De oude boerderij ligt
er nog onbedorven
bij. Het is een grote,
langgerekte, met veel
ruimte rondom. Het open
erf is een vlakte waarin de
oude pereboom met daar
naast ae gemetselde put een
oase lijken. We lopen langs
de schuur- en stalpoorten,
de kleine raampjes van de
bedrijfsgebouwen. Daar
schuift Piet net een van de
deuren open. Nee, nee, hij is
niet de baas. We moeten
maar verder gaan. Vader is
binnen. We komen voorbij
felblauwe raamkozijnen en
kloppen op de roodrose
deur. Voordeur, achterdeur
en keukendeur tegelijk.
Boven het eenvoudige ko
zijn is een grijs ovaal plaat
je tegen de gevel ge
schroefd "Brandverz. 's
Bosch" staat erop. Daaron
der het oude huisnummer
plaatje E 51 en nog weer
lager het huidige nummer:
15. Als de boerin de deur
openmaakt schiet Waldi de
hond naar buiten. Achter
Dora Baten strekt zich de
fornuis warme boerenkeu-
ken uit. Op de grond grote
tegels, die je tegenwoordig
alleen vindt hij de echte
oude en de onechte nieuwe
boer. Niet veel meer dan een
veredelde kippeniadder die
naar de opkamer leidt, het
fornuis met daarboven de
boezem en vier stoelen rond
de tafel die op evenzoveel
plaatsen duizenden sneden
en kerven vertoont waar
pap Frans, mam Dora of de
twee zonen Piet en Mat al
jaren hun boterham met
ströop en ham snijden. We
komen eigenlijk een beetje
ongelegen, want pap moet
zo meteen naar Venray. Hij
zal de bus nemen en komt,
de laatste knopen van zijn
hemd dichtknopend, uit de
slaapkamer. De zware ar
beid van vele tientallen
jaren lang is hem niet in de
kouwe kleren gaan zitten,
dat is hem aan te zien. De
twee zoons, Piet en Mat
runnen nu het bedrijf, maar
ook zij hebben al de nodige
veren moeten laten. De
grote kippenhokken bij
voorbeeld, aan de overzijde
van het erf, ze staan leeg.
Met al hun omvang zijn ze
toch te klein om er zoveel
kippen m te kunnen her
bergen dat het rendabel is.
Do put, waarheen vanaf dc
voordeur oen tegelpad leidt,
heeft ook een andere be
stemming gekregen. Piet
vist er met behulp van de
mesthaak tientallen flessen
met restanten landbouw-
vergif uit op. Er loopt net
een inzamelingsactie voor
die troep en daarom moet
de put maar eens leeg. Met
het volkswagen busje
brengt hij tegelijkertijd zijn
vader naar de bushalte en-
Rood worden opeens
de witte lichten bij dc
spoorwegovergang.
Tijdens het wachten zie ik
dat de verf plekken op de
rug van de schapen al ver
vagen. Weldra is ook aan
hun vorm te zien dat ze
drachtig zijn. De geel-
blauwe rups flitst ratelend
voorbij en we steken over.
Achter de witte boerderij
uitspanning ligt een wei
waarin een paard staat.
De wei ligt laag, de afraste-
ringns bescheiden en de Bel
gische knol heeft het dan
ook hogerop gezocht. Met
zijn voorbenen is hij over de
prikkeldraad heen gestapt
teneinde het lange malse
gras op de hoger gelegen
wal voor zich te kunnen
opeisen. Het is een merk
waardig gezicht. Thei Wis»
mans, die met zijn Duitsfe
