stopgezet. Het is rustig en stil geworden in Oostrum, er valt dus niet veel nieuws te vermelden. Niet veel nieuws, maar toch kunnen we in het Oostrums Weekblad voor de derde achtereenvolgende week wel bijzon der goed nieuws vermelden, blij nieuws. Deze week komt het goede, blijde nieuws van Jan en Ingrid Biermann-van den Eijnden; hun adres vermelden is niet nodig, want wie in Oostrum weet niet waar onze nieuwe, welkome, vriendelijke, prima slager met zijn geliefde echtgenote woont? Jan en Ingrid laten ons weten dat zij geweldig blij zijn met de komst van hun tweede kind, een zoon, die ook als Jan Biermans door het leven zal gaan; en Mare vindt het natuurlijk ook geweldig dat hij nu een broertje heeft. Het geboortemoment, voor JAN op 10 juli, moet wel een diep-menselijke ervaring zijn geweest in het leven van dit kind, ook al heeft het er geen weet van. Op enkele minuten tijds moet het kind verhuizen van de warmte en de geborgenheid van de moederschoot naar de rumoerige wereld. En wat gebeurt er niet in het leven van die ouders? Lichamelijk draagt de vrouw wel haar zwangerschap en bij de geboorte is het "haar" uur, maar toch zijn het man en vrouw die samen in verwachting zijn van hun kind, de vrucht van hun wederzijdse liefde. Daarom zijn zij samen op zeer persoonlijke wijze naar dit gebeuren toege groeid. Voordat zij kunnen spreken met dit kind, hebben zij al lang gedacht en gesproken over dit kind. Het is dan voor hen ook 'n geweldig moment als zij dit kind, hun kind, voor de eerste keer in hun armen mogen verwelkomen: het kind van hun gedachten, van hun liefde, het kind waar zij naar verlangd hebben. Voor ouders die de komst van een kind nog altijd zien als een geschenk van God, is een kind dan ook een "kostbaar" geschenk. Daarom zullen zij hun kind ook met de grootste zorg en liefde omringen. En alle liefde geven, houdt voor Jan en Ingrid ook in dat zij voor hun kind het allerbeste kie zen, zolang het zelf nog niet kiezen kan. Zij willen hun kind alles meegeven wat hun eigen leven verrijkt, wat voor hen grote waarde heeft, en dat is voor hen ook het geloof. Daarom willen Jan en Ingrid hun christen-zijn ook overdragen op hun kind, op JAN. Daarom is het voor Jan en Ingrid ook vanzelfsprekend dat zij hun kind laten dopen. 6

Oostrum's Weekblad | 1989 | | pagina 6