- Daar stonden we midden in de nacht gepakt en ge- zakt aan de uitgang van het vliegveld in Curacao en niemand verstond daar onze "Oelderse taal", maar als de nood het hoogst is, is de redding nabij» Opeens komt er een heer bij ons en sprak in het Nederlands waar we naar toe moesten. UIe zeiden naar Willemstad, en hij bracht ons naar een kennis te weten een Oirlo!s meisje Betsie Steeghs, gehuwd met een mijnheer van Gammeren uit Boxmeer. Ondanks dat we deze fami lie nog 'uit bed moesten halen, werden wij er bijzonder harte lijk ontvangen. De volgende dag 23 decmber, is de fam. van Gammeren met ons heel Curacao rond gereden. De benzine kost daar maar 2 dubbeltjes. Het eiland Curacao is niet zo aantrekkelijk. Maar dankzij een Horster wegenbouwer troffen we hier prima wegen aan. 24 December, voormiddag om G.00 uur vertrekken we -met een klein vliegtuig naar Sint-Maarten. Na nog enkele tussen landingen gemaakt te hebben, arriveerden wij om 11 uur op het vliegveld Ouliana Airport op het eiland Sint-Maarten, waar mijn Heerbroer en Pater Kemps (uit Venray) ons al stonden op te wachten. Dit was een ontmoeting om nooit te vergeten. Met het volkswagentje van pater Kemps (69 jaar) ging het naar het plaatsje Marigot waar, op de pastorie ons de gitzwarte huis houdster al stond op te wachten voor een, van wie er van houdt, een heerlijk West-Indisch diner. Het is een vulkanisch eiland met veel bergen, terwijl de wegen er zeer sle.cht zijn. Naar gelang de oneffenheden en gaten in deze rotsige bodem worden de maximum-snelheden aangegeven. De mooiste- bloemen groeien daar in het wild, het hele jaar door. Winter kent men daar niet. Prachtige palmbomen, cactussen, sinaasappelen e.d. groeien daar zo langs de weg in het wild. Wanwege de rotsachtige bodem wordt hier zo goed als niets gedaanx aan akker-bouw. Koeien en geiten lopen overal los. Varkens hebben ze met een ketting aan de bomen vast staan. Er wer- den veel wedstrijden gehouden met hanen* 1 L het z.g. "hanenvechten''Men heeft op dit eiland enorm veel hotels gebouwd, waar de Amerikanen hun dollars laten wisselen. In de diverse dorpen liggen mooie woningen, kleine en grote souvenirswinkels, terwijl men in de bergen nog negerhutten aantreft. De bewoners van dit eiland zijn gitzwart, leven erg sober, zijn erg lui en gemiddeld erg arm. De mannen van dit eiland werken niet veel. Heel vroeg in -de morgen, rond 4 uur, gaan ze met hun vissersboten de zee op en komen vegen 7

Oirlo's dorpsblad 't Krèntje | 1971 | | pagina 2