DANKBETUIGING
Wiel Cox
113 november 2008
Gemis....
Jouw leven hier is voorbij
Wiel je bent niet meer tastbaar voor ons
we missen je geur, je stem, je vrolijke lach, je humor
we missen je Wiel, we missen je elke dag.
We kijken naar de vele foto's
die van je genomen zijn Wiel
we roepen, we schreeuwen, we gillen
terwijl de tranen stromen.
Maar als we vragen Wiel
hoe moet het nu vandaag?
voelen we innerlijke rust
en worden tranen zachtjes weg gekust
we missen je hier Wiel, maar 't ga je goed
waar je nu ook bent....Wiel
Wij missen mijn lieve man en onze onvergetelijke pap elke minuut en elke dag van de week.
Wij zijn dankbaar voor de steun en de warme liefde van zijn vader, van zijn broer en zussen en
hun families, van onze buren, zijn collega's en onze vrienden, die ons allemaal de moed geven
met ons leven verder te gaan.
Wij danken ook onze huisarts Frans Schmeetz, alle medewerkers van de Thuiszorg, van de
Palliatieve Zorg en van het Groene Kruis en uitvaartverzorger Ad van Thiel voor hun warme
aandacht en goede zorgen.
Wij hadden graag iedereen persoonlijk bedankt, maar om niemand te vergeten doen we het op
deze wijze.
Het mooie gevoel met Kerst
is de saamhorigheid
raak dat gevoel
ook in het nieuwe jaar niet kwijt.
Oostrum, december 2008
Tonnie Cox-Hendrickx
Niels
Thijs en Maike
