een God die liefde is, en die wil dat mensen gelukkig zijn. Een God die wil dat mensen genieten van het leven dat Hij hun dagelijks aanreikt als een ge schenk. Wij geloven in een God die mens wilde worden omdat Zijn liefde handen en voeten moest hebben en de warmte van een mensenhart. Een groot mysterie! Het christendom is de enige godsdienst waarin het opperwezen zich mani festeert als liefde. Dit is uniek. Onze God is niet veraf, Hij is mens geworden in de persoon van Jezus Christus om Zijn liefde zichtbaar, tastbaar en voel baar te maken op aarde. Ook vandaag nog wil deze God met Zijn liefde doorbreken op onze koude planeet en vraagt Hij aan ieder van ons Hem handen en voeten te geven en de warmte van ons eigen hart. Want alles hangt samen: geloof in God, ge loof in de mens, geloof in het leven. Het hangt allemaal samen met "bemin nen en bemind worden". Hoe kan een mens die nooit bemind is geweest, die nooit liefde ervaren heeft, geloven in een God die liefde is? Hij gelooft ook niet in de mens. Liefdeloosheid tekent de mensen voor het le ven. Als je bijna dagelijks geconfronteerd wordt met mislukte mensen, met ontspoorde mensen, met mensen die nooit ergens een thuis hebben gevon den, nooit echte liefde ervaren hebben, dan wordt je opstandig. God heeft de mensen toch niet zomaar op een koude planeet gesmeten. God heeft men sen aan mensen toevertrouwd, mensen aan mensen in handen gegeven op dat ze elkaar in liefde herbergen. De schreeuw van elk kind dat ter wereld komt, is de schreeuw om een vader en een moeder, een paar armen om in te vluchten, de schreeuw om mense lijke warmte, om liefde, om geborgenheid. Het wordt voor iedereen hoe lan ger hoe duidelijker dat wij niet zullen overleven dank zij een perfect machts evenwicht in de wereld of dank zij comfort en welvaart of dank zij weten schap en techniek, maar enkel en alleen dank zij dat ene zo sociale en ge- meenschapsvormende gebod dat Jezus in de wereld bracht toen Hij zei: "Bemint elkander, Houdt van elkaar, hebt elkander lief". Onze wereld gaat tenonder, niet door gebrek aan kennis, aan deskundig heid, maar door een grondig gebrek aan liefde en solidariteit. Het gaat in on ze kerk en in heel de wereld alleen maar om liefde. Vasten is een weg naar meer liefde en solidariteit. Vasten is een weg. Vasten is een weg naar broe derlijk delen, want liefde bezit je als het lijden van anderen je pijn doet. Als je de honger van miljoenen gaat voelen in je eigen lichaam, als de nood en de wanhoop van kleinen en zwakken je eigen hart verscheuren. We zijn geroe pen de liefde van God zichtbaar, tastbaar en voelbaar te maken in deze tijd, voor mensen van nu. De liefde voor armen, zwakken en verdrukten. Het vas ten dat God van ons vraagt wijst duidelijk in die richting. Je moet meer geven dan je bezit. Je moet jezelf geven. uw pastoor 7

Oostrum's Weekblad | 1998 | | pagina 7