Veulen van vroeger.
14 Jacobus Philipsen van de Vollenbergplats.
Deze woonde op de plaats waar nu de boerderij van de fam J Spreeuwen-
berg-Jenniskens staat (Veulenseweg. 55)
Op de Vollenbergplats woonde in 1740 een zekere Peter Vollen-
berg. Deze familie was erg honkvast want we zien dat In 1816 Theo-
door Vollenberg deze boerderij bewoont. Tussen 1816 en 1819 komen
dan Jan Arts (ook wel als Aerdts geschreven) en zijn vrouw Agnes
Huis op de Vollebergplats tè wonen. Zij krijgen op 29 juni 1820
een dochter, Margaretha. Deze groeide voorspoedig op en krijgt
verkering met Leonardos Aarts uit Deurne, die in die tijd boeren
knecht was bij de fam Smits-Peeters aan het Volen (zie afl 13).
Op 18 april 1853 trouwen Ze en gaan inwonen op de Vollebergplats.
Het echtpaar Aarts-Arts krijgt 3 kinderen en de geschiedenis gaat
verder zoals in de vorige aflevering beschreven.
In 1890 komen Leonardus en zijn vrouw Margaretha enkele maan
den na elkaar te overlijden. Geen van de kinderen zette het ouder
lijk bedrijf voort en zo kon het gebeuren dat de Vollebergplats rond
1892 nieuwe bewoners kreeg.
Jacobus Philipsen en Francina Goosens kwamen vanuit America
(Horst) én het gemengde bedrijf werd door hen voortgezet.
In de loop der Jaren werden uit dit huwelijk 8 kinderen geboren
te weten: Petran, Jan, Tinus, Grad, Driek, Marie, Nel en Wim.
De ouderböedërij die intussen versleten was, werd in 1926 afge
broken en op dezelfde plaats werd weer een nieuwe gebouwd.
In 1928 was het feest op de Vollebergplats want er werd een dubbele
bruiloft gevierd. Toen trouwde namelijk Driek met Catharlna Spreeu-
wenberg van het Schoor en gingen daar ook wonen (Horstarweg !9L.
Het andere bruidspaar werd gevormd door Marie en een broer van
Catharina, Piet.
Het jonge paar Spreeuwenberg-Philipsen nam hun intrek op de
Vollebergplats. Daar bleven ze wonen totdat in 1963 hun zoon Jac
op zijn beurt het bedrijf overnam.
De Vollebergplats was in mijn jeugdjaren de laatste boerderij
van het Veulen. ZIJ lag het dichts bi) de Veulense Wateren. Achter
deze boerderij was een enorme, eenzame streek, die zich uitstrekte
tot aan Deurne toe. Heel ïsselateyn van nu was toen Peel. De Peel
met zijn paarse heidevelden in de herfst. De Peel met zijn schapen,
z'n herders en z'n schaapskooien, waarin de schapen 'szomers de
nacht doorbrachten. Tussen 1800 en 1910 hebben in de Peel onder de
Gemeente Venray wel 60 schaapskooien gestaan.
