De wraak van het Veulen.
Hat was de wraak geweldig: de eerste prijs in de optocht met
hun Prinsenwagen. Met straatlengtes (typische optochtterm!
hebben ze Leunen en alle anderen achter zich gelaten. Het was
een prachtige wagen met veulens aan alle kanten en drie tans-
marietjes er bovenop. Deze laatsten verhoogden de charme van
de wagen enorm, want welke carnavalsvereniging heeft zo'n mooie
en leuke tansmarietjes. Alle drie eigen kweek en dat is wel even
wat anders dan varkens fokken.
In het Veulen is het een groot feest geweest. Met vereende krachten
werd de door Leunen uitgereikte trofee die hen zo diep vernederd
had, verwijderd. Onder luid gejuich werd de nieuwe, maar nu de echte,
boven de tapkast vastgespijkerd maar nu z<5 dat hij niet meer loskan.
Deze moet daar blijven hangen tot in lengte van Jaren om ook de
volgende generatie veulens te laten genieten van de grote triomf
tijdens de optocht van 1988.
Iedere bezoeker die er naar vraagt zal een heel verhaal te horen
krijgen, hoe die trofee daar gekomen is. De oude trofee hebben ze
verguld zoals iedere bittere pil verguld wordt, ludiek ingepakt en
op een draagbaar geplaatst. In triomf zijn ze naar Leunen getrokken
en hebben hem daar aan de beide Jannen (vorst en prins) aangeboden.
Wat hebben ze van hun wraak genoten. N<5 kon het Veulen hartelijk
lachen en moest Leunen zuurzoet meedoen.
Het Veulen had deze hele zaak ook zo goed voorbereid. Op de receptie
in Leunen had Vorst Piet zijn collega nog volop zand in de ogen
gestrooid. Hij deed uitbundig vriendschappelijk, zo van wij zijn de
beste buren. Wij kunnen niet zonder Leunen vanwege de hechte banden
uit het verleden. Hoeveel Prinsen uit Leunen hebben er niet by
ons geregeerd. Het droop er van af zoals hy met de slijnkwast bezig
was. Wj deed het zo goed dat Leunen werkeiyk dacht dat het Veulen
alles vergeten was. Opgewekt verhieven allen het glas, op de ge
weldige vriendschap. Toen ze daarna in de optocht de wagen van het
Veulen zagen, voelde Vorst Jan de grond onder zijn voeten wegzinken.
Steunend op zlfrï Raadsleden moest hy erkennen dat het Veulen met
deze wagen hard had toegeslagen.
De dansende paardjes en het triomfantelijk zwaaiende Veulen trok
aan zyn ogen voorby.
