Nou, dan was het de vorige week wel 'n bijzonder goede week. In een week
tijd kwamen drie geboortekaartjes bij mij binnenvliegen.
Het eerste kwam van Hans en Rianne Manders-Jilesen van de Hulst 15. Zij
delen ons mede dat zij de gelukkige ouders zijn van een tweede kind, een
dochtertje, MANDY, zusje van Nick.
Het tweede kwam van Eric en Anja Steffers-Manders van Randenrade 73, zij
zijn de overgelukkige ouders van een eerste kind, een zoon MARIJN.
En het derde kwam van Peter en Angelique Jeuken-de Swart van Stations
weg 82, ook zij zijn de overgelukkige ouders van een eerste kind, een zoon
HENRI.
Toen ik de heerlijke, door hen zelf-opgestelde of zelf-uitgekozen tekst op
hun geboortekaartjes las kwam onmiddellijk de gedachte bij me op: dat de
geboorte van hun kind voor hen allen, - voor Hans en Rianne, voor Eric en
Anja, voor Peter en Angelique - 'n geweldige belevenis is geweest.
Heel begrijpelijk! Kinderen immers zijn altijd heerlijk, 'n genot. Kinderen in je
omgeving te mogen hebben is 'n heerlijke rijkdom. Maar ongetwijfeld begrijp
je pas helemaal volledig wat voor heerlijks, wat voor moois, wat voor 'n
rijkdom is, als je kunt zeggen: dit is ons kind, de vrucht, 'n geschenk van
onze diepe, wederzijdse liefde.
Dan dringt het wonderlijke dieper in je door, je wordt er stil van. Misschien
hebben zij de eerste ogenblikken elkaar alleen maar sprakeloos kunnen
aankijken om zo iets wonderlijks, wonderlijk mooi, om zoveel geluk, woorden
zijn op zulke ogenblikken soms moeilijk te vinden.
Maar de glans in hun ogen, het gebaar waarmee ze eikaars hand grepen
sprak ongetwijfeld boekdelen: ontroering, blijdschap, dankbaarheid.
Omdat deze kinderen bijzonder welkom waren, omdat naar hen verlangd
werd en hun leven door hen gelukkiger en rijker werd, hen nog dichter bij
elkaar bracht, zullen zij zich ook ongetwijfeld met al hun liefde inzetten om
MANDY, MARIJN en HENRI alle mogelijkheden te bieden om het "beste" in
hen tot ontplooiing te brengen.
Als gelovige mensen weten zij: God heeft ook dit kind, zoals ieder ander
kind, bestemd voor het volle geluk. En God geeft hen nu de opdracht om
deze kinderen op te voeden voor Hem, voor het volle geluk.
Als je er goed over nadenkt is het toch iets geweldigs dat God zo'n vertrou
wen in mensen stelt, dat Hij de toekomst van kinderen in onze handen legt.
Een heerlijke, maar ook geweldige opdracht.
Ik heb jaren geleden (ik was toen nog maar 'n paar jaar priester), professor
Feron, 'n geweldige priester waaraan ik ontzettend veel te danken heb, eens
horen zeggen: "'n Moeder komt nooit alleen in de hemel, die brengt haar
kinderen mee". Een diepzinnige gedachte, die je tot nadenken stemt.
Hans en Rianne, Eric en Anja, Peter en Angelique willen deze gevoelens
