PöriooÉr. HOEST' en omstreken. NEGENDE JAARGANG, Uitgever: Deze Courant verschijnt iedere» Zaterdag avond. De reis van Keizer Wil helm SI naar Rome ZAT EED AG 25 AUGUSTUS 18SS. No. 35. StfaiMÜ «lor liaan. N.M. den 7e Dinsdag. E.K. 14e Dinsdag. V»M. 21e Dinsdag. L.K. 28ü Woensdag Siand «lor 5, IC, 10, 22, 28 Aug. op 4.20, 4.20,-4.10, 4.5ö, 3.6; v/ui.; onder 7.40, 7.25, 7.22. 7.10, 0.57 n'r Abonnementsprijs per kwartaal, voor Venray 50 c. franco per post 65 c. voor het buitenland 85 c. afzonderlijke nummers 6 c. W. VAX DE.\ MEXCKIIOF-Sasscn. Prijs der Advertentiën: van 15 regel* 30 c. elke regel meer f, c. groote lettors en vignetten naar pim.tsröïmto. Advevtcntiën, tfmaal geplaatst, worden 2innai berekend. Ingezonden stukken, Ad- vertentiën, enz. voor dit Blad, worden uiterlijk Vrijdags mor geus vóór 12 uren ingewacht. zal naar de jongste berichten in de eerste helft van October plaats hebben, tlier en daar spreekt men reeds over de moeielijkheden, welke uit de buur schap van het geestelijk en wereldlijk hof voortvloeien, 011 die men eene kultuurstrijdige richting wil geven. Vooral munt daarin de «Vuss. Ztug.", «lie het toch niet noodig had, uit, om de Duitsche katholieken te kwetsen. Zich aansluitend hij de vage geruchten van eene voorgewende «zending" van tien HoogEerw. heer Aartsbisschop binder tot .vertrouwelijke onderhan delingen" hij den nuntius Galimberti, bespreekt zij du houding van den H. Stoel tegenover de vorsten, die het Quirinaal bezoeken, als tegenover het «koningrijk flatter" in eene even hate lijke als onjuiste wijze. Zoo maakt het blad bv. zijne kant- teekeningen over de voorgewende in consequentie, waarvan zich de H. Stoel hij de ontvangst var. den Duitschen kroonprins in 1883, die op het Quiri naal afgestegen was, zou hebben schul dig gemaakt, en weet niet, of verzwijgt het ten minste aan zijne lezers, dat liet in deze aangelegenheid een wer kelijk onderscheid maakt, of de vorst, die het hof van Humbert een bezoek brengt, katholiek is of niet. Dat de II. Stoel van die vorsten, die in den paus hun geestelijk opperhoofd erken nen met recht eene bijzondere aaucr- Feuilleton. i. Het was op 't einde van Februari 1868, dat ons verhaal in eene groote Italiaar.sche stad voorviel. In een der stille zijstraten, waarin het ge woel en het getier der vastenavmuldagen niet, drong, lag een huis, dat door zijn bouwtrant merkelijk veel van de anderen afstak. Het had twee verdiepingen en was van groote vierkante steoneu opgetrokken; hoewel het onbewoond scheen, bevond het zich toch in een goeden staat. Ook lag het niet vlak aan de straat, zooals de andere huizen', maar was van deze door een grootcn tuin gescheiden. Hen reusachtig, ijzeren staketsel, wiens sterke poort steeds gesloten bleef, liep langs den trottoir en veroorloofde niemand den toegang in den wel beplanten tuin. De ramen van het eenzame huis waren steeds gesloten en met dichte gordijnen voor zien, waarachter de uitvorschende blik des voorbijgangers niets kon ontdekken. Een breede steehen trap leidde naar den hoofdin gang des huizes, doch nooit zag men de zware deur opengaan. Boven de deur prijkte een sterk vergulde ster, welke het gewone volk diets maakte, dat de huisbewoner een zeer Ijverig patriot was. (De vijfhoekige ster, kenning verlangen kan, en ter vermij ding van ergernissen ook verlangen moet, is toch in den loop der jaren sedert 1870 dikwerf genoeg verklaard geworden. Als de kulluurstrijders reeds nu hunne verlangens des harten daarin te kennen geven, dat .het bezoek van keizer Wilhelm in Italië tot eene ach teruitstelling van den II. Stoel zou leiden, dan moesten zij zich toch waar lijk niet in liet vredespolitieke" man teltje hullen. Keizer Wilhelm kan de hoog politieke dmdehulen zijner reis naar Italië volop bereiken en de tegen woordige bewindvoerders in't Italiaan- sche staatswezen do verlangde bemin nenswaardigheid betoonen, zonder dat hij daarom de waardigheid van den H. Stoel of do gevoelens der katho lieken zijns lands te na behoeft te komen. Wie een vreedzamen en vriend- schappelijken afloop dezer reis wenscht, zal zich van eene nadere verklaring dezei kostbare aangelegenheid zoo lang onthouden, tot de beroepen organen der bedeelde hoven over de formali teiten het tot een besluit eens zijn geworden. Als vorst Bismarck de vriendschappelijke betrekkingen tot den H. Stoel wenscht te onderhouden, dan zal hij gemakkelijk een uitweg uit de zwarigheden weten te vinden. Zooals vroeger dikwijls 't geval was, wordt thans ook van den kant dor kuituurstrijders het sprookje opge- discht, dat de II. Stoel met alle krachten het daar op muntte, om een buitenlandschen vorst tot een geweld dadige wederherstelling van den Ker kdijken Staat te bewegen. Dit is de voortzetting van het leugeiisystoem, dat in den eersten Duitschen Rijksdag slella cCItalia, speelt, zoo nis hekeml is, eene groote rol in de geschiedenis van het. jong Italië.) Anderen echter ineenden het beter te weten en beweerden, dat de zeldzame ster, iets tooveraehiigs bezat en het huis ware eene vrijmetselaarsloge. Vele andere sieraden spra ken ten gunste dezer meening: bouworde en hoekmaat, truweel en hamer, welke in het lijstwerk der ramen aangebracht waren en eene groote vergulde zon, die boven den ge vel uitstak. Geen leven bemerkte men in 't huis; alleen nu en dan naderden op zekere dagen van de maand in do avondschemering met rasse schreden élégant, geklcede mannen, in ruime mantels gehuld, de poort, trokken haastig op eene eigenaardige wijze aan de schel en werden door een klein poortje, dat aanstonds zonder geruisch weder dichtgeslo ten werd, binnen gelalen. Hoe meer de donke re nacht naderde, hoe talrijker deze zeldzame bezoekers werden. Dat pp zulke avonden het innerlijke des huizes schitterend moest ver- licht zijn, kon men aan enkele lichtstralen zien. die in weerwil der neergelaten voor hangsels en der gesloten blinden haren weg naar builen zochten. Ook vernam men dik werf een luiden glazenklank, dat aan een banket deed herinneren. Men bedroog zich niet: dat geheimzinnig huis diende inderdaad de mannen der loge, die met Maz/.ini aan 't hoofd liet jong Italië gevestigd hadden, .lot. vergaderplaats. Op dien avond waren de vermomde bezoe kers talrijker dan naar gewoonte opgekomen in lange rijen, de een na den ander, kwamen zij uit de straatjes en steegjes, welke in de bij tic adresdebatten tegenover het centrum ingeleid werd, door dat uien diens tegenspraak tegen het onhoud bare non-intervenlieprinciep als eene opeisching tot don strijd tegen de Italiaansche h eerst; k't.s aanduidde. Zul ke gevolglooze verdraaiingen dischc men nu een dom publiek voor. Waar en wanneer heeft dan dc II. Stoel ooit het verlaigen te kennen gegeven, onder de gevaarlijke bescher ming eener vreemde krijgsmacht te komen, die zijn bezit tegen de omrin gende macht van Italië voortdurend moest verdedigen? Du politiek van den II. Stoel en de verwachting der katho lieken berust op een verzoening en overeenkomst der nationale, staatkun dige belangen en der kerkelijke rechten en behoeften in Italië, en juist Leo XIII, zal niet moede worden te her halen, dat het wereldlijke heil der Italiaansche natie, ais -men liet wel verstaat en er mtari streeft, in de schoonste harmonie staat met de belan gen en dc aansuv.Dv. n van den II. Stoel. Het is reeds'öiljf\vijls verklaaVd dat de oplossing van liet «Romeinsch vraagstuk" te verwachten is van het verbeterd inzicht en de opgehelderde richting van den wil van 't Ilaliaansch volk. Dc tegenwoordige regeering in Italië is hoogst vijandig tegen paus en Kerk. Kn toch laten zich Duitschlands katho lieken de aansluiting lot den vredebond door Italië graag bevallen. Als.Crispi aiideis veel kwaads doet, is het te meer te verheugen, dat hij ton minste in de buitenlandsche politiek de macht, welke nu eenmaal in zijne handen ligt, tot een goed doel gebruikt. Duitschlaiul en Oostenrijk kunnen met straat uitliepen, te voorschijn en het kleine ingangspoortje knarste onophoudelijk. Een der hoofdmannen en leider der sekte, een vénérable uit Genua, was met eene ge wichtige boodschap aangekomen. Het. gold een hoofdslag uit te voeren tegen de gehate Kerk van Christus en tegen zyn zichtbaren Plaatsvervanger op aarde, den paus. Hetgeen toen besloten werd, kwam eerst twee jaren later, den 20 September 1870 ter uitvoering, toen de stad Rome in de handen der Piëmon- teozen viel en het laatste bolwerk der wereld lijke heerschappij des pausen voor den storm der verbondene revolutionairen eu regeerings- troepen moest zwichten. Alles, wat men tot hieraan tegen den opvolger van den li. Petrus ondernomen had, was, alhoewel niet geheel vruchteloos gebleven, toch niet niet liet ge- wenschte gevolg bekroond geworden. Nog steeds was de eerbiedwaardige priostergrijs- aard iu 't Vatikaan heerscher van Rome steeds nog stonden hem trouwe mannen ten dienste, die bereid waren, ais liet tot 't uiter ste zou komen, voor hem hun bloed te ver gieten. Daarom luid de loge besloten. Iiome te veroveren, den H. Vader m 't Vatikaan gevangen te houden, ten einde hom aldus iu zekeren zin onschadelijk te maken en de sleu tels der Eeuwige stad voor de voeten van Victor Emmanuel neder te leggen. In dezen zin hield dc hoofdman dien avond eene vurige toespraak en sloot met de woorden, welke naderhand, toen Garibaldi met zijn gepeupel zich van de stad meester maakte, het wachtwoord der vijanden van Gods Kerk geworden zijn«Rome of de de feitelijk' bestaande regeciing in Italië zeer goed der. vrcdoshoiid onder houden, zonder daardoor in 't Vatikaan of bij de katholieken onaangename gewaarwordingen in 't leven te roepen. Ilot zijn booze onruststokers, welke de/.o hoog politieke verbintenissen een kultuurstrijdige en anti-kerkelijke be- toekenis willen geven. Do «Romeinsche kwestie" kan van de tegenwoordig in aanmerking komende v redeskwestie geheel afgezonderd blijven. „Het schandaal van Cileaux". Onder dezen titel heeft in de laatste weken door de heele pers een smerige historie de ronde gedaan, waarvan wij tot dusver maar geen melding hebben gemaakt, vooreerst omdat de zaak ons al te stuitend en walglijk voorkwam.om ze onzen lezers onder de oogen te bren gen, en ten tweede omdat we wel ver wachtten, dat ze. door den rechter onderzocht, niets ineer zou blijken dan een lasterlijk verzinsel. Ru is thans dan ook geschiotl, cn nu achten wij het niet ondienstig op het geval te wijzen als een nieuw staakje van de hatelijkheid, waarmee edele, zelfopofferende kloosterlingen door den gemeensten laster worden achtervolgd en ten tweede van de lichtzinnigheid, waarmee dergelijke lasterpraatjes door de liberale pers worden rondgestrooid. Al onze liberale bladen toch, met de .Vieuice Rotterdammer aan liet hoofd, hebben met kennelijk genoegen de onverkwikkelijke geschiedenis aan hun goedgeloovige lezers opgediseht, wel wetende dat dezen zich alles aan den neus laten hangen wat maar tot belas tering en verguizing van kloosterbroe- dood "Ja, Rome of de dood!" herhaalden de -broeders" begeesterd iu volle koor eu dron ken op de gezondheid van Mazziri. den grootmeester der loge van Genua eu de overige steunen van 't, jong Italië, en op den spoedigen ondergang van 't pausdom. -Rome of de dpod," begon de spreker op nieuw, -dat is, geëerde broeders, ons wachtwoord, en het is goed. Echter durvt-n wij ons nog geenc te groote verwachtingen voorstellen en voor alles niet vergeten, dat Rome nog niet de Kerk isals Rome valt, valt zeker veelmaar nog niet alles. Pi us, die oude stijfkop, dien de fanatieke» den plaatsvervanger van God op aarde noemen, is wel is waar, onze hoofd vijand, maar hij Is do eenigsto niet. leder katholiek priester is. als 't ware een stuk paus, ieder priester ver vangt bij de li'ilitgeloov'igeu. die aan zijne fabels geloof schenken, de plaats van God. Er bestaat geen zoo afgelegen dorp in de bergen, dat niet zijn paus, zijn zicbthuien God heeft. En daarin ligt liet groote geheim der voor- beeldelooze taaiheid en hardnekkigheid der katholieke Kerk. Xoobng, als er nog oen katholiek priester op aarde bestaat, die mis leest en in don naam Gods de zonden vei geeft, zoolang zal er ook eene Kerk bestaan, cn deze Kerk zal, moge zij ook zwak in getal en ge ring aan invloed zijn, steeds nog den strijd tegen de ganseho wereld opnemen. Er ligt iets waars in de belofte, welke haar de Nazarener, lmav stichter, gegeven heeft: de poorten der hel zullen haar niet overweldigen. Daarcun valt er vau onzen kant aan geeue (Iers trekt. J)e lezer moet weten dat er te Cile aux een inrichting bestaat voor ver waarloosde jongens, die door broeders van den II. Jozef wordt bestuurd. Ken paar van die jeugdige vagebonden nu had men allerlei leelijke dingen laten opbiechten, die zij van do broeders zouden gezien en ondervonden hebben die beschuldigingen werden doorbladen als do Lantcrne met graagte opgeno men en verspreid cn weldra had de heele anti-clericalo en liberale pers het druk over »het schandaal" van Giteaux, waar de grofste aanslagen op de zedelijkheid gepleegd heetten. Openlijk werd reeds gezegd, dat het hoog tijd werd om redenen van zede lijkheid allf kloosterorden ir: Frankrijk op ie heffen. Natuurlijk kwam het gerecht er aan te pas en do republikeinsche rechters putten al hun scherpzinnigheid uit, om den belasterden kloosterbroeders dc op hen geworpen smet voorgoed aan te wrijven. Kwajongens en kleineskinde- ron weVÜeS ondervraagd ei nge moed igd. toch maar alles te zeggen wat zij ten nadeele van de broeders te vertellen wisten. Geen wonder dat zoodoende de ongerijmdslo dingen te gen dc broeders werden te beide ge bracht. Deze of gene kwaadaardige bengel behoefde maar oen wrok te hebben tegen een broeder, die hem bij gelegenheid eens flink gestraft»had. om, onder de aansporing der vriende lijke hoeren rechters, zijn edelen wel doener ook van het ongeloofelijkstc tc betichten. Kn wat is er nu op stuk van zaken ten nadeele der verdienstelijke kloos terbroeders uitgekomen t Men luistere beslissende overwinning te denken, zoolang er nog priesters zijn. Eeruxez Cinfómu-! heeft de unstcifelijko Voltaire gezegd eu Diderot hoeft daartoe liet beste middel gegeven: -llaug den butsten koning op aan de inge wanden van don butsten priester." Ja, als wij eerst bet priesterdom uitgeroeid en van den aardbodem verdelgd hebben, dan zal het ons gemakkelijk vallen, ook met het koning schap, vooral met iedere legitieme macht klaar te komen. Algeheele verlamming, zoo doenlijk vernietiging van 't priesterdom, dat is de priucipieele voorwaarde van den zege der vrije ideën over do slavernij des ge wetens, waarin do volkeren sedert eeuwen smachten. In 't jaar 1700, in de glanspcriode der groote, Fransehe revolutie, knoopte men 7-e op. men onthoofde en verdronk ze hij hon derden. Dit was een radikaal middel. Jammer, dat het einde te vroeg kwam; had men twin tig of ook slechts tsen jaren lang, dien maat regel tegen liet papendom gevolgd, dan zou de aarde van dit ongedierte gezuiverd zijn, daarmee z«»u de katholieke Kerk vesnioiigd zijn wij waren aan 't doel, wij konden dan do handen in den schoot leggen en do eere- dien.-t van den grootcn «Bouwmeester van "t Heelal", z.ou zich uitstrekken van den op. tot den ondergang der zon. Nu echter zijn wij, helaas, nog niet zo»» ver gevorderd dat walgelijk, zwart ongedierte is talrijker dan to voren en vermeerdert zich nog in k mut- z.ien der oogen. Ook kan men iu den tijd", waarin wij leven, mot bovengenoemde radi- kale middelen niet beginnen. Wij leven in een geciviliseerd land, in ecu zoogenaamde»

Peel en Maas | 1888 | | pagina 1