In Sydney, bijna aan de andere kant van de aardbol daar
gebeurde het allemaal. Buitenom is dat erg ver weg van
hier, maar onze prestatie's toch ook weer niet. Wij Nederland deden
het bijzonder goed. De ene eretitel naar de andere. Wat een inspan
ningen, wat een zelfopoffering van onze dames en heren. Zij zijn de
ware vertegenwoordigers van ons land. Jammer dat wij het niet di
rect konden meemaken. Maar onze geweldige sportvertegenwoor-
digers en het media brengen het vol trots tot ons. Wat zou de Ne
derlandse Kerk ook een actuele en levende kerk zijn, als wij onze
eigen Kerk ons eigen geloof ook zo'n plaats zouden geven in
ons leven. Wat zouden we trots zijn op ons land, met zoveel innerlijke
drijfkracht en lichamelijke inspanning, Met ons bewust zijn, dat het
lichamelijke niet los staat van het innerlijke, maar een geheel vormt.
9
Wat zou ons geloof weer levend zijn - voor ieder van ons - bij zoveel
interesse. Misschien kunnen we hierover toch eens nadenken.
Lirurgie vieren;
We kennen in ons dagelijks leven vele gewoonten.
Een aantal dingen doen we steeds op dezelfde ma
nier; dat geeft zekerheid en veiligheid. Sommige
van die gewoonten noemen we wel eens "heilig";
ze zijn ons dierbaar en we laten ze niet gauw afnemen of veranderen.
dan zou er iets van onszelf verloren gaan, Ook in de kerk, in de liturgie
kennen we een vast patroon. We noemen dat "riten", We brengen orde
aan in het geheel van handelen die samen met symbolen en woorden de
rituelen uitmaken. Wij handelen op een bepaalde manier die verwijst
naar iets diepers in ons. Bij het doopsel bijvoorbeeld, wordt het water
over de dopeling gegoten om het water als levengevend te laten stromen.
W m
Ook gebaren hebben hun eigen, vaak diepere betekenis. Wanneer we
iemand kussen, dan drukken wij daarmee uit, dat wij die ander liefheb
t m
ben, nabij willen zijn. En wanneer wij bij iemand willen uithuilen, dan
leggen we ons hoofd op andermans schouder. Ook in de liturgie kennen
we zulke gebaren; geheven of gevouwen handen; zegenen; op de borst
kloppen; elkaar de vrede van de Heer te wensen; gaan in een processie
als uitdrukking van Gods Volk onderweg. Zo zijn riten uitdrukkingen
van ons leven en van ons levend geloof.
