aandacht van het aanwezige publiek probeerden te trekken. Ze waren
echter verstandig en gingen uit eigen wil. Buiten gekomen voelden zij er
behoeften aan eens wat te gaan roetsen, dus het ging naar de roets-
baan toe. Onder het gezelschap bevond zich ook een randbewoner van
het Veulen. Deze nu werd door een Veulense boer over de rollende
riemen en door de draaiende ton geleid. Beiden meenden echter dat zij
nog we! zo goed bij waren dat zij dit waagstuk zonder ongelukken
zouden kunnen volbrengen. Doch dit had je eens moeten zien. Eenmaal
in de ton gekomen kenden zij geen benen en werden ais plakdeeg door
elkaar gerommeld. Tot vermaak van alle toeschouwers tuimelden ze
tenslotte uit de ton waarbij de eerstgenoemde zo ongelukkig terecht
kwam dat hij met een bloedende mond overeind kroop en verder de
gehelen avond met een dikke lip moest rondlopen. Vandaar gingen de
kermisvierders naar het autoscooter om ook hier hun kunnen eens te
tonen. Je kunt je wel voorstellen wat dat voor botspartijen gaf. Vooral
auto's bestuurd door vrouwspersonen moesten het herhaaldelijk
ontgelden. Begrijp je dat nou van zo'n oude knikkers? Ook zouden ze
nog haast ruzie hebben gekregen wie er een ritje met twee aanwezige
Veulense schonen mocht maken. Een Veulens zakenman regelde met
gevaar voor eigen leven het verkeer door al waggelend over de baan
links en rechts aanwijzingen en vermaningen te geven. De meeste
bezorgdheid in deze toonde hij telkens weer voor het zwakke geslacht.
Na enige tijd vonden de Veulense het tamelijk welletjes en trokken zij
zich terug in het café van Gerrit Arts, waar zij hun inmiddels uitge
droogde levers behoorlijk drenkten. Doch na enige tijd praatten enkele
hunner er toch over om naar de vrouw te gaan, het was intussen ook
half twaalf. Nadat zij hun fietsen hadden opgezocht, schravelde het
complot in de richting Veulen, doch toen zij de café van Cremers aan de
Leunseweg moesten passeren bleek dat ondanks hun goede wil dat het
vlees toch nog steeds zijn zwakke plekken had. Ze werden dan als door
een onzichtbare hand naar binnen getrokken. Binnengekomen meende
men dat men geen dorst meer had, daarom werd algemeen besloten
maar vast te drinken voor de dorst van morgen. Nou voor zover onze
correspondent het beoordelen kon kunt U toch rustig aannemen dat zij
zeker wel voor een maand in voorraad dronken. Toen zij later dan ook
buiten kwamen wisten zij niet meer van welke zijde zij op hun fiets
moesten. Het duurde dientengevolge dan ook geruime tijd alvorens de
colonne zich in beweging zette
Volgende week het vervolg van dit verslag van Venrayse kermis.
Gerrit Reintjes
