Beste allemaal:
26 september 1999 is een van de mooiste en gelukkigste dagen in mijn le
ven geworden, voor mijzelf maar ook heel zeker voor mijn broers en zussen,
voor heel mijn familie; een onvergetelijke dag voor heel ons verder leven.
Deze woorden van hierboven zijn de volstrekte en volledige waarheid. Zoals
ik reeds zondag onder de Eucharistieviering heb gezegd, heb ik geen woor
den om in woorden uit te drukken hoe gelukkig en dankbaar ik me zondag
morgen voelde en ook nu nog voel, voor en tegenover zovelen en voor zo
veel. Eigenlijk moet ik u allen, heel Oostrum, bedanken en dat doe ik dan
ook heel graag, alle mensen van mijn geliefd Oostrum.
Toch zult U het mij niet kwalijk nemen, als ik toch nog enige groepen afzon
derlijk wil bedanken.
Allereerst wil ik ons kerkbestuur en allen die met het kerkbestuur dit onver
getelijke feest hebben georganiseerd en voorbereid, hartelijk danken, het
was voortreffelijk. Ook voor de hartverwarmende woorden die Henk Raedts
in het begin van de feestelijke H. Mis en tijdens ons gezellig samenzijn in de
Bistro uitsprak namens het kerkbestuur. Henk bedankt en heel hartelijk be
dankt!
Vervolgens wil ik onze zangkoren en onze Harmonie Sub Matris Tutela heel
bijzonder bedanken voor de geweldige, voortreffelijke opluistering van deze
feestelijke H. Mis. Ik wil U eerlijk bekennen dat ik in de voorafgaande dagen
en ook op zondagmorgen een zenuwpil was: hoe gaat het allemaal verlopen,
op de eerste plaats over mijzelf, maar toen ik de kerk binnenkwam en onze
Harmonie hoorde spelen, viel alles van me af en dacht ik: het zit wel goed
vandaag. Zang en goede muziek is immers alles in mijn leven. Jammer dat
ik mijn stem kwijt ben, misschien wel mijn eigen schuld: in al die jaren dat ik
een kinderkoor of Jongerenkoor mocht dirigeren, was dat altijd een feest
voor mij. Ik hoop dat onze dirigenten datzelfde gevoel mogen blijven houden.
Ik wil vervolgens allen hartelijk danken die op de receptie zijn geweest met
hun hartelijke wensen, hun geschenken en heerlijke medicijnen, waarin dok
ter specialist Wiezer het voorbeeld gaf in het begin van de receptie, maar
weer gauw weg moest omdat hij dienst had. Verder mijn huisdokter
Schraven, die altijd in die 25 jaren voor mij onmiddellijk klaar heeft gestaan.
Ik hoop dat ik niemand vergeten ben die ik zeker had moeten bedanken,
maar als je 84 bent, gaat je geheugen natuurlijk ook achteruit, maar als ik
die vergeten heb te bedanken dan zij heel hartelijk bedankt.
Graag wil ik onze Deken nog hartelijk danken voor zijn heerlijk, bemoedigen
de toespraak zondag onder de feestelijke Eucharistieviering en zijn bijzon
dere zorg voor Oostrum. Hij wist dat ik nog graag als pastoor in Oostrum wil
de blijven functioneren, hij was daar ook zelf gelukkig mee, maar hij meende
ook dat vanwege mijn leeftijd het te zwaar zou worden om dit alleen te doen
en hij had kapelaan Hoedemaekers bereid gevonden om mijn taak wat te
verlichten. Ik meen dat het goed was dit nog even in het Oostrums Week-
7
