Dinghs aan de Roffert. De oude foto van vandaag is gemaakt tijdens de voorbereiding van het
rustaltaar onder de eik bij Teng Dinghs (hoek Roffert/Tunnelwegwaar nu het wegkruis staat).
Staand v.ln.r.: Nellie Strijbos (van Trennes); Piet Strijbos; Jo Cuppen (werkte bij Teng Dinghs,
Ties zienen Teng'); Nel Strijbos (van Petran); Hay Strijbos (van Thei); Herman van de Pasch
('Koffers Man'); To Strijbos; Gerda Gooren; Miep Strijbos; Hay Strijbos (van Trennes). Voor
v.ln.r.: Jan Kunen; Gerrit Gooren; Maria Kunen; Rinie Gooren; Jos Strijbos (van Trennes);
Wim Classens (van Sjang) en daarachter half zichtbaar Lien Classens.
Castenrayse mensen vertellen To Hesen-Keijsers deel 2
Bij Litjens Piet, die tegenover ons woonde, lagen Duitse soldaten op de schuur. Die erg jonge jongens
durfden eigenlijk niet naar het front achter Venray. Oudere moffen waren die jongens daar aan het
dronken maken, Later gingen de onvolwassen soldaten ladderzat naar het front, waar de meesten van
hen gesneuveld zullen zijn. Het ging er daar immers hevig aan toe.
In 1947 is mijn vader, Mart Keijsers, plotseling overleden op het land. Hij stond met Wullem Tacken
te praten en in één keer viel hij dood neer. In het begin dacht men dat het een gevolg was van de slag
die hij jaren eerder op zijn hoofd had gehad. Dat gebeurde als volgt:
Mijn oudste broer Jac was met vader bonenpalen aan het zetten. Die werden dan met een soort houten
hamer, de zogenaamde 'tuürhamer' de grond ingeslagen. Jac stond dan op de kruiwagen, zodat hij er
van boven bij kon en sloeg dan de paal in de grond die vader vasthield.
Op een gegeven moment, toen Jac weer uithaalde om te slaan, vloog de hamer van de steel en kwam
op het hoofd van vader terecht. Hij heeft toen heel lang slecht gelegen en is er met de grootste moeite
weer bovenop gekomen. De ziekenzuster uit Oirlo kwam vader dagelijks
verzorgen en maakte hem elke dag weer een nieuwe kraag om zijn hals, want ook een nekwervel was
ernstig beschadigd. Of hij daar jaren later toch aan is overleden, zal altijd een raadsel blijven. Onze Jac
heeft zich dat altijd erg aangetrokken.
Het was voor onze familie een zorgzame en ook moeilijke tijd. De oorlog drukte duidelijk zijn stempel
op het dagelijkse leven in een groot gezin met opgroeiende kinderen. Bovendien baarde de gezondheid
van mijn vader ons allen steeds grote zorgen.
Dankzij de inspanningen van mijn ouders, samen met ook vooral hun oudste kinderen, hebben ze het
er goed afgebracht en zijn alle kinderen goed terecht gekomen.
Vader en moeder hebben 'in hunnen trouw' hard moeten werken. Het waren voor de oorlog magere
jaren. Er was immers geen geld en geen werk. Vader heeft toen het land tussen onze boerderij en de
Caselse Berg grotendeels zelf ontgonnen. Hij deed dat met de schop. Hij had er wat rails liggen,
waarover hij de kiepwagentjes voortbewoog om de grote hoeveelheden zand te vervoeren. Hij heeft
daar enorm hard aan gewerkt. Het was immers zware arbeid.
Moeder werkte naast de opvoeding van haar dertien kinderen in huis en op de stal. Een drukke tijd
voorwaar, in een druk gezin.
Toch denk ik altijd met veel plezier terug aan die mooie tijd in Castenray, waar mijn man Thei mij
heeft leren kennen en waarmee ik jaren gelukkig ben getrouwd.
Filmavond trekpaardenweekend
Deze vindt plaats op woensdag 25 november in gemeenschapshuis De Wis. Aanvang 20.00 uur.
Iedereen is welkom en de toegang is gratis. De film duurt 1 uur en 35 minuten.
Openstelling heemkundelokaal 't Moëzehool
In de maanden november en december is ons heemkundelokaal elke maandagmiddag van 13.30
16.30 uur voor iedereen geopend. Afgelopen maandag hadden we in totaal drie bezoekers. We zouden
het zeer op prijs stellen, wanneer u ook eens een kijkje komt nemen. U kunt oude foto's bekijken en bij
een kop koffie of thee een praatje maken.
15
