EEN KQNKREET VOORSTEL VOOR DE VASTENTIJD
2.
Als er in de Tweede Kamer algemene beschouwingen worden
gehouden, dan zie je vaak de bankjes, waarop onze parlementa
riërs geacht worden te zitten namens ons, nagenoeg leeg.
Geen belangstelling voor algemene beschouwingen
We willen konkrete zaken
De mens-van-nu is een bezigheids-mens: geen woorden, maar daden.
Zeg maar kort en krachtig wat je op je lever hebt, zonder al te
veel en te lange inleidingen.
En als het me aanstaat, zal ik het doen.
Zo niet, dan hoef je op mij niet te rekenen
Zo ongeveer reageert de mens van vandaag.
Daarom lijkt het me ook niet goed om aan het begin van de Vasten
tijd een lange beschouwing te houden over de betekenis van de
Vasten. Liever wil ik een konkreet voorstel doen, waarmee u
misschien uit de voeten kunt.
Ik wil u gewoon vragen, of u juist in deze tijd niet eens het
goede voornemen wilt maken om op zaterdagavond of zondag
morgen naar de kerk te komen.
Ik doel daarmee uiteraard op degenen die dat nü niet doen
Een parochiegemeenschap, die in het weekend samenkomt voor
de eucharistieviering laat zien, dat er in het leven meer aan
de hand is dan "brood en spelen". Zij weet, dat zij - wil zij in
leven blijven - concrete tijd moet inruimen om samen te komen
om Hem, naar wie wij genoemd zijn, te gedenken en te danken.
In de Ruuper leest u ook, dat er door de week h. missen zijn.
Maar het gebeurt nogal eens dat we met twee of drie man
(meestal vrouw, trouwens) samen de Eucharistie vieren.
Ik begrijp heus wel, dat we door de week allemaal heel erg druk
zijn, dat het wel eens moeilijk uitkomt met het eten, dat we op
visite moeten of naar de vergadering, enz.
Maar ik kan me moeilijk voorstellen, dat het helemaal nooit kan.
Zou de Vastentijd niet eens de gelegenheid zijn om de "stoute
schoenen" dan maar aan te trekken en ook eens naar de avondmis
te komen Al was het maar één of twee keer in deze tijd van
bezinning en gebed, van ommekeer en verandering van levensstijl.
Ik wens u allen een gezegende Vastentijd toe
