18.8.2
Vastenaktle: Als het goed is, ontvangt u een dezer dagen twee zak
jes voor de Vastenaktle een van de Landelijke Vastenaktle en een
van de Vastenaktle van ons Bisdom. U moet zelf maar bepalen aan
welke aktie u meedoet. 0 begrijpt wel waarom het uiteindelijk gaat
met onze Vastenaktle. Het gaat om een stuk rechtvaardigheid in de
wereld, om een eerlijke verhouding tussen rijk en arm. Met man en
macht moeten we de ongelijke situatie in de wereld veranderen.
Kunnen wij in Leunen hieraan iets veranderen Ja, dat kunnen we,
wanneer we durven geloven in het kleine beetje. Wanneer we durven
te geven aan de Vastenaktle, dan geven we de mensen in de Derde
Wereld weer nieuwe levenskansen, dan delen z# in onze welvaart.
U kunt de Vastenzakjes deponeren in de offerkasten achter in de kerk
of in de brievenbus van de pastorie.
GEBED IN DE VASTENTIJD
HEER, DEZE AVOND BEN IK BANG.
Ik ben bang, omdat uw evangelie my plots met ontzetting vervult.
Als men het hoort verkondigen, Heer, lijkt het zo eenvoudig.
Maar ernaar te leven is zo moeilijk, want ik ben bang, dat ik
voortdurend dwaal. Ik ben bang, dat ik me tevreden stel met een
voudig doch aangenaam voort te leven;
ik ben bang, dat ik myn goede manieren voor deugden houdt;
ik ben bang, dat myn werklust my in de waan heeft gebracht,
dat ik my opoffer;
ik ben bang vcor de dingen, die ik met myn verstand bereikt heb,
omdat het lijkt, of ik daarmee myn leven tot een succes maak;
ik ben bang voor de invloed, die ik heb,
want ik beeld my in dat daardoor myn leven verandert;
ik ben bang voor de offers, die ik breng,
omdat daarmee verhuld wordt, wat ik niet wil offeren;
ik ben bang, Heer, omdat er velen zijn, die armer zijn dan ik,
die minder ontwikkeld zijn dan ik, minder goed gehuisvest,
minder goed gevoed, minder goed verzorgd, minder bemind.
Heer, ik ben bang, omdat ik voor hen niet genoeg doe.
Ik doe niet alles voor hen, want ik zou ALLES moeten opofferen,
alles, tot er geen enkel lijden, geen enkele zonde meer
op deze wereld zou zijn.
Heer, ik zou alles moeten kunnen opofferen,
alles, ook myn leven.
Michael Kayoya, Burundi.
