7b Jan Reintjes van de Brieneplats Veulen van vroeger.
In de vorige aflevering hebt u kunnen lezen dat mijn vader en moeder
in mei 1897 trouwden. Hierbij ben ik nog een opmerkelijke bijzonder
heid vergeten. In die tijd was het gebruikelijk dat er 2 volle
dagen bruiloft werd gevierd. De tweede dag zou uiteraard ook begin
nen met een H Mis ter intentie van het Jonge bruidspaar. Toen het
Jonge paar 's morgens voor de aanvang van de dienst in de kerk zat,
kwam de Rector vanuit de sacristie het altaar op en sprak tot de
aanwezigen Omdat my ter ore is gekomen dat er gisteravond op uw
bruiloft werd gedanst, gaat de H Mis ter uwer intentie niet door
Die hadden het dus al vlug verbruid bij de Rector. Gelukkig denken
ze daar tegenwoordig anders over.
Maar om met ml>i verhaal verder te gaan Het gedeelte van het
Veulen dat nu Lorbaan heet, was in die tijd een groot heidegebied
als uitloper van de Peel. Op deze heide werden in .1912 door het
Nederlandse Leger schietoefeningen gehouden. De kanonnen stonden
toen waar nu de bos van Fr Manders ligt, acnter de boerderij van
H Kusters. Vandaaruit schoten ze de Peel in. De 60-manschappen
van de veldartillerie met hun korporaals en officieren waren bij
ons op de Brieneplats ingekwartierd. Een speciale kok, Diena Jen-
niskens oftewel Kasteelse Dien uit Horst, moest toen bij ons in de
keuken voor al deze manschappen het eten koken. Zo'n oefening
duurde 19 dagen.
In aflevering 3 hebt u kunnen lezen dat van het tweede soort
vlas, touw gemaakt werd. Dat ging bij ons thuis zo: Op de lange
winteravonden nam vader een hoeveelheid mee in de huiskamer, want
daar brandde het licht en was het warm. Hij installeerde zich met
zijn 'werk' (zo heette dit 2e soort vlas) in een hoek van de kamer.
Door aan een apparaatje te draaien maakten we van de vezels strengen
Deze strengen werden opgerold tot een bol. Zo ging dat avond na
avond, tot vervelens toe. Iedere avond een dikke bol. Als we genoeg
bollen hadden werd er touw geslagen. Dit was gewoonlijk op 25 maart,
een heiligendag, want het andere werk mocht er niet door blijven
liggen.
Het materiaal dat men voor het touwslaan nodig had, werd ge
leend bij Peterhannes Smits (Olven Harrie z*n vader) aan het Over-
broek, die toen op de Swinkelsplats woonde. Dat materiaal bestond
uit twee kleine apparaten. Het ene moest op een kruiwagen gemonteerd
worden. Het andere werd tegen een ladder gespijkerd die van te voren
rechtop in de grond gegraven was.
