Dat men zich toch zo vergist
Terwijl men het toch beter wist*
En al is het beginnend leven nog zo klein
Het mondig vernietigen mag niet zijn*
Want wanneer men in Nederland zo doorgaat
Bedrijven we steeds een zware misdaad
En wat is de wreedheid van de mensen groot
Dat men het groeiend leven zo maar dood
Laat. het toch mogelijk zijn in het leven
Dat een geschapen leven geboorte wordt gegeven
Hoe kan een vrouw toch zo wreed zijn
Is ze bang voor de geboortepijn?
Of- is ze bang dat ze van haar vrijheid wordt beroofd
Dat alle menselijkheid in haar is gedoofd
De moeilijkheden en strijd zijn soms groot
Maar gelukkig de vrouw die weerstand bood
En die haar kindje heeft aanvaard
En haar zielenrust heeft bewaard*
Het kindje zal haar zijn onschuldige glimlach tonen.
En daardoor een beproefde moeder willen belonen*
Want is het kindje eenmaal in haar armen gegeven
Zal ze het met zorg omringen heel haar leven*
En het zal haar ook weten te geven
Blijdschap en voldoening in haar leven*
In onze dagen vragen moeders de gunst hun eigen kinderen
te doden*
Dit is een slag in het gezicht van de Schepper*
Volgens de officiële cijfers: 80*000 abortus-ingrepen
per jaar in Nederland*
Dat geeft te denken*
Wat gaat onze Tweede Kamer in mei hierover beslissen?
APPLAUS VOOR ONS JONGERENKOOR*
Hoewel zaterdag j*l* nog verschillende leden van ons
Jongerenkoor nog op vakantie waren of om rn andere reden
verhinderd waren, heeft ons Jongerenkoor de jongeren-
dienst van Zaterdag toch door laten gaan* En ik meen te
mogen zeggen zeer verdienstelijk, zeer aantrekkelijk*
Daarom is 'n applaus aan de dirigent Ad Haans, de koorle
den en de instrumentalisten hier zeker op zijn plaats*
Graag zou ik nog willen verwijzen naar het vorig nummer
- 6 -
