4n Kerstverhaal ien Cassele (deel 2)
En zoeë sjokte ze 'n tiedje latter newe de huüs van Paulze Wulm en Paulzen Ties.
't Huus van Paulze Lej zaag Jozef nie mér; dat was zeker knats afgebroke. En d'r stoonte vroeger
zó'n schón boerdereeje, wor now van die neeje huüs vur ien de plats gekömme wón.
Ze kwame beej d'n Hoensel wor Paulze Petran vroeger wonde. "Wat is d'r ien Kien Oeldere toch
veul veranderd ien de loeëp van de jaore. Ge kent d'r ów aege gaar nie mér trug. Wor mot dat toch
hin?", mompelde Jozef vur zich uut.
Langsaam mar zeker kwame ze beej 't huus van Koene Sér en dor zaag Jozef gunder wied 'n groeëte
boerdereej mit schón roeëj-witte loeke. "Potdomme, is dat 't huus van Voesten Handrie nie?" vroeg
Jozef zien aege hardop af. 't Ezelke begós mit ziene start te zwaaje, went 't huuërde dor 'n dél paerd
hinneke. Dat zeuj dor wel 'n stoetereej geworre zien, went d'r liëpe ok nog 'n dél paerd ien de wejje
roontelum 't huus. Jozef zaag dat ze dén kant nie óp mösse en liëp wieër. Zoeë kwame ze beej 't
vaeldkruus en 't vroegere kefee van De Zwejger. Dor hinge van die schón gerdiene mit blowwe
kruuskes en böllekes. Krek botter, kieës en ejjer. De vurtöjn laej d'r wel wat slordeg beej, mar Jozef
klopte toch mar óp de deur. D'r deuj niemes ope. "Wat jommer now", zaej Jozef, "hier han we goëd
efkes kunne raöste en wat kunne dreenke, of zeuj dit ok al génnen herberg mér zien? Dan mar wér
wieer.
Ze liëte 't Meulevaeld rechs ligge en draejden óp 't dörp an. "An de linkerkant mót de boërdereej van
Koëne Kuuëb ligge, wor latter Tummans Toeën is gón wone", zaej Jozef tigge Maria. "Dat is
Lomshof en dor mót enne put vur 't woeënhuus staon. Dor kunne we efkes gón zitte en wat water uut
de put dreenke."
Ze liëpe dén kant óp, mar d'r was génne put te ziën. En ok 't woeënhuus stoont d'r nie mér. 'n Gans
neej huus han ze tigge d'n aide stal gebowd. "Worrum zun ze dat now aegelek toch doën?" vroëg
Jozef zien aege hardop af. "Zó'n schón boerdereeje braeke ze zoeë mar af en kiek 's wat ze d'r vur
ien de plats zette, 't Is nog groeëte schand."
Zónder te raöste en te dreenke, gónge ze mar wér wieër. An de rechterkant zage ze iets hieël
bezoonders. Dor han ze ower 'n groeët stuk groond gans 'n glaze dak gemakt. Dat ging Jozef toch
wel hieël wied bowe de kieps. Wat ze dor now aegelek mit vur han? Zun dat meschien ok kasse zien,
zóas ze al 's ieër ien 't klaen geziën han?
Toen ze wér 'n stukske geloeëpe han, zaag Jozef wér wat bekends en keek of ie Van de Waters
Hannes nie bute zaag. Dan haaj ie de waeg kunne vraoge, went dees splitsing kwaam 'm nie bekend
vur. Enne waeg mit roeëj e stroke liëp óp de Kamp an en ennen andere waeg gong óp Langen Driek
an. Jozef draejde dén waeg mar ien en zaag dat de boerdereej van Langen Driek ok al weg was. Ok
daor 'n neej huus vur ien de plats. leëwege zund! Beej Klaen Tóntje was alles dicht. Dat voont ie wel
jommer, went zeuj 't 's nuuëdeg gewist zien, dan haaj Maria dor wat waerme pap vur 't kiëndje mit
kunne neme. Ze liëpe vurbeej Tummans Driekske en toen zaag Jozef ienaens, dat dén schónne schop
beej Dinghs Ties zienen Teng d'r ok al nie mér stoont. Dat was now 'n moj plats gewist um d'n ezel
te stalle en 't kiëndje ter waereld te brenge. 'n Aid bakhuus stoont d'r nog wel, mar dat voont Jozef
toch wat klaen. Heej keek 's de Roffert óp richting 't Suuëmes, mar zaag ok daor niks mér wat 'm
gaajde en heej sjokte mar wér dur.
'n Stuk wieër zaag ie ienaens 'n stieëne gat wor de waeg durhin liëp en baove aover huuërde heej de
owtoos raze. Dat voont Jozef mar vremd en heej spoejde zich mit Maria en d'n ezel dur dat duustere
gat. Went 't was öndertusse al bekant aovend geworre. (wordt vervolgd)
24
9