'n Kerstverhaal ien Cassele (deel 3) Ien al d'n hóst verloor 't ezelke ok nog 'n hoefiëzer. "Kumt dat goëd uut, dat we beej de smid zien", zaej Jozef tigge Maria. Heej zaag bij Vekuuks Haj al 'n paerd staon en docht: "Dor is d'r meej nog krek enne veur." Doonderbeej gekömme, zaag Jozef dat 't paard van haolt was en vast zaat an 'n kuup. Dor zaag ie de zin now gaar nie van ien en bóvvendien was de smeejerej d'r ok nie aens mér. "Wat is d'r toch van dat Cassele geworre?" zaej Jozef tigge Maria en ze liëpe mar wér drej dur. An de linkerkant zage ze Cox Sjeng en Nel, Tummans Haj en Jan, Sjaak Vennekes en nog 'n dél vróllie mit 'n sort iëzere kogels ien 't zand goeëje. Jozef snapte nie worrum ze dat dun. "Krék klaen jöngesspeul", docht ie beej zien aege. D'r stoonte now vort aoveral huüs die Jozef en Maria nog noeëts geziën han. Zoeë kwame ze beej 't kerkhof en 't Patrenaat. Wat hebbe ze dor 'n schón gebow van gemakt, Maria", zaej Jozef en ze huuërde hieël mojje blaosmeziek kleenke. Dat deuj eur goëd en ze bleve efkes staon luustere. Schónne kerstliedjes kloonke d'r vanuut 't gebow, mar umdat ze 't kald krege, liëpe ze mar wér wieër. 'n Stuk van de waeg af zage ze de boerdereej van Maarzen Boerke en zoeë kwame ze beej de kaerk van Cassele, midde ien 't dorp. Jozef en Maria han öndertusse honger gekrege. "Ik loeëp wel efkes beej Jakobs Gön aachterum", zaej Jozef, mar toen zaag ie pas dat 't kefee en de weenkel d'r gaar nie mér stoonte. "Dan gót mar beej Vrieë aachterum, dor kunde saoves ok nog altiedeg teraecht", zaej Maria. Mar Jozef kös d'n aachterum en de békkereej nie mér viende. Heej zaag dur 't raam allieën 'n dél Sjineze loeëpe. "Wor zien we now toch ewel an beland?" vroëg Jozef zien aege hardop af. "De vurdeur zit vort an d'n achterkant en wat 'n gekke dinge zien dat vur en roond die deur. Nieë, da's volges meej niks vur ös kiëndje. Dan mar nor de kaöster, dor is ok volop licht. Dor kunne we wel efkes raöste en kriëge we meschien ok wel iets te dreenke." Ze stoke de verhögde krusing aover en Jozef boond 't ezelke vast an 'n beeldje van enne muzikant, dat dor doonbeej stoont. Jozef gapte 's dur de ruut nor binne en zaej tigge Maria: "Potverdórrie, 't zit hier goëd vol mit kéls en vróllie. En ze zien an 't zinge; allemól kerstliedjes. Hier legge we an Maria, dat mót hier goej volk zien, went ze zinge ovver ös." Jozef miëk de deur ope en schoof stillekes mit zien vrow nor binne. D'r stoonte nog mar 'n paar leeg stuül en daor gönge ze gow zitte. 't Was d'r lekker waerm en zoeë luusterde ze nor de schónne kerstliedjes die d'r gezönge wiëre. D'r was ok nog mojje örgelmeziek beej en Jozef zaej: "Dat zal Kaös Handrie wel zien, dén dor spuit." Maria die bloosde öndertusse van weelde en van ootmoed en liefleke vreugd. Dat was ewel nog 's moj zinge. "Ze zinge krek aeve schón as de serafejntjes ien d'n hemel", zaej ze tigge Jozef. Jozef voont 't ok hieël schón en heej zaej tigge Maria: "Wat deunkt öw, vrow, zun we mar hier bliëve. Ik gluuëf dat we hiër beej hieël goej volk zitte." "Jao, mar Jozef', prötestieërde Maria, "ge daenkt toch zeker nie dat ik hier mit zóveul meense d'r beej an 't kraome gój? Toe now!" Jozef streek 's dur zienen baard, docht 's nao en zaej beej zien aege dat Maria dor wel geliek ien haaj. Fesoen is fesoen, dus stoonte ze öp en gönge nor bute. Ze liëpe öp Venroj an en zöchte 't weenkelke van Hejlegers Han, mar ok dat voonte ze nie. Ze sjokte nevve de kapper en 't Moëzehool nor de sneejer, mar doon beej de Platte dor bedöcht Jozef zien aege. Ze kösse wel loeëpe wies beej Luuëwe Naad of Riëter Driek, mar dan han ze meschien nog niks kunne viende. Maria zaej niks, die was mit eur gedachte mit ander dinge bezeg en dor sukkelde ze wér alle driej ower dezelfde waeg trug nor de kaerk. Wat 'n huüs toch wér. Wor vroeger de schól stoont, was 't gans volgebowd. (wordt vervolgd) 3

Castenrays dorpsblad De Schans | 2010 | | pagina 3