"MIGRANTENZONDAG" 21.39.3
Op 1 oktober a.s. is het weer "MIGRANTENZONDAG". In de week van
1 t/m 7 oktober wordt in onze kerk aandacht gevraagd voor de positie
van migranten en vluchtelingen in onze samenleving.
Thans bestaat ruim 4 procent van onze bevolking uit nlet-Nederlanders,
zo'n 625.000 in getal. Op zich is dit voor ons geen nieuw verschijnsel.
In de loop der eeuwen hebben veel vreemdelingen hun toevlucht gezocht
in ons land. Zij hebben bijgedragen aan de tot standkoming van de samen
leving waarvan wij nu deel uitmaken. Maar toch roet de aanwezigheid
van nieuwe minderheden in onze samenleving, mensen met een andere
culturele, godsdienstige en historische achtergrond, thans problemen
op. Migranten en vluchtelingen staan voor de opgave in osn land een
bestaan te vinden in een voor hen vreemde omgeving. Anderzijds voelen
Nederlanders, vooral zij die in hun werk- en woonomgeving met hen te
maken hebben, zich soms onzeker en zelfs bedreigd.
Wij dragen evenwel met elkaar, Nederlanders en niet-Nederlanders, de
verantwoordelijkheid voor het opbouwen van een rechtvaardige en vreed
zame samenleving. Wederzijdse verdraagzaamheid en respect voor ieders
indentiteit zijn absolute voorwaarden voor zo'n multiculturele maat
schappij. Er mag geen plaats zijn voor discriminatie, in welke vorm
dan ook. Paus Paulus II gaf aan zijn boodschap op de Wereldvredesdag
van dit jaar als thema deze oproep: "Minderheden respecteren om vrede
te scheppen". HIJ concretiseerde dit appfel aldus: "Ieder Individu,
als lid van de ene mensenfamilie, zou de waarde van de menselijke
verscheidenheid moeten begrijpen en respecteren en deze ten dienste
moeten stellen van het algemeen belang. Mensen met een open geest,
die ernaar verlangen om de culturele erfenis van minderheden waarmee
zij in kontakt komen, beter begrijpen, zullen bijdragen aan het afbreken
van vooroordelen die gezonde sociale relaties in de weg staan".
Nu zijn er in onze Nederlandse geloofsgemeenschap al sinds jaren niet
weinigen aktlef, ook in oecumenisch verband, om wederzijds begrip
tussen migranten en Nederlanders te bevorderen. Ook werken velen met
grote toewijding aan de opvang, de integratie en de pastorale zorg
ten aanzien van niet-Nederlanders. Allen, die zich hiervoor inzetten,
verdienen onze waardering en onze daadwerkelijke steun.
Dit laatste des te meer, waar er ook in ons land nog grenzen tussen
onszelf en de nieuwkomers getrokken worden, die noch christelijk
noch menselijk te handhaven zijn. Grenzen omdat mensen er anders
uitzien, een andere taal spreken, een andere godsdienst belijden,
kortom anders leven. Dergelijke grenzen worden niet opgeheven door
een regeringsmaatregel op zich. Alleen de mensen zelf, U en ik dus,
kunnen die grenzen metterdaad doen overstijgen.
Bij het begin van de "Migrantenweek 1989" vraag ik U, namnes de
Nederlandse Bisschoppenconferentie van harte bijzondere aandacht voor
situaties waarin vluchtelingen en migranten bil ons verkeren.
Dr J F Lescrauwaet msc.
