2.
OPBRENGST KERKDEURKOLLEKTE voor de slachtoffers van de orkaan
"Mitch" in Midden-Amerika: 558,95
Hartelijk dank
"BEREIDT DE WEG YAM DE HEER"
er leven is, is er hoop, zeggen we.
Of ook omgekeerd: hoop doet leven.
Er is duidelijk een onverbrekelijke samenhang tussen hopen enerzijds
en leven anderzijds. Zolang er leven is, is er reden om te hopen;
zolang er hoop is, is er reden om te leven.
Blijkbaar beschikken wij mensen over een onuitroeibaar opril
- zelfs tegen de druk van buiten af in - dat eens alles anders
zal worden. Wij kunnen het blijkbaar niet laten erop te hopen,
dat het morgen beter zal zijn, ook aij wijzen de tekens op het
tegenovergestelde
En juist als de hoop op de proef wordt gesteld, wordt de
verwachting alleen maar groter. We leveren onze hoop dan pas in,
als er geen leven meer tegenover staat»
De profeet Jesaja wist zich door God geroepen om de hoop bij zijn
volk levend te houden, om zijn volk te troosten en te bemoedigen
ondanks de donkere wolken, die boven hen dreigden.
Zi is het ook de taak van de Kerk om mensen moed in te spreken
en te troosten. In onze soms hopeloze wereld moet de Kerk stem
ensen leven.
zijn van hoop, want hoop doet
"Bereidt de weg van de Heef", roept Jesaja ons op.
Kom tot inkeer, ziet wat er aan de hand is en doe er in Godsnaam
iets aan
er leven is, is er hoop, zeggen we terecht,
maar dan moeten we het leven wel leefbaar maken. Anders vervliegt
de hoop en spatten alle visioenen en dromen over een betere
wereld en een beter leven als een zeepbel uit elkaar.
Op weg naar Kerstmis worden we opgeroepen de hoop in ieder geval
levend te houden, elkaar te troosten en te bemoedigen
en telkens maar weer tot elkaar te zeggen: God heeft het laatste
woord, maar Hij verwacht van ons, dat ook wij een woordje meespreken
en doen wat gedaan moet worden: gerechtigheid en vrede om ons
heen verspreiden.
De gerechtigheid breekt door in Zijn dagen,
de vrede komt tot vervuiling:
totdat de maan ophoudt met schijnen."
Psalm 72,7
4
