DE EERSTE ZAAK
VTERDAC
Uitgeve
Deze Courant verse
De onderhandelingen
Eusland en Rome,
Feuilleton
Slasid «Bei* Maan,
L.K. den 3e Donderdag. N.M, (ten 11° Vrijdag. E.K. don 18° Vrijdag. V.M, don 25° Vrijdaj
Prijs der Advertentiën:
▼an 15 regels 30 c.
elke regel meer G c.
groote letters en vignetten naar plaatsruimte.
Advertentiën, 3maal geplaatst, worden Smaal berekend.
Abonnementsprijs per kwartaal
voor Vkxray 50 e.
franco per post G5 e.
voor liet buitenland 85 c.
afzonderlijke nummers G c.
Dat zoo een bericht in Polen, vooral
bij de oningewijden (niets-kwaadsver-
moedenden) sensatie verwekte, ligt voor
do hand. Men koesterde hoegenaamd
geen wantrouwen tegen den H. Stoel,
alhoewel de zaak Gitezen-Posen ten
opzichte van 't aartsbisdom nog niet
getegeld is, maar men herdenkt de
Russische trouweloosheid hij de onder
handelingen van zaken vau kerk-poli-
tiekeu aard. Rusland zoekt staag spij
kers up laag water, en is er op uit
om, als het maar kan, tegen do katho
lieke kerk te strijden. Daarvandaan
zoekt het handlangers en voor geld is
alles te koop.
Eene correspondentie aan de Parij-
sche aUnivcrs" uit, Ivrakau duidde op
den nuntius Galimberti, als ware deze
de mau der onderhandelingen. Dienten
gevolge kwam het Weenenscho nVater-
laud" op met.hut bericht dat die boive-
ïingeu bepaald valsch warenalleen
de onderhandelingen hadden ten doel
»um d>;" treurig'- toestand van den
ge ....e.,-.tv.- j-.cc- uien.
Ook de Paus zelve doelde hierop in
zijne toespraak tot de Poolsche pel
grims; hij druute er ep hoe noodza
kelijk het vertrouwen van 't katholieke
Polen tot den 11. Stoel is en voegde er
hij; »Wij zullen onze verplichtingen
jegens u nooit vei vvaarloozen." De
bizoudere aandacht, welke Leo XIII
dan ook den reeds zoolang verbannen
aartsbisschop Felinski van Warschau
schonk, bewees, dat de tl. Vader hij
deze verzekeriug vooral het oog had
op zijne lijdende kinderen ouder den
schepler van den Czaar.
lntusschcn vertoeft echter de Russi
sche onderhandelaar nog steeds te
Rome, de onderhandelingen zijn, zooals
een vurig katholiek is, heeft voor zijn
dochter Laura eene katholieke Duilsclte
gouvernante.
Wordt de minister des avonds niet
tot andere bezigheden geroepen, dan
vertaalt en verklaart zijn dochter de
artikelen der Duilsche bladen, die hem
het meeste belang inboezemen.
De gouvernante van minister Crispi
is ccuc uitstekende ka>holieke Duilsche.
Hetzelfde verschijnsel doet zich in de
burgerlijke kringen voor.
Het gaat zelfs zoover dat fainiliën,
die in Frankrijk bloedverwanten heb
ben, zich van eene Duilsche gouver
nante voorzien. Hot is mode geworden
en schijnt tot den bon ton te belmoren.
De Italianen geven de voorkeur aan
al wal Duilsch is; Duitscli spreken
staat bij hen gelijk met deelgenoot tc
zijn in de grootheden vati het Duitsche
rijk. Zij kennen aan alle Duitsche
zaken een bovenmatige kracht toe. be
schouwen ze als een talisman, wat
zeker viel een eigenaardige karaktei-
lïek u».tg worden-g-:;.eaid,
Ititussehen vermindert dit de hetee-
kouis niet van dergelijke verschijnselen
als die, welke in de handelingen van
Crispi liggen opgesloten. Hij, do groote
belegeraar van Kerk en Paus, wil zijn
dochter bij voorkeur zien toevertrouwd
aan eene katholieke gouvernante!
Zeker, een ieder keutdergelijke voor
beelden; de laagst gevallen vader of
moeder zal zich het schaamrood op de
wangen voelen komen, bij de gedachte
dat zij hun eigen vleesch en bloed zou
den bestemmen tot een oiler op het
altaar der ondeugd. Wellicht is het
nog de laatste spiank var. natuurlijke
bezorgdheid, die aan ccue godsdienstige
opvoeding de hoogste waarde duel
geloofwaardig is aalilinonpn, nog niet
afgebroken, maar vorafeil langzaam,
omdat Rusland naar d "Pol. Corr."
schrijft, eischen stelt, v 'lke de II.
Stoel, zonder het k t.te e Polen te
krenken, niet aanii; m, an. In de
laatste dagen begint dcRussisclie pers
zich ook ietwat met 'eze kwestie te
bemoeien. Zij klaagt lat Rome veol
eischt en te weinig (wil toegeven.
Zulke Russische onto gen kent men
wei; er bestaat gev groolerc leu
genpers dan do Rus-iiUie. v,.
De H. Stoel wete en terecht
dat Rusland zijne vlieger gegeven
beloften niet nakomt, kort daarna
de vervolgingen wede rót- 'int ch thans
nog blijft voortzetten, .endaar dat de
H. Stoel zoo voorz, :g hieromtrent
is. lil den laatslen' ijd tracht men
niet alleen de »Unitun1 maar ook de
katholieken tot den »|jfejiischen Ritus"
behoorende als hij r.ang tot het
schisma overtehalen 'let is zeker
a<uiteneiA;n 'l de Visten, welke
met ue r ouiSchd^pti j,>-5i5'('o*ïtome
verschonen, den H. Vadir zoowel den
toestand als ook het dbilran Rusland
naar waarheid geken cletst hebben.
Dit dient tot waarbi g, dat de H.
Stoel, degelijk en gro: dg onderricht,
het Rusland wel zeggr i bal, waar het
op staat.
Russische en Duitsche vrouwen uit
hoogo kringen hebben gedurende het
ju bi Ié dos Pausen hot katholieke geloof
omhelsd.
Vóór eenige dagen is eene bekeering
voorgevallen onder buitengewone om
standigheden, en daarom te moer waard
als een historisch document te worden
aangemerkt. De bekeerling is eene
Duitsche dame, eehtgenooto vau een
Italiaanschen ollicier, en nog maar
enkele jaren te Rome woonachtig.
D.e heer Dupretis had door lusschen-
komst van een informatie-bureau te
Aiuncheii eene katholieke Duitsche 011-
derwijzeies gevraagd. Daar het onmo
gelijk was gebleken eene katholieke
te vinden, werd deze betrekking aan
eene protestantsche dame toevertrouwd,
echter onder voorwaarde, dat zij ver
plicht zou zijn hot meisje, dat aan
hare zorgen werd toevertrouwd, dage
lijks naar de II. Mis to vergezellen.
De onderwijzeres nam deze voorwaarde,
aait. Het pauselijke Rome begon lang-
zauie'i liaou (.en gcaelJIgeu nuiu
weeg te brengen in de ziel der vrouw,
die te voren, zonder ecnigen godsdienst
te haten, zich toch met geen enkelen
had ingelaten.
De ceremoniën trokken haar aan
dacht. Een gelukkige bekecring volgde,
en, wat het meest de bewondering
wekt, zij werd gevolgd door die van
haren echtgenoot, den officier, met
wien zij gedurende haar verblijf te
Rome was gehuwd.
De Italianen, zelfs de grootste vrij
denkers, vertrouwen hij voorkeur de
opvoeding hunner kinderen toe aan
katholieke Duilsche onderwijzeressen
Zoo ook de tegenwoordige minister
president Crispi, die hot tegendeel van
feaMüs?** Ingezonden stukken, Ad
vertentiün, enz. voor dit
Blad, worden uiterlijk Vrijdags mor
gens vóór 12 uren ingewacht.
tussclien
g\ oor eenige weken verkondigden de
.et-katholieke bladen, dat de onder
handelingen tusschen Rusland en den
11. Stoel ten gevolge van twee toege
vingen van den kant van Rome wel
haast zouden afgeloopen zijn. Die toe
gevingen zouden, naar men zegt, be
staan in de toelating der Russische
taal tut den niet-lilurgischen godsdienst
in niet-Russische oorden, alsmede in
liet aannemen van den Juliaanschon
'"■plunder in de katholieke feostbereke.-
vr van Polen.
■t lag vlak voor de liaWtf dat de
A Stoel zulks niet kon toigevei. mi
>V de katholieke pers was Aanstonds
lil' élA zurf" iets ■.iJorVé .e.u-
waardig en -ondenkbaar aan ie nemci..
De loop der zaken heeft de Katholieke
pers gelijk gegeven. Nu is maar de
vraag, wie deze valsche verdichtsels
ten nadeele van den II. Stoul uit
gestrooid heelt en met welk duel'
liet bericht doemde zich reeds op,
kort vóór dat de Poolsche Pelgrimsreis
voor 't jubilé van den paus plaats had.
Omdat nu het katholieke Polen een
drachtig hand aan hand gingen, wetisch-
te men wel bres te schieten in dien
bond van eendracht. Dit Ook is goed
aantenemen, want Rusland poogt met
zijne blinkende loebels er alles door
te krijgen, getuige de renegaat Nau-
mowicz, en wat deze gedaan heeft.
In den loop dezes j
Rome belangrijke bek.
gegrepen, Weter.schapp
geestelijken van dcAngli
ars hebben te
ningen plaats
ltjkc mannen,
aansche kerk,
Ik had nog eenon aildejeii weg kunnen
.inslaan, ik had de beslissiijrjvan het rechts
college kunnen inroepen, na\r ik kon, ik
moest dat niet doen. Deel li het, dan was
ik van alle verantwoordeljltt eid ontslagen,
maar ik wilde mij liever,aai <li verantwoor
delijkheid onderwerpen, dafymi reeds hij het
I begin van mijn bestuur, van jen meerderheid
afhankelijk te maken, óndejwur invloed het
rechtsgebied van R. verwlrliiosd was. Ik
had de betere rechtscudeIon reeds loeren
kennen. Lt®-
Ik nioak+o met den genoo^itiü' de volgondt?
afspraak
Hij /ou de lijkschouwing lot in don laten
namiddag verschuiven, ikLUilntiisschen nieu
we beriehten trachten ii) uawinnen, zoo als
mijn pliclit gebood, en o^ftjfred's eer niet
te kwetsen* zijn zwager veiporen. Léverde
mijne verdere uitkomsten ij eon i gen grond
tot vervolging, dan zou dien vond de gerech
telijke schouwing plaats hè en, was dit niet
het geval, dan moest de ysicus de schou
wing zonder mij, maar in igeuwooriligheid
van een heelmeester vimli ten, hij kon dit
hij Alfred goed maken, doore verklaren, dat
het tot beider geruststellingioude. Weid or
vergift ïn liet lichaam ge\idon, dan waren
al dadelijk de twee bij (1 wet gevorderde
geneeskundigen tegenwoor om aan den
eisoh tot tegenwoordigheid in twee rechter
lijkt» ambtenaren te votdoeijmoest de schou
wing gestaakt en om mij wonden worden,
ik zou mij, mot een griffil gereed houden
om dadelijk to verschijnen.
Wij trollen nog eene schiljng.
Mijne vragen waren ten einde. Kr moest
bene beslissing, een snel besluit genomen
worden.
Liet ik de lijkschouwing als eene privaat-
handeling aan den geneesheer over, dan droeg
ik de schuld, als eene. gepleegde misdaad de
verdiende straf ontging; als directeur van het
incjuisitoriaat laadde ik eene dubbele verant
woording op mijliet rechtsgebied was met
den nieuwen directeur, vat) den regen in den
drop gekomen.
Anderzijds, was ik niot bevoegd, ambt;»
halve op te tredenor was geen enkele schijn
van bewijs, dat er misdaad' gepleegd was;
.iedere otlicieele stap dien ik deed was eene
onwettige aantasting van een man en eene
familie, van onbesproken gedrag en goed ter
naam staande. Indien ik, als nieuws- en
weetgierig toeschouwer de lijkschouwing bij
woonde, zou zich in het kleine stadje (Ju mare
verspreiden, dat er een gerechtelijk Onderzoek
naar do oorzaak van den dood van Alfred's
vrouw plaats had en als de geneesheer nu
geen vergift vond! Kr blijft altijd iets
kleven 5 de meiisch tegeu w ien het crimineel
gerecht eens een onderzoek heeft bovoleu,
vooral in zaken van vergiftiging, blijft voor
de menigte steeds een voorwerp van wan
trouwen en verdenking. Van den aiidoien
kant, vorderde bovendien het beroep van den
man, dat zijne eer onbevlekt bleef,
Ik kon niet officieel handelen, ik moest het
op de eerste uitkomsten der schouwing laten
aankomen en maakte eene afspraak met derf
geneesheer, die eene soort van middelweg
was.
Volgons de voorschriften op de gerechtelijke
lijkschouwing, moest do opening der hoofd-,
borst- en buikholten plaats hebben, maar er
was niet voorgeschreven, in welke opvolging
die opening moest plaats hebben, het gebruik
volgde de genoemde. Vroeger had ik mij
aan dat gebruik niet verbonden en verzocht
den geneesheer, er thans ook van af te wij
ken, met do opening der buikholte en wel met
het onderzoek der maag te beginnen, omdat,
als er vergiftiging had plaats gehad, de eerste
sporen zich daar moesten vertoonen.
Öp deze-, wijze was ervoor gezorgd, dat do
privaat-handeling van den geneesheer, onmid-
delijk in eene gerechtelijke schouwing kon
vorandord worden. De geneesheer vertrok.
Ik liet den zwager van Alfred by mij roe
pen, die er statig, bezonnen, naar het uiterlijk
te oordeel en er eeuigzins terughoudend uitzag,
«l'wo zuster, juffrouw Alfred is gestorven?"
«Ja, hoor directeur."
-Onder verdachte omstandigheden?"
-Dat weet ik niet mijnheer, noch ik, noch
oenig ander bloedverwant is bij baar geweest."
ȟok geen geneesheer
eene lijkschouwing over."
I)e mail bedacht zich een oogonblik.
Mynheer," zeide hij, -er was van gespro
ken. dat mijn zuster vergiftigd was. ik hoorde
het, deelde het fljijt» zwager mede en 'toon
besloot hij tot do lijkschouwing,"
«Nam bij dut besluit uit zich zelve?"
«Ik had er eerst van gesproken."
«En uw zwager was er dadelijk toe bereid?"
-Dadelijk met, ik vond dat evenwel na
tuurlijk. bot was zijne vrouw en gij zelf zoido
zoo oven. dal men mot gaarne tut zoo iets
overgaat."
«Gij haalde hem dus over?"
IX MIJNE NIEUWE BETREKKING
-De vrouw was gierig, zij hadden een
meisje van dertien jaren in hun dienst en gis
teren bij zijne terugkomst heeft Alfred eene
nicht der overledene meegebracht."
«Eene nicht? Eer. frisch jong meisje?"
«Kent gij haar?"
«Ik <;'-eet het niet. Laat ons voortgaan.
Was er niemand anders bij de zieke?"
-Eene buurvrouw, de weduwe Külil, is
gisteren bijna den gebeden dug in huis ge
weest, om de zieke te helpen, zij was bij haar
dood tegenwoordig,"
«Hebt gij haar gesproken?"
-Zij was er bij, toen Alfred mij bij het lijk
bracht. Zij vertelde mij van de ziekte, maar
niets verdachts, en bevestigde zijne mededee-
lingën."
«Is die nicht hier bekend?"
«Zij had al meermalen in Alfred's huis vei»
toefd, maar verliot liet telkens."
«Waarom?"
«Ik weet het niet."
«Wat zegt men van Alfred
-Tot heden was hij een onbesproken man."
«En gij weet geen grond, gij kent de bron
)ïiet van het in omloop zijnde gerucht?"
x «Noen."
■Moest gij lang aanhouden?"
Dat kan ik niet zeggeci."
Werd er geen grond voor dat
giftigmg aangegeven?"
De vrouw was zoo plotseling
Wie doolde het u mede?"
Ik hooide het vau morgen vi
rkt. van mijne vrienden.
Werd er niemand verdacht?".
Niemand."
Hebt gij op niemand vermoeden?'
■Op geen ruensch."
Leefde uwe zuster gelukkig
«Is dat al niet verdacht?"
«Ik kan liet niet zoggen, zij is slechts korten
tyd ziek geweest en wat den geneesheer be
treft, zij gaf niet gaarne nutteloos geld uit."
«Alfred heeft do opening van het lijk be
volen
-HU heeft het mij zelf gezegd."
«Wat hoeft hein daartoe bewogen?"
-Hg wil de oorzaak van haar dood kennen."
Waarom? De familie gaat niet gaarne tot
Ik heb nooit vun twist gohoorJ,
Wordt vervolgd,