Het nog ongeslagen, reeds bejaarde reserve-team van Merselo on
der leiding van Harrie Strijkijzer kwam naar Oostrum. Een zware
opgave voor het jeugdige team van Oostrum, dat beslist moest
winnen om alsnog een feestavond te behalen.
Uiterst gemotiveerd dus begonnen we om precies elf uur. Dit re
sulteerde reeds na 6 minuten in het openingsdoelpunt, dat op
uiterst koele manier gescoord werd door Ger Draaisma (1-0)
Een schok voor Merselo, maar voordat ze deze schok verwerkt had
den had het felle Oostrum reeds voor de tweede maal toegeslagen.
Na een fraaie aanval, liet één van onze ervaren mannen, Toet
Poels, z'n kans niet onbenut door zuiver in te schuiven en hij
liet daarmee de keeper met de biernaam kansloos (2-0)
Het voetbal van Oostrumzijde bleef van hoog niveau, waardoor
Merselo in de eerste helft vrijwel geen kans kreeg.
In de 2e helft moesten de Oostrummers zich onderwerpen aan de
aanvalsdrift van Merselo, omdat ze reeds veel hadden gegeven.
Al snel bleek dat onze onhandige houthakker op uiterst bekwame
wijze werd vervangen door de uit Italië overgevloegen Harrie -
Krol - van Bergen. Ook Jean Marie de Bruijn stak in topvorm en
daardoor werd het Merselo vrijwel onmogelijk gemaakt om te sco
ren. Toch begonnen te knieën van de vele fans nog te trillen,
toen een vrije trap van 22.15 meter op de kruising werd ge
stuurd. Maar U voelt het al, aan de beide winstpunten was niets
meer af te dingen en aldus werd deze veldslag verdiend in ons
voordeel beslist.
Er was eens een zonnige zondagmiddag. De wedstrijd begon, maar
drie kwartier later was het rust. In de tussentijd hadden wij
ontdekt dat we helaas geen laarzen bij ons hadden. Er was geen
publiek achter de dranghekken, die er overigens helemaal niet
waren, en het publiek ook niet. Het was in de 11e minuut dat on
ze cowboy Martien in een gestrekte galop de achterhoede van IVO
passeerde en een daverende knal op de lat gaf. Maar in de 13e
minuut viel de beslissing. De scheidsrechter gaf een strafschop
en het publiek (Theo) was buiten zinnen. Jan wist deze te verzil
veren in een gouden treffer. Langzaam maar zeker begonnen we
toch naar de rust toe te leven. Na het verlossende fluitsignaal
togen we richting kleedlokaal. Na een verkwikkende toespraak kon
den we dan wederom terug naar het veld om te proberen de wed
strijd verder naar ons toe te trekken. Na 10 minuten verloor
Martien z'n linker-hoef, waarna hij helaas het veld moest verla
ten. In de 20e minuut kreeg Leo een mooie kans, maar net toen
hij wilde schieten zonk hij weg in het drijfzand. We konden hem
hieruit ternauwernood redden. Het was Jan z'n schuld, want die
schoot van 30 meter afstand op de lat. Na deze kans opende de
tegenstander een offensief dat in de modder strandde. Ondanks
