O
GEEN PROBLEEM
sos
Middagdienst bij de SOS Telefonische Hulpdienst. "Ik heb eigenlijk geen probleem" zegt de
vrouw die ik aan de telefoon heb, maar een vraag.... Mag dat ook?" Natuurlijk mag dat, en
als ik kan zal ik er graag een antwoord op geven.
Mevrouw zit te denken aan vrijwilligerswerk bij de SOS Telefonische Hulpdienst, ze heeft er over
gelezen en op de website gekeken maar ze wil graag eerst wat meer weten van iemand die het al
doet, want dat is toch anders dan van papier. "Is het nou leuk werk?" vraagt ze. Daar moet ik eens
even over nadenken. Leuk is niet het goede woord, vind ik. Maar ik zou het niet willen missen.
Mevrouw vraagt door. "Wat zou u dan niet willen missen?" Daar weet ik wel een aantal
antwoorden op: De mensen die bellen. De uitdaging die het steeds weer is om iets voor ze te
kunnen betekenen. De voldoening als dat lukt. De verwondering over de problemen waar men
tegen aan loopt. Het leren, aan de telefoon en ook tijdens de maandelijkse groepsbijeenkomsten.
En het contact met mijn collega's en de leiding. Eigenlijk heel veel dus.
"Maar wordt er niet veel van je gevraagd, als vrijwilliger?" is haar volgende vraag. Ja dat wordt er.
Je moet 4 telefoondiensten draaien per 4 weken waarvan 1 nachtdienst. En je bent echt
verantwoordelijk voor die diensten. Natuurlijk wordt er bij het plannen rekening gehouden met de
tijden waarop je wel of niet kunt, maar als je ingeroosterd staat en er komt iets tussen dan moetje
zelf ruilen. Maar eigenlijk wil ik ook graag verantwoordelijk werk doen en nodig zijn. Daar is
mevrouw het wel mee eens. Als het er niet toe doet of je er wel of niet bent dan hoeft dat voor haar
niet.
"Wordt er nu veel gebeld? is haar volgende vraag. Tja, dat is heel wisselend. De ene keer kun je
nauwelijks op adem komen tussen de gesprekken door, de andere keer is het wat minder. Maar
ongeveer 10.000 keer per jaar. Over de meest afwisselende onderwerpen, variërend van de a van
abortus tot de z van zelfmoord. En alles wat daar tussen ligt.
Het is even stil aan de andere kant van de lijn. "Je moet maar overal een antwoord op weten" klinkt
het dan wat aarzelend, "en eerlijk gezegd ben ik bang dat ik dat niet weet". Dat herken ik, dat had
ik ook toen ik me aanmeldde voor dit werk. Maar je krijgt eerst een basistraining die ongeveer drie
maanden duurt en er is voortdurend begeleiding en deskundigheidsbevordering. Mijn ervaring is
dat veel mensen meer kunnen dan ze zelf denken.
Mevrouw twijfelt hoorbaar. "Die nachten dat lijkt me toch maar eng...." zegt ze. Ja dat dacht ik
eerst ook. Maar de nachtdiensten zijn juist heel speciaal met heel indringende gesprekken. En er is
altijd iemand van de staf meteen op te roepen als je even wilt overleggen.
Mevrouw lijkt me echt iemand die niet over een nacht ijs gaat en dat alleen is al een pré, vertel ik
haar. Ze moet even lachen. "Maar hoe weet ik nou of ik geschikt ben voor dat werkt? Ik ben al 50
jaar" verzucht ze. Dat weet ze pas als ze het doet. Als ze zich aanmeldt krijgt ze eerst een gesprek
met een van de beroepskrachten, en de basistraining is een soort proefperiode. En leeftijd, dat
zegt niets. Er is een minimum leeftijd van 21 jaar maar geen maximum.
"Hebben jullie trouwens wel vrijwilligers nodig?" is haar volgende vraag. Ja dat hebben we. De
dienst is 24 uur bemenst. Dus daar zijn heel wat mensen voor nodig. Het aantal telefoontjes neemt
steeds toe, we komen eigenlijk oren te kort.
Ik merk dat ik steeds enthousiaster word. "Niet om u over te halen hoor", vertel ik haar. "Maar ik
heb er zelf zo veel aan, dat gun ik anderen ook". Mevrouw weet voldoende.Ik ga me aanmelden
zegt ze. En zo sluiten we het gesprek af met een 'tot ziens'.
De SOS Telefonische Hulpdienst start binnen kort weer met een basistraining voor
vrijwilligers. Bent U geïnteresseerd in dit werk dan kunt U een informatiepakket aanvragen
via telefoonnummer 077-3514057 of via de website www.telehulplimburg.nl
18
