevond het zich toch in
een goeden staat. Ook lag het niet vlak aan
de straat, zooals de andere huizen', maar was
van deze door een grootcn tuin gescheiden.
Hen reusachtig, ijzeren staketsel, wiens sterke
poort steeds gesloten bleef, liep langs den
trottoir en veroorloofde niemand den toegang
in den wel beplanten tuin.
De ramen van het eenzame huis waren
steeds gesloten en met dichte gordijnen voor
zien, waarachter de uitvorschende blik des
voorbijgangers niets kon ontdekken. Een
breede steehen trap leidde naar den hoofdin
gang des huizes, doch nooit zag men de zware
deur opengaan. Boven de deur prijkte een
sterk vergulde ster, welke het gewone volk
diets maakte, dat de huisbewoner een zeer
Ijverig patriot was. (De vijfhoekige ster,
kenning verlangen kan, en ter vermij
ding van ergernissen ook verlangen
moet, is toch in den loop der jaren
sedert 1870 dikwerf genoeg verklaard
geworden.
Als de kulluurstrijders reeds nu
hunne verlangens des harten daarin
te kennen geven, dat .het bezoek van
keizer Wilhelm in Italië tot eene ach
teruitstelling van den II. Stoel zou
leiden, dan moesten zij zich toch waar
lijk niet in liet vredespolitieke" man
teltje hullen. Keizer Wilhelm kan de
hoog politieke dmdehulen zijner reis
naar Italië volop bereiken en de tegen
woordige bewindvoerders in't Italiaan-
sche staatswezen do verlangde bemin
nenswaardigheid betoonen, zonder dat
hij daarom de waardigheid van den
H. Stoel of do gevoelens der katho
lieken zijns lands te na behoeft te
komen. Wie een vreedzamen en vriend-
schappelijken afloop dezer reis wenscht,
zal zich van eene nadere verklaring
dezei kostbare aangelegenheid zoo lang
onthouden, tot de beroepen organen
der bedeelde hoven over de formali
teiten het tot een besluit eens zijn
geworden. Als vorst Bismarck de
vriendschappelijke betrekkingen tot den
H. Stoel wenscht te onderhouden, dan
zal hij gemakkelijk een uitweg uit de
zwarigheden weten te vinden.
Zooals vroeger dikwijls 't geval was,
wordt thans ook van den kant dor
kuituurstrijders het sprookje opge-
discht, dat de II. Stoel met alle
krachten het daar op muntte, om een
buitenlandschen vorst tot een geweld
dadige wederherstelling van den Ker
kdijken Staat te bewegen. Dit is de
voortzetting van het leugeiisystoem,
dat in den eersten Duitschen Rijksdag
slella cCItalia, speelt, zoo nis hekeml is, eene
groote rol in de geschiedenis van het. jong
Italië.) Anderen echter ineenden het beter
te weten en beweerden, dat de zeldzame ster,
iets tooveraehiigs bezat en het huis ware eene
vrijmetselaarsloge. Vele andere sieraden spra
ken ten gunste dezer meening: bouworde en
hoekmaat, truweel en hamer, welke in het
lijstwerk der ramen aangebracht waren en
eene groote vergulde zon, die boven den ge
vel uitstak. Geen leven bemerkte men in
't huis; alleen nu en dan naderden op zekere
dagen van de maand in do avondschemering
met rasse schreden élégant, geklcede mannen,
in ruime mantels gehuld, de poort, trokken
haastig op eene eigenaardige wijze aan de
schel en werden door een klein poortje, dat
aanstonds zonder geruisch weder dichtgeslo
ten werd, binnen gelalen. Hoe meer de donke
re nacht naderde, hoe talrijker deze zeldzame
bezoekers werden. Dat pp zulke avonden het
innerlijke des huizes schitterend moest ver-
licht zijn, kon men aan enkele lichtstralen
zien. die in weerwil der neergelaten voor
hangsels en der gesloten blinden haren weg
naar builen zochten. Ook vernam men dik
werf een luiden glazenklank, dat aan een
banket deed herinneren.
Men bedroog zich niet: dat geheimzinnig
huis diende inderdaad de mannen der loge,
die met Maz/.ini aan 't hoofd liet jong Italië
gevestigd hadden, .lot. vergaderplaats.
Op dien avond waren de vermomde bezoe
kers talrijker dan naar gewoonte opgekomen
in lange rijen, de een na den ander, kwamen
zij uit de straatjes en steegjes, welke in de
bij tic adresdebatten tegenover het
centrum ingeleid werd, door dat uien
diens tegenspraak tegen het onhoud
bare non-intervenlieprinciep als eene
opeisching tot don strijd tegen de
Italiaansche h eerst; k't.s aanduidde. Zul
ke gevolglooze verdraaiingen dischc
men nu een dom publiek voor.
Waar en wanneer heeft dan dc II.
Stoel ooit het verlaigen te kennen
gegeven, onder de gevaarlijke bescher
ming eener vreemde krijgsmacht te
komen, die zijn bezit tegen de omrin
gende macht van Italië voortdurend
moest verdedigen? Du politiek van den
II. Stoel en de verwachting der katho
lieken berust op een verzoening en
overeenkomst der nationale, staatkun
dige belangen en der kerkelijke rechten
en behoeften in Italië, en juist Leo
XIII, zal niet moede worden te her
halen, dat het wereldlijke heil der
Italiaansche natie, ais -men liet wel
verstaat en er mtari streeft, in de
schoonste harmonie staat met de belan
gen en dc aansuv.Dv. n van den II.
Stoel. Het is reeds'öiljf\vijls verklaaVd
dat de oplossing van liet «Romeinsch
vraagstuk" te verwachten is van het
verbeterd inzicht en de opgehelderde
richting van den wil van 't Ilaliaansch
volk.
Dc tegenwoordige regeering in Italië
is hoogst vijandig tegen paus en Kerk.
Kn toch laten zich Duitschlands katho
lieken de aansluiting lot den vredebond
door Italië graag bevallen. Als.Crispi
aiideis veel kwaads doet, is het te
meer te verheugen, dat hij ton minste
in de buitenlandsche politiek de macht,
welke nu eenmaal in zijne handen
ligt, tot een goed doel gebruikt.
Duitschlaiul en Oostenrijk kunnen met
straat uitliepen, te voorschijn en het kleine
ingangspoortje knarste onophoudelijk.
Een der hoofdmannen en leider der sekte,
een vénérable uit Genua, was met eene ge
wichtige boodschap aangekomen. Het. gold
een hoofdslag uit te voeren tegen de gehate
Kerk van Christus en tegen zyn zichtbaren
Plaatsvervanger op aarde, den paus. Hetgeen
toen besloten werd, kwam eerst twee jaren
later, den 20 September 1870 ter uitvoering,
toen de stad Rome in de handen der Piëmon-
teozen viel en het laatste bolwerk der wereld
lijke heerschappij des pausen voor den storm
der verbondene revolutionairen eu regeerings-
troepen moest zwichten. Alles, wat men tot
hieraan tegen den opvolger van den li. Petrus
ondernomen had, was, alhoewel niet geheel
vruchteloos gebleven, toch niet niet liet ge-
wenschte gevolg bekroond geworden. Nog
steeds was de eerbiedwaardige priostergrijs-
aard iu 't Vatikaan heerscher van Rome
steeds nog stonden hem trouwe mannen ten
dienste, die bereid waren, ais liet tot 't uiter
ste zou komen, voor hem hun bloed te ver
gieten. Daarom luid de loge besloten. Iiome
te veroveren, den H. Vader m 't Vatikaan
gevangen te houden, ten einde hom aldus iu
zekeren zin onschadelijk te maken en de sleu
tels der Eeuwige stad voor de voeten van
Victor Emmanuel neder te leggen.
In dezen zin hield dc hoofdman dien
avond eene vurige toespraak en sloot met de
woorden, welke naderhand, toen Garibaldi
met zijn gepeupel zich van de stad meester
maakte, het wachtwoord der vijanden van
Gods Kerk geworden zijn«Rome of de
de feitelijk' bestaande regeciing in
Italië zeer goed der. vrcdoshoiid onder
houden, zonder daardoor in 't Vatikaan
of bij de katholieken onaangename
gewaarwordingen in 't leven te roepen.
Ilot zijn booze onruststokers, welke
de/.o hoog politieke verbintenissen een
kultuurstrijdige en anti-kerkelijke be-
toekenis willen geven. Do «Romeinsche
kwestie" kan van de tegenwoordig in
aanmerking komende v redeskwestie
geheel afgezonderd blijven.
„Het schandaal van Cileaux".
Onder dezen titel heeft in de laatste
weken door de heele pers een smerige
historie de ronde gedaan, waarvan wij
tot dusver maar geen melding hebben
gemaakt, vooreerst omdat de zaak ons
al te stuitend en walglijk voorkwam.om
ze onzen lezers onder de oogen te bren
gen, en ten tweede omdat we wel ver
wachtten, dat ze. door den rechter
onderzocht, niets ineer zou blijken dan
een lasterlijk verzinsel.
Ru is thans dan ook geschiotl, cn nu
achten wij het niet ondienstig op het
geval te wijzen als een nieuw staakje
van de hatelijkheid, waarmee edele,
zelfopofferende kloosterlingen door den
gemeensten laster worden achtervolgd
en ten tweede van de lichtzinnigheid,
waarmee dergelijke lasterpraatjes door
de liberale pers worden rondgestrooid.
Al onze liberale bladen toch, met de
.Vieuice Rotterdammer aan liet hoofd,
hebben met kennelijk genoegen de
onverkwikkelijke geschiedenis aan hun
goedgeloovige lezers opgediseht, wel
wetende dat dezen zich alles aan den
neus laten hangen wat maar tot belas
tering en verguizing van kloosterbroe-
dood
"Ja, Rome of de dood!" herhaalden de
-broeders" begeesterd iu volle koor eu dron
ken op de gezondheid van Mazziri. den
grootmeester der loge van Genua eu de
overige steunen van 't, jong Italië, en op den
spoedigen ondergang van 't pausdom.
-Rome of de dpod," begon de spreker
op nieuw, -dat is, geëerde broeders, ons
wachtwoord, en het is goed. Echter durvt-n
wij ons nog geenc te groote verwachtingen
voorstellen en voor alles niet vergeten, dat
Rome nog niet de Kerk isals Rome valt,
valt zeker veelmaar nog niet alles. Pi us,
die oude stijfkop, dien de fanatieke» den
plaatsvervanger van God op aarde noemen,
is wel is waar, onze hoofd vijand, maar hij Is
do eenigsto niet. leder katholiek priester is.
als 't ware een stuk paus, ieder priester ver
vangt bij de li'ilitgeloov'igeu. die aan zijne fabels
geloof schenken, de plaats van God. Er
bestaat geen zoo afgelegen dorp in de bergen,
dat niet zijn paus, zijn zicbthuien God heeft.
En daarin ligt liet groote geheim der voor-
beeldelooze taaiheid en hardnekkigheid der
katholieke Kerk. Xoobng, als er nog oen
katholiek priester op aarde bestaat, die mis
leest en in don naam Gods de zonden vei geeft,
zoolang zal er ook eene Kerk bestaan, cn deze
Kerk zal, moge zij ook zwak in getal en ge
ring aan invloed zijn, steeds nog den strijd
tegen de ganseho wereld opnemen. Er ligt
iets waars in de belofte, welke haar de
Nazarener, lmav stichter, gegeven heeft: de
poorten der hel zullen haar niet overweldigen.
Daarcun valt er vau onzen kant aan geeue
(Iers trekt.
J)e lezer moet weten dat er te Cile
aux een inrichting bestaat voor ver
waarloosde jongens, die door broeders
van den II. Jozef wordt bestuurd. Ken
paar van die jeugdige vagebonden nu
had men allerlei leelijke dingen laten
opbiechten, die zij van do broeders
zouden gezien en ondervonden hebben
die beschuldigingen werden doorbladen
als do Lantcrne met graagte opgeno
men en verspreid cn weldra had de
heele anti-clericalo en liberale pers
het druk over »het schandaal" van
Giteaux, waar de grofste aanslagen
op de zedelijkheid gepleegd heetten.
Openlijk werd reeds gezegd, dat het
hoog tijd werd om redenen van zede
lijkheid allf kloosterorden ir: Frankrijk
op ie heffen.
Natuurlijk kwam het gerecht er aan
te pas en do republikeinsche rechters
putten al hun scherpzinnigheid uit, om
den belasterden kloosterbroeders dc op
hen geworpen smet voorgoed aan te
wrijven. Kwajongens en kleineskinde-
ron weVÜeS ondervraagd ei nge
moed igd. toch maar alles te zeggen
wat zij ten nadeele van de broeders
te vertellen wisten. Geen wonder dat
zoodoende de ongerijmdslo dingen te
gen dc broeders werden te beide ge
bracht. Deze of gene kwaadaardige
bengel behoefde maar oen wrok te
hebben tegen een broeder, die hem
bij gelegenheid eens flink gestraft»had.
om, onder de aansporing der vriende
lijke hoeren rechters, zijn edelen wel
doener ook van het ongeloofelijkstc tc
betichten.
Kn wat is er nu op stuk van zaken
ten nadeele der verdienstelijke kloos
terbroeders uitgekomen t Men luistere
beslissende overwinning te denken, zoolang
er nog priesters zijn. Eeruxez Cinfómu-! heeft
de unstcifelijko Voltaire gezegd eu Diderot
hoeft daartoe liet beste middel gegeven:
-llaug den butsten koning op aan de inge
wanden van don butsten priester." Ja, als
wij eerst bet priesterdom uitgeroeid en van
den aardbodem verdelgd hebben, dan zal het
ons gemakkelijk vallen, ook met het koning
schap, vooral met iedere legitieme macht
klaar te komen. Algeheele verlamming, zoo
doenlijk vernietiging van 't priesterdom, dat
is de priucipieele voorwaarde van den zege
der vrije ideën over do slavernij des ge
wetens, waarin do volkeren sedert eeuwen
smachten. In 't jaar 1700, in de glanspcriode
der groote, Fransehe revolutie, knoopte men
7-e op. men onthoofde en verdronk ze hij hon
derden. Dit was een radikaal middel. Jammer,
dat het einde te vroeg kwam; had men twin
tig of ook slechts tsen jaren lang, dien maat
regel tegen liet papendom gevolgd, dan zou
de aarde van dit ongedierte gezuiverd zijn,
daarmee z«»u de katholieke Kerk vesnioiigd
zijn wij waren aan 't doel, wij konden dan
do handen in den schoot leggen en do eere-
dien.-t van den grootcn «Bouwmeester van "t
Heelal", z.ou zich uitstrekken van den op. tot
den ondergang der zon. Nu echter zijn wij,
helaas, nog niet zo»» ver gevorderd dat
walgelijk, zwart ongedierte is talrijker dan
to voren en vermeerdert zich nog in k mut-
z.ien der oogen. Ook kan men iu den tijd",
waarin wij leven, mot bovengenoemde radi-
kale middelen niet beginnen. Wij leven in
een geciviliseerd land, in ecu zoogenaamde»